จริงๆ มันเป็นขีดยาวแบบนี้ครับ — เรียกว่า Em Dash ส่วนใหญ่ใช้แยกข้อความขยายออกจากส่วนหลักของประโยค แบบเดียวกับคุณ lalabel อธิบายไว้ครับ นึกง่ายๆ ว่าแทนวงเล็บ ถ้ามีอันเดียวก็แปลว่าวงเล็บไปปิดตอนจบประโยคพอดี

เครื่องพิมพ์ดีดสมัยก่อนไม่มีตัวนี้ เวลาพิมพ์ดีดก็จะใช้เครื่องหมาย - สองตัวติดกันแทนเป็น -- ครับ

มีอีกกรณีนึงที่เจอในนิยายฝรั่งคือ ถ้าประโยคจบด้วย — คือประโยคนั้นยังไม่ได้ถูถพูด (หรือเขียน) ต่อจนจบ แต่ถูกขัดจังหวะกลางคัน มักเจอในบทสนทนา ประโยคสุดท้ายก่อนปิดเครื่องหมายคำพูด แต่บางทีก็อาจใช้ในส่วนบรรยายได้ มักจะอยู่ประโยคสุดท้ายของย่อหน้า แสดงถึงการบรรยายที่ถูกขัดจังหวะ พอขึ้นย่อหน้าใหม่ก็กลายเป็นเรื่องอื่นครับ

(กรณีนี้ในภาษาไทยเรานิยมใช้จุดสามจุดแบบนี้ ... ครับ)