ผมจะมาขอเล่า(ระบาย)เรืองราวความรักที่ทำให้ผมรู้ว่ารัก และการเจ็บจากความรักมันเป็นยังไง
เรื่องมันก็มีอยู่ว่า ผมเป็นวัยรุ่นธรรมดานี่แหละครับ ผมก็เคยมีแฟนมาหลายคนแต่จะเรียกไงดี ผมไม่ได้รู้สึกรักหรือเจ็บอะไรขนาดนั้นถ้าเลิกกับคนพวกนั้น เหมือนเป็นคนที่ยังไม่รู้ว่ารักจริงๆมันเป็นยังไง
จนวันหนึ่งก็มีรุ่นน้องต่างร.รหน้าตาก็น่ารักใช้ได้เลยละ เดินมาสารภาพรักกับผม ตอนนั้นผมก็อึ้งไปนิด ไม่ใช่ไม่ดีใจนะครับแต่ตอนนั้นผมไม่ได้อยากจะคบใครจริงจัง มันอยากจะใช้ชีวิตเกรียนๆไปก่อนมีแฟนแล้วมันวุ่นวายต้องคอยรายงานตัว เอาใจ ดูแลตลอด ซึ่งผมยังไม่อยากจะดูแลใคร ณ ตอนนั้น แต่น้องเขากลับบอกผมว่า "พี่ไม่รู้สึกกับอะไรกับc(ผมแทนชื่อด้วยcละกัน)ก็ไม่เป็นไร C แค่อยากมาบอกให้รู้เฉยๆ" ผมตอนนั้นก็งงนะ แต่ก็ไม่ได้อะไรมากมาย
แต่หลังจากนั้นน้องเขาก็มาตื้อตลอด คอยดูแลอย่างดี ช่วงแรกผมก็ไม่ชินนะ ที่ต้องมีคนมาคอยตามเนี่ย ผมก็บอกไม่ให้น้องมาตามแล้ว แต่ก็ยังตื้อ ไม่ฟังอะไรผมเลยพอผมเริ่มไล่จริงๆจังๆ ก็ทำท่าจะร้องไห้อีก ไอ้ผมก็ไม่ชอบน้ำตาก็เลยต้องยอมให้น้องเขามาคอยตามอยู่แบบนั้น ทุกครั้งที่น้องมาหาผม ก็จะเอาของมาฝาก ผมเล่นกีฬาก็เอาน้ำมาให้ พอวันไหนผมไม่ซ้อมก็จะมาดักรอหน้าร.ร คือดูแลดีมาก จนผมเริ่มรู้สึกดีกับน้องเขามากขึ้น ผมเริ่มยิ้มและหัวเราะบ่อยขึ้นกับท่าทางบ๊องๆ และรอยยิ้มของน้อง และน้องเขาก็มีนิสัยที่ใกล้เคียงสเป็กผมมาก จนในที่สุดผมก็ยอมรับตรงๆเลยว่าชอบน้องเข้าแล้วเต็มๆ ผมไม่เคยรู้สึกดีกับใครขนาดนี้เลย ผมจูบกับน้องเขาด้วยมันดีมากอะ ความทรงจำมากมายเลยตอนนั้น
ผมก็เลยตัดสินใจจะสารภาพรักกับน้องแล้วจะขอเขาเป็นแฟน ผมก็เลยขอให้เขามาดูผมซ้อมบาสแล้วบอกเขาว่าผมมีอะไรจะบอก เขาก็มานะมารอผม พอซ้อมเสร็จ ผมก็มานั่งหลบมุมคุยกับน้องเขา แล้วบอกชอบเขาไป เขาก็ดีใจนะ แต่พอผมขอเขาเป็นแฟนเขาก็เงียบแล้วบอกว่าขอกลับไปคิดที่บ้านแล้วจะมาบอกพรุ่งนี้ ไอ้ผมก็ยอม แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ ที่มาตามตื้อผมให้ผมชอบแต่พอผมขอเป็นแฟน กลับทำท่าเหมือนไม่อยากเป็น แล้วหลังจากวันนั้นน้องเขาก็หายไปเลย ทั้งเฟสทั้งไลน์น้องบล็อกผมหมดเลย เบอร์มือถือก็เปลี่ยน ผมนี่แทบคลั้งกระวนกระวายมากอะ จนถึงขั้นไปดักรอน้องที่ใกล้ๆร.รเขา แล้วผมก็เจอเขานะเขามากับเพื่อน ผมยังไม่ได้เข้าไปทักเขาหรอกนะ เพราะผมดันไปได้ยินประโยคเด็ดๆ จากผู้หญิงคนนั้น ตอนพูดกับเพื่อน ว่า เรื่องที่ชอบผมมันเป็นเกมส์เกมส์หนึ่งและเขาก็ชนะเพราะเขาทำให้ผมชอบเขาได้
พอผมได้ยินประโยคนั้นเท่านั้นแหละ ผมแทบควบคุมสติไม่ได้เลย ผมเดินเข้าไปถามน้องทันที ถามว่าจริงไหม เด็กนั้นก็บอกว่าจริง ผมก็เริ่มถามไปด้วยใส่อารมณ์ไปด้วย ผมเลือดขึ้นหน้ามากอะ เด็กนั้นก็ตกใจนะ พอผมซักไปเด็กนั้นก็ตอบกลับมาโคตรเชี้ย บอกว่าผมโง่เองบ้างละ เขาไม่ได้ขอให้ผมมาชอบเขา บ้างละ เขาพูดแต่ประโยคที่ทำให้ผมโคตรเจ็บแล้วก็โคตรโกรธเลย ถ้าไม่ถือว่าเป็นผู้หญิงผมไม่ปล่อยไว้แน่อะ มาหลอกกันเหมือนเป็นควายอย่างนั้นอะ เล่นเกมส์เชียไรกันก็ไม่รู้ไม่เคยนึกถึงความรู้คนอื่นเลย ความสนุกของคนกลุ่มหนึ่งแต่ทำร้ายความรู้สึกของคนคนหนึ่งมันสมควรไหมวะ
วันนั้นผมเหมือนคนหมดแรง ผมด่าตัวเองว่าไอ้โง่ ร้องไห้โวยวายเหมือนคนบ้า เหมือนโลกของผมมันมืดสนิท ยิ่งอยู่คนเดียวภาพต่างๆก็ลอยเป็นสตอรี่เลย มันลอยมาได้ไงนักหนาก็ไม่รู้ ยิ่งพอคิดว่าทั้งหมดที่เด็กนั้นแสดงว่ารักผม ว่าห่วง ว่าหวง ว่าแคร์ผม ทุอย่างมันเป็นแค่ละครฉากหนึ่งที่ทำให้เด็กนั้นชนะเกมส์เชี้ยนี้ ความรู้สึกและการกระทำมันจอมปลอมทุกอย่างมีแต่ผมเองที่โง่ที่รักและไว้ใจ สุดท้ายก็เลยต้องมานั่งร้องไห้ทำตัวโง่ๆเป็นเดือนๆ ผมเลิกที่จะไปยุ่งกับเขาและพยายามที่จะไม่เจอเขา แต่จังหวัดผมมันก็ไม่ได้ใหญ่ผมก็เจอเด็กนั้นบ้าง แต่ทุกครั้งเด็กนั้นก็จะทำเมินผมตลอดเหมือนคนไม่รู้จัก ผมอยากรู้จริงๆเลยใจมันทำจากอะไรวะ
หลังจากนั้นผมก็ไม่คิดจะไว้ใจใครง่ายๆเลย และไม่เคยทุ่มให้ใครเต็มที่สักทีมันเหมือนกลัวว่าจะต้องเจ็บอีก ผมอยากฝากบอกไอ ้พวกที่ท้าเกมส์แบบนี้นะว่าก่อนที่จะทำอะไรช่วยคิดถึงใจเขาใจเราบ้าง การกระทำสนุกสนานของพวกต้องทำให้คนแบบกูรู้สึกแย่และเจ็บขนาดไหน ลองมาเจอแบบนี้ดุบ้างไหมเพื่อจะรู้ว่าการถูกหลอกและดดนหะกหลังจากความรักโดยคนที่ตัวเองรักมันเจ็บขนาดไหน
จบสตอรี่น้ำเน่าของผมละ
โดนหลอกให้รักและบอกว่ามันเป็นแค่เกมส์
เรื่องมันก็มีอยู่ว่า ผมเป็นวัยรุ่นธรรมดานี่แหละครับ ผมก็เคยมีแฟนมาหลายคนแต่จะเรียกไงดี ผมไม่ได้รู้สึกรักหรือเจ็บอะไรขนาดนั้นถ้าเลิกกับคนพวกนั้น เหมือนเป็นคนที่ยังไม่รู้ว่ารักจริงๆมันเป็นยังไง
จนวันหนึ่งก็มีรุ่นน้องต่างร.รหน้าตาก็น่ารักใช้ได้เลยละ เดินมาสารภาพรักกับผม ตอนนั้นผมก็อึ้งไปนิด ไม่ใช่ไม่ดีใจนะครับแต่ตอนนั้นผมไม่ได้อยากจะคบใครจริงจัง มันอยากจะใช้ชีวิตเกรียนๆไปก่อนมีแฟนแล้วมันวุ่นวายต้องคอยรายงานตัว เอาใจ ดูแลตลอด ซึ่งผมยังไม่อยากจะดูแลใคร ณ ตอนนั้น แต่น้องเขากลับบอกผมว่า "พี่ไม่รู้สึกกับอะไรกับc(ผมแทนชื่อด้วยcละกัน)ก็ไม่เป็นไร C แค่อยากมาบอกให้รู้เฉยๆ" ผมตอนนั้นก็งงนะ แต่ก็ไม่ได้อะไรมากมาย
แต่หลังจากนั้นน้องเขาก็มาตื้อตลอด คอยดูแลอย่างดี ช่วงแรกผมก็ไม่ชินนะ ที่ต้องมีคนมาคอยตามเนี่ย ผมก็บอกไม่ให้น้องมาตามแล้ว แต่ก็ยังตื้อ ไม่ฟังอะไรผมเลยพอผมเริ่มไล่จริงๆจังๆ ก็ทำท่าจะร้องไห้อีก ไอ้ผมก็ไม่ชอบน้ำตาก็เลยต้องยอมให้น้องเขามาคอยตามอยู่แบบนั้น ทุกครั้งที่น้องมาหาผม ก็จะเอาของมาฝาก ผมเล่นกีฬาก็เอาน้ำมาให้ พอวันไหนผมไม่ซ้อมก็จะมาดักรอหน้าร.ร คือดูแลดีมาก จนผมเริ่มรู้สึกดีกับน้องเขามากขึ้น ผมเริ่มยิ้มและหัวเราะบ่อยขึ้นกับท่าทางบ๊องๆ และรอยยิ้มของน้อง และน้องเขาก็มีนิสัยที่ใกล้เคียงสเป็กผมมาก จนในที่สุดผมก็ยอมรับตรงๆเลยว่าชอบน้องเข้าแล้วเต็มๆ ผมไม่เคยรู้สึกดีกับใครขนาดนี้เลย ผมจูบกับน้องเขาด้วยมันดีมากอะ ความทรงจำมากมายเลยตอนนั้น
ผมก็เลยตัดสินใจจะสารภาพรักกับน้องแล้วจะขอเขาเป็นแฟน ผมก็เลยขอให้เขามาดูผมซ้อมบาสแล้วบอกเขาว่าผมมีอะไรจะบอก เขาก็มานะมารอผม พอซ้อมเสร็จ ผมก็มานั่งหลบมุมคุยกับน้องเขา แล้วบอกชอบเขาไป เขาก็ดีใจนะ แต่พอผมขอเขาเป็นแฟนเขาก็เงียบแล้วบอกว่าขอกลับไปคิดที่บ้านแล้วจะมาบอกพรุ่งนี้ ไอ้ผมก็ยอม แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ ที่มาตามตื้อผมให้ผมชอบแต่พอผมขอเป็นแฟน กลับทำท่าเหมือนไม่อยากเป็น แล้วหลังจากวันนั้นน้องเขาก็หายไปเลย ทั้งเฟสทั้งไลน์น้องบล็อกผมหมดเลย เบอร์มือถือก็เปลี่ยน ผมนี่แทบคลั้งกระวนกระวายมากอะ จนถึงขั้นไปดักรอน้องที่ใกล้ๆร.รเขา แล้วผมก็เจอเขานะเขามากับเพื่อน ผมยังไม่ได้เข้าไปทักเขาหรอกนะ เพราะผมดันไปได้ยินประโยคเด็ดๆ จากผู้หญิงคนนั้น ตอนพูดกับเพื่อน ว่า เรื่องที่ชอบผมมันเป็นเกมส์เกมส์หนึ่งและเขาก็ชนะเพราะเขาทำให้ผมชอบเขาได้
พอผมได้ยินประโยคนั้นเท่านั้นแหละ ผมแทบควบคุมสติไม่ได้เลย ผมเดินเข้าไปถามน้องทันที ถามว่าจริงไหม เด็กนั้นก็บอกว่าจริง ผมก็เริ่มถามไปด้วยใส่อารมณ์ไปด้วย ผมเลือดขึ้นหน้ามากอะ เด็กนั้นก็ตกใจนะ พอผมซักไปเด็กนั้นก็ตอบกลับมาโคตรเชี้ย บอกว่าผมโง่เองบ้างละ เขาไม่ได้ขอให้ผมมาชอบเขา บ้างละ เขาพูดแต่ประโยคที่ทำให้ผมโคตรเจ็บแล้วก็โคตรโกรธเลย ถ้าไม่ถือว่าเป็นผู้หญิงผมไม่ปล่อยไว้แน่อะ มาหลอกกันเหมือนเป็นควายอย่างนั้นอะ เล่นเกมส์เชียไรกันก็ไม่รู้ไม่เคยนึกถึงความรู้คนอื่นเลย ความสนุกของคนกลุ่มหนึ่งแต่ทำร้ายความรู้สึกของคนคนหนึ่งมันสมควรไหมวะ
วันนั้นผมเหมือนคนหมดแรง ผมด่าตัวเองว่าไอ้โง่ ร้องไห้โวยวายเหมือนคนบ้า เหมือนโลกของผมมันมืดสนิท ยิ่งอยู่คนเดียวภาพต่างๆก็ลอยเป็นสตอรี่เลย มันลอยมาได้ไงนักหนาก็ไม่รู้ ยิ่งพอคิดว่าทั้งหมดที่เด็กนั้นแสดงว่ารักผม ว่าห่วง ว่าหวง ว่าแคร์ผม ทุอย่างมันเป็นแค่ละครฉากหนึ่งที่ทำให้เด็กนั้นชนะเกมส์เชี้ยนี้ ความรู้สึกและการกระทำมันจอมปลอมทุกอย่างมีแต่ผมเองที่โง่ที่รักและไว้ใจ สุดท้ายก็เลยต้องมานั่งร้องไห้ทำตัวโง่ๆเป็นเดือนๆ ผมเลิกที่จะไปยุ่งกับเขาและพยายามที่จะไม่เจอเขา แต่จังหวัดผมมันก็ไม่ได้ใหญ่ผมก็เจอเด็กนั้นบ้าง แต่ทุกครั้งเด็กนั้นก็จะทำเมินผมตลอดเหมือนคนไม่รู้จัก ผมอยากรู้จริงๆเลยใจมันทำจากอะไรวะ
หลังจากนั้นผมก็ไม่คิดจะไว้ใจใครง่ายๆเลย และไม่เคยทุ่มให้ใครเต็มที่สักทีมันเหมือนกลัวว่าจะต้องเจ็บอีก ผมอยากฝากบอกไอ ้พวกที่ท้าเกมส์แบบนี้นะว่าก่อนที่จะทำอะไรช่วยคิดถึงใจเขาใจเราบ้าง การกระทำสนุกสนานของพวกต้องทำให้คนแบบกูรู้สึกแย่และเจ็บขนาดไหน ลองมาเจอแบบนี้ดุบ้างไหมเพื่อจะรู้ว่าการถูกหลอกและดดนหะกหลังจากความรักโดยคนที่ตัวเองรักมันเจ็บขนาดไหน
จบสตอรี่น้ำเน่าของผมละ