แค่ได้รักก็พอ

ฉันรักผู้ชายคนหนึ่ง  มานาน
คิดว่า ผู้ชายคนนั้นก็รู้
เราสองคนเป็นเพื่อนกัน

เวลาผ่านไป
ต่างคนต่างเรียนจบ
ไปทำงาน ใช้ชีวิตตามทางของตน

ฝ่ายชายแต่งงาน
แต่ฉันยังไม่แต่ง   ที่ไม่ได้แต่ง  เพราะไม่มีใครเลย


แล้วทางชีวิต ก็ทำให้ฉันกับเขามาพบกัน
มันเหมือนมีแม่เหล็กดึงดูด ให้เราสองคน เข้าหากัน
เมื่อฉันพบเขา
ฉันแทบจะกระโดดไปหาเขา
ตัวเขาเองก็เช่นเดียวกัน
มีอาการเดียวกัน

แต่มันแค่ปฏิกิริยา  ครั้งแรกที่เราสองคนพบกัน
หลังจากนั้นก็คุยกัน ธรรมดา มีหยอก มีแซว มีแกล้งกัน
เหมือนครั้งก่อน

ทุก ๆ อย่างที่กระทำ
อยู่ในสายตาภรรยาเขาตลอด

ฉันรู้สึกมีความสุข
ที่ได้อยู่ใกล้เขาอีกครั้ง

แต่.................
ถ้าจะให้ ฉันไปไขว่คว้า  แย่งชิง
เพื่อให้ได้ผู้ชายคนนี้มาเป็นของฉัน
ก็ต้องตอบว่าไม่


เพราะ ฉันพอใจ
แค่นี้
แค่ได้พบกัน
คุยกัน
หยอกล้อกัน


แค่นี้ก็พอแล้ว