ความเข้าใจที่ถูกต้อง ของการทำสงฆ์ให้แตกแยก(การทำสังฆเภท) ซึ่งเป็น ๑ ใน อนันตริกรรม ๕

หลายๆคนยังไม่เข้าใจเรื่องการทำสังฆเภท  จึงพูดผิดบ่อยๆ...

การทำสังฆเภท หรือ การยุยงสงฆ์ให้แตกแยกกัน  ..ฆราวาส หรือ ชาวบ้าน  ไม่อาจจะทำได้  ผู้ที่ทำได้ต้องเป็นพระ เท่านั้น

มีองค์ประกอบดังต่อไปนี้  ...

๑. ผู้ทำสังฆเภทได้  ต้องเป็นพระ เท่านั้น
๒. กลุ่มพระที่ถูกทำสังฆเภททั้งหมดรวมทั้งพระที่เป็นผู้ยุยงยุแยงให้แตกสามัคคี ต้องเป็นสังวาสเดียวกัน(หมายถึงนิกายเดียวกัน)
๓. พระทั้งกลุ่มนั้น  อยู่ในอาวาสเดียวกัน(วัดเดียวกัน)
๔. มีพระทั้งหมดรวมทั้งพระที่เป็นผู้ยุแยง ต้องมีอย่างน้อย ๙ รูป
๕. พระทั้งกลุ่มแยกเป็นสงฆ์  ๒ กลุ่ม ขึ้นไป อย่างน้อยแต่ละกลุ่มต้องมีจำนวนพระ ๔ รูป...เช่นถ้าทั้งกลุ่มมีพระ ๙ รูป  กลุ่มหนึ่งต้องมี ๔ รูป อีกกลุ่มมี ๕ รูป ..ถ้ากลุ่มหนึ่ง มี ๖ อีกกลุ่มมี ๓  ,หรือกลุ่มหนึ่งมี ๗ อีกกลุ่มมี ๒ ... แบบนี้ก็ไม่ถือว่าเป็นสังฆเภท ... เพราะสงฆ์ ต้องหมายถึงจำนวนพระ ๔ รูป เป็นอย่างน้อย
๖. ถ้าแยกเป็นสงฆ์ ๒ กลุ่มได้แล้ว  ..สงฆ์ทั้ง ๒ กลุ่มนั้น ไม่ยอมทำสังฆกรรมร่วมกันเมื่อมีงานที่ต้องทำสังฆกรรม


....  ถ้าครบองค์ประกอบ ทั้ง ๖ ตามที่ว่าข้างบนนั้น  การทำสังฆเภทจึงสำเร็จสมบูรณ์

.... แต่ในเรื่องนี้  ถ้าภายหลัง พระที่ยุยงทำสังฆเภท กลับใจ  ทำให้สงฆ์ที่แยกเป็น ๒ กลุ่มนั้น กลับมาคืนดีกันได้เหมือนเดิม  การทำสังฆเภทนั้นก็ถือว่าสิ้นสุด