ฉันก็ไม่รู้ว่าจะไประบายที่ไหน พอเขียนบ่นๆไป เพื่อนในเฟสบุ๊คก้ออกมารายงานตัวว่า "ฉันนี่ไง เพื่อนเธอ" "เพื่อนเป็นอะไร เป็นห่วงนะ" "เธอลืมไปแล้วหรอ ฉันไงเพื่อนเธอ"...........เห้อ ฉันเบื่อที่จะได้ยินแบบนี้ พอนัดเจอกัน ไม่เห็นจะมีใครอยากออกมาซักคน โพสรูปออกไปดื่มคนเดียว เพื่อนบอกไม่ชวน แต่พอชวนก็ไม่มีใครมา คือ ต้องการอะไร

เส้นทางชีวิตฉันมันต้องย้ายที่เรียนบ่อยๆ แต่ก็อยู่ที่ละ 2-3 ปี นะค่ะ เพื่อนที่ดีสนิทกันของฉันมักจะเป็นคนชาติอื่น เช่น ฮองกง จีน มาเลย์ คนไทยก็มีบ้างแต่จะเป็นที่เจอกันตอนอยู่ต่างประเทศ

ตอนนี้ฉันได้ย้ายกลับไทย เข้าปีที่ 3 แล้ว มีเพื่อนที่เกือบจะเรียกว่าสนิทได้หลายคนอยู่ อาจเป็นเพราะเหตุการณ์บังคับให้เราต้องเจอกันทุกวัน (อบรบงานหลายเดือนประมาณนั้น) แต่พออบรมเสร็จก็แยกย้าย คือ เราก็คิดถึงเพื่อนนะ อยากเจอกันบ้าง คิดถึงก็ส่งข้อความหา วันสำคัญก็ซื้อของเล็กๆน้อยๆให้ แต่ทำไมฉันเหมือนคนที่ถูกลืมตลอดเวลาละ เหมือนฉันมีตัวตนอยู่แค่ในเฟสบุ๊คเท่านั้น ในชีวิตจริง เพื่อนทั้งหลายไม่เห็นอยากออกมาเจอฉันบ้างเลย เหมือนทุกคนจะมีกลุ่มเพื่อนสนิทของตัวเองกันหมดเลย (กลุ่มเพื่อนจากมหาลัย หรือ รร เก่า คือ จขกท ไม่ได้เรียนที่ไทยมาตั้งแต่อายุ 14)  

คือ ฉันไม่เข้าใจทำไม่หาเพื่อนที่ไทยยากจัง
เจอคนที่คิดว่านิสัยเข้ากันสุดๆ พอเค้ามีแฟนก็แทบจะเลิกติดต่อเราเลย
เพื่อนกดไลค์รูปในเฟสตลอด แต่ไม่เคยจะมีใครชวนไปไหนมาไหนด้วย
หลายคนทำเหมือนชอบเรามาก บอกวันหลังไปเที่ยวด้วยกัน เราก็นึก ดีใจ เราจะมีเพื่อนแล้ว แต่ก็หาย...
พอเราว่าง รู้ว่าเพื่อนว่าง โทรชวนออกไปกินข้าว นั่งเล่น ไม่เคยจะมีใครตอบ ส่งไปถามใน line group ก็เงียบ

คือทุกวันที่มันเหงา แต่หาคำตอบไม่ได้ว่าทำไม
เงินมี รถมี เวลามี แต่ไม่รู้จะไปกับใคร เหมือนเรามีเราแค่คนเดียว เพื่อนก็ไม่อยากรับเข้ากรุ๊ปที่สนิทของพวกเค้า เราโอเคนะถ้าต้องไปทำความรู้จักกับเพื่อนฝั่งเค้า
เราก็เป็นคนง่ายๆแล้วนะ เพื่อนอยากไปไหนไปได้หมด ตามใจทุกอย่าง กินข้างทาง เดินตลาดนัด ช้อปพารากอน จิบวายทองหล่อ ก็ได้หมด ไม่ได้ฝืนด้วยคือแฮปปี้กับทุกอย่าง เหนื่อยแค่ไหนก็ลากตัวเองออกไปหา แล้วทำไมหาเพื่อนจริงใจยากจัง

****คำถามคือ สมมุติว่าคุณอยู่ในสถาณการณ์นี้ คุณไม่ได้อยู่ไทยมา 10 ปี เพื่อนเก่าที่รู้จักก่อนไปต่างประเทศอยู่ไกลมาก เพราะคุณย้ายบ้าน งานที่คุณทำคุณจะต้องเปลี่ยนเพื่อนร่วมงานทุกครั้ง และทุกครั้งทำงานเวลาไม่เคยเหมือนกัน และเพื่อนๆคุณที่อบรบเข้ามาก็ทำงานแบบนี้เหมือนกัน แล้วคุณจะเจอเพื่อนได้ที่ไหน คุณจะหาเพื่อนได้จากไหน อย่างไร****

*คือฉันลองไม่รู้จะยังไงละ มันไม่เห็นจะเวิร์คเลย ถ้าผู้หญิงรับปากทุกอย่างแต่ไม่ทำจริงซักอย่าง, ผู้ชายถ้ามันไม่สนใจเรามันไม่เสียเวลาแม้กระทั่งขยับนิ้วมาตอบข้อความ หรือถ้าคุยแล้วมันรู้ว่าเราคิดแค่เพื่อน แป็ปเดียวสาบสูญค่ะ -.-" รู้สึกเหมือนถ้าเราไม่มีสัมพันธ์ไมตรีมาก่อน การรู้จักกันต้องมีผลประโยชน์เกี่ยวข้องด้วยเสมอเลย

ขอบอกเป็นข้อมูล เพื่อจะคิดว่าดิฉันตาการน่าเกลียดหรือเป็นโรคติดต่อไม่สบายอะไรเป็นนี้ คือ ดิฉัน ปกติดีนะค่ะ ชอบแต่งตัว กินง่าย อยู่ง่าย ไม่เคยขี้งกกับเพื่อน เลี้ยงได้เลี้ยง มีงาน มีการศึกษา เข้าสังคม ยินดีพบปะผู้คนใหม่ๆได้เสมอ ประเด็นคือ อายุ 25 แล้วแต่ไม่มีเพื่อนสนิท มีแต่เพื่อนกลวงๆ รู้จักตัวจริงแต่เจอในคอมอย่างเดียว