- ยาโตะเฝ้าฮิโยริอยู่บนต้นไม้ //เพื่อนในห้องของฮิโยริคุยเรื่องรพ.อิกกิกันใหญ่ (ไม่ได้พูดในแง่ไม่ดี แต่ข่าวมันใหญ่ คนเลยพูดถึงเป็นเรื่องธรรมดา) พอฮิโยริเข้าห้องมาทุกคนก็เข้าไปให้กำลังใจ ทำให้เธอใจชื้นขึ้นมาบ้าง //เพื่อนที่ยืนอยู่ห่างๆคุยกันว่า ฮิโยริซวยซ้ำซวยซ้อน ทั้งโดนรถชน ทั้งสลบบ่อยๆ แล้วไหนจะเรื่องรพ.นี่อีก ยาโตะที่ได้ยินแบบนั้นก็เลยอดคิดไม่ได้ว่า
'ฉันนี่มันเป็นเทพแห่งหายนะจริงๆ ...'
- ฮิโยริมาที่บ้านโคฟุคุ+เล่าสถานการณ์ให้ฟัง (ยาโตะหลบอยู่อีกห้อง) //ตอนนี้ตำรวจยังหาสาเหตุไม่ได้ แต่ก็มีความเป็นไปได้ที่ทางรพ.อาจจะโดนยึดใบอนุญาต ทางทนายเองก็กำลังช่วยเรื่องนี้อยู่ ส่วนทางคุณแม่ก็ตามไปขอโทษ+แสดงความเสียใจกับผู้ป่วยที่บ้านทีละรายๆ แต่ถึงรพ.จะเปิดต่อไปได้ แต่ความเชื่อใจของผู้ป่วยก็ยังไม่กลับมาอยู่ดี ผู้ป่วยจึงทยอยกันย้ายไปรพ.อื่นกันหมด
- ฮิโยริเจ็บใจที่ตัวเองช่วยอะไรไม่ได้ และอยากโตเป็นผู้ใหญ่ที่สามารถช่วยงานได้เร็วๆ ไดโกคุบอกว่าฮิโยริเพิ่งอายุ 15 เดี๋ยวแป๊บเดียวก็โตแล้ว ฮิโยริบอกว่าตอนนี้เธออายุ 16 แล้ว ทุกคนเลยตกใจกันใหญ่ เพราะไม่มีใครรู้วันเกิดของฮิโยริเลย //ยาโตะที่อยู่อีกห้องก็ไม่รู้เช่นกัน เขาเลยเอาซองจดหมายมาเขียนเป็นการ์ดอวยพรให้ขึ้นมา
- พอฮิโยริจะกลับบ้าน ยาโตะจึงวิ่งเอาการ์ดไปให้ ฮิโยริเลยรู้ว่าเขาตั้งใจจะหลบหน้าเธอ ฮิโยริบอกว่ายาโตะเป็นคนช่วยเธอเอาไว้ เธอถึงยังมีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้ และ "ขอโทษที่กัดคุณนะคะ !" จากนั้นเธอก็วิ่งหนีไปเลย //ไดโกคุบอกว่า ยาโตะยังไม่ควรหาวิธีทำให้ฮิโยริร่าเริงขึ้นตอนนี้จะดีกว่า เพราะตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม และถ้ายาโตะยังไม่เข้าใจเรื่องนี้ เขาก็ยังเป็นเทพเจ้าแห่งความสุขไม่ได้หรอก
- บิชามอนกับซึกุฮะไม่ยอมออกมาจากห้อง บิชามอนบอกให้คาซึมะเรียกยาโตะมา //ซึกุฮะมีอาการเหม่อลอย และจำเรื่องราวก่อนตายได้ทั้งๆที่ยังไม่ได้เปิดเผยนามแท้ นามที่หลังมีรอยแตก ถ้าอาวุธเทพคนอื่นมาเห็นก็จะเกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ ทำให้เริ่มสงสัยว่าทำตัวเองถึงตายและตกสู่ความมืดกันหมด //ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของท่านพ่อและจิกิ ที่มีความสามารถในการปลดผนึกความทรงจำก่อนตายของอาวุธเทพได้ (ความทรงจำก่อนตายจะถูกผนึกโดยนามใหม่ที่เทพเป็นผู้ตั้งให้)
- ยาโตะบอกว่าวิธีที่จะช่วยได้คือปลดปล่อยซึกุฮะ บิชามอนเลยต่อยเข้าที่หน้าของยาโตะไปเต็มๆ แล้วถามว่าถ้ายูกิเนะเป็นแบบนี้เหมือนกัน เขาจะก็ปลดปล่อยยูกิเนะด้วยเหมือนกันรึเปล่า //คาซึมะกับยูกิเนะแยกออกมาเดินอีกที่หนึ่ง ยูกิเนะรู้สึกผิดที่ทำร้ายฮิโยริ-->รู้สึกผิด-->แทงยาโตะ คาซึมะบอกว่ายูกิเนะควรเห็นยาโตะที่เป็นเจ้านายสำคัญเป็นอันดับแรก และถ้าไม่รู้สึกผิดกับการทำร้ายศัตรู-->ไม่ถือว่าเป็นบาป-->ไม่แทงเจ้านาย
- ยูกิเนะบอกว่าคาซึมะน่ากลัวเกินคาด คาซึมะบอกว่ายูกิเนะไม่ควรพูดอย่างนั้นออกมาจะดีกว่า เพราะถ้าพวกเขาเป็นศัตรูกันเมื่อไหร่ ยูกิเนะได้เสียเปรียบแน่ //คาซึมะบอกให้ยูกิเนะบอกเรื่องที่รู้เกี่ยวกับผู้ใช้อาคมมา ถึงมันจะเป็นพ่อของยาโตะแต่ถ้ากล้ามาทำร้ายบิชามอน เขาก็ไม่สน //ยูกิเนะบอกคาซึมะได้เพียงเรื่องเดียวว่า "ถ้าผู้ใช้อาคมตาย ยาโตะก็จะตาย !"
- ยาโตะออกมาเดิน(ที่โลกมนุษย์)คนเดียวแล้วก็เจอกับเอบิสึ เอบิสึถามว่าหน้ายาโตะไปโดนอะไรมา ยาโตะบอกว่าคนที่ฆ่าเอบิสึรุ่นก่อนก็คือพ่อของเขาเอง จากนั้นก็เล่าเรื่องที่เขาคุยกับบิชามอนให้ฟัง //ยาโตะบอกว่าเขาแค่อยากอยู่ด้วยกันกับยูกิเนะ ฮิโยริ สามคนต่อไปเรื่อยๆแค่นั้นเอง แต่ท่านพ่อกลับไม่พอใจในเรื่องนั้น
- เอบิสึบอกว่าความคิดของยาโตะเป็นความคิดเพื่อตัวเอง ไม่ใช่ความคิดเพื่อผู้อื่น เทพเป็นสิ่งที่มีตัวตนอยู่ได้เพราะมนุษย์ ไม่ได้มีตัวตนอยู่ได้เพราะความปรารถนาของตัวเอง การที่คนของทั้งสองภาพใกล้ชิดกันมากเกินไปจึงไม่ใช่เรื่องที่ดี ความตายเป็นความทุกข์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษย์ เพราะถ้าไม่มีความคิดแบบนี้ก็จะสามารถข้ามมาอีกภพนึงได้ง่ายๆ (คือไม่เสียดายและเห็นคุณค่าของชีวิต) ยาโตะควรจะคอยช่วยเหลือมนุษย์อยู่ห่างๆโดยที่ไม่ให้พวกเขารู้ตัวจะดีกว่า "เพราะสุดท้ายแล้วคนที่สามารถช่วยเหลือมนุษย์ได้จริงๆ ก็คือมนุษย์ด้วยกันเอง ..." //เอบิสึบอกว่ายาโตะไม่ต้องขอโทษเขาอีกรอบหรอก (เรื่องเอบิสีรุ่นก่อน) เพราะถ้าเขาไม่ได้โกรธ เอบิสึรุ่นที่แล้วก็คงจะไม่ได้โกรธยาโตะด้วยเหมือนกัน และเขาก็คงจะพูดว่า "ไม่เป็นไรแล้วล่ะ" อยู่แน่ๆ
- ตอนกลางคืน ยาโตะนั่งอยู่บนหลังคาคนเดียว ซักพักฮิโยริก็โทรเข้ามาด้วยน้ำเสียงที่ดีใจสุดๆ เธอบอกว่าพี่ชายของเธอกลับมาแล้ว และเขาก็ยอมมาช่วยงานที่รพ.ด้วย เพื่อนของคุณพ่อเองก็จะช่วยจัดหาพนักงานมาประจำที่รพ.ด้วยอีกแรง ฯลฯ แล้วก็วางสายไป //ยาโตะคิดถึงคำพูดของเอบิสึที่บอกว่า
'สุดท้ายแล้วคนที่สามารถช่วยเหลือมนุษย์ได้จริงๆ ก็คือมนุษย์ด้วยกันเอง ...' แล้วก็ยิ้มออกมา
"อย่างนี้ดีแล้วสินะ ..."
"อย่างนี้แหละดีแล้วๆ"
พยายามย่อให้สั้นๆ(แต่ก็ไม่ค่อยสั้น)นะคะ หวังว่าจะอ่านรู้เรื่องกันนะ?
บิชามอนหมกตัวในห้องเพราะเอาเรื่องของซึกุฮะไปปรึกษาใครไม่ได้ค่ะ เพราะมันเกี่ยวกับเรื่องความลับของเทพ
อาวุธเทพห้ามรู้เรื่องนี้เด็ดขาด บิชามอนเลยปรึกษาได้แค่กับยาโตะหรือเทพด้วยกันเองได้อย่างเดียวเท่านั้น
คนที่ดูภาพมาแล้วจะเห็นว่ามีภาพยาโตะตอนเด็กๆอยู่ด้วย เราว่ามันหมายถึงจิตใจของยาโตะน่ะค่ะ
อย่างตอนที่ถือการ์ดกับหน้าสุดท้ายก็คงจะรู้สึกเหงาๆอยู่แน่ๆ ...
ส่วนภาพที่เป็นเอบิสึตอนโต ก็หมายถึงความเป็นตัวของเอบิสึที่ไม่ว่าจะเกิดใหม่ยังไงก็ยังเป็นเอบิสึอยู่เหมือนเดิมค่ะ
[spoil] Noragami ตอนที่ 52
- ฮิโยริมาที่บ้านโคฟุคุ+เล่าสถานการณ์ให้ฟัง (ยาโตะหลบอยู่อีกห้อง) //ตอนนี้ตำรวจยังหาสาเหตุไม่ได้ แต่ก็มีความเป็นไปได้ที่ทางรพ.อาจจะโดนยึดใบอนุญาต ทางทนายเองก็กำลังช่วยเรื่องนี้อยู่ ส่วนทางคุณแม่ก็ตามไปขอโทษ+แสดงความเสียใจกับผู้ป่วยที่บ้านทีละรายๆ แต่ถึงรพ.จะเปิดต่อไปได้ แต่ความเชื่อใจของผู้ป่วยก็ยังไม่กลับมาอยู่ดี ผู้ป่วยจึงทยอยกันย้ายไปรพ.อื่นกันหมด
- ฮิโยริเจ็บใจที่ตัวเองช่วยอะไรไม่ได้ และอยากโตเป็นผู้ใหญ่ที่สามารถช่วยงานได้เร็วๆ ไดโกคุบอกว่าฮิโยริเพิ่งอายุ 15 เดี๋ยวแป๊บเดียวก็โตแล้ว ฮิโยริบอกว่าตอนนี้เธออายุ 16 แล้ว ทุกคนเลยตกใจกันใหญ่ เพราะไม่มีใครรู้วันเกิดของฮิโยริเลย //ยาโตะที่อยู่อีกห้องก็ไม่รู้เช่นกัน เขาเลยเอาซองจดหมายมาเขียนเป็นการ์ดอวยพรให้ขึ้นมา
- พอฮิโยริจะกลับบ้าน ยาโตะจึงวิ่งเอาการ์ดไปให้ ฮิโยริเลยรู้ว่าเขาตั้งใจจะหลบหน้าเธอ ฮิโยริบอกว่ายาโตะเป็นคนช่วยเธอเอาไว้ เธอถึงยังมีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้ และ "ขอโทษที่กัดคุณนะคะ !" จากนั้นเธอก็วิ่งหนีไปเลย //ไดโกคุบอกว่า ยาโตะยังไม่ควรหาวิธีทำให้ฮิโยริร่าเริงขึ้นตอนนี้จะดีกว่า เพราะตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม และถ้ายาโตะยังไม่เข้าใจเรื่องนี้ เขาก็ยังเป็นเทพเจ้าแห่งความสุขไม่ได้หรอก
- บิชามอนกับซึกุฮะไม่ยอมออกมาจากห้อง บิชามอนบอกให้คาซึมะเรียกยาโตะมา //ซึกุฮะมีอาการเหม่อลอย และจำเรื่องราวก่อนตายได้ทั้งๆที่ยังไม่ได้เปิดเผยนามแท้ นามที่หลังมีรอยแตก ถ้าอาวุธเทพคนอื่นมาเห็นก็จะเกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ ทำให้เริ่มสงสัยว่าทำตัวเองถึงตายและตกสู่ความมืดกันหมด //ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของท่านพ่อและจิกิ ที่มีความสามารถในการปลดผนึกความทรงจำก่อนตายของอาวุธเทพได้ (ความทรงจำก่อนตายจะถูกผนึกโดยนามใหม่ที่เทพเป็นผู้ตั้งให้)
- ยาโตะบอกว่าวิธีที่จะช่วยได้คือปลดปล่อยซึกุฮะ บิชามอนเลยต่อยเข้าที่หน้าของยาโตะไปเต็มๆ แล้วถามว่าถ้ายูกิเนะเป็นแบบนี้เหมือนกัน เขาจะก็ปลดปล่อยยูกิเนะด้วยเหมือนกันรึเปล่า //คาซึมะกับยูกิเนะแยกออกมาเดินอีกที่หนึ่ง ยูกิเนะรู้สึกผิดที่ทำร้ายฮิโยริ-->รู้สึกผิด-->แทงยาโตะ คาซึมะบอกว่ายูกิเนะควรเห็นยาโตะที่เป็นเจ้านายสำคัญเป็นอันดับแรก และถ้าไม่รู้สึกผิดกับการทำร้ายศัตรู-->ไม่ถือว่าเป็นบาป-->ไม่แทงเจ้านาย
- ยูกิเนะบอกว่าคาซึมะน่ากลัวเกินคาด คาซึมะบอกว่ายูกิเนะไม่ควรพูดอย่างนั้นออกมาจะดีกว่า เพราะถ้าพวกเขาเป็นศัตรูกันเมื่อไหร่ ยูกิเนะได้เสียเปรียบแน่ //คาซึมะบอกให้ยูกิเนะบอกเรื่องที่รู้เกี่ยวกับผู้ใช้อาคมมา ถึงมันจะเป็นพ่อของยาโตะแต่ถ้ากล้ามาทำร้ายบิชามอน เขาก็ไม่สน //ยูกิเนะบอกคาซึมะได้เพียงเรื่องเดียวว่า "ถ้าผู้ใช้อาคมตาย ยาโตะก็จะตาย !"
- ยาโตะออกมาเดิน(ที่โลกมนุษย์)คนเดียวแล้วก็เจอกับเอบิสึ เอบิสึถามว่าหน้ายาโตะไปโดนอะไรมา ยาโตะบอกว่าคนที่ฆ่าเอบิสึรุ่นก่อนก็คือพ่อของเขาเอง จากนั้นก็เล่าเรื่องที่เขาคุยกับบิชามอนให้ฟัง //ยาโตะบอกว่าเขาแค่อยากอยู่ด้วยกันกับยูกิเนะ ฮิโยริ สามคนต่อไปเรื่อยๆแค่นั้นเอง แต่ท่านพ่อกลับไม่พอใจในเรื่องนั้น
- เอบิสึบอกว่าความคิดของยาโตะเป็นความคิดเพื่อตัวเอง ไม่ใช่ความคิดเพื่อผู้อื่น เทพเป็นสิ่งที่มีตัวตนอยู่ได้เพราะมนุษย์ ไม่ได้มีตัวตนอยู่ได้เพราะความปรารถนาของตัวเอง การที่คนของทั้งสองภาพใกล้ชิดกันมากเกินไปจึงไม่ใช่เรื่องที่ดี ความตายเป็นความทุกข์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษย์ เพราะถ้าไม่มีความคิดแบบนี้ก็จะสามารถข้ามมาอีกภพนึงได้ง่ายๆ (คือไม่เสียดายและเห็นคุณค่าของชีวิต) ยาโตะควรจะคอยช่วยเหลือมนุษย์อยู่ห่างๆโดยที่ไม่ให้พวกเขารู้ตัวจะดีกว่า "เพราะสุดท้ายแล้วคนที่สามารถช่วยเหลือมนุษย์ได้จริงๆ ก็คือมนุษย์ด้วยกันเอง ..." //เอบิสึบอกว่ายาโตะไม่ต้องขอโทษเขาอีกรอบหรอก (เรื่องเอบิสีรุ่นก่อน) เพราะถ้าเขาไม่ได้โกรธ เอบิสึรุ่นที่แล้วก็คงจะไม่ได้โกรธยาโตะด้วยเหมือนกัน และเขาก็คงจะพูดว่า "ไม่เป็นไรแล้วล่ะ" อยู่แน่ๆ
- ตอนกลางคืน ยาโตะนั่งอยู่บนหลังคาคนเดียว ซักพักฮิโยริก็โทรเข้ามาด้วยน้ำเสียงที่ดีใจสุดๆ เธอบอกว่าพี่ชายของเธอกลับมาแล้ว และเขาก็ยอมมาช่วยงานที่รพ.ด้วย เพื่อนของคุณพ่อเองก็จะช่วยจัดหาพนักงานมาประจำที่รพ.ด้วยอีกแรง ฯลฯ แล้วก็วางสายไป //ยาโตะคิดถึงคำพูดของเอบิสึที่บอกว่า 'สุดท้ายแล้วคนที่สามารถช่วยเหลือมนุษย์ได้จริงๆ ก็คือมนุษย์ด้วยกันเอง ...' แล้วก็ยิ้มออกมา
"อย่างนี้ดีแล้วสินะ ..."
"อย่างนี้แหละดีแล้วๆ"
พยายามย่อให้สั้นๆ(แต่ก็ไม่ค่อยสั้น)นะคะ หวังว่าจะอ่านรู้เรื่องกันนะ?
บิชามอนหมกตัวในห้องเพราะเอาเรื่องของซึกุฮะไปปรึกษาใครไม่ได้ค่ะ เพราะมันเกี่ยวกับเรื่องความลับของเทพ
อาวุธเทพห้ามรู้เรื่องนี้เด็ดขาด บิชามอนเลยปรึกษาได้แค่กับยาโตะหรือเทพด้วยกันเองได้อย่างเดียวเท่านั้น
คนที่ดูภาพมาแล้วจะเห็นว่ามีภาพยาโตะตอนเด็กๆอยู่ด้วย เราว่ามันหมายถึงจิตใจของยาโตะน่ะค่ะ
อย่างตอนที่ถือการ์ดกับหน้าสุดท้ายก็คงจะรู้สึกเหงาๆอยู่แน่ๆ ...
ส่วนภาพที่เป็นเอบิสึตอนโต ก็หมายถึงความเป็นตัวของเอบิสึที่ไม่ว่าจะเกิดใหม่ยังไงก็ยังเป็นเอบิสึอยู่เหมือนเดิมค่ะ