คือผมทะเลาะกับแฟนเมื่อก่อนวัน ตรุจีนได้สัก 2 วันครับ เหตุผลที่ทะเลาะกันคือ วันนั้นกินเบียร์กันบ้านเพื่อนครับ เที่ยงคืนกว่าแล้วเอาลูกไปด้วย ลูกง่วงนอน ผมเลยชวนแฟนกลับ แฟนไม่ยอมกลับ จะกินต่อ เลยทะเลาะกัน
ต่อมา เค้าโมโหมากๆ ทะเลาะกันเป็นเดือดเป็นร้อน เค้าบอกที่ผ่านมาทนมามากพอแล้ว คือแฟนผมเป็นคน ค่อนข้างเอาแต่ใจ เป็นโรคสมาธิสั้นอ่ะครับ พูดอะไรขัดใจหน่อยก็โวยเลย
เลยแยกกันอยู่มาสักพักละครับ จนถึงทุกวันนี้ ผมนอนกับลูกแค่ 2 คนมา 2 อาทิตย์กว่าละครับ
เรื่องมันมีอยู่ว่า หลังจากแยกกันผมก็ตามไปง้อแฟนกลับมาอยู่ด้วยกันอุ้มลูกไปที่ทำงานแฟน ทุกๆวัน แฟนผมทำงานชงกาแฟอยู่ห้างแห่งนึงครับ แต่แฟนผมก็ไม่ยอมกลับ กราบกราน ขอร้อง อ้อนวอนก็ไม่ยอมกลับ
ผมคิดว่าเรื่องแค่นี้ ไม่น่าจะทะเลาะกันแยกทางกันแรงขนาดนี้ เลยตัดสินใจสืบหาความจริงว่าแฟนผมเป็นอะไรกันแน่ มีปัญหาอย่างอื่นหรือเปล่า
ผมเลยไปเจอสิ่งที่ไม่อยากเจอที่สุดมาครับ คือ แฟนผมเค้ามีผู้ชายคนอื่นเข้ามาครับ อยู่หอพักด้วยกันแล้ว ตอนนี้ก็ มีอะไรกันเลยเถิดไปแล้วด้วยครับ ผมไปสืบมาจนได้รูปมา คือดูแล้ว กระอักอ่ะครับมือสั่น อ้วกเป็นเลือด
ผมมีรูปอยู่ หลายช๊อต เป็นรูปที่เค้า กอดกัน นัวกัน จูบกัน จับอะไรของกันและกัน ผมไม่ได้พูดเล่นนะครับ ผมมีจริงๆ สาบานให้ตายเหอะ
ถ้าถามว่าผมเอารูปมาจากไหน คือ เค้าส่งรูปให้กันทางเฟสครับ เฟสแฟนผมเค้าเปลี่ยนรหัสไปแล้ว ผมเลยแจ้งลืมรหัส เพราะผมรู้รหัส เมล์ของเค้าครับ เลยได้รูปมา ตอนนี้ชีวิตผมโคตรมืดมน มือยังชาอยู่เลยครับหน้านี้ร้อนไปหมด ดูรูปพวกนี้แล้วผมนี้อยากจะทำอะไรสักอย่างแต่ผมทำไม่ได้ นอนกอดลูกร้องไห้มาหลายวันละครับ
แต่แฟนผมเค้าไม่รู้นะครับว่าผมรู้ความจริงหมดแล้ว เค้าบอกผมว่า ไม่มีใคร ออกมาอยู่คนเดียว อนาคตอาจจะกลับไป ทำนองนี้ครับ
วันนี้วันหยุดผมครับ แต่แฟนผมทำงานอยู่ ผมเลยบุกไปที่ทำงานครับ ไปเพื่อบอกลา ขอหย่า ครับ บอกเหตุผลว่า ผมรู้แล้วนะ รู้มาสักพักแล้วด้วย แฟนผมเค้าเลยว่าผมว่า
" ไม่น่ามาเจาะหาติดตามเรื่องแบบนี้เลย พอรู้แล้วเป็นไงสบายใจหรือเคลียด ไม่รู้จะดีกว่ารู้ป้ะ อีกหน่อยก็กลับไปแล้ว จะมาค้นความจริงอะไรกัน "
กลายเป็นว่าผมผิดอีกซะงั้น ผมเลยบอกไปว่าจากวันนี้ขอลาเลยละกัน อยากจะหย่าเมื่อไหร่ ก็มาหาได้ตลอด ส่วนลูกผมจะอยู่กันสองคนเอง
แฟนผมมันก็กอดลูกร้องไห้ บอก " ลูกอย่าลืมแม่นะ เดี๋ยวแม่พร้อมแม่จะกลับไป กินข้าวเยอะๆ นะ " พูดแนวทำนองห่วงนั้นหล่ะครับ เค้าคงรักลูกอยู่
แล้วเค้าก็หันมาโวยผมว่า ทำไมตอนนั้นไม่ให้ฉันกลับไป ตอนที่ฉันยังไม่เจอคนอื่น คือมันมีวันนึงที่ผมมาง้อแฟนแล้วแฟนผมบอกว่า " ถ้าจะให้กลับไป ก็ไม่มีความสุขนะ จะไม่พูด ไม่จา ไม่มองหน้า ไม่สนใจ จะไปให้แค่นมลูกแค่นั้น ส่วนที่บ้าน พ่อแม่ จะเป็นไง ฉันไม่สน "
ผมก็เลยบอกไปว่า " งั้นถ้า อ้วนสบายใจค่อยกลับมาก็ได้ เค้ากับลูกจะรอ " กลายเป็นว่าผมผิดที่ผม บอกไปอย่างงี้ ทำให้เค้าไปเจอผู้ชายอีกคน
ผมเป็นคนค่อนข้างตามใจแฟนครับ ไม่ดุ ไม่ด่า ไม่ใช้ ไม่อะไรทั้งนั้นหล่ะ เพื่อแลกกับการที่ไม่โดนเค้าโวยวายใส่
ตอนนี้ผมมืดแปดด้านจริงๆครับ ไม่รู้จะทำยังไงต่อไป คิดว่าคงจะเลี้ยงลูกให้เติบใหญ่ยังไงดีไม่ให้มีปมด้อย เป็นห่วงลูกคนเดียวจริงๆ เวลาลูกนอนก็ร้องหาแม่ทุกๆ คืนเลยครับ บางวันก็เดินวนรอบบ้านวิ่งตามหาแม่ก็มี เรียก " แม่จ๋าอยู่ไหน แม่จ๋าไปไหนแล้ว "
จนถึงเวลานี้ผมก็คิดถึงแฟนผมอยู่ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดียังไง กลัวคนที่เค้าเจอใหม่จะรับไม่ได้กับนิสัยที่เค้าเป็น เพราะเค้าเป็นคนเจ้าอารมณ์เหลือเกิน
ทุกๆวันมานี้ผมก็เริ่มคิดว่าต้องเข้มแข็งเข้าไว้ เพื่อตัวเล็กที่นอนข้างๆ ลูกพึ่งจะสองขวบนิดๆเองครับ ตอนนี้ลูกก็เริ่มชินที่เวลานอนไม่มีแม่นอนด้วยข้างๆแล้ว แต่เวลาใกล้จะหลับตาจะปิด จะเรียกหาแม่ตลอด เวลาลูกเรียกหาแม่ใจผมก็สั่นไม่รู้จะช่วยลูกอย่างไรดี
ช่วงเวลาเพียงไม่กี่สัปดาห์ผมเริ่มพยายามเปลี่ยนตัวเอง ทำงานก็รีบกลับบ้านมาหาลูก เริ่มหัดถักเปียจากเมื่อก่อนทำไม่ได้เลยเพื่อจะได้ถักเปียให้ลูก เริ่มเลือกซื้อเสื้อผ้าให้ลูกเองเพราะทุกทีแม่เค้าจะเลือกให้ตลอด เวลาว่างเมื่อไหร่ก็จะพาลูกไปเที่ยวด้วย ต้องนอนดึกตื่นเช้าเสมอๆ เพราะลูกผมจะสะดุ้งเรียกหาแม่เป็นช่วงๆตลอดเลยครับ เริ่มหัดทำกับข้าวกินกันสองคนเพื่อให้ลูกไม่เหงา ทำอะไรหลายๆอย่างที่ให้รู้ว่า ลูกยังมีพ่อ
ตอนนี้ผมเริ่มปรับตัวอะไรได้หลายๆอย่าง แต่อย่างเดียวที่ยังปรับไม่ได้คือ ยังหวังที่จะให้เค้ากลับมาซึ่งมันแทบจะไม่มีทางเป็นไปได้ คนรอบข้างผมก็บอกให้ทำใจ เค้าทำกับเราขนาดนี้น่าจะปล่อยไป แต่แปลกที่ผมไม่โกรธเค้า แค่เจ็บจนอธิบายไม่ถูกเท่านั้น
และสิ่งเดียวที่ผมกล้าสัญญาให้ลูกได้ตอนนี้คงเป็นแค่ ทุกเสี้ยววินาทีต่อจากชีวิตนี้ ผมจะมอบให้ลูก
ถ้าผมแท๊กห้องผิด หรือ พิมพ์อะไรผิดไปผมขออภัยด้วยนะครับไม่ค่อยได้ตั้งกระทู้เลยครับ ส่วนมากจะเข้ามาอ่านอย่างเดียวเลย #
" จุดเปลี่ยนของชีวิต ปัญหาครอบครัวที่ไม่อยากเจอที่สุด และ จุดเริ่มต้นของการเป็น Single Dad #
ต่อมา เค้าโมโหมากๆ ทะเลาะกันเป็นเดือดเป็นร้อน เค้าบอกที่ผ่านมาทนมามากพอแล้ว คือแฟนผมเป็นคน ค่อนข้างเอาแต่ใจ เป็นโรคสมาธิสั้นอ่ะครับ พูดอะไรขัดใจหน่อยก็โวยเลย
เลยแยกกันอยู่มาสักพักละครับ จนถึงทุกวันนี้ ผมนอนกับลูกแค่ 2 คนมา 2 อาทิตย์กว่าละครับ
เรื่องมันมีอยู่ว่า หลังจากแยกกันผมก็ตามไปง้อแฟนกลับมาอยู่ด้วยกันอุ้มลูกไปที่ทำงานแฟน ทุกๆวัน แฟนผมทำงานชงกาแฟอยู่ห้างแห่งนึงครับ แต่แฟนผมก็ไม่ยอมกลับ กราบกราน ขอร้อง อ้อนวอนก็ไม่ยอมกลับ
ผมคิดว่าเรื่องแค่นี้ ไม่น่าจะทะเลาะกันแยกทางกันแรงขนาดนี้ เลยตัดสินใจสืบหาความจริงว่าแฟนผมเป็นอะไรกันแน่ มีปัญหาอย่างอื่นหรือเปล่า
ผมเลยไปเจอสิ่งที่ไม่อยากเจอที่สุดมาครับ คือ แฟนผมเค้ามีผู้ชายคนอื่นเข้ามาครับ อยู่หอพักด้วยกันแล้ว ตอนนี้ก็ มีอะไรกันเลยเถิดไปแล้วด้วยครับ ผมไปสืบมาจนได้รูปมา คือดูแล้ว กระอักอ่ะครับมือสั่น อ้วกเป็นเลือด
ผมมีรูปอยู่ หลายช๊อต เป็นรูปที่เค้า กอดกัน นัวกัน จูบกัน จับอะไรของกันและกัน ผมไม่ได้พูดเล่นนะครับ ผมมีจริงๆ สาบานให้ตายเหอะ
ถ้าถามว่าผมเอารูปมาจากไหน คือ เค้าส่งรูปให้กันทางเฟสครับ เฟสแฟนผมเค้าเปลี่ยนรหัสไปแล้ว ผมเลยแจ้งลืมรหัส เพราะผมรู้รหัส เมล์ของเค้าครับ เลยได้รูปมา ตอนนี้ชีวิตผมโคตรมืดมน มือยังชาอยู่เลยครับหน้านี้ร้อนไปหมด ดูรูปพวกนี้แล้วผมนี้อยากจะทำอะไรสักอย่างแต่ผมทำไม่ได้ นอนกอดลูกร้องไห้มาหลายวันละครับ
แต่แฟนผมเค้าไม่รู้นะครับว่าผมรู้ความจริงหมดแล้ว เค้าบอกผมว่า ไม่มีใคร ออกมาอยู่คนเดียว อนาคตอาจจะกลับไป ทำนองนี้ครับ
วันนี้วันหยุดผมครับ แต่แฟนผมทำงานอยู่ ผมเลยบุกไปที่ทำงานครับ ไปเพื่อบอกลา ขอหย่า ครับ บอกเหตุผลว่า ผมรู้แล้วนะ รู้มาสักพักแล้วด้วย แฟนผมเค้าเลยว่าผมว่า
" ไม่น่ามาเจาะหาติดตามเรื่องแบบนี้เลย พอรู้แล้วเป็นไงสบายใจหรือเคลียด ไม่รู้จะดีกว่ารู้ป้ะ อีกหน่อยก็กลับไปแล้ว จะมาค้นความจริงอะไรกัน "
กลายเป็นว่าผมผิดอีกซะงั้น ผมเลยบอกไปว่าจากวันนี้ขอลาเลยละกัน อยากจะหย่าเมื่อไหร่ ก็มาหาได้ตลอด ส่วนลูกผมจะอยู่กันสองคนเอง
แฟนผมมันก็กอดลูกร้องไห้ บอก " ลูกอย่าลืมแม่นะ เดี๋ยวแม่พร้อมแม่จะกลับไป กินข้าวเยอะๆ นะ " พูดแนวทำนองห่วงนั้นหล่ะครับ เค้าคงรักลูกอยู่
แล้วเค้าก็หันมาโวยผมว่า ทำไมตอนนั้นไม่ให้ฉันกลับไป ตอนที่ฉันยังไม่เจอคนอื่น คือมันมีวันนึงที่ผมมาง้อแฟนแล้วแฟนผมบอกว่า " ถ้าจะให้กลับไป ก็ไม่มีความสุขนะ จะไม่พูด ไม่จา ไม่มองหน้า ไม่สนใจ จะไปให้แค่นมลูกแค่นั้น ส่วนที่บ้าน พ่อแม่ จะเป็นไง ฉันไม่สน "
ผมก็เลยบอกไปว่า " งั้นถ้า อ้วนสบายใจค่อยกลับมาก็ได้ เค้ากับลูกจะรอ " กลายเป็นว่าผมผิดที่ผม บอกไปอย่างงี้ ทำให้เค้าไปเจอผู้ชายอีกคน
ผมเป็นคนค่อนข้างตามใจแฟนครับ ไม่ดุ ไม่ด่า ไม่ใช้ ไม่อะไรทั้งนั้นหล่ะ เพื่อแลกกับการที่ไม่โดนเค้าโวยวายใส่
ตอนนี้ผมมืดแปดด้านจริงๆครับ ไม่รู้จะทำยังไงต่อไป คิดว่าคงจะเลี้ยงลูกให้เติบใหญ่ยังไงดีไม่ให้มีปมด้อย เป็นห่วงลูกคนเดียวจริงๆ เวลาลูกนอนก็ร้องหาแม่ทุกๆ คืนเลยครับ บางวันก็เดินวนรอบบ้านวิ่งตามหาแม่ก็มี เรียก " แม่จ๋าอยู่ไหน แม่จ๋าไปไหนแล้ว "
จนถึงเวลานี้ผมก็คิดถึงแฟนผมอยู่ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดียังไง กลัวคนที่เค้าเจอใหม่จะรับไม่ได้กับนิสัยที่เค้าเป็น เพราะเค้าเป็นคนเจ้าอารมณ์เหลือเกิน
ทุกๆวันมานี้ผมก็เริ่มคิดว่าต้องเข้มแข็งเข้าไว้ เพื่อตัวเล็กที่นอนข้างๆ ลูกพึ่งจะสองขวบนิดๆเองครับ ตอนนี้ลูกก็เริ่มชินที่เวลานอนไม่มีแม่นอนด้วยข้างๆแล้ว แต่เวลาใกล้จะหลับตาจะปิด จะเรียกหาแม่ตลอด เวลาลูกเรียกหาแม่ใจผมก็สั่นไม่รู้จะช่วยลูกอย่างไรดี
ช่วงเวลาเพียงไม่กี่สัปดาห์ผมเริ่มพยายามเปลี่ยนตัวเอง ทำงานก็รีบกลับบ้านมาหาลูก เริ่มหัดถักเปียจากเมื่อก่อนทำไม่ได้เลยเพื่อจะได้ถักเปียให้ลูก เริ่มเลือกซื้อเสื้อผ้าให้ลูกเองเพราะทุกทีแม่เค้าจะเลือกให้ตลอด เวลาว่างเมื่อไหร่ก็จะพาลูกไปเที่ยวด้วย ต้องนอนดึกตื่นเช้าเสมอๆ เพราะลูกผมจะสะดุ้งเรียกหาแม่เป็นช่วงๆตลอดเลยครับ เริ่มหัดทำกับข้าวกินกันสองคนเพื่อให้ลูกไม่เหงา ทำอะไรหลายๆอย่างที่ให้รู้ว่า ลูกยังมีพ่อ
ตอนนี้ผมเริ่มปรับตัวอะไรได้หลายๆอย่าง แต่อย่างเดียวที่ยังปรับไม่ได้คือ ยังหวังที่จะให้เค้ากลับมาซึ่งมันแทบจะไม่มีทางเป็นไปได้ คนรอบข้างผมก็บอกให้ทำใจ เค้าทำกับเราขนาดนี้น่าจะปล่อยไป แต่แปลกที่ผมไม่โกรธเค้า แค่เจ็บจนอธิบายไม่ถูกเท่านั้น
และสิ่งเดียวที่ผมกล้าสัญญาให้ลูกได้ตอนนี้คงเป็นแค่ ทุกเสี้ยววินาทีต่อจากชีวิตนี้ ผมจะมอบให้ลูก
ถ้าผมแท๊กห้องผิด หรือ พิมพ์อะไรผิดไปผมขออภัยด้วยนะครับไม่ค่อยได้ตั้งกระทู้เลยครับ ส่วนมากจะเข้ามาอ่านอย่างเดียวเลย #