ถามว่าลืมยัง ? ใครมันจะลืม ... แต่ไม่เลยจุดที่ยังรักแล้ว ... มีใครเป็นเหมือนบ้าง ?

ก่อนหน้านี้ มีอยู่ช่วงนึงที่เราคิดเถิงแฟนเก่ามาก แบบห่างกันมาเป็นปีแล้ว แต่ทำไมทุกอย่างมันเหมือนกลับมาในความทรงจำทุกอย่าง
เพื่อนก็เตือนเรา ให้กำลังใจ ให้เรากลับมารักตัวเอง ไม่ให้คิดเถิงคนที่ไม่รักเรา ... ช่วงนั้นกว่าจะผ่านมาได้ บอกตามตรงเลยว่า
เอาชนะคนอื่นว่ายาก เอาชนะใจตัวเองมันยากกว่าจิงๆ ต้องพยายามข่มใจ ไม่คิด ไม่ นึกถึง แล้วเวลามันก็ช่วยให้เราดีขึ้น
เวลาผ่านไป เราเจอมีเพื่อนกลุ่มใหญ่ก็เที่ยวหาไรกิน แทบไม่มีเวลาที่ต้องอยู่คนดียว แต่พอกลับมาหอ ยอมรับแต่ว่ายังมีคิดเถิงแต่ก็เพลียแล้วหลับ
ต้องขอบคุนเพื่อนๆที่คอยเตือน คอยให้กำลังใจ และอยู่เป็นเพื่อน เพื่อนบางคนไม่รู้หรอกว่าเรากำลังเป็นอะไร แต่มันกำลังทำให้เราดีขึ้นโดยที่พวกมันไม่รู้ตัว
เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา มีเหตุการณ์ที่เราต้องเจอกันกับแฟนเก่า โดยที่เพื่อนถามเราแล้วว่าถ้าเจอกันจะโอเคไหม เราบอกโอเค ไม่เปนไร พามาได้
ในที่สุดเราคิดว่าเราลืมเค้าได้แล้วน่ะ เพราะวันที่เจอกัน เอาตรงๆเราสองคนคุยกัน แต่ไม่มองหน้าเหมือนมันแปลกๆ แต่เราก็พยายามทัก คุย ให้เหมือนเพื่อนปกติ และก็เห็นว่าเค้าก็พยายามด้วย หลังจากเจอกันเราไม่ได้คิดถึง พร่ำเพ้อเหมือนแต่ก่อน แค่ความรู้สึกมันปลงๆชาๆ แต่ไม่อะไร ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่พอกลับมา เหมือนคนบ้า มาเพ้ออยู่ จนถึงตอนนี้เราคิดว่าเราข้ามผ่านจุดนั้นมาแล้วล่ะ ต้องขอบคุณวันเวลาจริงๆเราว่ามันสำคัญมากจริงๆ
แต่ถ้าถามว่าลืมเค้าไม่ บอกเลย เราว่าเราจะไม่ลืมเค้าน่ะ เค้าก็คือความทรงจำดีดีของเราที่เรานึกเถิงแล้วมีความสุข เค้าเหมือนมาเติมเต็มอะไรบางอย่าง
แต่เราจะไม่เอาเรื่องร้ายๆมาคิดแล้วจริงๆ สัญญากับตัวเอง
เลยอยากรู้เรื่องราวของเพื่อนๆ มีใครเหมือนกันบ้างแชร์กันหน่อยยยยยยยยย