ต้าเพิ่งตั้งกระทู้ครั้งนี้ครั้งแรก ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมาตั้งกระทู้อะไรแบบนี้ ต้าเพียงแค่รู้สึกว่าสังคมตรงนี้กว้างอาจจะทำให้มีหลายๆ ความเห็นเข้ามา อาจจะทำให้ต้าเข้าใจอะไรมากกว่านี้ก็ได้ หากต้าเขียนอะไรที่ทำให้รู้สึกไม่ดี หรือแย่ ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ อะไรที่ทำไม่ถูกต้องต้องขอโทษด้วยค่ะ
……สุนัข……
ทุกคนรู้จักสุนัขใช่มั้ยค่ะ สัตว์ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนที่ซื่อสัตย์ที่สุดของมนุษย์
ต้าต้องบอกก่อนว่า ต้าไม่เคยซื้อหมาพันธุ์มาเลี้ยง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันทำให้ต้ามีความรู้สึกว่าถ้าอะไรในโลกที่จะใจร้าย เหี้ยม และโหดร้าย คงไม่มีอะไรเกิน “คน”
เมื่อวันที่ 10 มีนาคม 2558 เมื่อเวลา 9.00 น. โดยประมาณ ต้ามาทำงานตามปรกติค่ะ แต่ที่ไม่ปรกติคือวันนี้มีลูกหมาตัวน้อยอายุประมาณ 2-3 เดือน ขนฟูสีขาว ท่าทางไม่ปรกติเท่าไหร่น้ำลายยืด มอมแมมเล็กน้อย แต่ตัวมันเองค่อนข้างน่ารัก ต้าเข้าไปเล่นกับเค้า เค้าไม่ค่อยเล่น ถามใครๆ ก็บอกว่ามันน่าจะป่วย มันทรงตัวได้ไม่ค่อยดี จนเพื่อนต้ามา เพื่อนถามต้าว่าพาไปหาหมอมั้ย ใครๆ ก็บอกให้พาไปหาหมอ เพื่อนต้าเลยไปเอารถ มีพี่ที่ office ถามว่าต้าพอมีตังค์มั้ยเเล้วเค้าก็ให้ตังค์ต้ามา 1,000 บาท แล้วให้พาไปหาหมอ ต้าก็อุ้มเค้า ขอบอกว่า ทั้งน้ำลาย ทั้งอ้วก เหม็นติดเสื้อ แค่อุ้มเค้าก็ร้อง ร้องตลอดเวลา
พอถึงคลินิค......
หมอ : น้องเป็นอะไรมาค่ะ
ต้า : ไม่รู้อ่ะค่ะ เหมือนจะไปสบาย ไม่ใช่ของต้าอ่ะมันหลงมา
(ต้าก็หันไปถามเพื่อน)
หมอ : งั้นกรอกประวัติค่ะ น้องเคยได้รับการรักษามาแล้วนี่ค่ะ
ต้า : เค้าเป็นอะไรอ่ะ โดนทิ้งหรอ เค้าอายุเท่าไหร่อ่ะ พันธุ์อะไรอ่ะ ต้าว่าเค้าไม่น่าเป็นหมาทั่วไป
หมอ : น่าจะประมาณ 3 เดือน น่าจะเป็นพันธุ์สมอย เค้าน่าจะติดเชื้อ
ต้า : เค้าจะรอดมั้ย
หมอ : หมอยังไม่ทราบอาการค่ะ ว่าน้องเป็นอะไรมา ต้องเจาะเลือดตรวจ อาการเค้าไม่ดี ตัวผอมมาก ซีดไปหมด
ต้า : ค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ค่ะ
หมอ: ต้องเจาะเลือดนะ ให้น้ำเกลือ แล้วก็ยาลดไข้ ไข้ 40 องศา หมอขอประมาณคร่าวๆ ไว้ที่ 5,000 บาท แล้วกัน
ต้ามองหน้ากับเพื่อน คิดในใจจะไปเอาตังค์ที่ไหนว่ะ ตั้ง 5,000
ต้า : งั้นต้าขอไปเรี่ยไรเงินก่อนนะหมอ ต้องจ่ายอะไรบ้าง
หมอ : มัดจำไว้ 1,500 ก็ได้ค่ะ
ต้าจ่ายมัดจำแล้วกลับ office พร้อมเพื่อน พอถึง office ต้าและเพื่อนทำกล่องรับบริจาคค่ะ เเต่พอตอนเย็นไปเยี่ยมน้องพร้อมรับฟังผลเลือด จากผลตรวจเลือดน้องเป็นหัดสุนัขค่ะ น้องมีอาการชัก หมอบอกว่าเชื้อขึ้นสมองแล้ว โอกาสรอดน้อยมาก
วันรุ่นขึ้น 11 มีนาคม 2558 ต้ากับเพื่อก็ไปหาน้อง น้องอาการไม่ดีขึ้นหมอบอกน้องทรุดลง ต้าถามหมอว่า เค้าทรมานมั้ย คุณๆ รู้มั้ยสิ่งที่คิดแว่บขึ้นมาในหัวต้าคือ การุณฆาต ใช่ค่ะ การฉีดยาให้เค้าตายอย่างสงบ ต้าคิดอย่างนั้นได้ไงรู้มั้ยค่ะ เค้าไม่ใช่หมาที่มีใครต้องการ ต้าพยายามถามคนรอบข้างเอาไว้ที่ Office ได้มั้ย แต่ที่นี้ก็ไม่สะดวกเพราะมีสุนัขหลายตัวเดี๋ยวจะติดกันไปหมด ต้าเสียใจ เค้าเพิ่ง 3 เดือน กำลังน่ารัก แต่ไม่ต้องห่วงค่ะต้าไม่ได้ทำและหมอไม่อยากทำค่ะ อีกอย่างเค้าไม่ใช่ของเราถ้าหากเจ้าของเค้ามาเอาเรื่องเราจะแย่ ต้าคิดหลายอย่างค่ะ ทั้งเอาเค้ามาไว้ที่ Office ทั้งฉีดยา เราไม่ควรตัดสินชีวิตใคร คิดจนไม่รู้จะทำยังไง ต้าบอกหมอว่าต้าขอกลับมาคิดก่อน ยอมรับค่ะว่าสับสนไม่รู้จะเอายังไง เค้าเพิ่ง 3 เดือน เจ้าของเค้าอยู่ไหน? ทำไมถึงทำแบบนี้? ทำไมทิ้งเค้า? รู้มั้ยว่าเค้าทรมานขนาดไหน? พอรู้ว่าป่วยก็ทิ้งงั้นหรอ? แต่ก็ไม่น่าเกินที่ต้าคิด เมื่อตอนเที่ยงหมอโทรมา น้องเค้าเสียแล้ว ค่ะ
ต้าหวังว่าหากเจ้าของน้องเค้ามาเห็นไม่ว่าจะด้วยเหตุลผลอะไรที่ทำให้คุณไม่ได้อยู่กับเค้าจนนาทีสุดท้าย ต้าบอกได้เลยค่ะว่า น้องเสียแล้ว ถ้าน้องเค้าหลุดออกมาจากคุณต้าเสียใจด้วยนะค่ะ แต่ถ้าคุณตั้งใจที่จะทิ้งเค้าเพราะเค้าป่วย ใจคุณทำด้วยอะไรค่ะ หรือเพราะคุณคิดว่าคุณซื้อเค้ามาจะทิ้งเค้าก็ได้? สุนัขเค้าไม่ได้เลือกเจ้าของ คุณคิดว่าคุณเลือกเขามาจะทำอะไรก็ได้? ทุกชีวิตมีค่าค่ะ เราไม่ควรตัดสินชีวิตใคร
ต้าไม่ใช่คนดีค่ะ แล้วก็ไม่ใช่คนที่รักสัตว์ เหตุผลที่ต้าตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะต้าแค่ไม่เข้าใจ คนเรามีเงินซื้อสัตว์เลี้ยงดีๆ ราคาแพงๆ แต่ป่วยก็ทิ้งหรอค่ะ
ปล.ถ้าต้าเข้าใจอะไรผิดต้องขอโทษด้วยนะคะ _/\_
ปล2.ต้าไม่รู้จะแท็กห้องอะไร หากมีคนเห็นต้าจะดีใจมากๆ ค่ะ ^_^ เรามาพูดคุยกันได้นะคะ
……สุนัข……
……สุนัข……
ทุกคนรู้จักสุนัขใช่มั้ยค่ะ สัตว์ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนที่ซื่อสัตย์ที่สุดของมนุษย์
ต้าต้องบอกก่อนว่า ต้าไม่เคยซื้อหมาพันธุ์มาเลี้ยง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันทำให้ต้ามีความรู้สึกว่าถ้าอะไรในโลกที่จะใจร้าย เหี้ยม และโหดร้าย คงไม่มีอะไรเกิน “คน”
เมื่อวันที่ 10 มีนาคม 2558 เมื่อเวลา 9.00 น. โดยประมาณ ต้ามาทำงานตามปรกติค่ะ แต่ที่ไม่ปรกติคือวันนี้มีลูกหมาตัวน้อยอายุประมาณ 2-3 เดือน ขนฟูสีขาว ท่าทางไม่ปรกติเท่าไหร่น้ำลายยืด มอมแมมเล็กน้อย แต่ตัวมันเองค่อนข้างน่ารัก ต้าเข้าไปเล่นกับเค้า เค้าไม่ค่อยเล่น ถามใครๆ ก็บอกว่ามันน่าจะป่วย มันทรงตัวได้ไม่ค่อยดี จนเพื่อนต้ามา เพื่อนถามต้าว่าพาไปหาหมอมั้ย ใครๆ ก็บอกให้พาไปหาหมอ เพื่อนต้าเลยไปเอารถ มีพี่ที่ office ถามว่าต้าพอมีตังค์มั้ยเเล้วเค้าก็ให้ตังค์ต้ามา 1,000 บาท แล้วให้พาไปหาหมอ ต้าก็อุ้มเค้า ขอบอกว่า ทั้งน้ำลาย ทั้งอ้วก เหม็นติดเสื้อ แค่อุ้มเค้าก็ร้อง ร้องตลอดเวลา
พอถึงคลินิค......
หมอ : น้องเป็นอะไรมาค่ะ
ต้า : ไม่รู้อ่ะค่ะ เหมือนจะไปสบาย ไม่ใช่ของต้าอ่ะมันหลงมา
(ต้าก็หันไปถามเพื่อน)
หมอ : งั้นกรอกประวัติค่ะ น้องเคยได้รับการรักษามาแล้วนี่ค่ะ
ต้า : เค้าเป็นอะไรอ่ะ โดนทิ้งหรอ เค้าอายุเท่าไหร่อ่ะ พันธุ์อะไรอ่ะ ต้าว่าเค้าไม่น่าเป็นหมาทั่วไป
หมอ : น่าจะประมาณ 3 เดือน น่าจะเป็นพันธุ์สมอย เค้าน่าจะติดเชื้อ
ต้า : เค้าจะรอดมั้ย
หมอ : หมอยังไม่ทราบอาการค่ะ ว่าน้องเป็นอะไรมา ต้องเจาะเลือดตรวจ อาการเค้าไม่ดี ตัวผอมมาก ซีดไปหมด
ต้า : ค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ค่ะ
หมอ: ต้องเจาะเลือดนะ ให้น้ำเกลือ แล้วก็ยาลดไข้ ไข้ 40 องศา หมอขอประมาณคร่าวๆ ไว้ที่ 5,000 บาท แล้วกัน
ต้ามองหน้ากับเพื่อน คิดในใจจะไปเอาตังค์ที่ไหนว่ะ ตั้ง 5,000
ต้า : งั้นต้าขอไปเรี่ยไรเงินก่อนนะหมอ ต้องจ่ายอะไรบ้าง
หมอ : มัดจำไว้ 1,500 ก็ได้ค่ะ
ต้าจ่ายมัดจำแล้วกลับ office พร้อมเพื่อน พอถึง office ต้าและเพื่อนทำกล่องรับบริจาคค่ะ เเต่พอตอนเย็นไปเยี่ยมน้องพร้อมรับฟังผลเลือด จากผลตรวจเลือดน้องเป็นหัดสุนัขค่ะ น้องมีอาการชัก หมอบอกว่าเชื้อขึ้นสมองแล้ว โอกาสรอดน้อยมาก
วันรุ่นขึ้น 11 มีนาคม 2558 ต้ากับเพื่อก็ไปหาน้อง น้องอาการไม่ดีขึ้นหมอบอกน้องทรุดลง ต้าถามหมอว่า เค้าทรมานมั้ย คุณๆ รู้มั้ยสิ่งที่คิดแว่บขึ้นมาในหัวต้าคือ การุณฆาต ใช่ค่ะ การฉีดยาให้เค้าตายอย่างสงบ ต้าคิดอย่างนั้นได้ไงรู้มั้ยค่ะ เค้าไม่ใช่หมาที่มีใครต้องการ ต้าพยายามถามคนรอบข้างเอาไว้ที่ Office ได้มั้ย แต่ที่นี้ก็ไม่สะดวกเพราะมีสุนัขหลายตัวเดี๋ยวจะติดกันไปหมด ต้าเสียใจ เค้าเพิ่ง 3 เดือน กำลังน่ารัก แต่ไม่ต้องห่วงค่ะต้าไม่ได้ทำและหมอไม่อยากทำค่ะ อีกอย่างเค้าไม่ใช่ของเราถ้าหากเจ้าของเค้ามาเอาเรื่องเราจะแย่ ต้าคิดหลายอย่างค่ะ ทั้งเอาเค้ามาไว้ที่ Office ทั้งฉีดยา เราไม่ควรตัดสินชีวิตใคร คิดจนไม่รู้จะทำยังไง ต้าบอกหมอว่าต้าขอกลับมาคิดก่อน ยอมรับค่ะว่าสับสนไม่รู้จะเอายังไง เค้าเพิ่ง 3 เดือน เจ้าของเค้าอยู่ไหน? ทำไมถึงทำแบบนี้? ทำไมทิ้งเค้า? รู้มั้ยว่าเค้าทรมานขนาดไหน? พอรู้ว่าป่วยก็ทิ้งงั้นหรอ? แต่ก็ไม่น่าเกินที่ต้าคิด เมื่อตอนเที่ยงหมอโทรมา น้องเค้าเสียแล้ว ค่ะ
ต้าหวังว่าหากเจ้าของน้องเค้ามาเห็นไม่ว่าจะด้วยเหตุลผลอะไรที่ทำให้คุณไม่ได้อยู่กับเค้าจนนาทีสุดท้าย ต้าบอกได้เลยค่ะว่า น้องเสียแล้ว ถ้าน้องเค้าหลุดออกมาจากคุณต้าเสียใจด้วยนะค่ะ แต่ถ้าคุณตั้งใจที่จะทิ้งเค้าเพราะเค้าป่วย ใจคุณทำด้วยอะไรค่ะ หรือเพราะคุณคิดว่าคุณซื้อเค้ามาจะทิ้งเค้าก็ได้? สุนัขเค้าไม่ได้เลือกเจ้าของ คุณคิดว่าคุณเลือกเขามาจะทำอะไรก็ได้? ทุกชีวิตมีค่าค่ะ เราไม่ควรตัดสินชีวิตใคร
ต้าไม่ใช่คนดีค่ะ แล้วก็ไม่ใช่คนที่รักสัตว์ เหตุผลที่ต้าตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะต้าแค่ไม่เข้าใจ คนเรามีเงินซื้อสัตว์เลี้ยงดีๆ ราคาแพงๆ แต่ป่วยก็ทิ้งหรอค่ะ
ปล.ถ้าต้าเข้าใจอะไรผิดต้องขอโทษด้วยนะคะ _/\_
ปล2.ต้าไม่รู้จะแท็กห้องอะไร หากมีคนเห็นต้าจะดีใจมากๆ ค่ะ ^_^ เรามาพูดคุยกันได้นะคะ