เราจะทำยังไงดีค่ะ??

เราจะทำยังไงดีอ่ะ  เราชอบรุ่นพี่อยู่คนหนึ่งนะ ชอบมากด้วย พี่เค้าแก่กว่าเราปีหนึ่ง  เพื่อนเยอะ เรียนเก่ง บ้านรวย หล่อ ตรงกันข้ามกับเราทุกอย่างเลย เพื่อนก็น้อย ฐานะทางบ้านก็พออยู่พอกิน การเรียนก็ครึ่งๆกลางๆ สวยก็ไม่สวย  เราชอบพี่เค้ามาตั้งแต่อยู่ป.3ล่ะ (เด็กไปไหม) จนตอนนี้ใกล้จะขึ้นม.2แล้ว  พี่เค้าเป็นพี่ชายของเพื่อนสนิทเรา  ตอนที่เพื่อนเราแนะนำเราให้รู้จักกับพี่คนนั้น เราปราสาทจะกินกระบานอยู่ละ กวนสุดๆอ่ะ  เราแค้นพี่เค้ามากอ่ะ ทุกๆวันพี่เค้าจะชอบมาหาน้องชายที่ห้องเรียน(เพื่อนสนิทเรา) มาแล้วก็มาแล้วกวนเรา ทั้งทำหน้าทำตาล้อเลียน แล้วก็อะไรอีกสารพัด  ด้วยความที่เราเป็นเด็กไง ก็เลยมักจะโดนพี่เค้าแกล้งจนต้องร้องไห้กลับไปฟ้องเพื่อนอยู่บ่อยครั้ง  ตอนนั้นเราโกรธมากจนไม่พูดกับพี่เค้าเลย ไม่มองหน้าด้วย  จนเวลาผ่านไป ไม่เจอหน้า ไม่ทักทาย ไม่พูดคุย  มันก็ทำให้เรารู้สึกเหงาๆไป เหมื่อนอะไรบางอย่างมันขาดหายไปจากชีวิต พอเราขึ้นป.3 เราก็ได้คำตอบที่แน่นอนว่าเราชอบพี่เค้า เราเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนสนิทฟัง แต่ไม่ได้บอกน้องของพี่คนนั้น พอวันต่อมาเพื่อนๆทั้งสายชั้นก็ล้อเรากันใหญ่เลยว่าเราชอบพี่เค้า จนเรื่องรู้ไปถึงหูพี่เพื่อนเราคนที่เราชอบ  ตอนเดินผ่านกันเราเองนะที่เป็นฝ่ายหลบสายตาแล้วรีบเดินหนีไป คือเราอายอ่ะ ผญ.ที่ไหนล่ะจะกล้าบอกว่าตัวเองชอบผช.ก่อนน่ะ ตอนนั้นเราก็พยายามตัดใจนะ จนเวลาผ่านมา3ปี เราอยู่ป.6 เราเข้าไปคุยกับพี่เค้าในเฟสนะบอกว่า 'หนูชอบพี่นะ หนูก็ไม่รู้ว่ามันเริ่มขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ทั้งที่ตอนนั้นหนูเกลียดพี่จะตาย ทั้งหลบหน้า ทั้งทำไม่ดีใส่พี่ต่างๆนาๆ แก้แค้นพี่สารพัด แต่หนูก็ยังเผลอตัวไปคิดอย่างนั้นกับพี่ได้' เรานั่งทำใจหน้าคอม3ชั่วโมงอ่ะ กว่าจะกล้ากดส่ง หลังจากนั้น3วันพี่เค้าก็ตอบกลับมาว่า 'พี่ไม่ได้ชอบน้องนะ ขอโทษด้วยม.' ถึงพี่เค้าจะตอบกลับมาแบบนั้ แต่เราก็ดีใจนะ ทั้งที่พี่เค้าไม่ได้สนใจอะไรเราเลย แต่อย่างน้อยเราก็ได้รู้ว่า พี่เค้ายังไม่เคยลืมเราตลอด3ปีที่ผ่านมา.. อยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมาอ่ะ นั้นเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้กับการที่เราต้องมานั่งร้องไห้เพราะเรื่องพี่เค้าแบบนี้ และนั้นก็เป็นครั้งสุดท้ายที่เราเสียใจเพราะพี่คนนั้น เพราะตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่คุยกับพี่เค้าอีกเลย ลบแชทลบไลน์พี่เค้าทิ้งหมด   แล้วก็หันมาเปิดใจรับคนอื่นดู.. คนแรกที่เราคบ คบกันได้3อาทิตย์ เพราะแฟนเก่าพี่เค้ามาขอคืนดีกับแฟนเรา แต่แฟนเราเค้าบอกว่าคบกับเราอยู่ แฟนพี่เค้าก็เลยแอบมาคุยกับเราสองต่อสอง พี่เค้าก็เล่าให้ฟังว่าพี่เค้ารักกันมาก เราเลยไปบอกเลิกกับแฟน โดยอ้างว่าเรามีคนใหม่ หลังจากนั้นเราก็โสดถาวรเลย จนเราขึ้นชั้นมัธยมมาไม่นาน เราก็คุยก็ตกลงคบกับรุ่นกี่อีกคนหนึ่ง พี่เค้าเป็นคนดีมาก ดูแลเอาใจใส่เราทุกอย่างเลย ตอนนั้นเราลืมเรื่องของพี่ชายเพื่อน(เคย)สนิทได้แล้ว เราลืมไปสนิทใจจริงๆ ลืมแม้กระทั่งว่าเราเคยรู้จักกัน เราไม่เจอหน้าพี่เค้ามาตั้งแต่ป.4 จนกระทั่งเมื่อ2สัปดาห์ที่ผ่านมา เราเดินเล่นกับเพื่อนอยู่ แล้วเราก็บังเอิญไปเห็นพี่ผู้ชายคนหนึ่งใส่แว่น ขาวๆ สูงๆ ทันทีที่เราเห็นพี่เค้าภาพความทรงจำทั้งหมดมันก็ไหลออกมากองอยู่ตรงหน้า พี่คนนั้น คนที่เรียกได้ว่าเป็นรักแรกของเรา ตอนนี้เค้าอยู่ตรงนี้ ตรงหน้าเราแล้ว.. ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ เราก็ทำเป็นมองไม่เห็นพี่เค้า และไม่รู้พี่เค้าจะมองเห็น หรือจำเราได้ไหม แต่ที่แน่ๆเลยคือ เราจะไม่กลับไปเป็นเด็กผู้หญิงคนเดิมที่เคยบอกชอบรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งที่ตัวเองชอบก่อนอีกแล้ว.. ปากเราบอกแบบนั้น แต่ใจเรา มันเหมื่อนจะค้านกันมากเลย และทุกๆวันจากนั้นเราก็ได้เจอพี่เค้าตลอด ทุกวัน ทุกวัน ทุกวัน.. เราไม่เป็นอันเรียน แม้กระทั้งเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา เราสอบวัดความรู้ เราอ่านข้อสอบไม่เข้าใจสักข้อเลย มันคงเป็นผลมาจากที่เราเจอพี่เค้าล่ะมั้ง เราสับสน.. เราไม่เข้าใจ.. ทั้งที่หายไปจากชีวิต หายไปจากกันตั้งนาน กว่าจะทำใจลืมพี่ได้ รู้ไหมมันยากเย็นแค่ไหน แล้วทำไม.. ทำไมอยู่ๆวันนี้ พี่ถึง.. เราถึงได้มาเจอกัน    เราจะทำยังไงดีค่ะ เาอยากลืมพี่คนนี้นะ แต่ดูแล้วเราคงลืมไม่ได้แน่ๆ เราควรทำอย่างไรดีค่ะ??