เราเป็นเพิ่งหัดทำขนมได้ไม่นาน แล้วก็เริ่มทำขายมาได้ซักพักแล้วค่ะ
เข้าออกร้านอุปกรณ์เบเกอรี่หลายร้าน เพราะแต่ละร้านมีของไม่เหมือนกัน
ก็มีหลายร้าน หลายประสบการณ์ที่เจอแล้วก็เสียความรู้สึก
บางร้านเราก็ยังไป(เพราะมีของที่ต้องใช้ขายที่นี่อย่างเดียว) ถ้าเรื่องที่เจอเข็ดขยาดมาก บางร้านก็ลาขาดค่ะ
แบบแรก ธาตุอากาศ
เราชอบนะคะที่ได้เดินดูเอง จนพอใจก็ไปคิดเงิน
แต่บางร้าน วางตระกร้า บอกคิดเงิน ไม่มีเสียงตอบรับค่ะ เงียบกริบ
เรายืนอึ้ง (คือยืนที่เคาเตอร์คิดเงินเลยนะคะ) ผ่านไปเกือบนาที เจ้าของร้านถึงหันมามองหน้า
แต่ยังไม่คิดเงินค่ะ เค้านิ่งไปอีกพัก ถึงคิดให้ งงมาก
อีกที่ เราไปวางของบอก เอาเท่านี้ค่ะคิดเงินเลย
เจ้าของร้านบอกไม่ว่าง แล้วนั่งคุยกับอีกคนไปเรื่อยๆ
เรารอซักยี่สิบนาที กะจะเดินไปบอกล่ะว่าไม่เอาแล้ว
แต่มีลูกค้าคนอื่นเข้า แกเลยคิดให้เรา เรียกเรามา บอกว่าน้าจะคิดเงินให้แล้วเราก็จ่ายเงิน
รับเงินเราไป บอกยังไม่ทอน แล้วไปคิดเงินให้อีกคนก่อน ทอนก่อน เราก็ยืนรอเงินทอน
สรุปออกจากร้านคนสุดท้าย แถมป้าแกบอกเราว่า รอนานเนอะ 8 ชมล่ะ เราก็นะคงไม่ไปละ
เคยไปบ่อย สงสัยคราวนี้ซื้อน้อยเลยไม่สนใจ
แต่ไอคนมาหลังเราซื้อ 70 บาทอะ เซ็งเลย แต่ร้านนี้เสียความรู้มากค่ะ เหมือนเค้าประชดเราเลย
ไม่ได้สำนึกว่าให้เรารอโดยไร้เหตุผล
ไม่พอใจอะไรเราก็ไม่รู้
แบบสอง ไม่มีคิว
คือเป็นแนวด้านได้อายอด ใครพูดเยอะ วางของตัดหน้า สั่งให้คิดเงิน ก็จะคิดให้คนนั้น
เราเคยไปแบบ เราวางของแล้ว มีอีกคนมาวางข้างบอกคิดเงินให้หน่อย พี่เขาก็คิดให้
หลังๆหนักเข้า คือของบางอย่างต้องให้เค้าหยิบให้หลังร้าน เราก็ไปคนแรกเลือกเสร็จก็สั่งของที่ต้องให้หยิบให้
แล้วก็รอจ่ายเงินเลย พี่แกบอกว่าเดี๋ยวไปหาให้ เราเลยรอก่อน ถอยจากโต๊ะคิดเงิน
พี่แกก็คิดให้คนอื่น หาของให้คนอื่น เบ็ดเสร็จเรารอคิดเงิน 7 คิว
แล้วแกไปหาของให้เรา เราก็เตรียมจ่ายเงิน แต่ของเราเยอะ และไปประจำจนจำได้
ฮึ่มม พิเศษค่ะ แกบอกเดี๋ยวคิดให้อีกคนก่อนของเราเยอะ คืออะไร...รอต่อไปค่ะ
แบบสาม ไม่มีของ
คือสมัยนี้ร้านก็มีเว็บกันทั้งนั้น เราก็ใช้ดูจากเว็บเพื่อหาของที่แถวบ้านไม่มีขาย
แต่ด้วยใช้ด่วน ก็จะนั่งรถไปหน้าร้านเลย แต่มันไกลก็ต้องดูในเวบว่ามี
ถามในเฟซว่าชัวร์ ก็ใช้ได้ผลดีค่ะ บางทีไปถึงร้านมีหมดก็โอเค ถามแล้วไม่ได้ไปวันนั้นเลย
แต่บางร้าน ไปแล้วเดินหาไม่มี พอถาม เค้าบอกว่าดูมาจากไหน เราก็บอกชื่อเว็บร้านเค้าค่ะ
เค้าบอกไม่มี เราเงิบ
บางร้านถามแล้ว บอกว่าไม่มี โบกมือไล่เราออกจากร้าน บอกไปดูจากไหนมา ไม่มีขาย
จนลูกน้องอีกคนบอกมี ป้าแกถึงเงียบ คือเราไม่ได้ไปขอเรี่ยไรบริจาคเงินนะคะ ไล่เราทำไม
ไม่มีอันนี้ เราก็ซื้อของอื่นด้วยนะ
บางทีเราอยากให้ร้านติดป้ายเลยก็ได้นะคะ ขายแต่เจ้าใหญ่ๆ ไม่ปลีก
เพราะเท่าที่เจอ ซื้อพันต้นๆ ก็สู้ที่ซื้อเยอะไม่ได้ เราก็เจียมตัวเข้าแต่ร้านปลีกก็ได้ค่ะ
มีใครเจอแบบนี้บ้างค่ะ เสียความรู้สึกกันมั้ย เหมือนเราต้องง้อเค้าเพื่อขอซื้อของเลย
เคยมีประสบการณ์ที่ทำให้เสียความรู้สึกกับ ร้านอุปกรณ์ทำขนมกันมั้ยคะ
เข้าออกร้านอุปกรณ์เบเกอรี่หลายร้าน เพราะแต่ละร้านมีของไม่เหมือนกัน
ก็มีหลายร้าน หลายประสบการณ์ที่เจอแล้วก็เสียความรู้สึก
บางร้านเราก็ยังไป(เพราะมีของที่ต้องใช้ขายที่นี่อย่างเดียว) ถ้าเรื่องที่เจอเข็ดขยาดมาก บางร้านก็ลาขาดค่ะ
แบบแรก ธาตุอากาศ
เราชอบนะคะที่ได้เดินดูเอง จนพอใจก็ไปคิดเงิน
แต่บางร้าน วางตระกร้า บอกคิดเงิน ไม่มีเสียงตอบรับค่ะ เงียบกริบ
เรายืนอึ้ง (คือยืนที่เคาเตอร์คิดเงินเลยนะคะ) ผ่านไปเกือบนาที เจ้าของร้านถึงหันมามองหน้า
แต่ยังไม่คิดเงินค่ะ เค้านิ่งไปอีกพัก ถึงคิดให้ งงมาก
อีกที่ เราไปวางของบอก เอาเท่านี้ค่ะคิดเงินเลย
เจ้าของร้านบอกไม่ว่าง แล้วนั่งคุยกับอีกคนไปเรื่อยๆ
เรารอซักยี่สิบนาที กะจะเดินไปบอกล่ะว่าไม่เอาแล้ว
แต่มีลูกค้าคนอื่นเข้า แกเลยคิดให้เรา เรียกเรามา บอกว่าน้าจะคิดเงินให้แล้วเราก็จ่ายเงิน
รับเงินเราไป บอกยังไม่ทอน แล้วไปคิดเงินให้อีกคนก่อน ทอนก่อน เราก็ยืนรอเงินทอน
สรุปออกจากร้านคนสุดท้าย แถมป้าแกบอกเราว่า รอนานเนอะ 8 ชมล่ะ เราก็นะคงไม่ไปละ
เคยไปบ่อย สงสัยคราวนี้ซื้อน้อยเลยไม่สนใจ
แต่ไอคนมาหลังเราซื้อ 70 บาทอะ เซ็งเลย แต่ร้านนี้เสียความรู้มากค่ะ เหมือนเค้าประชดเราเลย
ไม่ได้สำนึกว่าให้เรารอโดยไร้เหตุผล
ไม่พอใจอะไรเราก็ไม่รู้
แบบสอง ไม่มีคิว
คือเป็นแนวด้านได้อายอด ใครพูดเยอะ วางของตัดหน้า สั่งให้คิดเงิน ก็จะคิดให้คนนั้น
เราเคยไปแบบ เราวางของแล้ว มีอีกคนมาวางข้างบอกคิดเงินให้หน่อย พี่เขาก็คิดให้
หลังๆหนักเข้า คือของบางอย่างต้องให้เค้าหยิบให้หลังร้าน เราก็ไปคนแรกเลือกเสร็จก็สั่งของที่ต้องให้หยิบให้
แล้วก็รอจ่ายเงินเลย พี่แกบอกว่าเดี๋ยวไปหาให้ เราเลยรอก่อน ถอยจากโต๊ะคิดเงิน
พี่แกก็คิดให้คนอื่น หาของให้คนอื่น เบ็ดเสร็จเรารอคิดเงิน 7 คิว
แล้วแกไปหาของให้เรา เราก็เตรียมจ่ายเงิน แต่ของเราเยอะ และไปประจำจนจำได้
ฮึ่มม พิเศษค่ะ แกบอกเดี๋ยวคิดให้อีกคนก่อนของเราเยอะ คืออะไร...รอต่อไปค่ะ
แบบสาม ไม่มีของ
คือสมัยนี้ร้านก็มีเว็บกันทั้งนั้น เราก็ใช้ดูจากเว็บเพื่อหาของที่แถวบ้านไม่มีขาย
แต่ด้วยใช้ด่วน ก็จะนั่งรถไปหน้าร้านเลย แต่มันไกลก็ต้องดูในเวบว่ามี
ถามในเฟซว่าชัวร์ ก็ใช้ได้ผลดีค่ะ บางทีไปถึงร้านมีหมดก็โอเค ถามแล้วไม่ได้ไปวันนั้นเลย
แต่บางร้าน ไปแล้วเดินหาไม่มี พอถาม เค้าบอกว่าดูมาจากไหน เราก็บอกชื่อเว็บร้านเค้าค่ะ
เค้าบอกไม่มี เราเงิบ
บางร้านถามแล้ว บอกว่าไม่มี โบกมือไล่เราออกจากร้าน บอกไปดูจากไหนมา ไม่มีขาย
จนลูกน้องอีกคนบอกมี ป้าแกถึงเงียบ คือเราไม่ได้ไปขอเรี่ยไรบริจาคเงินนะคะ ไล่เราทำไม
ไม่มีอันนี้ เราก็ซื้อของอื่นด้วยนะ
บางทีเราอยากให้ร้านติดป้ายเลยก็ได้นะคะ ขายแต่เจ้าใหญ่ๆ ไม่ปลีก
เพราะเท่าที่เจอ ซื้อพันต้นๆ ก็สู้ที่ซื้อเยอะไม่ได้ เราก็เจียมตัวเข้าแต่ร้านปลีกก็ได้ค่ะ
มีใครเจอแบบนี้บ้างค่ะ เสียความรู้สึกกันมั้ย เหมือนเราต้องง้อเค้าเพื่อขอซื้อของเลย