เลิกชอบใครสักคนทำยังไงคะ

อัพเดตจากกระทู้เก่านะคะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://pantip.com/topic/33260745
ตอนนี้อาร์มีแฟนแล้วค่ะ เป็นรุ่นพี่1ปี พี่เขาน่ารักมากๆค่ะ น่ารักจริงๆ น่ารักจนเรามองตัวเองน่าเกลียดไปเลยค่ะ
ตอนแรกก็แค่รู้มาว่าอาร์มีคนที่ชอบอยู่แล้ว ยังไม่ชัดเจนขนาดนี้ แต่เมื่อวันพุธที่ผ่านมาทุกๆอย่างชัดเจนขึ้นมามากค่ะ หลักจากคาบอิ้งอาร์กับพี่เขา ...... ดูเหมือนจะคุยกันปกตินะคะ แต่มันดันมีความรู้สึกบางอย่างที่บอกว่ามัน "พิเศษ" ตอนนั้นเรายังอยู่ในห้องค่ะ กำลังคุยงานกับเพื่อนอยู่ หลังจากที่เห็น ยอมรับเลยนะคะว่าเศร้ามาก อยากร้องไห้สุดๆ แต่ทำแบบนั้นไม่ได้ เรายังคงปั่นหน้ายิ้ม เฮฮาใส่เพื่อนปกติค่ะ
พอถึงคลาสบ่ายตอนนั้นอารมณ์คือไม่ไหวสุดๆแล้ว ปั่นหน้าอะไรไม่ได้แล้ว เราเลยหลับในคลาสพอจบคลาสอารมณ์ก็ดันฉุนๆ ไม่รู้ว่าเพราะง่วงหรือเพราะเรื่องที่เห็นวันนี้ แต่หลังจากเลิกคลาสเรามีประชุมชมรมของคณะค่ะ แล้วอาร์ก็อยู่ด้วย พอเห็นหน้าอาร์แล้วเราร็สึกเหมือนอยากร้องไห้ แปลกๆค่ะ ตอนนั้นปั่นหน้ายิ้มไม่ไหวแล้ว ใครแซว ใครแกล้งก็ทำหน้าเหวี่ยงใส่ เพื่อนๆ พี่ๆ เลยคิดว่าเพราะเหนื่อยเลยไม่เฮฮา ไม่เล่นด้วย พอประชุมชมรมเสร็จเราก็อยากออกจากห้องเร็วๆมากค่ะ ระหว่างที่ลงลิท์ฟ เรากอดคอเพื่อนแล้วทำทีเหมือนจะร้องไห้ แต่ตอนนั้นในลิท์ฟอยู่กันเยอะค่ะ เลยทำได้แต่กอดเพื่อนไว้เฉยๆ
หลังจากเรากลับมาถึงหอ สิ่งแรกที่เราทำคือ "ส่อง" เฟสอาร์ค่ะ ส่องไปรู้สึกจี๊ดไป เปิดดูแชทที่เราชอบทักเขาไปแล้วเขาไม่ตอบไปก็จี๊ดดีค่ะ ตอนนั้นคิดแค่ว่าทำให้ตัวเองรู้สึกเจ็บที่สุด เราจะได้ตัดใจได้ แต่ยิ่งส่องมันก็รู้สึกเจ็บขึ้นจริงๆนะคะ แต่ก็ยังคงตัดใจไม่ได้ หลังจากคืนนั้นเราก็ตัดสินใจว่าเราจะปิดเฟส เรากลัวว่าเราจะเข้าไปส่อง ไปตามความเคลื่อนไหวของเขาอีก แต่คืนนั้นเรากลับมานอนร้องไห้ บ้าบอมากค่ะ (เกลียดตัวเองสุดๆ)  
พอวันพฤหัส เราก็ไปเรียนปกตินะคะ แต่ตอนนั้นความรู้สึกนอยด์ๆ อึนๆ ซึมๆ มากๆค่ะ เราไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำไมมันมารู้สึกแบบนี้ พอเข้าไปเรียนสิ่งแรกที่ทำคือ "หาอาร์" หาว่าเขานั่งไหน ทำอะไร แอบมองเขาค่ะ แต่เพราะมันรู้สึกไม่ไหว ไม่ไหวจริงๆเลยหลับไป พอตื่นมาก็หมดคลาสแล้วค่ะ รีบเดินออกเพื่อที่จะได้ไม่เจอ แต่มันก็ดันเจอตอนที่เราออกมาข้างนอกแล้วต้องรอเพื่อน สิ่งที่ทำคือ ... "มองเขาค่ะ" มองตามหลังเขาไปเรื่อยๆ มองว่าตอนนี้เดินไปถึงไหนแล้ว แล้วสุดท้ายเราก็มารู้สึกเศร้าเองค่ะ   พอคลาสบ่ายก็ยังคงต้องเจอกันอีกค่ะ ปกติเรามักนั่งหน้าเขา ไม่ก็หลังเขาไปแถวนึง แต่คลาสวันนั้นนั่งหลังสุดเลยค่ะ เพื่อที่คิดว่าจะไม่หาไม่มองไม่สนใจ สุดท้ายก็ ..... "หาเขาค่ะ" เหมือนเดิมทุกๆอย่างเลยค่ะ มองว่าเขานั่งไหนนะ ทำอะไรอยู่นะ สุดท้ายก็ทนฝืนอารมณ์ตัวเองไม่ไหวค่ะ เดินออกจากห้องเลยค่ะ คิดว่าทุกๆอย่างคงโอเคกว่าการนั่งอยู่ในห้องนั้น สิ่งที่ทำหลังจากออกจากคลาสคือการ "เศร้า" เดินไปไหนมาไหนแบบไม่มีจุดหมายๆ (ดีนะคะที่ไม่ได้ทำอะไรที่ไม่ดี) แล้วความรู้สึกเหมือนจะดีขึ้น แต่แล้ว ... ก็ดันต้องมาเจอเขาอีกค่ะ ตอนที่เจอความรู้สึกทุกๆอย่างกลับมาเหมือนเดิมเลยค่ะ ทุกอย่างที่พยายามทำไปมันกลับศูนย์เปล่าเหมือนเดิม  แต่คืนนั้นรู้สึกดีค่ะที่ไม่ต้องมานั่งคิดอะไรเพราะอยู่กับเพื่อน เราจะมาเศร้า มาอึนก็กลัวเพื่อนจะถามแล้วกลัวว่าเพื่อนจะรู้ว่าเราชอบคนในคณะ   แต่พอกลับถึงห้องก็เหมือนเดิมค่ะ เศร้า อึน นอยด์ เหมือนๆเคย แต่ดีที่คืนนั้นเรานอนไวค่ะ เพราะความล้าจากทุกๆอย่างมั้งค่ะ แต่ก็ดีนะคะ ดีที่ไม่ต้องมาคิดมาก
พอมาวันนี้ เจอคลาสที่ต้องเจออาร์แล้วพี่เขาอีกแล้วค่ะ   สิ่งที่เลือกทำคือเฮฮา สนุกสนานกับเพื่อนๆ แบบเก่าค่ะ แต่ข้างในนี้แบบ "ไม่ไหวแล้วเว้ยยยยยย" แต่ก็ฝืนมาจนหมดคลาสนะคะ แต่... พอช่วงที่มานั่งกินข้างกับเพื่อน เพื่อนคนนึงดันเอาเรื่องอาร์แล้วพี่เขามาเป็นวงสนทนา (ไม่ได้คุยกันในทางที่ไม่ดีนะคะ) รวมๆแล้วคุยกันว่าเป็นคู่ที่น่ารัก เหมาะสมกัน ตอนนั้นที่ฟังข้างในนี้แบบร้องไห้หนักมากค่ะ แต่ก็ยังคงต้องปั่นหน้ายิ้มสู้ แซวใส่วงสนทนาอีก พอแยกย้ายจากเพื่อนก็มานั่งเศร้าเหมือนๆเดิมค่ะ
เราแค่ไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้มันรู้สึกดีขึ้น ให้เรากลับไปเป็นแบบเดิม แล้วปัญหาหลักคือเราไม่กล้าที่จะเล่าให้เพื่อนฟัง เราแค่กลัวว่าเพื่อนจะแซวเรื่องที่เราชอบอาร์ เพราะเราเป็นตัวดีเลยค่ะที่ชอบแซวเพื่อน แล้วเราไม่รู้ว่าถ้าเราเล่าให้เพื่อนฟังแล้วอะไรๆจะดีขึ้นมั้ย อีกอย่างที่เรากลัวคือ "เรากลัวว่าอาร์จะรู้" กลัวว่าเขาจะรู้ว่าเรารู้สึกยังไง แล้วก็อาจจะทำให้เขาไม่มอง ไม่คุยกับเราในอนาคต แล้วเราก็กลัวว่าเราจะทำให้อาร์กับพี่เขามีปัญหากันหรือเปล่า? จริงๆอาร์ก็ไม่สนใจเรารู้แล้วนะ จะกลัวอะไรเยอะแยะขนาดนี้ก็ไม่รู้
เราว่าการที่เราชอบใครสักคนมันก็ไม่น่าจะเป็นปัญหานะคะ ถ้าความรู้สึกเราไม่ไปยุ่งวุ่นวายกับเขา แต่การที่เราจะห้ามความรู้สึกให้มันไม่มากไปกว่าเก่า ไม่คิดเยอะจนสุดท้ายมาทำลายความเป็นตัวเองมันกลับสำคัญกว่า การหักห้ามความรู้สึกของแต่ละคนทำยังไงกันบ้างคะ ช่วยแชร์หน่อยนะเผื่อจะลองกลับไปทำตามบ้าง อิอิ