ควรรอมั้ย? หรือตัดใจเถอะ?

เราเคยมีแฟน รักกันมากๆเลยนะ รักจนคิดถึงว่าอนาคตเราจะแต่งงานด้วยกัน ความจริงเราเป็นคนไม่ชอบคำสัญญา แต่หลายๆครั้งเค้าทำให้เรามั่นใจว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตลอดเวลา  1 ปีที่ผ่านมา เค้าดีกับเราทุกอย่าง ทำเพื่อเราทุกอย่าง แต่มีช่วงหลังๆที่เราทะเลาะกันบ่อยครั้ง เราเคยบอกเลิกเค้าด้วย แต่ว่าพูดได้แค่ยังไม่ถึง 5 นาทีก็ขอโทษ เรารู้ว่า สิ่งที่พูดไปมันทำร้ายจิตใจเขามาก ตั้งแต่ตอนนั้นทุกอย่างมันก็เริ่มเปลี่ยนไป เขาเริ่มห่างเหินขึ้น แต่ก็ยังรักเราอยู่ จนนานๆเข้า ไม่รู้ว่าทำไมเราสองคนกลับยิ่งทะเลาะกันมากยิ่งขึ้น มากๆๆ จนเราเองก็รู้สึกท้อ เค้าเองก็คงเบื่อ จนวันนึงเราก็เลิกกัน ฉันอยากจะออกไปจากชีวิตของเขา แต่เราเป็นเพื่อนสนิทกันอยู่กลุ่มเดียวกันมาก่อน ยิ่งเรียนที่เดียวกัน ยิ่งทำให้เราหนีหน้าเขาไม่ได้ ทุกอย่างมันบังคับให้เราต้องเจอหน้ากัน ต้องคุยกัน เขาเองไม่เปลี่ยนไปเลย ยังทำเหมือนเดิมทุกอย่าง เพียงแค่สถานะของเราไม่ใช่แฟน แต่อยู่มาวันนึงเขาก็คุยกับรุ่นน้อง และดูเหมือนว่าจะไปด้วยกันได้ดี ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรเข้าไปยุ่ง แต่ฉันเสียใจ ฉันไม่ได้อยากเสียเค้าไป ฉันบอกให้เขาเลิกยุ่งกับฉัน จะมีน้องก็อย่าติดต่อกันเลย แต่เขาก็ไม่ยอม เขาบอกว่าไม่เห็นจำเป็นเลย งั้นฉันเลยขอให้เขาเลือก เขาบอกเขาเลือกไม่ได้ แต่ฉันรู้ว่าตอนนี้เขาเลือกได้แล้ว เขาอยากมีน้องต่อไป แต่แค่ไม่อยากเสียเพื่อนอย่างฉันเท่านั้นเอง เพื่อนฉันบอกว่าเขาเห็นแก่ตัว จับปลาสองมือ แต่สำหรับฉัน ฉันไม่เคยโกรธเขา ไม่เคยเกลียด แม้จะรู้ดีว่าเขาก็เป็นอย่างที่เพื่อนพูด ตอนนี้เราห่างๆกันเพราะต่างคนต่างเรียนจบ เราก็แยกย้ายกันไปตามทางของตัวเอง และฉันตั้งใจว่าจะลืมเขาให้ได้ แต่ดูเหมือนมันจะไม่ง่ายขนาดนั้น ...คำสัญญานี่ มันน่ากลัวจังนะคะ มันยังคงคอยวนเวียนอยู่ในหัวซ้ำไปซ้ำมา ฉัน...ไม่อยากเลิกรักเขา ฉัน...ไม่กล้าทิ้งเขา ฉันรู้ว่าเขาก็มีคนของเขาแล้ว แต่ฉันเคยสัญญาว่าจะอยู่ข้างๆเวลาเขาทุกข์ใจ ฉันไม่อยากผิดคำพูด ฉันรู้ทุกคนต้องบอกว่า ทีเขายังทิ้งฉันไปได้เลย แต่...เขาคือคนที่ไม่ว่าจะเลวร้ายแค่ไหน ฉันก็ยังรับได้ จริงอยู่เขาอาจจะทำร้ายฉันด้วยการทิ้งฉันไปมีคนใหม่ แต่...ในฐานะเพื่อนหรือสถานะที่เขาบอกว่าฉันพิเศษกว่าทุกคน แม้จะไม่ใช่แฟน เขาก็ไม่เคยทิ้งให้ฉันต้องอยู่คนเดียว เขายังคอยเป็นห่วง คอยดูแลตลอด ฉันรู้และเขาก็รู้ว่าการทำแบบนี้เท่ากับการให้ความหวัง แต่เขาบอกว่าเขาก็ทิ้งฉันไปไม่ได้ แต่ถ้าเป็นความต้องการของฉัน เขาก็จะไม่ยุ่งกับฉันอีก
เอาตรงๆ ฉันรู้คำตอบตัวเองตั้งนานแล้วว่าไม่อยากเลิกรักเขา แต่ก็ไม่อยากเจ็บเหมือนกัน ฉันพยายามทำตัวปกติ เป็นเพื่อนที่ดี แต่มันก็ไม่ง่ายเลย ฉันอยากรอเขา อยากให้เรากลับมารักกกัน คิดว่ามันอาจจะมีสักวัน แต่ก็ไม่กล้ารอ ไม่อยากเสี่ยง เพื่อนบอกฉันว่า ยังมีคนอีกมากมายให้ฉันได้เจอ แต่...จะมีใครสักคนมั้ย? ที่จะเข้าใจฉันเหมือนอย่างที่เขาเข้าใจ หรือว่าที่จริงแล้ว...ฉันเองก็คงแค่รักเขาแบบเพื่อนกันแน่คะ? ฉันเองก็ไม่เข้าใจตัวเอง

#ขอบคุณนะคะที่รับฟัง และจะขอบคุณมากถ้าทุกคนช่วยแสดงความคิดเห็นต่อสิ่งที่ฉันเป็น เพื่อให้ฉันทำตัวให้ถูกต้องกว่านี้