พวกกินหลากหลายที่ต้องการราคายางกิโลละ 120 บาท ไม่รู้หายไปไหน
พวกที่ต้องการให้เปิดเผยสัญญาการทำ จีทูจีในเรื่องข้าว ก็ไม่รู้หายไปไหน
พวกที่คอยเตือนพวกคนเชียร์ให้ตรวจสอบรัฐบาลบ้าง ก็ไม่รู้อีกแหละว่าหายไปไหน
พวกที่กลัวประเทศชาติเป็นหนี้ 50 ปี ซึ่งจะลำบากไปถึงลูกหลาน พวกนี้ก็หายจ้อย
พวกที่เคยหัวเราะเยาะเรื่องรถไฟความเร็วสูงมีไว้ขนผัก ก็หายขำจนหาตัวไม่เจอ
พวกที่เคยเชื่อเรื่องไทยยังไม่พร้อมลงทุนเมกะโปรเจคเล่า หายไปไหนเอ่ย
พวกที่อยากเห็นความโปร่งใสในเรื่องการบริหารจัดการน้ำอีกล่ะ พวกนี้ไม่เห็นแม้แต่เงาหัว
พวกที่รังเกียจสภาผัวเมีย คนเหล่านี้ไม่รู้ยังอยู่ดีกันหรือเปล่า
พวกที่เป็นห่วงนักห่วงหนาเผด็จการรัฐสภา ก็ไม่เห็นออกมาแสดงความคิดเห็น
พวกที่ต่อต้านการทุจริตคอรัปชั่นกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ก็ไม่เห็นอยากสืบสาวอะไรกันอีก
พวกที่เกลียดชังนักการเมืองที่ชอบเอื้อประโยชน์ให้กับพวกพ้องและญาติมิตร ก็หายหัวกันไปหมด
พวกที่แหกปากตลอดเรื่องของแพงทั้งแผ่นดิน ก็ไม่รู้ไปรวมหัวกันอยู่ที่ไหน
พวกที่จะเป็นจะตายกับการปรับค่าแรงขึ้นเงินเดือนที่เป็นต้นเหตุให้สินค้าแพง พวกนี้ก็หายเข้ากลีบเมฆ
พวกที่คอยขัดขวางการแก้รัฐธรรมนูญรายมาตรา ตอนนี้เล่าไปมุดอยู่ที่ไหนกัน
พวกที่คอยเขียนคอลัมน์ด่ารัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งเล่า ก็ไม่เห็นหัวกันอีกแล้ว
พวกที่เคยรังเกียจรัฐบาลแทรกแซงองค์กรสื่ออีกล่ะ พวกนี้ไม่รู้หายไปอยู่ไหน
พวกที่คอยกังวลกับการโยกย้ายข้าราชการที่ไม่เป็นธรรม พวกนี้ก็หายหัวไป
พวกที่ไม่ยอมให้พวกมากลากไปอีกเล่า ตอนนี้ยังอยู่กันเป็นสุขหรือเปล่าก็ไม่รู้
พวกที่เสียดายภาษีตรูอะไรเหล่านั้น ตอนนี้คงเลิกเสียดายแล้วสินะ จึงไม่เห็นหน้า
พวกที่ด่าตลอดเรื่องการโอนเงินตัวเองให้คนใช้ ทำไมหายไปในช่วงที่มีคนนำเงินหลวงมาใส่ชื่อเมีย
พวกที่เคยเย้ยหยันคุณยิ่งลักษณ์ไปต่างประเทศบ่อยๆ พวกนี้ก็หายไปนะผมว่า
พวกที่โหมประโคมเรื่อง พรก.ฉุกเฉินทำให้เศรษฐกิจมีปัญหา คนเหล่านี้ก็ไม่เห็นหน้า
พวกที่คอยเกลียดทักษิณที่บริหารประเทศเหมือนบริษัทตัวเอง พวกนี้ไม่รู้หายไปหรือปากบาดเจ็บ
พวกที่มองเห็นกองทุนหมู่บ้านมีไว้ซื้อโทรศัพท์มอเตอร์ไซด์ พวกนี้ก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
พวกที่เกลียดกลัวนโยบายประชานิยม ก็ไม่เห็นหน้ามานาน
พวกที่ไม่ต้องการให้บิดเบือนกลไกตลาดเกี่ยวกับสินค้าเกษตร พวกนี้หายไปหรือกลายเป็นใบ้ก็ไม่รู้
พวกที่เคยประณามเรื่องรัฐตำรวจ เดี๋ยวนี้ไม่รู้พากันไปอยู่ไหน
พวกที่คอยด่านักการเมืองคอยแต่หาผลประโยชน์ คนเหล่านี้ก็ไม่อยู่แล้ว
พวกที่เคยรังเกียจรัฐบาลที่ลุแก่อำนาจเล่า พากันไปอยู่ที่ไหนล่ะครับ
และสุดท้ายพวกที่อยากได้ประชาธิปไตยสมบูรณ์แบบ ก็ไม่ยอมออกมาพูดเรื่อง สว.ลากตั้งทั้งหมดกับนายกฯคนนอกกันเลย อย่าหายไปอย่างนั้นสิครับ รู้กันบ้างไหม ทวดเอง คิดถึ๊ง คิดถึง
ตามหาคนหายครับ-------------------------ทวดเอง
พวกที่ต้องการให้เปิดเผยสัญญาการทำ จีทูจีในเรื่องข้าว ก็ไม่รู้หายไปไหน
พวกที่คอยเตือนพวกคนเชียร์ให้ตรวจสอบรัฐบาลบ้าง ก็ไม่รู้อีกแหละว่าหายไปไหน
พวกที่กลัวประเทศชาติเป็นหนี้ 50 ปี ซึ่งจะลำบากไปถึงลูกหลาน พวกนี้ก็หายจ้อย
พวกที่เคยหัวเราะเยาะเรื่องรถไฟความเร็วสูงมีไว้ขนผัก ก็หายขำจนหาตัวไม่เจอ
พวกที่เคยเชื่อเรื่องไทยยังไม่พร้อมลงทุนเมกะโปรเจคเล่า หายไปไหนเอ่ย
พวกที่อยากเห็นความโปร่งใสในเรื่องการบริหารจัดการน้ำอีกล่ะ พวกนี้ไม่เห็นแม้แต่เงาหัว
พวกที่รังเกียจสภาผัวเมีย คนเหล่านี้ไม่รู้ยังอยู่ดีกันหรือเปล่า
พวกที่เป็นห่วงนักห่วงหนาเผด็จการรัฐสภา ก็ไม่เห็นออกมาแสดงความคิดเห็น
พวกที่ต่อต้านการทุจริตคอรัปชั่นกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ก็ไม่เห็นอยากสืบสาวอะไรกันอีก
พวกที่เกลียดชังนักการเมืองที่ชอบเอื้อประโยชน์ให้กับพวกพ้องและญาติมิตร ก็หายหัวกันไปหมด
พวกที่แหกปากตลอดเรื่องของแพงทั้งแผ่นดิน ก็ไม่รู้ไปรวมหัวกันอยู่ที่ไหน
พวกที่จะเป็นจะตายกับการปรับค่าแรงขึ้นเงินเดือนที่เป็นต้นเหตุให้สินค้าแพง พวกนี้ก็หายเข้ากลีบเมฆ
พวกที่คอยขัดขวางการแก้รัฐธรรมนูญรายมาตรา ตอนนี้เล่าไปมุดอยู่ที่ไหนกัน
พวกที่คอยเขียนคอลัมน์ด่ารัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งเล่า ก็ไม่เห็นหัวกันอีกแล้ว
พวกที่เคยรังเกียจรัฐบาลแทรกแซงองค์กรสื่ออีกล่ะ พวกนี้ไม่รู้หายไปอยู่ไหน
พวกที่คอยกังวลกับการโยกย้ายข้าราชการที่ไม่เป็นธรรม พวกนี้ก็หายหัวไป
พวกที่ไม่ยอมให้พวกมากลากไปอีกเล่า ตอนนี้ยังอยู่กันเป็นสุขหรือเปล่าก็ไม่รู้
พวกที่เสียดายภาษีตรูอะไรเหล่านั้น ตอนนี้คงเลิกเสียดายแล้วสินะ จึงไม่เห็นหน้า
พวกที่ด่าตลอดเรื่องการโอนเงินตัวเองให้คนใช้ ทำไมหายไปในช่วงที่มีคนนำเงินหลวงมาใส่ชื่อเมีย
พวกที่เคยเย้ยหยันคุณยิ่งลักษณ์ไปต่างประเทศบ่อยๆ พวกนี้ก็หายไปนะผมว่า
พวกที่โหมประโคมเรื่อง พรก.ฉุกเฉินทำให้เศรษฐกิจมีปัญหา คนเหล่านี้ก็ไม่เห็นหน้า
พวกที่คอยเกลียดทักษิณที่บริหารประเทศเหมือนบริษัทตัวเอง พวกนี้ไม่รู้หายไปหรือปากบาดเจ็บ
พวกที่มองเห็นกองทุนหมู่บ้านมีไว้ซื้อโทรศัพท์มอเตอร์ไซด์ พวกนี้ก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
พวกที่เกลียดกลัวนโยบายประชานิยม ก็ไม่เห็นหน้ามานาน
พวกที่ไม่ต้องการให้บิดเบือนกลไกตลาดเกี่ยวกับสินค้าเกษตร พวกนี้หายไปหรือกลายเป็นใบ้ก็ไม่รู้
พวกที่เคยประณามเรื่องรัฐตำรวจ เดี๋ยวนี้ไม่รู้พากันไปอยู่ไหน
พวกที่คอยด่านักการเมืองคอยแต่หาผลประโยชน์ คนเหล่านี้ก็ไม่อยู่แล้ว
พวกที่เคยรังเกียจรัฐบาลที่ลุแก่อำนาจเล่า พากันไปอยู่ที่ไหนล่ะครับ
และสุดท้ายพวกที่อยากได้ประชาธิปไตยสมบูรณ์แบบ ก็ไม่ยอมออกมาพูดเรื่อง สว.ลากตั้งทั้งหมดกับนายกฯคนนอกกันเลย อย่าหายไปอย่างนั้นสิครับ รู้กันบ้างไหม ทวดเอง คิดถึ๊ง คิดถึง