ตั้งกระทู้ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะมีใครมาตอบมั้ย
ถือซะว่าขอพื้นที่สำหรับระบายสักหน่อยก็แล้วกันนะคะ
โดยส่วนตัวเราเคยคิดว่า ถ้ายังรักกันอยู่
ยังไงๆก็ไม่มีวันเลิกกันได้หรอก จะเลิกกันก็คงต้องมีคนใดคนนึงหมดรัก
... ตอนนี้เรากับแฟนเลิกกันมาสักพัก ทั้งๆที่เรายังรักกันอยู่แน่นอน แต่หลังๆมานี้ (คบกันมา6ปี) เราทะเลาะกันบ่อยมากเกินไป บางครั้งเขาชอบใส่อารมณ์กับรถเรา ย้ำว่ารถเรา แต่แค่พักเดียว ไม่กี่นาทีเขาก็คิดได้ ขอโทษ เราก็ให้อภัยนะ ให้อภัยตลอด บางครั้งเป็นเราที่ไปหาเรื่องทะเลาะเอง
ที่ต้องเลิกกัน เพราะแม่เรา แม่เรารับรู้เรื่องที่ทะเลาะกันบ่อย และล่าสุดคือเขาโมโหแล้วเตะขาเรา เราร้องไห้ให้พี่สาวมารับ เรื่องถึงหูแม่ เราเลยจำเป็นต้องเลิกกันเด็ดขาด แม่สั่งว่าไม่ให้มาเหยียบที่บ้านอีก ถึงขนาดที่ว่าแม่แฟนจะมาขอขมาแล้วก็สู่ขอ แม่เราก็ไม่ยอม
ตอนช่วงแรกๆ เรากับแฟนก็คุยกันตลอดนะ ไลน์ โทร แต่หลังๆ เราไม่โอเค เรารับไม่ได้ที่วันนึงเราคุยกับเขาตลอดเวลา แต่เราจะเจอเขาไม่ได้อีกเลย เราเลยตัดสินใจบล็อคทุกอย่าง เขาไม่มีทางไหนเลยที่จะติดต่อเราได้ เราจมอยู่กับตัวเองมาตลอด ไม่คุยกับใคร(เพื่อน/ครอบครัว) ขังตัวเองอยู่แต่ในห้อง เราแค่อยากอยู่กับตัวเองให้ชิน
นอกจากเรื่องอารมณ์แปรปรวนของเขาแล้ว...ทุกอย่างเราปรับเข้าหากันได้ตลอด อะไรที่มันมากไปน้อยไป เราปรับความเข้าใจกันตลอดเวลา มีเรื่องขี้โมโหนี่แหละ ที่เราต้องทน เราเลยพยายามคิดว่า ดีแล้วล่ะที่เลิกได้จะได้ไม่ต้องเป็นที่รองรับอารมณ์ (แต่ลึกๆมันคือการหลอกตัวเอง เรายังรักเขาอยู่)
เราอยากรู้ ว่ามีใครมั้ยที่ต้องเลิกกันแบบนี้
แล้ววิธีไหนล่ะ ที่จะทำให้เราเข้มแข็งมากขึ้น
วิธีไหน ที่จะทำให้เราเลิกรัก เลิกเป็นห่วงเขาได้สักที?
มีใครที่เลิกกับแฟนทั้งๆที่ยังรักกันอยู่ บ้างมั้ย?
ถือซะว่าขอพื้นที่สำหรับระบายสักหน่อยก็แล้วกันนะคะ
โดยส่วนตัวเราเคยคิดว่า ถ้ายังรักกันอยู่
ยังไงๆก็ไม่มีวันเลิกกันได้หรอก จะเลิกกันก็คงต้องมีคนใดคนนึงหมดรัก
... ตอนนี้เรากับแฟนเลิกกันมาสักพัก ทั้งๆที่เรายังรักกันอยู่แน่นอน แต่หลังๆมานี้ (คบกันมา6ปี) เราทะเลาะกันบ่อยมากเกินไป บางครั้งเขาชอบใส่อารมณ์กับรถเรา ย้ำว่ารถเรา แต่แค่พักเดียว ไม่กี่นาทีเขาก็คิดได้ ขอโทษ เราก็ให้อภัยนะ ให้อภัยตลอด บางครั้งเป็นเราที่ไปหาเรื่องทะเลาะเอง
ที่ต้องเลิกกัน เพราะแม่เรา แม่เรารับรู้เรื่องที่ทะเลาะกันบ่อย และล่าสุดคือเขาโมโหแล้วเตะขาเรา เราร้องไห้ให้พี่สาวมารับ เรื่องถึงหูแม่ เราเลยจำเป็นต้องเลิกกันเด็ดขาด แม่สั่งว่าไม่ให้มาเหยียบที่บ้านอีก ถึงขนาดที่ว่าแม่แฟนจะมาขอขมาแล้วก็สู่ขอ แม่เราก็ไม่ยอม
ตอนช่วงแรกๆ เรากับแฟนก็คุยกันตลอดนะ ไลน์ โทร แต่หลังๆ เราไม่โอเค เรารับไม่ได้ที่วันนึงเราคุยกับเขาตลอดเวลา แต่เราจะเจอเขาไม่ได้อีกเลย เราเลยตัดสินใจบล็อคทุกอย่าง เขาไม่มีทางไหนเลยที่จะติดต่อเราได้ เราจมอยู่กับตัวเองมาตลอด ไม่คุยกับใคร(เพื่อน/ครอบครัว) ขังตัวเองอยู่แต่ในห้อง เราแค่อยากอยู่กับตัวเองให้ชิน
นอกจากเรื่องอารมณ์แปรปรวนของเขาแล้ว...ทุกอย่างเราปรับเข้าหากันได้ตลอด อะไรที่มันมากไปน้อยไป เราปรับความเข้าใจกันตลอดเวลา มีเรื่องขี้โมโหนี่แหละ ที่เราต้องทน เราเลยพยายามคิดว่า ดีแล้วล่ะที่เลิกได้จะได้ไม่ต้องเป็นที่รองรับอารมณ์ (แต่ลึกๆมันคือการหลอกตัวเอง เรายังรักเขาอยู่)
เราอยากรู้ ว่ามีใครมั้ยที่ต้องเลิกกันแบบนี้
แล้ววิธีไหนล่ะ ที่จะทำให้เราเข้มแข็งมากขึ้น
วิธีไหน ที่จะทำให้เราเลิกรัก เลิกเป็นห่วงเขาได้สักที?