หนุกหนาน ๆ ไอซิสตะลึง โจรใต้สยบ เมื่อเจอบึ้มกลาง กทม.

โจรใต้อาละวาดมาหลายสิบปี   นับหมื่นศพ

ไอซิสฆ่าคนลั่นโลกโครม ๆ

ยูเอ็นได้แต่ตาปริบ ๆ

แต่ระเบิดฟาดปูนบึ้มมมม... ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  

ยูเอ็นเข้ามาแน่

เมิงเอาอะไรคิ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด...

งึดคัก






แล้วก็อย่างเดิม  รูปแบบเดิม ๆ   
ลมหายใจที่ขาดไม่ได้  คือ  "แม้วจ๋า"

แม้วเงียบ  ก็ต้องยั่วต้องแหย่ให้แม้วออกมา
ยั่วเรื่องนี้  แหย่เรื่องนั้น  โยงเรื่องโน้น   (แถมเห็นภาพนั่งจิบไวน์  ยิ่งหมั่นไส้)

แม้วออกมา  แดงก็ย่อมออกมา  วุ่นวาย
เข้าทาง




ป่วยกันจริง ๆ

ป่วยกันจนรัฐธรรมนูญไม่เป็นรัฐธรรมนูญ

ป่วนกันจนไม่รู้จะทำยังไงกับบ้านเมือง  เพราะมัวแต่กลัวแม้ว

แทนที่จะกลัวการกระทำที่ผิดครรลอง  ผิดหลัก  ผิดกฎหมาย
กลับงมงัวอยู่แต่กับว่า  ทำยังไงจะชนะแม้ว  




อยากให้ประชาชนเชื่อ  ประชาชนยอมรับ
ก็แค่คิดและทำให้ดีกว่าแม้ว

ไอ้แม้วไม่ใช่เทวดา  มันก็มีผิดมีถูก  มีผิดมีพลาด  มีดีมีแลว  ก็แค่ปุถุชนคนหนึ่ง
ไปกลัวมันอะไรนักหนา

คิดดี ๆ   ทำดี ๆ  น่ะ  ทำได้ป่ะ  ทำเป็นป่ะ

แค่นี้   คนก็ลืมแม้ว



เล่นแต่ตะแบงลงคูลุยคลอง  แล้วจะให้ประชาชนเขาตามได้ไง

คิดอะไรออกมา   ทำอะไรออกมา
มีแต่เรื่องไม่เป็นเรื่อง




เด๋วตดป๊าด   ให้ยูเอ็นเข้ามาซะเลย
เบื่อบ่ะ