วันนี้ มาแบ่งปันโมเมนท์ดี ๆ ตอนส่งใบลาออกกันนะคะ

ต้นเดือนที่ผ่านมา ได้ฤกษ์ส่งใบลาออก หลังจากทำสงครามเย็นกันมาหลายเดือน เราซึ่งตบตีกับหัวหน้ามาเป็นปี (ก็รู้ตัวว่า ทะเลาะกับหัวหน้า กัดกับหมาดีกว่าแหละนะ แต่มันอดใจไม่ได้) หัวหน้า ก็ภาวนาให้เราออกทุกวัน แต่เราก็อยู่กวนประสาทเธอมาเรื่อย (รอโบนัสเสร็จ ก็รอหางานใหม่)

หลังจากวางจดหมายไว้บนโต๊ะ แล้วเราก็กลับ (ถามเพื่อนแผนกอื่น ว่าพอหัวหน้าเปิด จม. แล้ว ดีใจแค่ไหน เพื่อนบอกเดินเข้าห้อง คุยกับ MD คิดว่าไปกรี๊ดดีใจกันสองคน) สองวันต่อมา เธอถึงเรียกไปคุยพอเป็นพิธี ซึ่งจริงๆ เราก็ไม่มีอะไรจะคุยกันแล้วแหละ แต่รู้ว่าคงต้องมีคำพูดสร้างภาพอะไรพอเป็นกระสาย ไม่ให้ท้องอืด

          หัวหน้า         :      เธอคงได้งานใหม่แล้ว  อือม์ ที่ใหม่ อาจจะมีอะไรที่เหมาะกับเธอ และไปได้ดี ....
          ลูกน้อง         :      (ไม่รอฟังจนจบ) อือม์ แล้วพักร้อน ใช้ได้อีกกี่วันคะ
          หัวหน้า         :      -ตอบเรื่องพักร้อน- ....  เรื่องที่เกิดขึ้น ก็ถือว่าเป็นโชคชะตาาา ....
          ลูกน้อง         :      (ไม่รอฟังจนจบ) แล้วใบผ่านงาน ได้ประมาณวันไหนคะ
          หัวหน้า         :      -ตอบเรื่องใบผ่านงาน-
          ลูกน้อง         :      ไม่มีอะไรแล้วใช่มั๊ยคะ ขอบคุณค่ะ

นึกแล้วก็ขำหึหึ ว่าคำพูดแนวนี้มันคุ้นๆ เหมือนตอนคู่รักจะเลิกกัน แล้วต้องสรรหาคำพูดดีๆ อ้างพรหมลิขิต ที่ทำให้เราไม่ได้คู่กัน มันคงทำให้คนพูดรู้สึกผิดน้อยลง ที่ได้ทำเรื่องแย่ ๆ ไว้กับอีกฝ่าย แต่เราก็มีคติว่า "ไม่คิดแก้แค้น แต่ไม่ลืม และไม่ให้อภัย"

ก็แยกย้ายกันไปค่ะ  ที่ทำงาน ที่ไม่ใช่ที่ของเรา ๆ ก็หาที่เหมาะกับเรา ไม่ต้องดราม่า ด้วยคำพูดเสร่อๆ ดูถูกอีคิวกัน น่าจะดีกว่า

ตอนนี้ก็ชิลๆ รอวันไปทำงานที่ใหม่ ทบทวนความรู้ ทบทวนตัวเอง เพื่อจะได้รับมือกับงานใหม่ หัวหน้าใหม่ อย่างมีสติค่ะ