ครั้งสุดท้ายที่กอดแม่ เมื่อไหร่???
ในทุกๆปี ช่วงเดือนสิงหาคม ฉันก็ร้องไห้
ฉันไม่ได้อยู่กับแม่ ตั้งแต่เด็กพ่อกับแม่แยกทางกัน ฉันเลือกที่จะอยู่กับพ่อ เพราะพ่อตามใจทุกอย่าง
แต่ฉันรักแม่เต็มหัวใจ ทุกครั้งที่ได้ยินเพลงคุณครูสั่งให้เขียน เรียงความเรื่องแม่ฉัน "เรียงความเรื่องแม่" ฉันร้องไห้ทุกครั้ง
ฉันตั้งใจจะกอดแม่ ทุกครั้งที่เจอแม่ ตั้งแต่เล็กๆ แต่ด้วยโอกาส ความอาย ทำให้ฉันไม่กล้าที่จะกอดแม่
จนฉันมาเรียนต่างจังหวัดที่ไกลโพ้น ห่างจากแม่พันกว่ากิโล ก็ยังไม่เคยได้ขอกอดแม่สักครั้ง เพราะ เขินอาย!!
จนกระทั่ง
แม่ฉันต้องโทษจำคุก ในทัณฑสถานหญิงกลาง กทม.เป็นเวลาสิบกว่าปีแล้ว ฉันก็ไม่เคยได้กอดแม่เลย
ฉันหาโอกาสไปเยี่ยมแม่ทุกครั้งที่พอจะไปได้ เงินเอื้ออำนวย แต่ เราก็ได้คุยกันผ่านห้องที่มีกระจกกั้น
วันหนึ่ง ฉันก็ได้เข้าเยี่ยมใกล้ชิด ครั้งแรกที่เจอแม่ ฉันถลาลงไปกราบเท้าแม่ โดยที่ไม่รู้ตัว แม่ก็นังลงกอดฉัน
เราแม่ลูก กอดกันเฉยๆ โดยไม่มีเสียงพูดเลย ราวครึ่งชั่วโมง มีเพียงเสียงสะอื้นของฉันกับแม่
แม้สถานที่ จะไม่ใช่ที่ที่ดีที่สุด แต่อ้อมกอดของแม่ ช่างดีที่สุดจริงๆ
ฉันดีใจ ที่ยังมีแม่ให้กอด แม้จะได้กอดแม่เพียงปีละครั้งเท่านั้น ทุกวันนี้ ฉันกอดแม่ได้โดยที่ไม่เขินอาย ไม่สนต่อสถานที่
ฉันปลื้มใจ ที่รู้ว่าแม่ห่วงฉัน แม่รักฉัน ไม่ไม่ได้เกลียดฉันอย่างที่ฉันคิดในวัยเด็ก
ฉันเสียใจ ดูแลแม่ไม่ได้ ตอบแทนแม่ไม่ดีพอ ติดต่อได้ทางจดหมายเท่านั้น ฉันเขียนจดหมายหาแม่น้อยครั้งมาก ชีวิตฉันมีแต่เรื่องราวร้ายๆ ไม่อยากถ่ายทอดเรื่องราวเหล่านั้นไปยังแม่ กลัวแม่จะเป็นกังวลไปด้วย
ฉันจะได้กอดแม่อีกครั้งในไม่ช้านี้ ฉันอยากให้ทุกคนที่ยังมีแม่ให้กอด กอดแม่ซะ ก่อนที่จะไม่มีแม่ให้กอด
กอดแม่ครั้งสุดท้าย เมื่อไหร่???
ในทุกๆปี ช่วงเดือนสิงหาคม ฉันก็ร้องไห้
ฉันไม่ได้อยู่กับแม่ ตั้งแต่เด็กพ่อกับแม่แยกทางกัน ฉันเลือกที่จะอยู่กับพ่อ เพราะพ่อตามใจทุกอย่าง
แต่ฉันรักแม่เต็มหัวใจ ทุกครั้งที่ได้ยินเพลงคุณครูสั่งให้เขียน เรียงความเรื่องแม่ฉัน "เรียงความเรื่องแม่" ฉันร้องไห้ทุกครั้ง
ฉันตั้งใจจะกอดแม่ ทุกครั้งที่เจอแม่ ตั้งแต่เล็กๆ แต่ด้วยโอกาส ความอาย ทำให้ฉันไม่กล้าที่จะกอดแม่
จนฉันมาเรียนต่างจังหวัดที่ไกลโพ้น ห่างจากแม่พันกว่ากิโล ก็ยังไม่เคยได้ขอกอดแม่สักครั้ง เพราะ เขินอาย!!
จนกระทั่ง
แม่ฉันต้องโทษจำคุก ในทัณฑสถานหญิงกลาง กทม.เป็นเวลาสิบกว่าปีแล้ว ฉันก็ไม่เคยได้กอดแม่เลย
ฉันหาโอกาสไปเยี่ยมแม่ทุกครั้งที่พอจะไปได้ เงินเอื้ออำนวย แต่ เราก็ได้คุยกันผ่านห้องที่มีกระจกกั้น
วันหนึ่ง ฉันก็ได้เข้าเยี่ยมใกล้ชิด ครั้งแรกที่เจอแม่ ฉันถลาลงไปกราบเท้าแม่ โดยที่ไม่รู้ตัว แม่ก็นังลงกอดฉัน
เราแม่ลูก กอดกันเฉยๆ โดยไม่มีเสียงพูดเลย ราวครึ่งชั่วโมง มีเพียงเสียงสะอื้นของฉันกับแม่
แม้สถานที่ จะไม่ใช่ที่ที่ดีที่สุด แต่อ้อมกอดของแม่ ช่างดีที่สุดจริงๆ
ฉันดีใจ ที่ยังมีแม่ให้กอด แม้จะได้กอดแม่เพียงปีละครั้งเท่านั้น ทุกวันนี้ ฉันกอดแม่ได้โดยที่ไม่เขินอาย ไม่สนต่อสถานที่
ฉันปลื้มใจ ที่รู้ว่าแม่ห่วงฉัน แม่รักฉัน ไม่ไม่ได้เกลียดฉันอย่างที่ฉันคิดในวัยเด็ก
ฉันเสียใจ ดูแลแม่ไม่ได้ ตอบแทนแม่ไม่ดีพอ ติดต่อได้ทางจดหมายเท่านั้น ฉันเขียนจดหมายหาแม่น้อยครั้งมาก ชีวิตฉันมีแต่เรื่องราวร้ายๆ ไม่อยากถ่ายทอดเรื่องราวเหล่านั้นไปยังแม่ กลัวแม่จะเป็นกังวลไปด้วย
ฉันจะได้กอดแม่อีกครั้งในไม่ช้านี้ ฉันอยากให้ทุกคนที่ยังมีแม่ให้กอด กอดแม่ซะ ก่อนที่จะไม่มีแม่ให้กอด