สวัสดีครับ วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่อง .. พระในบ้าน .. ให้เพื่อนๆอ่านกันนะครับ
.
.
ก่อนอื่นเลย ผมต้องบอกก่อนนะครับ พระในบ้าน ที่ผมกำลังจะกล่าวถึงนั่นก็คือ..พ่อกับแม่..ผมเองครับ ครอบครัวของเรามีสมาชิกทั้งหมด 7 คนครับ มีพ่อมีแม่ พี่สาว พี่ชาย น้องสาวที่2 คน ผมเป็นลูกคนกลางครับ เมื่อก่อนแม่ผมเป็นแม่ค้าขายข้าวราดแกงให้กับคนงานในโรงงานกระดาษแห่งหนึ่งในกาญจนบุรีครับ ส่วนพ่อก็เป็นพนักงานในโรงงานแห่งนั้น ตอนเด็กๆผมจำได้ดีเสมอ ผมมักจะถูกแม่ใช้อยู่เรื่อย ไม่ว่าจะไปตลาดตั้งแต่อยู่ป.2 ผมก็จะตามแม่ไปทุกๆที่เลยครับ ช่วยได้บ้างไม่ได้บ้าง ผมนี่โดนแม่บ่นบ่อยมากเลยครับ 5555 แม่ชอบบอกว่าผมขี้เกียจ (ก็ตอนเด็กเนอะ -.,-) ผมต้องช่วยแม่ขายลูกชิ้นปิ้งในช่วงพักกลางวันของคนงานครับ ส่วนพี่สาวก็มีหน้าที่ล้างจาน ตอนนั้นน้องๆผมยังไม่เกิดเลยครับ ส่วนพี่ชายก็ไปเล่นเกมส์ (สบายแท้ -.,-) ผมทำแบบนน้มาจนถึง ม.2 เลยครับ ครอบครัวก็เกิดวิกฤต เป็นหนี้หลายแสนเลยครับ หนี้ก็มาจากที่พ่อกับแม่ต้องกู้ยืมเงินมาให้ลูกๆเรียน และนำมาหมุนขายของนั่นแหละครับ ตอนเรียนผมจำได้ดีครับว่าตอนประถมผมจะได้เงินค่าขนมไปโรงเรียนวันละ 17 บาท พี่ชาย18 บาท พี่สาว20บาท ผมถามแม่ตั้งแต่เด็กยันโตมาตลอดว่าทำไมต้องห่างกันไม่กี่บาท 5555 แม่ตอบผมเสมอว่า..พี่ต้องได้มากกว่าน้อง..ผมนี่ยืนนิ่งเลยครับ555 ผมก็เข้าใจนะแต่ก็มีน้อยใจบ้างก็เด็กนี่เนอะ พอมา ม.3 มีเรื่องที่ผมเสียใจมากๆเลยครับ แม่กับพ่อเลิกกัน ในวันที่ผมสอบวันสุดท้ายของม.3 ผมเสียใจมากครับในหัวของผมนั้นสงสารแต่น้องสาว สงสารพ่อ เรื่องอาหารการกินของเราก็ต้องเปลี่ยนไป จากที่แม่เคยทำฝห้กินก็ต้องมาเป็นพ่อที่ทำให้กินครับ พ่อทำให้พวกผมทุกอย่าง แทนแม่ได้ทุกอย่างเลยครับ ไม่ว่าจะทำกับข้าว ซักผ้า กวาดบ้านถูบ้าน ให้อาหารหมา ไปส่งพวกผมไป รร. ผมนี่ไม่มีคำบรรยายเลยครับพ่อส่งพวกผมเรียนทั้ง4คนเลยครับ ส่วนน้องคนเล็กแม่เป็นคนดูแลครับ ตอนนี้พี่สาวและพี่ชายผมจบปริญญาไปทั้ง2แล้วครับ ณ ปัจจุบันผมเรียนอยู่ปี4 เรียนทางด้านอาหารครับ ไม่ต้องสงสัยเลยเพราะผมรักในการทำอาหารเหมือนแม่ตั้งแต่เด็กๆ แล้วครับ ตอนนี้ผมกำลังจบปริญญาตรีครับ น้องสาวเรียนม.6 แล้วครับ ผมบอกพ่อและแม่ไว้เสมอ "รอผมก่อนนะอีกนิดเดียวครับ" พ่อและแม่ก็ยิ้มให้ผมเสมอ
.
.
.
เป็นไงบ้างครับ พระในบ้าน ที่ผมกล่าวถึง ความจริงเรื่องมีเยอะกว่านี้อีกครับแต่ผมกลัวว่าจะเบื่อกันซะก่อน ดั่งคำที่เค้าว่าไว้จริงๆครับ "เรื่องจริง...ยิ่งกว่านิยาย" ขอฝากเรื่องดีๆที่เกิดขึ้นในครอบครัวผมด้วยนะครับ
พระในบ้าน
.
.
ก่อนอื่นเลย ผมต้องบอกก่อนนะครับ พระในบ้าน ที่ผมกำลังจะกล่าวถึงนั่นก็คือ..พ่อกับแม่..ผมเองครับ ครอบครัวของเรามีสมาชิกทั้งหมด 7 คนครับ มีพ่อมีแม่ พี่สาว พี่ชาย น้องสาวที่2 คน ผมเป็นลูกคนกลางครับ เมื่อก่อนแม่ผมเป็นแม่ค้าขายข้าวราดแกงให้กับคนงานในโรงงานกระดาษแห่งหนึ่งในกาญจนบุรีครับ ส่วนพ่อก็เป็นพนักงานในโรงงานแห่งนั้น ตอนเด็กๆผมจำได้ดีเสมอ ผมมักจะถูกแม่ใช้อยู่เรื่อย ไม่ว่าจะไปตลาดตั้งแต่อยู่ป.2 ผมก็จะตามแม่ไปทุกๆที่เลยครับ ช่วยได้บ้างไม่ได้บ้าง ผมนี่โดนแม่บ่นบ่อยมากเลยครับ 5555 แม่ชอบบอกว่าผมขี้เกียจ (ก็ตอนเด็กเนอะ -.,-) ผมต้องช่วยแม่ขายลูกชิ้นปิ้งในช่วงพักกลางวันของคนงานครับ ส่วนพี่สาวก็มีหน้าที่ล้างจาน ตอนนั้นน้องๆผมยังไม่เกิดเลยครับ ส่วนพี่ชายก็ไปเล่นเกมส์ (สบายแท้ -.,-) ผมทำแบบนน้มาจนถึง ม.2 เลยครับ ครอบครัวก็เกิดวิกฤต เป็นหนี้หลายแสนเลยครับ หนี้ก็มาจากที่พ่อกับแม่ต้องกู้ยืมเงินมาให้ลูกๆเรียน และนำมาหมุนขายของนั่นแหละครับ ตอนเรียนผมจำได้ดีครับว่าตอนประถมผมจะได้เงินค่าขนมไปโรงเรียนวันละ 17 บาท พี่ชาย18 บาท พี่สาว20บาท ผมถามแม่ตั้งแต่เด็กยันโตมาตลอดว่าทำไมต้องห่างกันไม่กี่บาท 5555 แม่ตอบผมเสมอว่า..พี่ต้องได้มากกว่าน้อง..ผมนี่ยืนนิ่งเลยครับ555 ผมก็เข้าใจนะแต่ก็มีน้อยใจบ้างก็เด็กนี่เนอะ พอมา ม.3 มีเรื่องที่ผมเสียใจมากๆเลยครับ แม่กับพ่อเลิกกัน ในวันที่ผมสอบวันสุดท้ายของม.3 ผมเสียใจมากครับในหัวของผมนั้นสงสารแต่น้องสาว สงสารพ่อ เรื่องอาหารการกินของเราก็ต้องเปลี่ยนไป จากที่แม่เคยทำฝห้กินก็ต้องมาเป็นพ่อที่ทำให้กินครับ พ่อทำให้พวกผมทุกอย่าง แทนแม่ได้ทุกอย่างเลยครับ ไม่ว่าจะทำกับข้าว ซักผ้า กวาดบ้านถูบ้าน ให้อาหารหมา ไปส่งพวกผมไป รร. ผมนี่ไม่มีคำบรรยายเลยครับพ่อส่งพวกผมเรียนทั้ง4คนเลยครับ ส่วนน้องคนเล็กแม่เป็นคนดูแลครับ ตอนนี้พี่สาวและพี่ชายผมจบปริญญาไปทั้ง2แล้วครับ ณ ปัจจุบันผมเรียนอยู่ปี4 เรียนทางด้านอาหารครับ ไม่ต้องสงสัยเลยเพราะผมรักในการทำอาหารเหมือนแม่ตั้งแต่เด็กๆ แล้วครับ ตอนนี้ผมกำลังจบปริญญาตรีครับ น้องสาวเรียนม.6 แล้วครับ ผมบอกพ่อและแม่ไว้เสมอ "รอผมก่อนนะอีกนิดเดียวครับ" พ่อและแม่ก็ยิ้มให้ผมเสมอ
.
.
.
เป็นไงบ้างครับ พระในบ้าน ที่ผมกล่าวถึง ความจริงเรื่องมีเยอะกว่านี้อีกครับแต่ผมกลัวว่าจะเบื่อกันซะก่อน ดั่งคำที่เค้าว่าไว้จริงๆครับ "เรื่องจริง...ยิ่งกว่านิยาย" ขอฝากเรื่องดีๆที่เกิดขึ้นในครอบครัวผมด้วยนะครับ