ผมอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ความรักน้ำเน่าของผมให้ฟัง เพิ่งเข้ามาเล่นครั้งแรกนะครับ
เป็นประสบการณ์ตลอด 3 ปี ของชีวิตม.ปลาย ของเด็กผู้ชายคนหนึ่งคือผม ที่เผลอไปชอบ ผช.อีกคนหนึ่ง
ผมขอเรียกมันว่า "เอ็ม" แล้วกันนะครับ เรื่องนี้อาจยาวไปหน่อยนะครับ แต่มันเป็นเรื่องที่ผมไม่เคยพูดกับใคร เลยอยากให้ใครหลายๆคนได้อ่าน ถือว่าเป็นการระบายไปในตัว
ขอย้อนไปเล่าเริ่มจาก ม.4 ก่อนแล้วกันนะครับ โรงเรียนที่ผมเรียน ตั้งอยู่ในตัวอำเภอเมืองของจังหวัด...ซึ่งแน่นอนว่าจะมีการสอบเข้าของเด็ก ม.1 และ ม.4 ทุกปี ผมเป็นเด็กต่างอำเภอที่อยากจะไปเรียนในเมือง เลยไปสอบเข้า ผมเรียน ม.ต้นต่างอำเภอ พอ ม.ปลายไปสอบเข้าในเมือง ผมจำภาพวันที่ไปสอบเข้าได้ติดตาเลย คือ วันนั้นตอนพักเที่ยงของการสอบ ผมกับเพื่อนๆไปเดินเล่นใต้ต้นไม้ ซึ่งเพื่อนของผมคนหนึ่งไปเจอเพื่อนเก่าต่างโรงเรียนเลยไปทักทายกัน ผมก็เดินเข้าไปด้วยกับเพื่อนคนอื่นๆ ซึ่งเหตุการณ์นี้เองเป็นครั้งแรกที่ผมได้เจอเอ็ม แต่เราไม่ได้คุยกันไม่ได้ทักทายอะไรกันเพราะยังไม่รู้จัก (ตอนนั้นผมยังไม่ได้ชอบมันที **ไม่ใช่รักแรกพบ อิอิ) หลังจากผ่านวันนั้นไปประมาณสองสัปดาห์ผลสอบก็ประกาศ ปรากกฏว่าผมติดท๊อปเท็นของเด็กที่สอบเข้าจากพันกว่าคน(ขอโม้นิดนึง ฮ่าๆ) ส่วนเอ็มก็ติดท็อปเท็นเหมือนกัน หลังจากวันนั้นไปไม่กี่วันก็เป็นวันสอบสัมภาษณ์ ตอนที่ผมเดินไปนั่งรอเพื่อที่จะสอบสัมภาษณ์ปรากฏว่ามีเอ็มนั่งรออยู่ตรงนั้น ผมเลยไปนั่งข้างมัน แต่มีเพื่อนผมอีกคนนั่งกั้นกลางไว้ ผมไม่ได้คุยอะไรกับเอ็มเลย แต่เพื่อนผมที่รู้จักกับเพื่อนของเอ็มเค้าคุยกัน ผมได้ยินมาว่า เด็กจากโรงเรียนของเอ็มสอบติดที่นี่แค่สองคนคือเอ็มกับเพื่อนผู้หญิง สักพักถึงคิวของเอ็มสัมภาษณ์ พอมันเดินออกมาก็คุยกับเพื่อนผมสักพักก่อนจะกลับบ้าน เหลือแต่ผมกับเพื่อนที่รอสัมภาษณ์ หลังจากวันนั้นก็ประกาศผลสัมภาษณ์ก็ติดกันทุกคน
หลังจากวันนั้นไปก็เป็นวันปฐมนิเทศ จะมีการแบ่งนักเรียนออกเป็นกลุ่มๆเพื่อทำกิจกรรม ผมก็ไปเช็ครายชื่อว่าอยู่กลุ่มไหน ปรากฏว่าเพื่อนจากโรงเรียนเดียวกับผมถูกแยกกันหมดเลย แต่ที่โชคดีคือเอ็มได้อยู่กลุ่มผม วันนั้นทั้งวันเราทำกิจกรรมด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน แต่เราแทบจะไม่ได้คุยกันเลย พอถึงวันที่สองของการปฐมนิเทศเราก็เริ่มคุยกัน และกิจกรรมสุดท้ายของวันนี้คือการจับมือเป็นวงกลมแล้วร้องเพลง มันมายืนข้างผม เป็นครั้งแรกที่ผมได้จับมือมัน เราเพลงกันจนจบ แล้วแยกย้ายกันกลับบ้าน ตอนนั้นผมยังไม่รู้สึกอะไรกับเอ็ม
ก่อนวันเปิดเทอม ม.4. หนึ่งวันก็มีการประกาศรายชื่อว่า ใครได้อยู่ห้องเรียนไหน ผมดีใจมากที่ได้อยู่ห้องคิง แต่โคตรเสียใจที่ผมไม่มีเพื่อนจากโรงเรียนเก่าเลย มีแค่เพื่อนที่รู้จักกันตอนปฐมนิเทศสองวันซึ่งยังไม่สนิท ผมเลยทำใจและพร้อมที่จะรับเพื่อนใหม่ พร้อมที่จะทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ทุกคน วันนั้นด้วยความที่เสียใจที่ไม่มีเพื่อนจากโรงเรียนเก่าร่วมห้องเลย จนไม่ได้ดูรายชื่อให้ละเอียดว่ามีใครบ้างที่อยู่ห้องคิง พอวันโรงเรียนเปิดเทอมคาบแรกเป็นการพบปะอาจารย์ที่ปรึกษา ตอนเข้าไปในห้องผมตกใจมาก เห็นเอ็มนั่งอยู่ แต่ก็ไม่คิดไรมาก ก็มันเก่งพอๆกับผมคงไม่แปลกที่จะได้อยู่ห้องคิงส์ด้วยกัน ช่วงแรกๆผมกับมันก็ยังไม่ได้คุยไรกันอยู่ดีเพราะเราอยู่คนละกลุ่มกัน พวกผู้ชายในห้องแบ่งออกเป็นสองกลุ่มคือกลุ่มของผมออกจะเรียบร้อยแต่กวนตีน อยู่ด้วยกันหกคน (ผมบอกก่อนนะคับว่า ผมเพิ่งรู้ตัวว่าเป็นเกย์ตอน ม.3 ผมยังไม่แสดงออก ไม่เคยบอกใคร และผมยังไม่เคยมีแฟน ) ส่วนอีกกลุ่มคือกลุ่มของเอ็มพวกนี้มักจะเข้าเรียนสาย หนีไปเตะบอล แต่เรียนเก่ง
เวลาผ่านไปเรื่อยๆเพื่อนในห้องก็เริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น ผมกับเอ็มก็เริ่มสนิทกัน มีอยู่วันหนึ่งผมกลับบ้านตอนเย็น(ปกติผมอยู่หอ ส่วนเอ็มไป-กลับบ้าน) เห็นเอ็มรอรถอยู่ที่เดียวกับที่ที่ผมจะกลับ ผมเลยเข้าไปทักมัน เราก็คุยๆกัน ก็ได้รู้ว่า บ้านมันไปทางเดียวกับบ้านผม อยู่ห่างกันแค่ไม่กี่กิโลเมตรด้วย ถ้านั่งรถจากโรงเรียน บ้านมันจะถึงก่อนบ้านผม ผมดีใจมากที่ไม่ต้องนั่งรถกลับบ้านคนเดียว ระหว่างทางเราก็คุยกันเรื่อยเปื่อย ตอนนั้นผมไม่ได้ชอบมัน ยังไม่คิดอะไรกับมัน เห็นมันเป็นเพื่อนคนหนึ่งเหมือนเพื่อนทั่วๆไป หลังจากวันนั้น พอตอนเย็นเอ็มมักจะชวนผมกลับบ้าน ทั้งๆที่มันก็รู้ว่าผมอยู่หอ มันบอกว่าอยากมีเพื่อนนั่งรถ มีบางครั้งที่ผมกลับบ้านช่วงกลางสัปดาห์ เพราะกลับบ้านกับเอ็ม ก็มันเล่นชวนผมซะทุกวัน จนบางวันก็กลับกับมัน
ช่วง ม.4 เทอม2 ใกล้ๆจะปิดเทอม ก็มีรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งมาคุยกับผม พี่เขาชื่อบอส พี่เขานิสัยดีมาก พี่เขาบอกว่าชอบผม ทั้งๆที่พี่เขาก็มีแฟนเป็นผู้หญิง ผมก็บอกว่า "พี่ไม่กลัวผู้หญิงคนนั้นเสียใจหรอ"
พี่เขาก็บอกว่า "ถ้าคบต่อไป ผู้หญิงคนนั้นคงจะเสียใจกว่านี้ พี่เลยจะบอกเลิก แล้วมาคบกับผม"
ผมให้พี่บอสตัดสินใจอยู่หลายวัน จนพี่บอสกลับมาอีกครั้ง พี่เขามาขอผมเป็นแฟน พี่เขาบอกว่าเขาเลิกกับพี่ผู้หญิงคนนั้นแล้ว ผมก็ไม่ปฏิเสธอะไร ก็คบกับพี่เขา แต่ผมก็ตั้งกฎไว้ข้อนึงก็คือ อย่าให้เพื่อนของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งรู้เป็นอันขาด เพราะผมกลัวว่าเพื่อนจะรับไม่ได้ เพราะยังไม่สนิทกับใคร พวกเราคบไปด้วยความยากลำบากมาก จะไปดูหนัง กินข้าว ทำอะไร ก็ลำบาก ต้องโกหกเพื่อนต่างๆนาๆ ผมไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ คงเป็นเพราะกฎที่ตั้งขึ้นมาว่าไม่ให้ใครรู้ เลยทำให้มันลำบาก แต่ผมก็ทนคบกับพี่บอสมาเรื่อยๆ จนกระทั่งปิดเทอมจนปิดเทอม เราเริ่มห่างกัน ไม่ได้เจอกันทุกวัน คุยกันน้อยลง อีกอย่างใจผมมันเริ่มรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ ผมรู้สึกคิดถึงไอ้เอ็มมากกว่าพี่บอส. รู้สึกเหมือนกับว่าผมไม่เคยรักพี่บอสเลย ที่ผ่านมามันคืออะไร ผมทำอะไรไป ผมเริ่มสับสน จากปกติช่วงเปิดเทอมพี่เขาจะโทรมาคุยกับผม แต่พอปิดเทอมผมไม่อยากคุยกับพี่เค้า ผมมักจะหาเรื่องวางสายตลอด ในหัวผมเริ่มมีเอ็มเข้ามา ผมไม่ได้คุยทั้งพี่บอสและไอ้เอ็มเลยช่วงปิดเทอม ผมไม่ได้เจอเอ็มตั้งแต่ปิดเทอมเพราะมันไปเที่ยวต่างจังหวัด และผมก็ไม่เคยคุยโทรศัพท์กับมัน ในหัวผมเลยมีแต่มันแทนที่จะเป็นพี่บอส
ช่วงประกาศผลสอบของ ม4 เทอม 2 ผมตกใจกับเกรดตัวเอง มันลดจาก 3.6 กว่าๆ เหลือแค่ 3.1 ผมได้แต่โทษพี่บอสว่าเป็นความผิดของเขาคนเดียว ทั้งๆที่มันคือความผิดผมคนเดียว ผมขี้เกียจเอง ผมไม่สนใจเรียน จนผมกับพี่เขาทะเลาะกันทุกวัน หลังจากนั้นไม่นานผมเลยบอกเลิกพี่เขา
เปิดเทอม ม5 ผมกับพี่บอสมองหน้ากันไม่ติด แต่พวกเราต่างฝ่ายต่างก็ทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่มันเป็นแผลใจของผมมาจนถึงทุกวันนี้
เอ็มกลับมาต่างจังหวัดซื้อของฝากให้ผมด้วย ผมดีใจมากไม่รู้ทำไม ผมกับมันเริ่มสนิทกันมากขึ้น ช่วง ม5 เป็นช่วงที่ผมกลับบ้านบ่อยมาก สัปดาห์นึง 2-3 วัน ปกติกลับสองสัปดาห์ครั้ง จนแม่ผมเริ่มแปลกใจ ผมบอกว่า ยิ่งเรียนยิ่งคิดถึงบ้าน แม่ก็ไม่ว่าอะไร แม่จะดีใจทุกครั้งที่ผมกลับบ้าน ผมก็ดีใจเหมือนกัน เพราะผมจะได้นั่งรถกลับบ้านกับเอ็ม มีอยู่วันนึงตอนผมนั่งรถกลับบ้านกับเอ็ม
มันถามผมว่า "คบกับพี่บอสหรอ เป็นเกย์หรอ"
ผมตอบว่า "มั่วแล้ว กูเนี่ยนะ"
มันว่า "กูรู้หมดแล้ว ก่อนปิดเทอมกูเห็นกับพี่เค้ากินข้าวด้วยกัน แล้วไหนจะข้อความในโทรศัพท์ เบอร์ที่ได้รับสายก็มีแต่บอสๆๆๆ"
ตอนนั้นผมตกใจมาก คือไม่รู้ว่ามันไปแอบเล่นโทรศัพท์ตอนไหน และไม่คิดว่ามันจะเห็นตอนกินข้าวกับพี่เค้า ผมอุตส่าเลือกร้านที่ไม่มีใครไปแล้วนะ และตอนนั้นผมกลัวด้วยว่ามันจะเลิกคบ
ผมเลยบอกมันไปว่า "เออกูคบกับพี่บอส กูเป็นเกย์ ทำไมจะเลิกคบกับกูหรอ"
มันหัวเราะ แล้วบอกว่า"เห้ย เรื่องแค่นี้กูจะเลิกคบทำไม ไม่ได้ทำไรกูซักหน่อย เพื่อนกูนะเว้ย แต่อย่ามาชอบกูก็เท่านั้นแหระ"
ผมได้แต่ยิ้ม น้ำตาคลอ ดีใจมากที่มันไม่ว่าอะไรแต่ผมก็แอบสะดุดกับคำพูดสุดท้ายของมัน ผมยังจำบทสนทนานี้มาจนถึงปัจจุบัน ผมบอกมันว่าอย่าไปบอกเรื่องนี้กับใคร เพราะผมเลิกกับพี่เขาแล้ว อีกอย่างใครรู้ว่าผมเป็นเกย์ตอนนี้คงซวย ยังไม่พร้อมที่จะบอกใคร ยังไม่อยากให้ใครรู้
**เดี๋ยวกลับมาเล่าต่อครับ ยังไม่ถึงท่อนฮุก
แบบนี้เขาเรียกว่าอะไร...บอกผมที
เป็นประสบการณ์ตลอด 3 ปี ของชีวิตม.ปลาย ของเด็กผู้ชายคนหนึ่งคือผม ที่เผลอไปชอบ ผช.อีกคนหนึ่ง
ผมขอเรียกมันว่า "เอ็ม" แล้วกันนะครับ เรื่องนี้อาจยาวไปหน่อยนะครับ แต่มันเป็นเรื่องที่ผมไม่เคยพูดกับใคร เลยอยากให้ใครหลายๆคนได้อ่าน ถือว่าเป็นการระบายไปในตัว
ขอย้อนไปเล่าเริ่มจาก ม.4 ก่อนแล้วกันนะครับ โรงเรียนที่ผมเรียน ตั้งอยู่ในตัวอำเภอเมืองของจังหวัด...ซึ่งแน่นอนว่าจะมีการสอบเข้าของเด็ก ม.1 และ ม.4 ทุกปี ผมเป็นเด็กต่างอำเภอที่อยากจะไปเรียนในเมือง เลยไปสอบเข้า ผมเรียน ม.ต้นต่างอำเภอ พอ ม.ปลายไปสอบเข้าในเมือง ผมจำภาพวันที่ไปสอบเข้าได้ติดตาเลย คือ วันนั้นตอนพักเที่ยงของการสอบ ผมกับเพื่อนๆไปเดินเล่นใต้ต้นไม้ ซึ่งเพื่อนของผมคนหนึ่งไปเจอเพื่อนเก่าต่างโรงเรียนเลยไปทักทายกัน ผมก็เดินเข้าไปด้วยกับเพื่อนคนอื่นๆ ซึ่งเหตุการณ์นี้เองเป็นครั้งแรกที่ผมได้เจอเอ็ม แต่เราไม่ได้คุยกันไม่ได้ทักทายอะไรกันเพราะยังไม่รู้จัก (ตอนนั้นผมยังไม่ได้ชอบมันที **ไม่ใช่รักแรกพบ อิอิ) หลังจากผ่านวันนั้นไปประมาณสองสัปดาห์ผลสอบก็ประกาศ ปรากกฏว่าผมติดท๊อปเท็นของเด็กที่สอบเข้าจากพันกว่าคน(ขอโม้นิดนึง ฮ่าๆ) ส่วนเอ็มก็ติดท็อปเท็นเหมือนกัน หลังจากวันนั้นไปไม่กี่วันก็เป็นวันสอบสัมภาษณ์ ตอนที่ผมเดินไปนั่งรอเพื่อที่จะสอบสัมภาษณ์ปรากฏว่ามีเอ็มนั่งรออยู่ตรงนั้น ผมเลยไปนั่งข้างมัน แต่มีเพื่อนผมอีกคนนั่งกั้นกลางไว้ ผมไม่ได้คุยอะไรกับเอ็มเลย แต่เพื่อนผมที่รู้จักกับเพื่อนของเอ็มเค้าคุยกัน ผมได้ยินมาว่า เด็กจากโรงเรียนของเอ็มสอบติดที่นี่แค่สองคนคือเอ็มกับเพื่อนผู้หญิง สักพักถึงคิวของเอ็มสัมภาษณ์ พอมันเดินออกมาก็คุยกับเพื่อนผมสักพักก่อนจะกลับบ้าน เหลือแต่ผมกับเพื่อนที่รอสัมภาษณ์ หลังจากวันนั้นก็ประกาศผลสัมภาษณ์ก็ติดกันทุกคน
หลังจากวันนั้นไปก็เป็นวันปฐมนิเทศ จะมีการแบ่งนักเรียนออกเป็นกลุ่มๆเพื่อทำกิจกรรม ผมก็ไปเช็ครายชื่อว่าอยู่กลุ่มไหน ปรากฏว่าเพื่อนจากโรงเรียนเดียวกับผมถูกแยกกันหมดเลย แต่ที่โชคดีคือเอ็มได้อยู่กลุ่มผม วันนั้นทั้งวันเราทำกิจกรรมด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน แต่เราแทบจะไม่ได้คุยกันเลย พอถึงวันที่สองของการปฐมนิเทศเราก็เริ่มคุยกัน และกิจกรรมสุดท้ายของวันนี้คือการจับมือเป็นวงกลมแล้วร้องเพลง มันมายืนข้างผม เป็นครั้งแรกที่ผมได้จับมือมัน เราเพลงกันจนจบ แล้วแยกย้ายกันกลับบ้าน ตอนนั้นผมยังไม่รู้สึกอะไรกับเอ็ม
ก่อนวันเปิดเทอม ม.4. หนึ่งวันก็มีการประกาศรายชื่อว่า ใครได้อยู่ห้องเรียนไหน ผมดีใจมากที่ได้อยู่ห้องคิง แต่โคตรเสียใจที่ผมไม่มีเพื่อนจากโรงเรียนเก่าเลย มีแค่เพื่อนที่รู้จักกันตอนปฐมนิเทศสองวันซึ่งยังไม่สนิท ผมเลยทำใจและพร้อมที่จะรับเพื่อนใหม่ พร้อมที่จะทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ทุกคน วันนั้นด้วยความที่เสียใจที่ไม่มีเพื่อนจากโรงเรียนเก่าร่วมห้องเลย จนไม่ได้ดูรายชื่อให้ละเอียดว่ามีใครบ้างที่อยู่ห้องคิง พอวันโรงเรียนเปิดเทอมคาบแรกเป็นการพบปะอาจารย์ที่ปรึกษา ตอนเข้าไปในห้องผมตกใจมาก เห็นเอ็มนั่งอยู่ แต่ก็ไม่คิดไรมาก ก็มันเก่งพอๆกับผมคงไม่แปลกที่จะได้อยู่ห้องคิงส์ด้วยกัน ช่วงแรกๆผมกับมันก็ยังไม่ได้คุยไรกันอยู่ดีเพราะเราอยู่คนละกลุ่มกัน พวกผู้ชายในห้องแบ่งออกเป็นสองกลุ่มคือกลุ่มของผมออกจะเรียบร้อยแต่กวนตีน อยู่ด้วยกันหกคน (ผมบอกก่อนนะคับว่า ผมเพิ่งรู้ตัวว่าเป็นเกย์ตอน ม.3 ผมยังไม่แสดงออก ไม่เคยบอกใคร และผมยังไม่เคยมีแฟน ) ส่วนอีกกลุ่มคือกลุ่มของเอ็มพวกนี้มักจะเข้าเรียนสาย หนีไปเตะบอล แต่เรียนเก่ง
เวลาผ่านไปเรื่อยๆเพื่อนในห้องก็เริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น ผมกับเอ็มก็เริ่มสนิทกัน มีอยู่วันหนึ่งผมกลับบ้านตอนเย็น(ปกติผมอยู่หอ ส่วนเอ็มไป-กลับบ้าน) เห็นเอ็มรอรถอยู่ที่เดียวกับที่ที่ผมจะกลับ ผมเลยเข้าไปทักมัน เราก็คุยๆกัน ก็ได้รู้ว่า บ้านมันไปทางเดียวกับบ้านผม อยู่ห่างกันแค่ไม่กี่กิโลเมตรด้วย ถ้านั่งรถจากโรงเรียน บ้านมันจะถึงก่อนบ้านผม ผมดีใจมากที่ไม่ต้องนั่งรถกลับบ้านคนเดียว ระหว่างทางเราก็คุยกันเรื่อยเปื่อย ตอนนั้นผมไม่ได้ชอบมัน ยังไม่คิดอะไรกับมัน เห็นมันเป็นเพื่อนคนหนึ่งเหมือนเพื่อนทั่วๆไป หลังจากวันนั้น พอตอนเย็นเอ็มมักจะชวนผมกลับบ้าน ทั้งๆที่มันก็รู้ว่าผมอยู่หอ มันบอกว่าอยากมีเพื่อนนั่งรถ มีบางครั้งที่ผมกลับบ้านช่วงกลางสัปดาห์ เพราะกลับบ้านกับเอ็ม ก็มันเล่นชวนผมซะทุกวัน จนบางวันก็กลับกับมัน
ช่วง ม.4 เทอม2 ใกล้ๆจะปิดเทอม ก็มีรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งมาคุยกับผม พี่เขาชื่อบอส พี่เขานิสัยดีมาก พี่เขาบอกว่าชอบผม ทั้งๆที่พี่เขาก็มีแฟนเป็นผู้หญิง ผมก็บอกว่า "พี่ไม่กลัวผู้หญิงคนนั้นเสียใจหรอ"
พี่เขาก็บอกว่า "ถ้าคบต่อไป ผู้หญิงคนนั้นคงจะเสียใจกว่านี้ พี่เลยจะบอกเลิก แล้วมาคบกับผม"
ผมให้พี่บอสตัดสินใจอยู่หลายวัน จนพี่บอสกลับมาอีกครั้ง พี่เขามาขอผมเป็นแฟน พี่เขาบอกว่าเขาเลิกกับพี่ผู้หญิงคนนั้นแล้ว ผมก็ไม่ปฏิเสธอะไร ก็คบกับพี่เขา แต่ผมก็ตั้งกฎไว้ข้อนึงก็คือ อย่าให้เพื่อนของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งรู้เป็นอันขาด เพราะผมกลัวว่าเพื่อนจะรับไม่ได้ เพราะยังไม่สนิทกับใคร พวกเราคบไปด้วยความยากลำบากมาก จะไปดูหนัง กินข้าว ทำอะไร ก็ลำบาก ต้องโกหกเพื่อนต่างๆนาๆ ผมไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ คงเป็นเพราะกฎที่ตั้งขึ้นมาว่าไม่ให้ใครรู้ เลยทำให้มันลำบาก แต่ผมก็ทนคบกับพี่บอสมาเรื่อยๆ จนกระทั่งปิดเทอมจนปิดเทอม เราเริ่มห่างกัน ไม่ได้เจอกันทุกวัน คุยกันน้อยลง อีกอย่างใจผมมันเริ่มรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ ผมรู้สึกคิดถึงไอ้เอ็มมากกว่าพี่บอส. รู้สึกเหมือนกับว่าผมไม่เคยรักพี่บอสเลย ที่ผ่านมามันคืออะไร ผมทำอะไรไป ผมเริ่มสับสน จากปกติช่วงเปิดเทอมพี่เขาจะโทรมาคุยกับผม แต่พอปิดเทอมผมไม่อยากคุยกับพี่เค้า ผมมักจะหาเรื่องวางสายตลอด ในหัวผมเริ่มมีเอ็มเข้ามา ผมไม่ได้คุยทั้งพี่บอสและไอ้เอ็มเลยช่วงปิดเทอม ผมไม่ได้เจอเอ็มตั้งแต่ปิดเทอมเพราะมันไปเที่ยวต่างจังหวัด และผมก็ไม่เคยคุยโทรศัพท์กับมัน ในหัวผมเลยมีแต่มันแทนที่จะเป็นพี่บอส
ช่วงประกาศผลสอบของ ม4 เทอม 2 ผมตกใจกับเกรดตัวเอง มันลดจาก 3.6 กว่าๆ เหลือแค่ 3.1 ผมได้แต่โทษพี่บอสว่าเป็นความผิดของเขาคนเดียว ทั้งๆที่มันคือความผิดผมคนเดียว ผมขี้เกียจเอง ผมไม่สนใจเรียน จนผมกับพี่เขาทะเลาะกันทุกวัน หลังจากนั้นไม่นานผมเลยบอกเลิกพี่เขา
เปิดเทอม ม5 ผมกับพี่บอสมองหน้ากันไม่ติด แต่พวกเราต่างฝ่ายต่างก็ทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่มันเป็นแผลใจของผมมาจนถึงทุกวันนี้
เอ็มกลับมาต่างจังหวัดซื้อของฝากให้ผมด้วย ผมดีใจมากไม่รู้ทำไม ผมกับมันเริ่มสนิทกันมากขึ้น ช่วง ม5 เป็นช่วงที่ผมกลับบ้านบ่อยมาก สัปดาห์นึง 2-3 วัน ปกติกลับสองสัปดาห์ครั้ง จนแม่ผมเริ่มแปลกใจ ผมบอกว่า ยิ่งเรียนยิ่งคิดถึงบ้าน แม่ก็ไม่ว่าอะไร แม่จะดีใจทุกครั้งที่ผมกลับบ้าน ผมก็ดีใจเหมือนกัน เพราะผมจะได้นั่งรถกลับบ้านกับเอ็ม มีอยู่วันนึงตอนผมนั่งรถกลับบ้านกับเอ็ม
มันถามผมว่า "คบกับพี่บอสหรอ เป็นเกย์หรอ"
ผมตอบว่า "มั่วแล้ว กูเนี่ยนะ"
มันว่า "กูรู้หมดแล้ว ก่อนปิดเทอมกูเห็นกับพี่เค้ากินข้าวด้วยกัน แล้วไหนจะข้อความในโทรศัพท์ เบอร์ที่ได้รับสายก็มีแต่บอสๆๆๆ"
ตอนนั้นผมตกใจมาก คือไม่รู้ว่ามันไปแอบเล่นโทรศัพท์ตอนไหน และไม่คิดว่ามันจะเห็นตอนกินข้าวกับพี่เค้า ผมอุตส่าเลือกร้านที่ไม่มีใครไปแล้วนะ และตอนนั้นผมกลัวด้วยว่ามันจะเลิกคบ
ผมเลยบอกมันไปว่า "เออกูคบกับพี่บอส กูเป็นเกย์ ทำไมจะเลิกคบกับกูหรอ"
มันหัวเราะ แล้วบอกว่า"เห้ย เรื่องแค่นี้กูจะเลิกคบทำไม ไม่ได้ทำไรกูซักหน่อย เพื่อนกูนะเว้ย แต่อย่ามาชอบกูก็เท่านั้นแหระ"
ผมได้แต่ยิ้ม น้ำตาคลอ ดีใจมากที่มันไม่ว่าอะไรแต่ผมก็แอบสะดุดกับคำพูดสุดท้ายของมัน ผมยังจำบทสนทนานี้มาจนถึงปัจจุบัน ผมบอกมันว่าอย่าไปบอกเรื่องนี้กับใคร เพราะผมเลิกกับพี่เขาแล้ว อีกอย่างใครรู้ว่าผมเป็นเกย์ตอนนี้คงซวย ยังไม่พร้อมที่จะบอกใคร ยังไม่อยากให้ใครรู้
**เดี๋ยวกลับมาเล่าต่อครับ ยังไม่ถึงท่อนฮุก