สวัสดีครับทุกคน วันนี้ผมมีเรื่องอึดอัดมาก อยากจะมาระบายให้ทุกคนได้ฟัง เพราะผมไม่รู้ว่าชีวิตผมแท้จริงนั่นเป็นอย่างไร ทำไมถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้ หรือว่าผมทำตัวของผมเอง วันนี้ผมทะเลาะกับแม่ เพราะเรื่องซื้อขนมจีน ! ย้ำนะครับ ! ขนมจีนแค่นั้น เรื่องมันมีอยู่ว่า เค้าสั่งให้ผมซื้อขนมจีน แล้วบอกให้ซื้อน้ำยาอะไรซักอย่าง ผมก็จำไม่ได้ ว่าน้ำยาอะไร เพราะเค้าสั่งให้ซื่อพรุ่งนี้เช้า ผมเลยหันกลับไปถาม ว่า "สั่งให้ซื้อน้ำยาอะไรนะ" เค้าก็ตอบผมกลับมาว่า "เมื่อกี้กูสั่งให้ซื้อน้ำยาอะไร " .... ผมก็บอกว่า "ไม่รู้ ไม่ได้ยินอะจำไม่ได้" ผมจำไม่ได้จริง ๆ ครับ ไม่ได้แกล้ง แบบทำ ๆ อะไรอยู่ แล้วลืมไปเฉย ๆ ประมาณนั้น ผมก็เลยถามกลับอีกว่า "ตกลงพรุ่งนี้จะเอาน้ำยาอะไร" เค้าก็บอกว่า "แล้วกูพูดว่าอะไรเมื่อกี้" ถามมาสองรอบ ตอบมาแบบนี้ ผมก็เลยถามกลับดัง ๆ ว่า "ตกลงจะเอาน้ำยาอะไรกัน จะได้ซื้อถูก!!" คราวนี้หล่ะครับ ด่าผมยาวเลย ประมาณว่า "ไอเห้นี่ ขึ้นเสียงกับกูหรอ " แล้วก็ด่ามาชุดใหญ่ ทั้งตบ ทั้งทุบ ทั้งตี ผมก็เถียงอยู่อย่างน้ัน 55555 อารมณ์มันเสียไปแล้วอะครับ ทำไงได้ เห้อออ ผมก็เถียงไป เค้าก็ทุบก็ตีไป เปรียบเทียบผมกับลูกคนอื่น บอกผมไม่อ่านหนังสือเรียน สอบก็ไม่อ่านหนังสือเรียน เล่นแต่เกม นู่นนี่นั่น แต่ผมอาศัยอยู่กับเค้าไงครับ ห้องเดียวกัน อึดอัดมาก ไม่มีความเป็นส่วนตัวเลย ผมเหมือนคนเก็บกด ทำอะไรก็ไม่ค่อยได้ บางครั้งเค้าบังคับให้นอนก็มี ! ผมเรียนอยู่ราชภัฏไงครับ แต่เค้าบอกว่า ทำไมไม่ดูลูกคนอื่น เค้าเรียนไปทำงาน (ที่บอกผมมานี่คือ เรียนสุโขทัยธรรมาธิราช แล้วก็ทำงานเซเว่น แต่งงานแล้วด้วย แต่รุ่นเดียวกับผม) บอกว่าพ่อแม่เค้าชื่นชม อย่างนั้นอย่างนี้ ทำไมไม่เอาแบบนั้นบ้าง ผมก็เลยบอกว่า "โอเคงั้นเดี๋ญวจะลาออกจากมหาลัย แล้วไปสมัครรามคำแหง แล้วก็ทำงานไปด้วย จะได้พอใจ แล้วก็อย่ามาโวยวายทีหลัง ไมไ่ด้ปากดีด้วย ทำจริง ๆ ละอย่ามาโวยวายละกัน" (พูดแบบน้ำเสียงปกตินะครับ ออกเบา ๆ ด้วย) เค้าก็โมโหใหญ่เลย เข้ามาทุบ มาตบมาตีผมอีก แล้วก็ว่าพาดพิงไปถึงแฟนผมว่า "ดูซิ แฟนเรียนสามปีไม่จบ (โดนไทน์) เป็นยังไง ไม่ตั้งใจเรียน ไม่สนใจ มันเลยเรียนไม่จบ คบมัน ทำไมไม่ดูมัน ว่ามันเป็นยังไง อยากเป็นแบบนั้นหรอ " เริ่มละครับ เริ่มพาล พาลไปว่าแฟนผม คราวนี้ผมโมโหครับ ผมเลยพูดไปว่า "แล้วทำไมต้องไปเสืoกชีวิตของคนอื่นด้วย เค้าเคยมายุ่งกับชีวิตของเราป่าว" เหมือนเดิมครับ โดนตบตีไปอีก 1 ชุดใหญ่ ๆ หนัก ๆ ! แล้วก็เริ่มด่าพ่อผมแล้วว่า "พ่อเคยสงเสียเรียนมั้ย มีใครสนใจบ้าง ไม่มีใครสนใจชีวิตหรอก เงินซักบาทพ่อยังไม่เคยส่งเสียเรียน" แล้วก็พาลมาแม่เลี้ยง ที่เลี้ยงผมมาตั้งแต่เกิด จนอายุ 15 ปี ว่า "ดูซิ ก็ปลอ่ยให้ไปอยู่กับมัน เลยเป็นแบบนี้ เลยเลวแบบนี้ ถ้ากูไม่ส่งตังให้มัน มันก็ไม่เลี้ยงหรอก " อ่อ คงงั้นครับ ชีวิตผมมีค่าน้อยกว่าเงินอีก 5555 ขู่จะตัดเน็ตผม โทรฟ้องพ่อผม (ทั้ง ๆ ที่เมื่อกี้พึ่งด่า) ผมก็บอกเค้า ทำไมไม่ไปด่าต่อหน้า ทำไมต้องมาพูดลับหลังเค้าด้วย เค้าก็โมโหใหญ่ จัดผมเหมือนเดิม
เค้าบอกว่า "ถ้ากูตีตั้งแต่เด็ก ๆ คงไม่เป็นแบบนี้ ห่างไม้ห่างมือมานาน ถึงเป็นแบบนี้ " ผมก็สวนไปว่า "มีพ่อแม่ดี ๆ ที่ไหน ด่าลูกหยาบ ๆ คาย ๆ แบบนี้บ้าง มีพ่อแม่ดี ๆ ที่ไหนทำร้ายลูกแบบนี้บ้าง" เค้าก็บอกว่า ก็เพราะกูปล่อยมานานไง เลยเป็นคนแบบนี้ โอ้ยยย อีกยาวครับพี่น้อง
แล้วทะเลาะกันนี่ เปิดประตูนะครับ คอนโดด้วย หลายห้องนี่ตอนแรกมีเสียงทีวีมีเสียงอะไร ถึงกับเงียบกริบ เงียบสนิทเลย มีห้องผมห้องเดียว เสียงดัง คงกำลังตั้งใจฟังกันอยู่ จนทุกวันนี้ ผมไม่กล้าสู้หน้าใคร ไม่กล้ามองหน้าใคร ไม่กล้าพูดคุยกับใครที่คอนโด เพราะเวลาแม่ด่าผม จะด่าดังมาก และหยาบคายมาก ๆ แล้วเค้าก็เปิดประตูไว้ตลอด ไม่เคยปิด แบบว่า ด่าประจารณ์ลูกให้ชาวบ้านฟัง ผมยอมรับนะครับ ว่าผมก็อาย แต่ผมก็นิ่ง ๆ ทำหน้าเฉย ๆ หลายคนจะว่าผมหยิ่งก็ว่าได้ เพราะชีวิตผม มันมืดมนมากจริง ๆ ผมไม่รู้จะคุยกับใครได้สนิทบ้าง ผมเลยไม่กล้าทักใครมาก ไม่กล้าคุยกับใครมาก ทั้งในมหาลัยและนอกมหาลัย ชีวิตผมแบบโดดเดี่ยวมาก ผมเลยออกไปเดินเที่ยวข้างนอกบ่อย ๆ เพราะผมอยู่ห้องเดียวกันกับแม่ ไม่ได้เจอใครเลย ไม่ได้พูดคุยกับใครเลย คุยกับแม่ทีไร เค้าก็เสียงดัง หงุดหงิดใส่ผมตลอด บางครั้งผมเงียบก็จบไป บางครั้งผมก็เผลอหลุดไป ก็โดนแบบนี้ประจำ
ซึ่งผมยอมรับเลยครับ ผมก็พูดหยาบคายเหมือนกัน ใช้คำว่ากูด้วย จะด่าว่าผมเลวยังไงก็ได้ครับ ผมยอมรับ แต่ผมเจ็บใจจริง ๆ โดนตบโดนตี ผมทำได้แค่นั่งอดทน นั่งป้องกัน เค้าก็บอกว่า ไม่น่าเกิดเป็นลูกกูเลย ผมก็ตอบกลับไป งั้นก็ไม่ต้องมาเป็นแม่กู ผมหลุดออกไปจริง ๆ ครับ รอบนี้ ทะเลาะทีไร ผมก็หยาบคายทุกครั้ง แต่ไม่เคยกูนะครับ รอบนี้รุนแรงมาก ตบ ตี ทุบ ประมาณ 30 ทีได้ แล้วแรง ๆ เน้น ๆ กันทันบ้างไม่ทันบ้าง หลายห้องได้ยิน ก็แอบเปิดประตูมอง ผมรู้สึกอับอายทุกครั้ง แต่ไม่รู้จะทำยังไง
อยากให้ทุกคนแสดงความเห็นหน่อยครับ ผมอยากระบายจริง ๆ ไม่รู้จะทำยังไง ยังมีอีกเยอะแยะที่ผมไม่ได้เล่า ณ ที่นี้ ก็มีตกหล่น มีลืมไปบ้าง แต่ไม่มีการตกแต่งเพิ่มเติมแน่นอนครับ ผมไม่เข้าใจกับคำว่า ด่าลูกแล้วลูกจะเจริญ ตีลูกแล้วลูกจะเก่ง ประจารณ์ลูกแล้วลูกจะเป็นคนดีขึ้น ผมไม่เข้าใจความรักแบบนี้จริง ๆ สำหรับผม ถ้าผมมีลูกแล้ว ผมจะไม่ทำให้ลูกผม รู้สึกแบบเดียวกัน กับทีผมเป็นอยู่ตอนนี้แน่นอนครับ
ผมเคยคิดฆ่าตัวตายนะ หลายครั้ง ทั้งกินยาพารา 10 กว่าเม็ด ทั้งเอามีดกรีด แต่ก็ทนไม่ไหว เพราะมันเจ็บเวลาโดนกรีด 55555555555 โอ้ยขำ
ผมไม่รู้จะทำยังไงจริง ๆ อึดอัด และรู้สึกกดดันมาก ๆ ใครทำร้ายผมเจ็บ ผมไม่รู้สึกอะไรหรอก เดี๋ยวก็หายเจ็บ แค่แผลกาย
แต่โดนแม่ทำร้าย ทั้งกายและใจ เป็นความรู้สึกที่แย่สุด ๆ เลยครับ ผมเองก็เช่นกัน พูดจาทำร้ายความรู้สึกเค้ามากเหมือนกัน ลูกอกตัณญุครับ
ผมไมไ่ด้เล่าให้ตัวเองดูดี หรือเล่าให้แม่ตัวเองดูแย่นะครับ แต่ผมเก็บกดจริง ๆ ผมน้ำตาใหลมาเป็นชั่วโมง แต่ผมยิ้มตลอด 5555 ยิ้มทั้งน้ำตา คุยกับเพื่อนไป ระบายไป ผมยิ้มจริง ๆ นะครับ แล้วน้ำตาก็ใหลออกมาตลอดจริง ๆ 555 ผมไม่รู้ ว่าผมเป็นโรคจิตหรือป่าว 555 เห้ออ เล่าซะยาววจริง ๆ ถ้าพิมพ์ตกหล่นไปยังไง ก็ขออภัยนะครับ อยากให้ทุกท่านวิจารณ์ชีวิตผมที ว่าผมเป็นลูกที่แย่ ลูกที่เลว ชิjหมๅlกิดขนาดไหน 5555 เต็มที่ครับ
พิมพ์ซะมันมือเลย 555 ฝันดีครับทุกคน
สวัสดีครับทุกคน ช่วยมาวิจารณ์ชีวิตผมหน่อย ผมรู้สึกสับสนท้อแท้เหลือเกิน.....
เค้าบอกว่า "ถ้ากูตีตั้งแต่เด็ก ๆ คงไม่เป็นแบบนี้ ห่างไม้ห่างมือมานาน ถึงเป็นแบบนี้ " ผมก็สวนไปว่า "มีพ่อแม่ดี ๆ ที่ไหน ด่าลูกหยาบ ๆ คาย ๆ แบบนี้บ้าง มีพ่อแม่ดี ๆ ที่ไหนทำร้ายลูกแบบนี้บ้าง" เค้าก็บอกว่า ก็เพราะกูปล่อยมานานไง เลยเป็นคนแบบนี้ โอ้ยยย อีกยาวครับพี่น้อง
แล้วทะเลาะกันนี่ เปิดประตูนะครับ คอนโดด้วย หลายห้องนี่ตอนแรกมีเสียงทีวีมีเสียงอะไร ถึงกับเงียบกริบ เงียบสนิทเลย มีห้องผมห้องเดียว เสียงดัง คงกำลังตั้งใจฟังกันอยู่ จนทุกวันนี้ ผมไม่กล้าสู้หน้าใคร ไม่กล้ามองหน้าใคร ไม่กล้าพูดคุยกับใครที่คอนโด เพราะเวลาแม่ด่าผม จะด่าดังมาก และหยาบคายมาก ๆ แล้วเค้าก็เปิดประตูไว้ตลอด ไม่เคยปิด แบบว่า ด่าประจารณ์ลูกให้ชาวบ้านฟัง ผมยอมรับนะครับ ว่าผมก็อาย แต่ผมก็นิ่ง ๆ ทำหน้าเฉย ๆ หลายคนจะว่าผมหยิ่งก็ว่าได้ เพราะชีวิตผม มันมืดมนมากจริง ๆ ผมไม่รู้จะคุยกับใครได้สนิทบ้าง ผมเลยไม่กล้าทักใครมาก ไม่กล้าคุยกับใครมาก ทั้งในมหาลัยและนอกมหาลัย ชีวิตผมแบบโดดเดี่ยวมาก ผมเลยออกไปเดินเที่ยวข้างนอกบ่อย ๆ เพราะผมอยู่ห้องเดียวกันกับแม่ ไม่ได้เจอใครเลย ไม่ได้พูดคุยกับใครเลย คุยกับแม่ทีไร เค้าก็เสียงดัง หงุดหงิดใส่ผมตลอด บางครั้งผมเงียบก็จบไป บางครั้งผมก็เผลอหลุดไป ก็โดนแบบนี้ประจำ
ซึ่งผมยอมรับเลยครับ ผมก็พูดหยาบคายเหมือนกัน ใช้คำว่ากูด้วย จะด่าว่าผมเลวยังไงก็ได้ครับ ผมยอมรับ แต่ผมเจ็บใจจริง ๆ โดนตบโดนตี ผมทำได้แค่นั่งอดทน นั่งป้องกัน เค้าก็บอกว่า ไม่น่าเกิดเป็นลูกกูเลย ผมก็ตอบกลับไป งั้นก็ไม่ต้องมาเป็นแม่กู ผมหลุดออกไปจริง ๆ ครับ รอบนี้ ทะเลาะทีไร ผมก็หยาบคายทุกครั้ง แต่ไม่เคยกูนะครับ รอบนี้รุนแรงมาก ตบ ตี ทุบ ประมาณ 30 ทีได้ แล้วแรง ๆ เน้น ๆ กันทันบ้างไม่ทันบ้าง หลายห้องได้ยิน ก็แอบเปิดประตูมอง ผมรู้สึกอับอายทุกครั้ง แต่ไม่รู้จะทำยังไง
อยากให้ทุกคนแสดงความเห็นหน่อยครับ ผมอยากระบายจริง ๆ ไม่รู้จะทำยังไง ยังมีอีกเยอะแยะที่ผมไม่ได้เล่า ณ ที่นี้ ก็มีตกหล่น มีลืมไปบ้าง แต่ไม่มีการตกแต่งเพิ่มเติมแน่นอนครับ ผมไม่เข้าใจกับคำว่า ด่าลูกแล้วลูกจะเจริญ ตีลูกแล้วลูกจะเก่ง ประจารณ์ลูกแล้วลูกจะเป็นคนดีขึ้น ผมไม่เข้าใจความรักแบบนี้จริง ๆ สำหรับผม ถ้าผมมีลูกแล้ว ผมจะไม่ทำให้ลูกผม รู้สึกแบบเดียวกัน กับทีผมเป็นอยู่ตอนนี้แน่นอนครับ
ผมเคยคิดฆ่าตัวตายนะ หลายครั้ง ทั้งกินยาพารา 10 กว่าเม็ด ทั้งเอามีดกรีด แต่ก็ทนไม่ไหว เพราะมันเจ็บเวลาโดนกรีด 55555555555 โอ้ยขำ
ผมไม่รู้จะทำยังไงจริง ๆ อึดอัด และรู้สึกกดดันมาก ๆ ใครทำร้ายผมเจ็บ ผมไม่รู้สึกอะไรหรอก เดี๋ยวก็หายเจ็บ แค่แผลกาย
แต่โดนแม่ทำร้าย ทั้งกายและใจ เป็นความรู้สึกที่แย่สุด ๆ เลยครับ ผมเองก็เช่นกัน พูดจาทำร้ายความรู้สึกเค้ามากเหมือนกัน ลูกอกตัณญุครับ
ผมไมไ่ด้เล่าให้ตัวเองดูดี หรือเล่าให้แม่ตัวเองดูแย่นะครับ แต่ผมเก็บกดจริง ๆ ผมน้ำตาใหลมาเป็นชั่วโมง แต่ผมยิ้มตลอด 5555 ยิ้มทั้งน้ำตา คุยกับเพื่อนไป ระบายไป ผมยิ้มจริง ๆ นะครับ แล้วน้ำตาก็ใหลออกมาตลอดจริง ๆ 555 ผมไม่รู้ ว่าผมเป็นโรคจิตหรือป่าว 555 เห้ออ เล่าซะยาววจริง ๆ ถ้าพิมพ์ตกหล่นไปยังไง ก็ขออภัยนะครับ อยากให้ทุกท่านวิจารณ์ชีวิตผมที ว่าผมเป็นลูกที่แย่ ลูกที่เลว ชิjหมๅlกิดขนาดไหน 5555 เต็มที่ครับ
พิมพ์ซะมันมือเลย 555 ฝันดีครับทุกคน