ไม่เข้าใจกวีนี้ค่ะ มีใครพอจะอธิบายให้เข้าใจได้ง่ายๆบ้างค่ะ

ขี้เกียจเกินไปที่จะทะเยอทะยาน ฉันให้โลกดูแลตัวเอง คุ้มค่าสิบวันของข้าวในถุงของฉัน มัดกิ่งไม้ข้างเตาผิง ทำไมพูดคุยเกี่ยวกับความเข้าใจผิดและการตรัสรู้? ฟังคืนฝนตกบนหลังคาของฉันฉัน นั่งสบายด้วยขาทั้งสองข้างยืดออก เรียวกัง

คือนั่งอ่านแล้วก็ไม่เข้าใจอ่ะค่ะ รบกวนผู้รู้หน่อยนะคะ