เราเป็นอะไรกันแน่ เราเป็นเลสรึป่าว?

เราไม่รู้ว่าความรู้สึกแบบนี้มันเป็นความรู้สึกที่เราควรรู้สึกกับผู้ชายรึป่าว ตอนเราอยู่ประถมเรามีความรู้สึกแบบนี้กับครูผู้หญิงคนนึง ตอนที่เจอกันกับครูคนนี้ครั้งแรกก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมาก แต่พอได้เรียนกับครูคนนี้ เรารู้สึกว่าครูใจดีมากแล้วหลังๆเราก็รู้สึกแบบเวลาเจอหน้าครูคนนั้นเราจะมือสั่น มือนี่เย็นไปหมด ใจเต้นแรง คือจะบอกอย่างนึงคือเราเป็นพวกดมกลิ่นได้ดี จำกลิ่นเก่ง คืออารมณ์แบบใครเดินผ่านมานี่แทบจะบอกได้เรยว่าใช้แชมพูสบู่ยี่ห้ออะไร ประมาณนั้น จะแปลกมั้ยถ้าเราจะบอกว่าเราชอบกลิ่นตัวครูแกด้วยตอยประถมเราเป็นพวกมา รร เช้าจะแอบดูครูแกที่ห้องประชาสัมพันธ์ทุกวันตอนเช้า แบบแกล้งเนียนเดินผ่าน หรือไม่ก็พยายามหาธุระเข้าไปคุยประมาณนั้น ไม่ได้แอบดูแค่ตอนเช้าดิ แอบดูตลอด เวลาครูเดินผ่านมาแบบไม่ทันตั้งตัวหรือครูแกเข้ามาทักนะ ใจเต้นแรงมาก ถ้ากินข้าวอยู่นี่คือกินข้าวไม่ลงเลยแหละ เราเป็นแบบนี้กับครูคนนี้อยู่ซักปีนึงได้ เป็นโดยที่เราไม่รู้ตัว เป็นโดยที่เราไม่ได้คิดว่าเราผิดปกติอะไรรึเปล่า แล้วก้ไม่ได้คิดว่าความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไร ด้วยตอนนั้นเรายังเด็กอยู่ด้วยแหละ หลังจากนั้นคุณครูคนนั้นก็แต่งงาน เราจำไม่ได้ว่าเราเสียใจมั้ยแต่จำได้ว่าความรู้สึกหลังจากที่เราเห็นการ์ดแต่งงานของครูมันทำให้ความรู้สึกของเราที่มีต่อครูเปลี่ยนไป เราพยายามไม่ให้ตัวเองรู้สึกกับครูคนนั้นแบบนั้นอีก เราไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเราต้องทำอย่างนั้น หลังจากนั้นความรู้สึกของเราที่มีต่อครูคนนั้นก้ลดน้อยลงไปถึงแม้มันจะยังรู้สึกแบบนั้นอยู่มั่งก็ตาม ระหว่างที่เรารู้สึกแบบนั้นกับครูคนนี้ มีเพื่อนคนนึงเข้ามาในชีวิตเรา เรารุสึกว่าเค้าเป็นน่ารักนิสัยดีมากๆ ด้วยความที่เราเป็นลูกคนเดียวเรามักจะได้รับความรักความดูแลเอาใจใส่จากพ่อแม่เป็นที่หนึ่งเสมอ(ด้วยความที่ตอนนั้นเราเป็นเด็กด้วย) เราเลยอยากมีเพื่อนรักที่รักเราและให้เราเป็นที่หนึ่งเช่นกัน เราก็ไม่รู้ไปๆมาๆยังไงเพื่อนคนนั้นดันมารู้สึกกับเรามากกว่าเพื่อน ทั้งๆที่เรามักจะแกล้งเค้าอยู่บ่อยๆ แล้วก็วิ่งหนีเค้าเกือบทุกครั้งหลังจากเค้าสารภาพกับเราว่าเค้าชอบเราก็มันรู้สึกแปลกๆนี่นา อยู่ๆก้มีเพื่อนมาแบแถมเป็นเพื่อนผู้หญิงอีกตะหาก เรายอมรับว่าบางครั้งที่เค้าทำอะไรดีดีให้เราเราก็มีแอบหวิวๆอยู่มั่งเหมือนกัน อ่อเค้าเคยบอกเราว่าเค้าประทับใจเราอยู่อย่างนึงคือตอนจับคู่วิชาภาษาอังกฤษแล้วต้องไปspeakingหน้าห้องเราเลือกที่จะจับคู่กับเค้าทั้งๆที่เราเป็นเด็กเก่งก็ควรอยู่กับเด็กเก่งไม่ควรมาอยู่กับเด็กแบบเค้า นอกจากนี้เรายังช่วยเหลือเค้าในเรื่องการเรียนอื่นๆและอีกหลายๆเรื่อง อันนี้เค้าพูดบอกเรามานะ เค้าเล่าให้เราฟังตอนอยู่มัธยมแล้ว เราก้จำไม่ค่อยได้หรอกถ้าเค้าไม่เล่าให้ฟัง มาถึงตอน ม.ต้น เราต้องมาอยู่ รรประจำ ก้ต้องช่วยเหลือตัวเองมากขึ้น เราก้เจอเพื่อนเพื่อนผู้หญิงอีกคนนึง เค้าเปนคนน่ารักนิสัยดีเหมือนกัน เรารู้สึกหวิวๆกับคนนี้เราคุยกันอยู่พักนึงก้เลิกคุยไปเพราะเพื่อนคนนี้ไปชอบเพื่อนผู้ชายที่สนิทกับเรา ตอนนี้เราไม่มั่นใจว่าความรู้สึกของเราคืออะไรกันแน่ เราพยายามห้ามตัวเองไม่ให้รู้สึกอย่างนั้นเพราะ 1.เพื่อนคนนี้คุยๆกับเพื่อนของเราอยู่ 2.ความรู้สึกแบบนี้มันเกินเพื่อนเราไม่ควรรู้สึกกับเพื่อนผู้หญิงแบบนี้ หลังจากนั้นเราก็มุ่งมั่นพยายามตั้งใจเรียน ทุ่มเทให้กับการเรียนสุดๆแบบเราเป็นลูกคนเดียวด้วย พ่อแม่ก็หวังในตัวเรามาก เราก็ยังมีรุสึกแปลกๆกับเพื่อนคนนี้อยู่มั่งแต่ก็ไม่ค่อยมากแล้ว ม.ปลาย เรามีจับสายรหัสเรารุสึกดีกับพี่สายเรามาก ตอนแรกๆเราคิดว่าเรารุสึกกับพี่เค้าเกินพี่น้องนะ แต่เราก้พยายามข่มใจตัวเองตลอดให้รุสึกกับพี่เค้าแค่พี่สาว ตอนนี้เรารู้สึกโอเคกับการเปนพี่น้องแล้วแต่ก่อนเราจะต้องเจอหน้าพี่เค้าทุกวัน แอบมองพี่เค้าตลอด หวงพี่เค้าหวงมากๆ เคยหวงพี่เค้าเรื่องแฟนพี่เค้าด้วยทั้งๆที่เราไม่มีสิทธิ์ด้วยซ้ำ พี่คนสุดท้ายเรารุสึกกับพี่เค้ามากที่สุดแต่ไม่อยากเล่ารายละเอียดมากเดวมีคนรู้จักเข้ามาอ่าน เราเรียนแพทย์อยู่ปีสองละนะตอนนี้ อ่อเราเคยเกือบรุสึกดีกับเพื่อน ผช ด้วยตอนประถมอะนะ แต่เราว่ามันก็แค่สนิทกันเปนเพื่อนมากกว่าเพราะเราไม่ได้อยู่ใกล้แล้วใจเต้นแรงอารายแบบนั้นเรยย สรุปคือเราไม่เคยสปาร์คกับ. ผช เรยให้ตายเถอะ อ่อหลังๆมานี้เราลองอ่านนิยายยูริดู คือเราอยากรู้ว่าเราเป็นอะไรกันแน่ เราอ่านละเราก้รุสึกแบบมันก้เหมือนคู่รักปกติ เราติดอยู่พักนึงเรยแหละ อ่อออเราชอบมองผญ มากกว่าผชด้วย มันเปนไปเองเราไม่ได้ตั้งใจ สรุปเราเปนอารายกันแน่ ยิ่งคิดยิ่งแอบกลัวตัวเองเราควรทำยังไงดี ถ้าเราเป็นจริงๆเรากลัว เรากลัวที่บ้านเค้าจะรับไม่ได้ เราไม่เคยทำให้พ่อแม่ผิดหวังเรย เรากลัวตัวเองจริงๆนะ อันนี้เราเล่ามาพอสังเขปย่อๆ ถ้าเรามีข้อผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยละกันนเน้ออ เราตั้งกระทู้ครั้งแรกนะ