เราทำงานอยู่ร้านก๋วยเตี๋ยวร้านนึงค่ะ เพิ่งทำได้ไม่นาน เป็นร้านที่เจ้าของร้านคิดค้นสูตรเอง เป็นร้านเปิดได้ไม่นานแต่ก็มีลูกค้าประจำแล้ว ทุกสูตรถูกออกแบบด้วยความฝันและมิตรภาพระหว่างเพื่อนของเจ้าของร้าน คือกว่าจะคงที่และอร่อยเป็นเอกลักษณ์จนลูกค้าติดขนาดนี้นายจ้างเราต้องแลกมาด้วยหลายสิ่งค่ะ เรานับถือนายจ้างเรามาก มาเข้าเรื่องนะคะ...ต่อมาไม่นานเพื่อนเราที่เปิดร้ายก๋วยเตี๋ยวอยู่อีกจังหวัดนึงมันก็มาทักเราทางเฟสบุคค่ะเพราะเห็นเราโพสต์โปรโมทร้านก๋วยเตี๋ยวที่เราทำงานอยู่แล้วได้ฟีดแบ็คดี ช่วงแรกเพื่อนเรามาก็แย็พๆ ถามอย่างแยบยลค่ะเรื่องที่เราทำงานร้านก๋วยเตี๋ยว สักพักมันก็เริ่มถามสูตรก๋วยเตี๋ยว เราเลยบอกเพื่อนว่า เราไม่อยากบอก มันเป็นฝันของเจ้านายเราพวกเขาคิดค้นกันมาจะให้มาถามตอบเอาง่ายๆมันไม่ใช่ แต่ด้วยมันเป็นเพื่อนสนิทเราไงคะเราเลยพูดแรงๆติดตลกด้วยได้แบบหวังว่าเพื่อนจะเข้าใจ แต่ดูเหมือนจะไม่เข้าใจค่ะ... มันเริ่มโทรมาค่ะและเราก็บ่ายเบี่ยงมาตลอด จนเราต้องบอกสูตรด้านกายภาพไปบ้าง ให้ผ่านๆไป.. แบบบอกไปด่าไปใจเสียไปค่ะ เพราะเราคิดว่ามันผิด เราควรทำยังไงดีคะ? ปฏิเสธเพื่อน หรืออธิบายมันยังไงดีให้มันเข้าใจว่าเราไม่ต้องการเอาฝันของเจ้านายมาบอกเรื่อยเปื่อย คือมันไม่ใช่จริงๆอ่ะค่ะ ไม่รุ้จะมีใครเข้าใจเรารึเปล่านะ^^
จะอธิบายยังไงเมื่อเพื่อนสนิทถามสูตรก๋วยเตี๋ยว(ที่เป็น1เดียว)ของร้านที่เราทำงานอยู่