มีเรื่องเล่าเรื่องหนึ่ง จะมาเล่าไห้ฟัง
มีบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่งซึ่ง เป็นที่รู้จัก มีหน้ามีตาพอสมควร
มีเจ้าชายน้อย เจ้าหญิงใหญ่ และลูกหลานมากมาย
และชอบต้นไม้มากๆ จึงจัดจ้างไห้มีคนดูแลสวนสองคน เพื่อไห้ดูแลว่า
ต้นไหนควรเก็บใว้ต้นไหนควรทิ้ง
ซึ่งแต่ละต้น จะมีโครงลวด ที่ทำโครงรูปร่างใว้ไห้แล้ว เป็นระเบียบเรียบร้อย
ซึ่งทางบ้านหลังใหญ่บอกว่า "ช่างสวยงามนัก "
คนดูแลสวนสองคนเป็น ตาแก่ ทั้งสองที่มีนิสัยต่างกัน มาก รวมถึงการดูแล
ต้นไม้ ก้อ จะต่างกันไป จึงตัดสินแยกกันปลูกคนละฝั่งบ้าน
ชายแก่คนนึง ชื่อ "เมตตา"
ชายแก่คนหนึ่ง ชื่อ "มารตฐาน"
สองคนนี้ดูแลต้นไม้อย่างดีตามวิธีที่เจ้าบ้านสั่ง คือ "จงไห้ต้นใม้ของเราเติบใหญ่สวยงามตามโคลงลวดที่ประดับใว้แต่แรก หากต้นไหนไม่เป็นไปตามนั้นไห้ทิ้งซะ"
.
ชายมารตฐาน จึงเลือกปลูก ต้นใม้"สวยงาม"
ชายเมตตา เลือกปลูก "ต้นวิสทีเรีย"
แรกเริ่มความสวยแตกต่างกันอย่างได้ชัดคือ ต้นสวยงาม นั้น ออกดอกออกผลได้ใวมาก สวยงามสมชื่อทั้งเป็นระเบียบ ซึ่ง ถูกตัดตกแต่ง อย่างสม่ำเสมอ เห็นได้ชัด
เป็นที่ปราบปลื้มมากของเจ้าของบ้าน
เจ้าบ้านจึงถามว่า"ทำไมเจ้าถึงได้ปลูกสวยงามเช่นนี้ "
ชายมาตฐาน จึงตอบอย่างเหนื่อยหน่าย ว่า "ผมทั้งรดน้ำไห้ปุ๋ยที่ดีที่สุด หมั่นพรวนดินขยันตัดกิ่ง ก้าน ที่โผล่ออกนอกลู่นอกทาง ผมทำทุกอย่างเพื่อที่จะไห้เป็นระเบียบอยู่แต่ภายในขอบเขตลวดนี้ครับผม
เจ้าบ้านฟังถึงกับปลื้มปิติ และ ยิ้ม ทันที
ซึ่ง อีก ทางหนึ่ง ชายเมตตา ต้นไม้ของเขากับกลายเป็นต้นใม้
ตาย แห้ง กระด้าง ทั้ง โผล่ออก นอก ลวด สูงกว่า ลวด ไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย
มองยังใงก้อต้นไม้ตาย ชัดๆ
เจ้าบ้านรู้สึกไม่พอใจทันทีที่เห็น จึง สั่งให้ ชายเมตตาตัดและตกแต่งใหม่ ไปหาต้นไม้ชนิดเดียวกัน กับ ชายมาตฐาน มาปลูก ใหม่ เจ้าบ้านโกดมาก
ไม่ทันได้ฟังความเห็นของชายเมตตาสักนิด รีบหัน หลังเดินหนี ทันที
ชายเมตตาจึงตะโกนบอกเจ้าบ้านว่า "ความสวยงามที่แท้จริงไม่จำเป็นต้องสวยแต่แรกเกิดแต่หากท่านรอเวลาบ้าง รอ ดู บ้าง ท่านจะเห็นความสวยงามที่แตกต่างที่แท้จริง ของ สิ่งๆนั้น ข้าขอเวลา ไม่ขอเปลี่ยนใจ ปลูกต้นอื่น เด็ดขาด !! "
เจ้าบ้านที่ได้ยินจึง ขำ ที่ชายเมตตาพูดแล้วพูดว่า "อีก 3 เดือนหน้า ฤดูหนาวจะมาถึงแม่ของข้าจะมาที่บ้านหลังนี้ท่านชอบดอกไม้มากถ้า ดอกไม้ของเจ้าไม่ขึ้น เจ้าจงรับผิดชอบด้วยการ ลาออก ไปจากงานนี้ ซะล่ะ !!! "
ชายเมตตายิ้ม แล้วรีบตอบทันที "จะไม่ทำไห้ผิดหวังครับ"
เวลาร่วงเลยผ่านไป 1 เดือน ต้นไม้ของชายมาตฐาน เริ่มมีสิ่งแปลกๆ
ดอกไม้ร่วงหล่น และเน่า ไปตามกาลเวลา เริ่ม เน่าเหม็น ของดอกไม้เน่า ทีละนิด ทีละนิด ชายมาตฐานเริ่มกังวล จึงเพิ่ม ปริมาณ ปุ๋ย ขึ้นเยอะ กว่าเดิม ทั้งตัด ทั้ง ต่อ
แต่กลับแย่กว่าเดิม จน เข้าเดือนนที่ 2 ชายมาตฐาน จึงไปขอคำปรึกษา ชายเมตตาว่า "จะทำอย่างไรดีไม่อยากโดนไร่ออก " ชายเมตตารีบยิ้มไห้ชาย มาตฐานว่า "ยื่นลวดของเจ้าออกมาหาข้าสิ " ชายมาตฐานด้วยความกลัว จึงดึงลวดออก มา ต่อ กับลวด ชายเมตตา ทั้ง สงสัยว่า เจ้าเมตตาทำไมถึงมั่นใจ อะไร ขนาดนั้น
ผ่านมาเข้าเดือนที่ 3 ชายมาตฐาน ตกใจ กับสิ่งที่เห็น
เขาเห็น ดอกไม้สี ม่วงอ่อนๆ พลาดเต็มลวดของเขาทั้งสองคน
ดอก ไม้หย่นลง มา โค้งง เป็นอุโมง สวยงาม มาก ทั้ง เจ้าบ้าน ทั้ง ท่านแม่ ต่างตกใจความสวยงาม ของต้น วิสทีเรีย
จึงรีบถาม ชายเมตตา ว่า เจ้าทำได้ยังใง ??
ชายเมตตาตอบว่า ??
สอนทานสอนใจครับ
มีบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่งซึ่ง เป็นที่รู้จัก มีหน้ามีตาพอสมควร
มีเจ้าชายน้อย เจ้าหญิงใหญ่ และลูกหลานมากมาย
และชอบต้นไม้มากๆ จึงจัดจ้างไห้มีคนดูแลสวนสองคน เพื่อไห้ดูแลว่า
ต้นไหนควรเก็บใว้ต้นไหนควรทิ้ง
ซึ่งแต่ละต้น จะมีโครงลวด ที่ทำโครงรูปร่างใว้ไห้แล้ว เป็นระเบียบเรียบร้อย
ซึ่งทางบ้านหลังใหญ่บอกว่า "ช่างสวยงามนัก "
คนดูแลสวนสองคนเป็น ตาแก่ ทั้งสองที่มีนิสัยต่างกัน มาก รวมถึงการดูแล
ต้นไม้ ก้อ จะต่างกันไป จึงตัดสินแยกกันปลูกคนละฝั่งบ้าน
ชายแก่คนนึง ชื่อ "เมตตา"
ชายแก่คนหนึ่ง ชื่อ "มารตฐาน"
สองคนนี้ดูแลต้นไม้อย่างดีตามวิธีที่เจ้าบ้านสั่ง คือ "จงไห้ต้นใม้ของเราเติบใหญ่สวยงามตามโคลงลวดที่ประดับใว้แต่แรก หากต้นไหนไม่เป็นไปตามนั้นไห้ทิ้งซะ"
.
ชายมารตฐาน จึงเลือกปลูก ต้นใม้"สวยงาม"
ชายเมตตา เลือกปลูก "ต้นวิสทีเรีย"
แรกเริ่มความสวยแตกต่างกันอย่างได้ชัดคือ ต้นสวยงาม นั้น ออกดอกออกผลได้ใวมาก สวยงามสมชื่อทั้งเป็นระเบียบ ซึ่ง ถูกตัดตกแต่ง อย่างสม่ำเสมอ เห็นได้ชัด
เป็นที่ปราบปลื้มมากของเจ้าของบ้าน
เจ้าบ้านจึงถามว่า"ทำไมเจ้าถึงได้ปลูกสวยงามเช่นนี้ "
ชายมาตฐาน จึงตอบอย่างเหนื่อยหน่าย ว่า "ผมทั้งรดน้ำไห้ปุ๋ยที่ดีที่สุด หมั่นพรวนดินขยันตัดกิ่ง ก้าน ที่โผล่ออกนอกลู่นอกทาง ผมทำทุกอย่างเพื่อที่จะไห้เป็นระเบียบอยู่แต่ภายในขอบเขตลวดนี้ครับผม
เจ้าบ้านฟังถึงกับปลื้มปิติ และ ยิ้ม ทันที
ซึ่ง อีก ทางหนึ่ง ชายเมตตา ต้นไม้ของเขากับกลายเป็นต้นใม้
ตาย แห้ง กระด้าง ทั้ง โผล่ออก นอก ลวด สูงกว่า ลวด ไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย
มองยังใงก้อต้นไม้ตาย ชัดๆ
เจ้าบ้านรู้สึกไม่พอใจทันทีที่เห็น จึง สั่งให้ ชายเมตตาตัดและตกแต่งใหม่ ไปหาต้นไม้ชนิดเดียวกัน กับ ชายมาตฐาน มาปลูก ใหม่ เจ้าบ้านโกดมาก
ไม่ทันได้ฟังความเห็นของชายเมตตาสักนิด รีบหัน หลังเดินหนี ทันที
ชายเมตตาจึงตะโกนบอกเจ้าบ้านว่า "ความสวยงามที่แท้จริงไม่จำเป็นต้องสวยแต่แรกเกิดแต่หากท่านรอเวลาบ้าง รอ ดู บ้าง ท่านจะเห็นความสวยงามที่แตกต่างที่แท้จริง ของ สิ่งๆนั้น ข้าขอเวลา ไม่ขอเปลี่ยนใจ ปลูกต้นอื่น เด็ดขาด !! "
เจ้าบ้านที่ได้ยินจึง ขำ ที่ชายเมตตาพูดแล้วพูดว่า "อีก 3 เดือนหน้า ฤดูหนาวจะมาถึงแม่ของข้าจะมาที่บ้านหลังนี้ท่านชอบดอกไม้มากถ้า ดอกไม้ของเจ้าไม่ขึ้น เจ้าจงรับผิดชอบด้วยการ ลาออก ไปจากงานนี้ ซะล่ะ !!! "
ชายเมตตายิ้ม แล้วรีบตอบทันที "จะไม่ทำไห้ผิดหวังครับ"
เวลาร่วงเลยผ่านไป 1 เดือน ต้นไม้ของชายมาตฐาน เริ่มมีสิ่งแปลกๆ
ดอกไม้ร่วงหล่น และเน่า ไปตามกาลเวลา เริ่ม เน่าเหม็น ของดอกไม้เน่า ทีละนิด ทีละนิด ชายมาตฐานเริ่มกังวล จึงเพิ่ม ปริมาณ ปุ๋ย ขึ้นเยอะ กว่าเดิม ทั้งตัด ทั้ง ต่อ
แต่กลับแย่กว่าเดิม จน เข้าเดือนนที่ 2 ชายมาตฐาน จึงไปขอคำปรึกษา ชายเมตตาว่า "จะทำอย่างไรดีไม่อยากโดนไร่ออก " ชายเมตตารีบยิ้มไห้ชาย มาตฐานว่า "ยื่นลวดของเจ้าออกมาหาข้าสิ " ชายมาตฐานด้วยความกลัว จึงดึงลวดออก มา ต่อ กับลวด ชายเมตตา ทั้ง สงสัยว่า เจ้าเมตตาทำไมถึงมั่นใจ อะไร ขนาดนั้น
ผ่านมาเข้าเดือนที่ 3 ชายมาตฐาน ตกใจ กับสิ่งที่เห็น
เขาเห็น ดอกไม้สี ม่วงอ่อนๆ พลาดเต็มลวดของเขาทั้งสองคน
ดอก ไม้หย่นลง มา โค้งง เป็นอุโมง สวยงาม มาก ทั้ง เจ้าบ้าน ทั้ง ท่านแม่ ต่างตกใจความสวยงาม ของต้น วิสทีเรีย
จึงรีบถาม ชายเมตตา ว่า เจ้าทำได้ยังใง ??
ชายเมตตาตอบว่า ??