สวัสดีครับเพื่อนๆทุกคน ใครที่ได้อ่านกระทู้ "ใครว่ารักแท้ ไม่มีในเพศที่สาม" ที่ผมได้เล่าเรื่องราวลงไป ก็จะรู้ว่าความรักของผมดำเนินและเป็นมาอย่างไร และผมก็ได้ทิ้งท้ายไว้ในกระทู้นั้นว่า กว่าจะมาถึงปัจจุบัน ผมได้ทำความเลวเอาไว้ ซึ่งกระทู้นี้นี่แหละครับ ที่จะบอกเล่าเรื่องราวนั้นให้เพื่อนได้อ่านกัน
ย้อนไปเมื่อประมาณ2เดือนก่อน เรื่องเลวๆนี้มันเกิดขึ้นจาก ความน้อยใจและงี่เง่าของผมเอง ผมคบกับแฟนคนปัจจุบันมาปีกว่าๆ แต่พักหลังๆแฟนผมเค้าเป็นเด็กติดเกมส์มากครับ ติดมากจริงๆถึงขั้นห่วงเล่นมากกว่าห่วงกินข้าว เช้าตื่นมาถือไอแพดเข้าไปเล่นเกมส์ในห้องน้ำ เย็นกลับมากินข้าวไปด้วยเล่นไปด้วย และตลอดคืนเค้าก็เล่นแต่เกมส์ ทำใหห้เวลาที่เราคุยกันน้อยลงเรื่อยๆ ผมอยู่ด้วยกันมาเป็นปี มันก็แน่นอนละครับ คนเคยสนใจกันคุยกันได้ทุกเรื่อง แต่ตอนนี้ผมมีค่าน้อยกว่าเกมส์ในไอแพดของเค้า เคยคุยกันแล้วครั้งนึงว่าถ้าเป็นแบบนี้มันก็ไม่ไหวนะ ซึ่งครั้งนั้นเค้าก็ดีขึ้นมาหน่อยแต่ไม่นานครับ เค้ากลับไปเป็นเหมือนเดิม ผมอาศัยความชินครับ ทำทุกอย่างให้เป็นปกติ กลับห้องเวลาปกติ แต่แค่เวลาอยู่ด้วยกัน ต่างคนต่างมีโลกส่วนตัว เค้าเล่นเกมส์ ผมเล่นโซเชียว มันเป็นแบบนี้อยู่นานครับ แต่ก็ใช่ว่าเราจะไม่คุยกันเลยนะ ก็คุยกันนั่นแหละ มีหยอกล้อ เล่นกัน แต่มันน้อยลงจากเดิมมากๆแค่นั้นเอง นี่ละครับจุดเริ่มต้น...
ด้วยความที่ผมเป็นคนค่อนข้างขี้อ้อน แต่ตอนนี้มันอ้อนไม่ได้ อ้อนปุ๊บโดนด่าปั๊บ เพราะเค้าเล่นเกมส์อยู่ 555+ มันรู้สึกเหงานะครับ อยู่กับแฟนแต่เหมือนอยู่คนเดียว ไม่รู้จะทำไรแล้ว เฟสก็เล่น โซเชียลแคมก็ดู ต่างๆนาๆ มันดันมีความคิดผุดขึ้นมาครับ เฮ้ย! มีแอพแชตเกย์นี่หว่า โหลดมาดีฝ่า หาเพื่อนคุย ตอนนั้นคิดแค่ว่า อยากมีเพื่อนคุยด้วยเท่านั้นเอง ไม่ได้คิดอย่างอื่นจริงๆ ไม่ได้รอช้า โหลดมาทันทีครับ (ใครได้อ่านกระทู้ที่แล้วคงจะจำได้ว่า ผมกับแฟนเจอกันจากโปรแกรม Grind แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ครับ ผมใช้บริการโปรมแกรมยอดฮิตอีกโปรแกรมนึง นั่นก็คือ Hornet) หลังจากโหลดมาก็หาเพื่อนคุย บลาๆ ตามประสาคนเหงาครับ ซึ่งนิสัยและหน้าตาของผม ผมจะเป็นคนทักคนอื่นก่อนตลอด และคนที่ตกเป็นแพะความเลวของผมในครั้งนี้ คือเกย์คนนึง ที่มาจากต่างจังหวัดเพื่อมาฝึกงานเป็นเวลา 4 เดือน ซึ่งรูปที่ใช้โปรไฟล์น่ารักมากๆ จะรอช้าอยู่ใยก็ทักไปสิครัชชชชชชช
Me : ดีครับ
? : ดีครับ
Me : (ก็ชวนคุยกันไป ถามนุ่นนี่นั่น ตามที่เกย์เค้าคุยกัน )
ใช้บริการแอพนี้ได้อยู่ 2- 3 วันครับ เค้าก็เริ่มแลกไลน์กับผมละ ทีนี้เราก็เปลี่ยนมาคุยไลน์กัน คำถามที่เค้าจะถามผมบ่อยที่สุดคือ มีแฟนยัง ? ซึ่งก็เป็นคำถามที่ผมไม่เคยตอบเลยสักครั้ง จะบ่ายเบี่ยงเปลี่ยนเรื่องคุยตลอด เพราะกลัวว่าถ้าตอบไปว่า มีแล้ว เค้าจะไม่คุยด้วย ตายๆก็เหงาเหมือนเดิมดิว้ะ ):
คุยกันไปอยู่ระยะนึง เค้าเริ่มเปิดประเด็นนัดเจอครับ เอาจริงๆก็อยากเจอครับ แต่ผมก็พยายามบ่ายเบี่ยงอีกเหมือนกัน เพราะอย่างที่บอกว่าแค่อยากมีเพื่อนคุยไม่ได้ต้องการมากกว่านี้ ก็ปฏิเสธไปได้ 3-4 ครั้งครับ มันเลยทำให้เค้าคนนั้นเริ่มจะเบื่อและคุยกับผมน้อยลง อาจจะเป็นเพราะรำคาญหรือเข้าใจว่าผมเล่นตัวรึเปล่าที่ไม่ยอมนัดเจอสักที อ้อ! ลืมบอกว่าใครที่เคยเล่นแอพนี้จะรู้ว่ามันจะสแกนเกย์ที่อยู่ในระแวกนั้น และเกย์คนนี้ก็อยู่ตึกไม่ไกลจากผมเลยสักนิด แล้ววันที่ต้องไปเจอกันจริงๆก็มาถึง วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ ผมและแฟนหยุดงานอยู่ที่ห้องด้วยกัน เค้าไลน์มาหาผมครับ
? : พาไปตลาดหน่อยสิ หิวข้าว
Me: เอ้า เพื่อนไปไหนละ ทำไมป่านนี้ยังไม่กิน ไปหาไรกินได้และ (พยายามจะบ่ายเบี่ยง)
? : ก็เพื่อนไม่อยู่ไง เลยให้พาไปหน่อย จะพาไปไม๊ ไม่ไปก็จะไปเอง ไม่อยากเจอก็บอกตรงๆ
Me: (เอาไงละตูทีนี้ แฟนก็อยู่ ออกไปนางก็สงสัยดิว้ะ) เอ่อ.... จะไปกี่โมงครับ
? : เย็นๆอีกนิดอ่ะครับ
Me: (เอาว้ะๆ ยังมีเวลาคิดแผน ) เครๆ ได้เด่วพาไป
ที่นี่ละแม่คุณเอ้ยยยยยยย ! จะออกจากห้องยังไงไม่ให้แฟนสงสัย ด้วยความที่คิดเรื่องเลวๆเก่งครับ นึกขึ้นได้ว่าเพื่อนสนิทที่ทำงานด้วยกัน อยู่หอใกล้ๆกันเลยบอกแฟนไปว่า
Me : เตงๆ ตอนเย็นๆเค้าพาเพื่อนไปซื้อรองเท้าที่ตลาดนัดนะคะ รองเท้ามันจะพังแล้ว (เหยดดดดด คิดได้ไงว่ะ)
My boy : ได้ๆ ไปสิ
Me : ค่ะๆ เดี๋ยวจะรีบกลับมานะ (แหม ยังมีหน้ามาพูดดีอีก ไอ้เวรรรร)
พอเป็นไปตามแผน ถึงเวลาก็แต่งตัวเลยจ้า เอาแบบพอไปเดินตลาดควงกันได้ ยืมมอไวต์เพื่อนขี่ไป (ซึ่งเจ้าของมอไซต์อยู่ห้องติดกัน) ก็แว๊นไปรับเกย์คนนั้นที่หน้าปากซอย ซึ่งอยู่ซอยข้างๆซอยเราและที่สำคัญทะลุถึงกันได้ (เป็นไงละ หาใกล้ๆนี่เลย) พอไปถึงก็ป๊ะหน้ากันครับ ถามว่าตัวจริงกับในรูปเหมือนกันไม๊ ก็คนเดียวกันครับ แต่ในรูปน่ารักกว่ามาก แต่นั้นไม่ใช่ประเด็น 555 + พอรับเสร้จก็พากันแว๊นไปตลาดๆแถวน้นครับ ระหว่างเดินก็คุยกันไปเรื่อย ตามประสาคล้ายๆคนจีบกัน พอออกจากตลาดก็พาไปซื้อข้าวกินตามที่ตั้งใจไว้ แล้วผมก็ไปส่งที่หอ เค้าก็ชวนผมขึ้นหอด้วยนะ แต่ครั้งนั้นผมรีบกลับครับ กลัวแฟนจะจับได้ เลยปฏิเสธไป หลังจากถึงห้องก็ไลน์คุยกันปกติ เค้าก็ถามย้ำๆว่า มีแฟนรึยัง ผมก็ไม่เคยตอบนะ แต่จะอ้อมไปมา เหมือนให้ความหวังเค้าอ่ะ ทุกการสนทนของเค้า มันจะแฝงไปด้วยประโยคบอกว่าเค้าจิงใจกะผม เค้าจะพพยายามทำให้ผมรู้ว่าเค้าอยากคบกับผมจริงๆ และผมก็เล๊วเลว ก็ชอบไปตอบเค้าเหมือนจะรับสิ่งนั้นมาทุกครั้ง วันนี้ผ่านไปด้วยดี เรามีความประทับใจซึ่งกันและกันครับ
คืนวันต่อมาก็คุยกันตามปกติ แต่มันด๊านนนนนนนน เป็นเรื่องสิครัช
? : เตงๆ เราเป็นเพื่อนกันในเฟสบุคด้วยแหละ
Me: ( เวรแล้วววว ในนั้นมีแต่รูปเรากะแฟน ตายๆความจริงเปิดเผยแน่ๆ) เอ้าหรอ จิงดิ ตั้งแต่มะไหร่ ทำไมไม่เคยเห็น ?
เงียบไปประมาณ 3 นาที
? : ขอบคุณนะ .... ขอบคุณจริงๆ (พร้อมกับส่งรูปคู่ของผมกะแฟนที่ลงไปในเฟสบุคมาให้ครับ)นี่คืออะไร ถามแล้วใช่ม้ะ ทำไมไม่บอกความจริง ทำแบบนี้ทำไม?
Me: (น่านไง ซื้อหวยไม่ถูกวะ) ........ ยุไหน จะไปหา ไปคุยด้วย
ผมตัดสินใจจะไปหาเค้าที่ห้อง เผื่อไปเคลียครับ และแล้วก็ใช้บริการเพื่อนนางเดิมฮ๊ะ ทั้งๆที่มันก็ไม่รู้ตัวนะว่ามันไปกับตลอดๆ 5555+ ผมโกหกแฟนว่า เพื่อนนางนี้ปวดท้องเมน ไม่ไหวแล้ว จะพาไปซื้อยา แฟนผมก็ยังเป็นห่วงเพื่อนผมอีกนะ ถามว่าเป็นไรมากป่าว กินยานี่ๆนะ จะได้หาย ผมไม่มัวรอช้าครับ แต่งตัวแล้วบิดมอไซต์ไปอย่างไว พอไปถึง เคายืนรอเปิดประตูด้วยสีหน้าที่บ่งบอกว่าเค้าเจ็บมากครับ ก็พากันขึ้นไปที่ห้อง แล้วเราก็เริ่มคุยกัน
Me : ขอโทษๆ เค้าผิดเอง เค้ายอมรับผิด จะทำไงก็ได้ แต่เค้าขอรับผิดคนเดียว
?: ทำแบบนี้ทำไม ? ไม่สงสารผมหรอ ? คุณทำผมเจ็บมากนะ มากกว่าที่เคยเจอมาอีก
Me : จะทำไงก็ได้ จะเกลียด จะด่า จะตบหน้าเลยก็ได้
? : (ประโยคนี้มันเจ็บกว่าโดนถีบหน้าอีก) ไม่ตอบให้เสียมือหรอกครับ ผมพูดให้คุณคิดตามดีกว่า
การสนทนาวนไปวนมาอยู่แค่ไม่กี่ประโยค ด้วยความที่ผมอยากแสดงความรับผิดชอบดันพูดไปว่า
Me: ตลอดเวลาที่เตงฝึกงาน 4 เดือนนี้ เค้าสัญญาจะอยู่เป็นเพื่อนข้างๆไม่ไปไหน
? : แล้วแฟนคุณละ จะทำไง
Me: ........ ไม่มีคำตอบ และก็นั่งเงียบ
สุดท้ายเราตกลงกันได้ตามนี้ครับ จะคุยกันเหมือนเดิม ไม่มีใครไปไหน เรียกง่ายๆว่าเราเปป็นชู้กัน ซึ่งคนๆนั้นก็ยอมรับที่ะเป็นแบบนนี้นะครับ เรานั่งปรับความเข้าใจกันสักพัก สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นครับ เค้าเริ่มที่จะมาคลเคลีย เล้าโลมผม (เอาตรงๆป่ะ อารมณ์ตอนนั้นมันก็มาเต็ม พุ่งพ่านไปหมด) ผมพยายามดันตัวออกห่างครับ เพราะถึงผมจะเป็นคนเลว แต่ก็ยังมีความดีอยู่บ้าง ผมทำแบบนั้นไม่ได้ แฟนผมรออยู่ที่ห้อง ถ้าผมมีอะไรกับคนๆนี้ ผมจะกลับไปมองหน้าแฟนยังไง ผมรังเกียจตัวเอง เค้าพยายามอยู่นาน2นาน ครับ จนเค้าหยุด และผมก็ขอตัวกลับเลยทันที ระหว่างอยู่ในลิฟท์เค้าพูดกับผมว่า
? : เชื่อแล้วๆ เชื่อแล้วว่ารักแฟนมาก ผมพิสูจน์แล้ว
Me : (โห้ยยยยย นั่นอ่ะนะพิสูจน์ เหมือนกว่าของจริงอีก 555+) ..... ยืนเงียบ
หลังจากนั้นผมก็กลายเป็นคนมีช็ไปทันที คุยกันทุกวันตามประสาชู้ๆนั่นแหละครับ แต่ผมบอกตรงๆนะ ว่าผมไม่มีความสุขเลยที่เป็นแบบนี้ มันสงสารทั้งแฟน และสงสารทั้งชู้อ่ะครับ แฟนผมไม่เคยทำผิดไรต่อผมเลย และชู้ก็ไม่ได้เป็นคนผิด ผมนี่แหละผิดเต็มๆ พยายามหาวิธีตัดความสัมพันธ์ไปหลายๆครั้ง แต่ไม่เคยสำเร็จเพราะความใจอ่อนและสงสารเค้า เค้ามาจากต่างจังหวัดไม่มีใคร เค้ายอมจะเป็นชู้เลยนะเว้ย เราไปทำแบบนั้น เค้าจะเจ็บขนาดไหน ผมกับเค้าก็เจอกันอาทิตย์ละครั้ง และทุกครั้ง เค้าก็จะพยายามเข้ามามีอะไรกับผม แต่ผมสาบานได้ว่า ผมไม่เคยยอมมีอะไรกับเค้าเลยสักครั้ง เพราะทุกครั้งที่ไปหน้าแฟนผมลอยไปด้วยตลอด ใครจะไปทำลงละครับ เรื่องเลวๆมันก็เดินไปแบบนี้อยู่สักพักครับ วนไปวนมา โดยที่แฟนผมไม่เคยระแคะระคายเลยว่าผมเลวขนาดไหน
วันอวสานก็มาถึงครับ วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ ผมไลน์ไปหาเค้าบอกว่าจะไปหาเค้า ก่อนที่จะไปทำงานข้างนอก เวลาเที่ยงๆ ผมก็ไปตามสัญญา ครั้งนี้ตั้งใจลึกๆว่าจะต้องตัดความสัมพันธ์ให้สำเร็จ พอถึงห้องเค้า เหตุการณ์ซ้ำๆก็เกิดขึ้นครับ ผมทำไม่สำเร็จอีกแล้ว ไม่มีเวลาแล้วด้วยต้องไปทำงาน ผมขอตัวไปกลับครับ .... ไม่มีความสุขเลยจริงๆนะครับ ระหว่างที่ผมเดินทางไปทำงาน ผมฮึ๊ดขึ้นมาครับหยิบโทรศัพท์พิมไลน์ไปหาเค้า
Me : ต่อไปนี้ดูแลตัวเองดีๆนะ เค้าจะไม่ไปหาอีกแล้วนะ ขอบคุณสำหรับที่ผ่านมา แล้วก็ขอโทษที่ทำเรื่องเลวๆแบบนี้ เค้าขอรับผิดเพียงคนเดียว จะเกลียดหรือจะอะไรก็ได้ ยอมรับหมด
? : หมายความว่าไง ทำไมทำแบบนี้ ผมยอมที่จะอยู่แบบนี้ ยอมทนเจ็บ แล้วคุณทำไมทำกับผมแบบนี้อีก
Me : เพราะผมไม่อยากเป็นคนเลวอีกต่อไป
? : (จากคนที่เคยพูดกับผมดีๆทุกคำ แต่ครั้งนี้เค้ากลายเป็นอีกคนเลยครับ มีแต่คำสบทด่าทอ และดูเหมือนจะแค้นด้วยซ้ำ)
และประโยคที่ทำให้ผมจำขึ้นใจได้จนถึงวันนี้ก็คือ
? : จำไว้นะ สิ่งที่คุณทำวันนี้ คุณจะต้องเจ็บกว่าผมหลายเท่า ผมไม่มีความสุข คุณก็จะไม่มีความสุขเช่นกัน คุณและแฟนจะต้องทุกข์ใจเหมือนผม
Me : ( ตอนนั้นถามว่า กลัวไม๊ มันก็กลัวนะ แต่ที่กลัวคือ กลัวเวรกรรมมันจะตามสนองมากกว่า) ครับๆ ผมขอโทษจริงๆครับ ......
การสนทนาระหว่างความสัมพันธ์ของเรามันจบลงแค่นี้ครับ แต่ผมสิกลับต้องมานั่งคิดอยู่พักใหญ่ว่าทำอะไรลงไป เค้าไม่ได้มีความผิดอะไรเลย ถ้าผมไม่สร้างเรื่องขึ้นมา มันก็จะไม่มีใครเจ็บ ไม่มีใครที่ต้องเสียความรักไป ช่วงนั้นก็จิตตกไปพักนึงนะครับ กลัวสิ่งที่เค้าพูดไว้จะเป็นจริง เพราะคำพูดนี่แหละที่ทำให้ผมเปลี่ยน ผมพยายามใส่ใจแฟนมากขึ้น เลิกงี่เง่า ถึงเค้าจะติดเกมส์แต่เค้าก็ไม่ได้มีคนอื่นและไม่เคยออกไปเที่ยวไหน เค้าดีกับผมทุกอย่าง แล้วทำไมผมต้องดิ้นรนหาอะไรมาทำร้ายความรักดีๆด้วยละ ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ ผมก็ดีขึ้นครับ รักและเคารพคุณแฟนมากกว่าเดิม ความรักของเรามันก็ยังดีเหมือนที่เคยเป็นมา ผมเลิกกลัวคำสาปนั้นไปแล้ว เพราะอย่างน้อยผมก็ได้ไถ่บาปและไม่ได้ถลำลึกทำเรื่องที่เลวไปมากกว่านี้ ที่ผมเล่าเรื่องนี้ให้ฟังไม่ได้มีจุดประสงค์อวยตัวเองแต่อย่างใด แค่อย่างล่าประสบการณ์เพื่อเป็นอุทาหรณ์ให้เพื่อนๆได้รับรู้ หากใครที่กำลังมีการกระทำแบบนี้อยู่ก็หยุดสะ หรือคิดจะเริ่มทำก็เลิกคิดนะครับ สงสารคนบริสุทธ์ที่ต้องตกเป็นเครื่องมือหัวใจเรานะครับ
ปล. ความรักดีๆมันหาได้ไม่ง่าย ถ้ามีแล้วก็รักษามันไว้ให้นานที่สุด อย่าทำเลวกับคนที่ดีกับเรา !!!
ความเลว บนถนนของรักแท้ 18+ !!
ย้อนไปเมื่อประมาณ2เดือนก่อน เรื่องเลวๆนี้มันเกิดขึ้นจาก ความน้อยใจและงี่เง่าของผมเอง ผมคบกับแฟนคนปัจจุบันมาปีกว่าๆ แต่พักหลังๆแฟนผมเค้าเป็นเด็กติดเกมส์มากครับ ติดมากจริงๆถึงขั้นห่วงเล่นมากกว่าห่วงกินข้าว เช้าตื่นมาถือไอแพดเข้าไปเล่นเกมส์ในห้องน้ำ เย็นกลับมากินข้าวไปด้วยเล่นไปด้วย และตลอดคืนเค้าก็เล่นแต่เกมส์ ทำใหห้เวลาที่เราคุยกันน้อยลงเรื่อยๆ ผมอยู่ด้วยกันมาเป็นปี มันก็แน่นอนละครับ คนเคยสนใจกันคุยกันได้ทุกเรื่อง แต่ตอนนี้ผมมีค่าน้อยกว่าเกมส์ในไอแพดของเค้า เคยคุยกันแล้วครั้งนึงว่าถ้าเป็นแบบนี้มันก็ไม่ไหวนะ ซึ่งครั้งนั้นเค้าก็ดีขึ้นมาหน่อยแต่ไม่นานครับ เค้ากลับไปเป็นเหมือนเดิม ผมอาศัยความชินครับ ทำทุกอย่างให้เป็นปกติ กลับห้องเวลาปกติ แต่แค่เวลาอยู่ด้วยกัน ต่างคนต่างมีโลกส่วนตัว เค้าเล่นเกมส์ ผมเล่นโซเชียว มันเป็นแบบนี้อยู่นานครับ แต่ก็ใช่ว่าเราจะไม่คุยกันเลยนะ ก็คุยกันนั่นแหละ มีหยอกล้อ เล่นกัน แต่มันน้อยลงจากเดิมมากๆแค่นั้นเอง นี่ละครับจุดเริ่มต้น...
ด้วยความที่ผมเป็นคนค่อนข้างขี้อ้อน แต่ตอนนี้มันอ้อนไม่ได้ อ้อนปุ๊บโดนด่าปั๊บ เพราะเค้าเล่นเกมส์อยู่ 555+ มันรู้สึกเหงานะครับ อยู่กับแฟนแต่เหมือนอยู่คนเดียว ไม่รู้จะทำไรแล้ว เฟสก็เล่น โซเชียลแคมก็ดู ต่างๆนาๆ มันดันมีความคิดผุดขึ้นมาครับ เฮ้ย! มีแอพแชตเกย์นี่หว่า โหลดมาดีฝ่า หาเพื่อนคุย ตอนนั้นคิดแค่ว่า อยากมีเพื่อนคุยด้วยเท่านั้นเอง ไม่ได้คิดอย่างอื่นจริงๆ ไม่ได้รอช้า โหลดมาทันทีครับ (ใครได้อ่านกระทู้ที่แล้วคงจะจำได้ว่า ผมกับแฟนเจอกันจากโปรแกรม Grind แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ครับ ผมใช้บริการโปรมแกรมยอดฮิตอีกโปรแกรมนึง นั่นก็คือ Hornet) หลังจากโหลดมาก็หาเพื่อนคุย บลาๆ ตามประสาคนเหงาครับ ซึ่งนิสัยและหน้าตาของผม ผมจะเป็นคนทักคนอื่นก่อนตลอด และคนที่ตกเป็นแพะความเลวของผมในครั้งนี้ คือเกย์คนนึง ที่มาจากต่างจังหวัดเพื่อมาฝึกงานเป็นเวลา 4 เดือน ซึ่งรูปที่ใช้โปรไฟล์น่ารักมากๆ จะรอช้าอยู่ใยก็ทักไปสิครัชชชชชชช
Me : ดีครับ
? : ดีครับ
Me : (ก็ชวนคุยกันไป ถามนุ่นนี่นั่น ตามที่เกย์เค้าคุยกัน )
ใช้บริการแอพนี้ได้อยู่ 2- 3 วันครับ เค้าก็เริ่มแลกไลน์กับผมละ ทีนี้เราก็เปลี่ยนมาคุยไลน์กัน คำถามที่เค้าจะถามผมบ่อยที่สุดคือ มีแฟนยัง ? ซึ่งก็เป็นคำถามที่ผมไม่เคยตอบเลยสักครั้ง จะบ่ายเบี่ยงเปลี่ยนเรื่องคุยตลอด เพราะกลัวว่าถ้าตอบไปว่า มีแล้ว เค้าจะไม่คุยด้วย ตายๆก็เหงาเหมือนเดิมดิว้ะ ):
คุยกันไปอยู่ระยะนึง เค้าเริ่มเปิดประเด็นนัดเจอครับ เอาจริงๆก็อยากเจอครับ แต่ผมก็พยายามบ่ายเบี่ยงอีกเหมือนกัน เพราะอย่างที่บอกว่าแค่อยากมีเพื่อนคุยไม่ได้ต้องการมากกว่านี้ ก็ปฏิเสธไปได้ 3-4 ครั้งครับ มันเลยทำให้เค้าคนนั้นเริ่มจะเบื่อและคุยกับผมน้อยลง อาจจะเป็นเพราะรำคาญหรือเข้าใจว่าผมเล่นตัวรึเปล่าที่ไม่ยอมนัดเจอสักที อ้อ! ลืมบอกว่าใครที่เคยเล่นแอพนี้จะรู้ว่ามันจะสแกนเกย์ที่อยู่ในระแวกนั้น และเกย์คนนี้ก็อยู่ตึกไม่ไกลจากผมเลยสักนิด แล้ววันที่ต้องไปเจอกันจริงๆก็มาถึง วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ ผมและแฟนหยุดงานอยู่ที่ห้องด้วยกัน เค้าไลน์มาหาผมครับ
? : พาไปตลาดหน่อยสิ หิวข้าว
Me: เอ้า เพื่อนไปไหนละ ทำไมป่านนี้ยังไม่กิน ไปหาไรกินได้และ (พยายามจะบ่ายเบี่ยง)
? : ก็เพื่อนไม่อยู่ไง เลยให้พาไปหน่อย จะพาไปไม๊ ไม่ไปก็จะไปเอง ไม่อยากเจอก็บอกตรงๆ
Me: (เอาไงละตูทีนี้ แฟนก็อยู่ ออกไปนางก็สงสัยดิว้ะ) เอ่อ.... จะไปกี่โมงครับ
? : เย็นๆอีกนิดอ่ะครับ
Me: (เอาว้ะๆ ยังมีเวลาคิดแผน ) เครๆ ได้เด่วพาไป
ที่นี่ละแม่คุณเอ้ยยยยยยย ! จะออกจากห้องยังไงไม่ให้แฟนสงสัย ด้วยความที่คิดเรื่องเลวๆเก่งครับ นึกขึ้นได้ว่าเพื่อนสนิทที่ทำงานด้วยกัน อยู่หอใกล้ๆกันเลยบอกแฟนไปว่า
Me : เตงๆ ตอนเย็นๆเค้าพาเพื่อนไปซื้อรองเท้าที่ตลาดนัดนะคะ รองเท้ามันจะพังแล้ว (เหยดดดดด คิดได้ไงว่ะ)
My boy : ได้ๆ ไปสิ
Me : ค่ะๆ เดี๋ยวจะรีบกลับมานะ (แหม ยังมีหน้ามาพูดดีอีก ไอ้เวรรรร)
พอเป็นไปตามแผน ถึงเวลาก็แต่งตัวเลยจ้า เอาแบบพอไปเดินตลาดควงกันได้ ยืมมอไวต์เพื่อนขี่ไป (ซึ่งเจ้าของมอไซต์อยู่ห้องติดกัน) ก็แว๊นไปรับเกย์คนนั้นที่หน้าปากซอย ซึ่งอยู่ซอยข้างๆซอยเราและที่สำคัญทะลุถึงกันได้ (เป็นไงละ หาใกล้ๆนี่เลย) พอไปถึงก็ป๊ะหน้ากันครับ ถามว่าตัวจริงกับในรูปเหมือนกันไม๊ ก็คนเดียวกันครับ แต่ในรูปน่ารักกว่ามาก แต่นั้นไม่ใช่ประเด็น 555 + พอรับเสร้จก็พากันแว๊นไปตลาดๆแถวน้นครับ ระหว่างเดินก็คุยกันไปเรื่อย ตามประสาคล้ายๆคนจีบกัน พอออกจากตลาดก็พาไปซื้อข้าวกินตามที่ตั้งใจไว้ แล้วผมก็ไปส่งที่หอ เค้าก็ชวนผมขึ้นหอด้วยนะ แต่ครั้งนั้นผมรีบกลับครับ กลัวแฟนจะจับได้ เลยปฏิเสธไป หลังจากถึงห้องก็ไลน์คุยกันปกติ เค้าก็ถามย้ำๆว่า มีแฟนรึยัง ผมก็ไม่เคยตอบนะ แต่จะอ้อมไปมา เหมือนให้ความหวังเค้าอ่ะ ทุกการสนทนของเค้า มันจะแฝงไปด้วยประโยคบอกว่าเค้าจิงใจกะผม เค้าจะพพยายามทำให้ผมรู้ว่าเค้าอยากคบกับผมจริงๆ และผมก็เล๊วเลว ก็ชอบไปตอบเค้าเหมือนจะรับสิ่งนั้นมาทุกครั้ง วันนี้ผ่านไปด้วยดี เรามีความประทับใจซึ่งกันและกันครับ
คืนวันต่อมาก็คุยกันตามปกติ แต่มันด๊านนนนนนนน เป็นเรื่องสิครัช
? : เตงๆ เราเป็นเพื่อนกันในเฟสบุคด้วยแหละ
Me: ( เวรแล้วววว ในนั้นมีแต่รูปเรากะแฟน ตายๆความจริงเปิดเผยแน่ๆ) เอ้าหรอ จิงดิ ตั้งแต่มะไหร่ ทำไมไม่เคยเห็น ?
เงียบไปประมาณ 3 นาที
? : ขอบคุณนะ .... ขอบคุณจริงๆ (พร้อมกับส่งรูปคู่ของผมกะแฟนที่ลงไปในเฟสบุคมาให้ครับ)นี่คืออะไร ถามแล้วใช่ม้ะ ทำไมไม่บอกความจริง ทำแบบนี้ทำไม?
Me: (น่านไง ซื้อหวยไม่ถูกวะ) ........ ยุไหน จะไปหา ไปคุยด้วย
ผมตัดสินใจจะไปหาเค้าที่ห้อง เผื่อไปเคลียครับ และแล้วก็ใช้บริการเพื่อนนางเดิมฮ๊ะ ทั้งๆที่มันก็ไม่รู้ตัวนะว่ามันไปกับตลอดๆ 5555+ ผมโกหกแฟนว่า เพื่อนนางนี้ปวดท้องเมน ไม่ไหวแล้ว จะพาไปซื้อยา แฟนผมก็ยังเป็นห่วงเพื่อนผมอีกนะ ถามว่าเป็นไรมากป่าว กินยานี่ๆนะ จะได้หาย ผมไม่มัวรอช้าครับ แต่งตัวแล้วบิดมอไซต์ไปอย่างไว พอไปถึง เคายืนรอเปิดประตูด้วยสีหน้าที่บ่งบอกว่าเค้าเจ็บมากครับ ก็พากันขึ้นไปที่ห้อง แล้วเราก็เริ่มคุยกัน
Me : ขอโทษๆ เค้าผิดเอง เค้ายอมรับผิด จะทำไงก็ได้ แต่เค้าขอรับผิดคนเดียว
?: ทำแบบนี้ทำไม ? ไม่สงสารผมหรอ ? คุณทำผมเจ็บมากนะ มากกว่าที่เคยเจอมาอีก
Me : จะทำไงก็ได้ จะเกลียด จะด่า จะตบหน้าเลยก็ได้
? : (ประโยคนี้มันเจ็บกว่าโดนถีบหน้าอีก) ไม่ตอบให้เสียมือหรอกครับ ผมพูดให้คุณคิดตามดีกว่า
การสนทนาวนไปวนมาอยู่แค่ไม่กี่ประโยค ด้วยความที่ผมอยากแสดงความรับผิดชอบดันพูดไปว่า
Me: ตลอดเวลาที่เตงฝึกงาน 4 เดือนนี้ เค้าสัญญาจะอยู่เป็นเพื่อนข้างๆไม่ไปไหน
? : แล้วแฟนคุณละ จะทำไง
Me: ........ ไม่มีคำตอบ และก็นั่งเงียบ
สุดท้ายเราตกลงกันได้ตามนี้ครับ จะคุยกันเหมือนเดิม ไม่มีใครไปไหน เรียกง่ายๆว่าเราเปป็นชู้กัน ซึ่งคนๆนั้นก็ยอมรับที่ะเป็นแบบนนี้นะครับ เรานั่งปรับความเข้าใจกันสักพัก สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นครับ เค้าเริ่มที่จะมาคลเคลีย เล้าโลมผม (เอาตรงๆป่ะ อารมณ์ตอนนั้นมันก็มาเต็ม พุ่งพ่านไปหมด) ผมพยายามดันตัวออกห่างครับ เพราะถึงผมจะเป็นคนเลว แต่ก็ยังมีความดีอยู่บ้าง ผมทำแบบนั้นไม่ได้ แฟนผมรออยู่ที่ห้อง ถ้าผมมีอะไรกับคนๆนี้ ผมจะกลับไปมองหน้าแฟนยังไง ผมรังเกียจตัวเอง เค้าพยายามอยู่นาน2นาน ครับ จนเค้าหยุด และผมก็ขอตัวกลับเลยทันที ระหว่างอยู่ในลิฟท์เค้าพูดกับผมว่า
? : เชื่อแล้วๆ เชื่อแล้วว่ารักแฟนมาก ผมพิสูจน์แล้ว
Me : (โห้ยยยยย นั่นอ่ะนะพิสูจน์ เหมือนกว่าของจริงอีก 555+) ..... ยืนเงียบ
หลังจากนั้นผมก็กลายเป็นคนมีช็ไปทันที คุยกันทุกวันตามประสาชู้ๆนั่นแหละครับ แต่ผมบอกตรงๆนะ ว่าผมไม่มีความสุขเลยที่เป็นแบบนี้ มันสงสารทั้งแฟน และสงสารทั้งชู้อ่ะครับ แฟนผมไม่เคยทำผิดไรต่อผมเลย และชู้ก็ไม่ได้เป็นคนผิด ผมนี่แหละผิดเต็มๆ พยายามหาวิธีตัดความสัมพันธ์ไปหลายๆครั้ง แต่ไม่เคยสำเร็จเพราะความใจอ่อนและสงสารเค้า เค้ามาจากต่างจังหวัดไม่มีใคร เค้ายอมจะเป็นชู้เลยนะเว้ย เราไปทำแบบนั้น เค้าจะเจ็บขนาดไหน ผมกับเค้าก็เจอกันอาทิตย์ละครั้ง และทุกครั้ง เค้าก็จะพยายามเข้ามามีอะไรกับผม แต่ผมสาบานได้ว่า ผมไม่เคยยอมมีอะไรกับเค้าเลยสักครั้ง เพราะทุกครั้งที่ไปหน้าแฟนผมลอยไปด้วยตลอด ใครจะไปทำลงละครับ เรื่องเลวๆมันก็เดินไปแบบนี้อยู่สักพักครับ วนไปวนมา โดยที่แฟนผมไม่เคยระแคะระคายเลยว่าผมเลวขนาดไหน
วันอวสานก็มาถึงครับ วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ ผมไลน์ไปหาเค้าบอกว่าจะไปหาเค้า ก่อนที่จะไปทำงานข้างนอก เวลาเที่ยงๆ ผมก็ไปตามสัญญา ครั้งนี้ตั้งใจลึกๆว่าจะต้องตัดความสัมพันธ์ให้สำเร็จ พอถึงห้องเค้า เหตุการณ์ซ้ำๆก็เกิดขึ้นครับ ผมทำไม่สำเร็จอีกแล้ว ไม่มีเวลาแล้วด้วยต้องไปทำงาน ผมขอตัวไปกลับครับ .... ไม่มีความสุขเลยจริงๆนะครับ ระหว่างที่ผมเดินทางไปทำงาน ผมฮึ๊ดขึ้นมาครับหยิบโทรศัพท์พิมไลน์ไปหาเค้า
Me : ต่อไปนี้ดูแลตัวเองดีๆนะ เค้าจะไม่ไปหาอีกแล้วนะ ขอบคุณสำหรับที่ผ่านมา แล้วก็ขอโทษที่ทำเรื่องเลวๆแบบนี้ เค้าขอรับผิดเพียงคนเดียว จะเกลียดหรือจะอะไรก็ได้ ยอมรับหมด
? : หมายความว่าไง ทำไมทำแบบนี้ ผมยอมที่จะอยู่แบบนี้ ยอมทนเจ็บ แล้วคุณทำไมทำกับผมแบบนี้อีก
Me : เพราะผมไม่อยากเป็นคนเลวอีกต่อไป
? : (จากคนที่เคยพูดกับผมดีๆทุกคำ แต่ครั้งนี้เค้ากลายเป็นอีกคนเลยครับ มีแต่คำสบทด่าทอ และดูเหมือนจะแค้นด้วยซ้ำ)
และประโยคที่ทำให้ผมจำขึ้นใจได้จนถึงวันนี้ก็คือ
? : จำไว้นะ สิ่งที่คุณทำวันนี้ คุณจะต้องเจ็บกว่าผมหลายเท่า ผมไม่มีความสุข คุณก็จะไม่มีความสุขเช่นกัน คุณและแฟนจะต้องทุกข์ใจเหมือนผม
Me : ( ตอนนั้นถามว่า กลัวไม๊ มันก็กลัวนะ แต่ที่กลัวคือ กลัวเวรกรรมมันจะตามสนองมากกว่า) ครับๆ ผมขอโทษจริงๆครับ ......
การสนทนาระหว่างความสัมพันธ์ของเรามันจบลงแค่นี้ครับ แต่ผมสิกลับต้องมานั่งคิดอยู่พักใหญ่ว่าทำอะไรลงไป เค้าไม่ได้มีความผิดอะไรเลย ถ้าผมไม่สร้างเรื่องขึ้นมา มันก็จะไม่มีใครเจ็บ ไม่มีใครที่ต้องเสียความรักไป ช่วงนั้นก็จิตตกไปพักนึงนะครับ กลัวสิ่งที่เค้าพูดไว้จะเป็นจริง เพราะคำพูดนี่แหละที่ทำให้ผมเปลี่ยน ผมพยายามใส่ใจแฟนมากขึ้น เลิกงี่เง่า ถึงเค้าจะติดเกมส์แต่เค้าก็ไม่ได้มีคนอื่นและไม่เคยออกไปเที่ยวไหน เค้าดีกับผมทุกอย่าง แล้วทำไมผมต้องดิ้นรนหาอะไรมาทำร้ายความรักดีๆด้วยละ ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ ผมก็ดีขึ้นครับ รักและเคารพคุณแฟนมากกว่าเดิม ความรักของเรามันก็ยังดีเหมือนที่เคยเป็นมา ผมเลิกกลัวคำสาปนั้นไปแล้ว เพราะอย่างน้อยผมก็ได้ไถ่บาปและไม่ได้ถลำลึกทำเรื่องที่เลวไปมากกว่านี้ ที่ผมเล่าเรื่องนี้ให้ฟังไม่ได้มีจุดประสงค์อวยตัวเองแต่อย่างใด แค่อย่างล่าประสบการณ์เพื่อเป็นอุทาหรณ์ให้เพื่อนๆได้รับรู้ หากใครที่กำลังมีการกระทำแบบนี้อยู่ก็หยุดสะ หรือคิดจะเริ่มทำก็เลิกคิดนะครับ สงสารคนบริสุทธ์ที่ต้องตกเป็นเครื่องมือหัวใจเรานะครับ
ปล. ความรักดีๆมันหาได้ไม่ง่าย ถ้ามีแล้วก็รักษามันไว้ให้นานที่สุด อย่าทำเลวกับคนที่ดีกับเรา !!!