ตลอดกาล นานแค่ไหน

สวัสดีครับ
นี่เป็นกระทู้แรกของผมในพันทิปเลย และเป็นครั้งแรกอีกด้วยที่ลองเข้ามาเยือน ณ ห้องนี้
ผมเองเป็นคนที่ชอบเขียนครับ และมีความคิดเล็กๆว่าอยากจะเป็น นัก(อยาก)เขียนกับเค้าเหมือนกัน
ส่วนตัวก็เคยลองเขียนมาหลายอย่างครับ แต่ก็แค่เขียนเก็บไว้เป็นส่วนตัว มีโพสลงเฟสบุ๊คบ้าง (ได้รับการตอบรับบ้าง.....มากสุดก็ตั้ง 5 ไลค์แหนะ...555)

เอาล่ะ.....เลิกพูดพร่ำทำเพลง (ซึ่งก็ทำไม่เป็น) ละ โพสนี้ผมขอเสนอบทกลอนที่เคยลองแต่งมาเสนอครับ ชอบไม่ชอบ มีคอมเม้นท์ อะไรเชิญเพื่อนๆได้เต็มที่ครับ เพื่อจะได้เป็นกระจกบานใหญ่สะท้อนตัวผมด้วย บทกลอนนี้ชื่อตามหัวข้อครับ "ตลอดกาล.....นานแค่ไหน"

คนๆหนึ่งใช้ชีวิตผ่านสมัย
พบอะไรที่ผันเปลี่ยนมาหลายครั้ง
สิ่งที่พบคือความคิดในภวังค์
ที่ตั้งอยู่กับคำว่า"ตลอดกาล"

เธอพบกับการแปรเปลี่ยนของวัตถุ
การพังผุของประเพณีสืบสาน
เธอพบว่าผู้คนเปลี่ยนซึ่งสันดาน
"ตลอดกาล"ต้องเรียนรู้ต้องเข้าใจ

เธอเชิดชูในความรักเหนือทุกสิ่ง
ความ"รักจริง"ต้องสละทุกสิ่งได้
เธอเชื่อคนทุกคนล้วน"รัก"ใครๆ
เธอจึงได้อุทิตตนเพื่อความ"รัก"

อนิจจังความ"ใคร่"ที่เขามอบ
คือคำตอบที่เธอได้นักกว่านัก
ที่คนเขาเข้ามาหามาทายทัก
เขาแค่"มัก"ที่จะได้ในเรือนกาย

จนที่สุดเหลือเพียงใจที่ผุกร่อน
เหลือเพียงกายที่ตอนสุดท้าย
"ตลอดกาล"เธอเฝ้าหา"รัก"งมงาย
"ตลอดกาล"เธอเดียวดายเธออับจน

ตลอดกาลคือเวลาอย่างนั้นหรือ?
หรือว่าคือความรู้สึกที่สับสน?
ผ่านคืนวันเรียนรู้"รัก"จากผู้คน
สุดท้ายตนก็ไม่พบในสิ่งใด

เธอจึงเกิดคำถามอีกครั้งหนึ่ง
ซึ่งถามว่า"ตลอดกาล...นานแค่ไหน"
มันจะนานจนเธอสิ้นซึ่งหัวใจ
หรือมันใกล้เพียงชั่วเดียวเธอปล่อยวาง


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้บทกลอนนี้ได้แรงบันดาลใจจาก งานพระนิพนธ์แปลของสมเด็จพระเทพ ชื่อ "ตลอดกาลน่ะ นานแค่ไหน" ซึ่งแต่งโดยจินตนาการจากบทแนะนำหนังสือนะครับ.......คือตัวหนังสือยังหาอ่านไม่ได้ครับ