จำไม่ได้แล้วว่าการอยู่คนเดียวเป็นยังไง???

ใครเคยเป็นบ้างมีแฟนที่เป็นเหมือนส่วนหนึ่งในชีวิต ทั้งเพื่อน ทั้งพี่ ทั้งคนรัก ทั้งผู้ปกครองซึ่งเป็นเหมือนทุกอย่าง
เวลา1ปี 365 วันที่ผ่านไม่มีวันไหนที่ไม่เจอกัน อยู่ด้วยกันเกือบจะตลอด ตั้งแต่ลืมตาจนเข้านอน
เว้นแค่เวลาเขาทำงาน กับตอนเราเรียน ซึ่งก็คุยกันตลอด เป็นคู่ที่ใครมองว่ารักกันมาก จนไม่คิดว่าจะเลิกกันได้
"ใครว่ารักกันมากจะเลิกกันไม่ได้" เมื่อวันนึง อารมณ์มันมีมากกว่าความรู้สึก ข้อเสียสะสมของกันและกันมันคือข้อบกพร่อง
วันนึงมันถึงจุดจบของมัน แต่....จำไม่ได้แล้วว่าการต้องใช้ชีวิตคนเดียวเป็นยังไง? เกิดมาก็ไม่เคยผูกพันกับใครขนาดนี้