มันคงเป็นความรัก (มั้ง) ช่วยบอกหน่อยค้ะ

กระทู้แรกจริงๆ ชอบอ่านพันทิปมาก อ่านเกือบทุกอย่าง แต่ไม่มีโอกาสได้เขียนเรื่องราวของตัวเอง เพราะคิดว่า เรื่องของเราเราคงไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นรู้
แต่ครั้งนี้มันไม่ไหว มันอยากได้กำลังใจ เพราะคนข้างๆ ไม่เข้าใจเราเลย น้อยใจตัวเองในหลายๆ เรื่อง ขอเข้าเรื่องแล้วกัน
เราทะเลาะกับคนที่เราคุยด้วย เป็นการทะเลาะที่หนักหน่วงมาก เราเสียใจ ร้องไห้หนักมาก สามวัน คือร้องไห้ตลอด เสียใจ ไม่รู้จะทำยังไง เป็นคนที่คุยกันมาเรื่อยๆ เป็นเหมือนเพื่อนกัน คุยกันมาประมาณปีกว่า มีบ้างที่เราน้อยใจ แต่ไม่ได้พูดอะไร แต่ครั้งนี้หนักจริงๆ วันนั้นเป็นวันที่เราไปเที่ยวกัน เราทำตัวงี่เง่า เอาแต่ใจ อยากได้ของ แต่เค้าไม่ให้ เราแอบน้อยใจ ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรก เราไม่เคยได้อะไรเลย คนอื่นพูดอะไรสำคัญกับเค้าหมด แต่คำพูดเราไม่มีความหมายอะไรกับเค้าเลย ไม่เข้าใจว่าทำไม เราน้อยใจ เลยไม่พูดกับเค้า เพราะน้ำตาจะไหล ไม่อยากร้องไห้ให้เค้าเห็น อีกวันนึง เค้าไม่คุยกับเราเลย ทั้งวัน ด้วยเหตุผลที่ว่าจะได้รู้ความรู้สึกเค้า ว่าเค้ารู้สึกยังไงที่เราไม่คุยด้วย เราก็ไม่อยากคุยเหมือนกัน ณ ตอนนั้น เรากลับมาร้องไห้กับตัวเอง บอกตัวเองว่าพอ พอ พอ แต่เราทำได้แค่คิดเท่านั้น เราทำไม่ได้เลย เราตัดเค้าออกไปไม่ได้ เป็นเพราะเราที่ยึดติดกับเค้ามากไป เราเลยเสียใจแบบนี้ ช่วงนี้สอบด้วย เราไม่มีสมาธิที่จะอ่านหนังสือเลย แต่เราก็พยายาม ไม่คิดถึงมัน เอาเวลาให้หนังสือ เราไม่ทำร้อยตัวเอง เราไม่กินเหล้าเพราะเสียใจ เพราะเราคิดว่าแต่ร้องไห้ให้เค้ามันก็ทำร้ายตัวเองพอแล้ว เาาไม่รู้ใจตัวเองด้วยซ้ำว่าเรารักเค้ารึป่าว ไม่รู้เราจะหยุดหรือไปต่อดี เราเป็นคนขวางโลก ไม่อยากยุ่งกับใครให้มันวุ่นวาย เพราะต้องมานั่งแคร์คนหลายคน เราไม่ชอบ เราไปขอโทษเค้าแล้วที่ทำตัวงี่เง่า ทำตัวไม่ดี แต่มันเหมือนยังไม่ค่อยดีขึ้น เพราะ เราไม่พร้อม พอเราเห็นหน้าเค้า น้ำตาเราก็ไหล เกลียดตัวเองที่สุด ตอนนี้เค้าไปไหนทำอะไร เค้าไม่บอกเราแล้ว จากที่เมื่อก่อนก็ไม่ค่อยบอก ตอนนี้หนักกว่าเก่าอีก เราก็เข้าใจน้ะบางครั้งเราไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่ทำไมเราเยอะจัง เฮ้อออออออ ตอนนี้ไม่ร้องไห้แล้ว ดีขึ้นแล้ว เราไม่รู้มันคืออะไร ขอกำลังใจจากคนที่อ่านหน่อยน้ะค้ะ 😄