แฉแหลกโรงเรียนข้างนอกสุกใส ข้างในเน่าเฟะ

ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่าเราไม่ใช่ลูกเทวดาหรืออะไรทั้งนั้นค่ะ พ่อแม่สอนมาให้รู้จักลำบากรู้ถูกผิดมาเหมือนกัน ดังนั้นหัวข้อในกระทู้นี้ขอให้ท่านที่เข้ามาแสดงความเห็นช่วยดูหน่อยนะคะ ว่าเราเองคิดมากไปหรือป่าว
จากหัวข้อนะคะเราจะพูดถึงกฎวินัยแปลกๆใน รร เราค่ะ คือ รร เรามาสายมีมาสายแบบระดับ 1,2 ซึ่งพอเราถามความต่างของ 2 ระดับนี้ก็ยังไม่ได้ข้อสรุปที่แน่ชัดเลยว่ามีเกณฑ์อย่างไรหักคะแนนอย่างไร ต่อมาเรื่องการแสดงสิ่งต่างๆบนโลกโซเชี่ยลต่างๆโดยเฉพาะเฟซบุ๊คคนอาจสงสัยว่าเยอะอย่างไร จริงอยู่ค่ะที่การกระทำที่ไม่ดีงามอาจส่งผลเสียต่อ รร แต่! ถ้าหากเราไม่ได้ใส่ชุด นร ล่ะ อย่างกรณีเพื่อนเราที่เป็นผู้หญิงใส่เกาะอกเที่ยวผับเห็นเนินหน้าอก จริงที่เป็นพฤติกรรมที่ไม่งามนักแต่ตรงนี้ควรให้เป็นเรื่องของบิดา มารดา สังคมนะคะ และอีกรูปที่ตลกคือเป็นผู้ชายนั่งกับเพื่อนข้างหน้าบนโต๊ะมีสุราวางอยู่ ก็ยัง โดน! ค่ะ ถามว่าโดนได้ไงมันในเฟซ คำตอบหรอคะ สมัยนี้ใครๆก็มีไลน์ คงไม่แปลกที่ครูจะมีไลน์ โดยครูๆนี่แหละค่ะแคปไปลงไลน์กลุ่มแล้ววิจารณ์เด็กคนนึงอย่างสนุกสนาน ในส่วนตัวเรานะเรียกมาตักเตือนแบบครูศิษย์ก็ได้ แล้วถามเด็กจะแอดเฟซครูไปทำไมล่ะ อย่าลืมนะคะในโลกข้างนอกครูก็คือบุคคลธรรมดา ที่เด็กๆยังคงให้ความเคารพ แต่มาข้างนอกเด็กๆเขาก็มีความต้องการจะติดต่อครูในฐานะบุคคลหนึ่งที่เคารพอยู่แล้ว แต่เด็กคงไม่ทันคิดหรอกค่ะ ว่าครูเหล่านี้จะทำงานนอกเวลา นอกสถานที่ด้วย ตอนนี้ปัญหาใหญ่ก็มาค่ะ เราก็จะจบ ม.6 เร็วๆนี้อยู่แล้ว แต่มาโดนคะแนนวินัยการมาเรียนค่ะ โดยวันที่เราขาดเป็นวันที่ไปสอบแกทแพท หยุดเรียนเพิ่มเติม โดยที่ เราคิดผิดมหันต์ เรานึกว่า รร จะทำเรื่องหยุดให้ เปล่าเลยค่ะ เด็กๆต้องจัดการตัวเองรับผิดชอบเอง ตอนนี้เรากำลังยื่นเรื่องขอส่งใบลาย้อนหลังค่ะ ซึ่งยังไม่รู้ชะตากรรมต่อไป หากไม่ผ่าน บทลงโทษคือ เข้าค่ายทหารที่ราบ 11 เป็นเวลา 7 วัน แบบผู้ชายค้างคืน ผู้หญิงไป-กลับ โดยที่เอาเด็กที่มีคะแนนการมา รร ไปรวมกับเด็กกลุ่มเสี่ยง มาถึงตอนนี้เราขอระบายเลยนะคะ ชีวิต ม.ปลายสุดท้ายของ รร นี้ตอบได้เลยว่าไม่มีความสุขสุดๆ เพราะนอกจากการที่เราต้องสู้ชีวิต อ่านหนังสือ เข้ามหาลัย สารพัดแรงกดดัน เรายังต้องสู้กับการเรียน ม.6 ให้จบจากที่นี่ โดยทั้งๆที่ปราศจากการปัจฉิมแบบ รร อื่น ซึ่งเราไม่ทราบว่าทำไมไม่มี (แต่มีการเข้าค่าย เอาสิ!) เราเหนื่อยมากๆค่ะตอนนี้หมดที่พึ่งสุดๆ แล้วยังไม่รวมสารพัดพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของอาจารย์บางคน โดย อ. ผู้มีอำนาจได้ขอร้องผู้ปกครองว่า "อย่าเพิ่งฟ้องนะ เดี๋ยวทางเราจัดการให้ ไม่อยากให้ รร เสียชื่อเสียง" น่าแปลกที่ผู้ปกครองยอมแต่โดยดี เอาล่ะค่ะที่เราจะบอกเล่าให้ฟังมันเป็นเสียงในใจของเด็ก ม.6 คนนึงที่ต้องผ่านอะไรมามากจนกำลังจะถึงจุดเปลี่ยนในอนาคตอันใกล้นี้ เรื่องที่เล่ามาไม่ได้กุไม่ได้แต่งเพื่อความบันเทิง แต่บอกเลยนะคะ เหนื่อยกับชีวิต ม.6 ที่นี่มากๆ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่