ก่อนหน้าก็มีการคุยกันแล้วค่ะ เรื่องที่เรารู้เรื่องเขากับกิ๊ก
ครั้งแรกที่คุยจะเป็นจะตายบอกว่าเลิกไม่ได้
แต่ผ่านมาได้ประมาณ 3 สัปดาห์ คืนก่อนมาทำเป็นป้วนเปี้ยนหน้าห้อง
เราก็ไม่สนใจเข้านอนตามปกติ แล้วก็ได้ยินเสียงร้องไห้
เราก็ไม่สนใจตั้งใจจะนอนให้หลับ แต่แล้วสามีก็เข้ามาในห้อง
กอดแล้วก็ร้องไห้ เราก็เลยจำใจเดินออกไปคุยด้วย ถามว่าเป็นอะไร
เขาก็ร้องไห้อยู่ซักพัก (ปกติสามีเป็นคนไม่ค่อยพูด)
เราหมั่นไส้ก็เลยถามเขาไปว่า รู้ประวัติผู้หญิงคนนั้นแล้วหรือ (สามี 2 ลูก 1)
สามีเราก็งงปนตกใจ และถามเราว่าไปรู้มาจากไหน
เพราะเท่าที่เขารู้จากปากผู้หญิงคนนั้นคือยังไม่เคยมีสามี ไม่เคยมีลูก มีแต่แฟนที่เลิกกันไปแล้ว
สามีเราบอกว่าไม่ได้มีอะไรลึกซึ้ง แค่เพื่อนคุยกันถูกคอ
ด้วยความที่เราไม่ชอบคนพูดโกหก เราก็เลยบอกไปว่าลืมไปแล้วหรือครั้งก่อนพูดว่าอะไร
คร่ำครวญว่าเลิกกับนางไม่ได้ อย่างนั้นอย่างนี้ ต้องไปอยู่กับนางและให้เราเลี้ยงลูก 2 คนเอง
สามีเราบอกว่าเขาไม่ได้พูด เราฟังแล้วเลยยิ่งโมโห ทำไมโกหกหน้าด้าน ๆ แบบนี้
และย้ำทุกคำพูดที่เขาเคยพูดไว้ จนเขาเปลี่ยนการคุย
ถามเราว่าในเมื่อเรื่องเป็นแบบนี้แล้ว จะเลิกหรือไม่เลิก
คือท่าทีเปลี่ยนไปเลย และตลอดการพูดคุยสามีก็สนใจถามแต่ว่า
เราไปรู้ข้อมูลของผู้หญิงมาจากไหน เราก็ไม่ตอบ
บอกแค่ว่าถ้ารักผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ต้องไปสนใจอะไรหรอก จะมีลูกหรือไม่มีลูกก็ไม่สำคัญ
และเราดันปากไม่ดีประชดใส่อีกว่า คนแบบนี้สิถึงสมควรคู่กันเพราะมีศีลเสมอกัน
ต่างฝ่ายต่างทิ้งลูกตัวเองได้ลง เพียงเพราะเห็นแต่ความสุขส่วนตัว
ตั้งแต่วันนั้นสามีก็กลับมามึนตึงเหมือนเดิมอีก
ปฏิเสธทุกสิ่งที่เราทำให้ (เรายังปฏิบัติหน้าที่ภรรยาอยู่บ้าง คือดูแลเรื่องอาหารการกินแต่ไม่ทุกมื้อ)
ตอนนี้เราเลยไม่อยากจะเตรียมอาหารไว้ให้เขาแล้ว เสียดายต้องมาเททิ้ง
และเราสงสัยว่า พฤติกรรมที่เขาร้องไห้นี่ เขาเล่นละครใช่หรือเปล่าคะ
และทำไมเขาถึงหน้าด้านปฏิเสธว่าไม่เคยพูดว่าจะไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น
เรารู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนที่เราเคยรู้จักเลย เรารู้สึกว่าเขาน่ากลัวมากค่ะ
ถ้าเขาสามารถร้องไห้เพื่อเล่นละครตบตาเราได้
(วันรุ่งขึ้นจะเป็นวันรวมญาติค่ะ เราเลยเดาว่าสามีต้องการให้เราไม่กระโตกกระตากให้ญาติ ๆ เขารู้)
ช่วยวิเคราะห์พฤติกรรมสามีหน่อยค่ะ
ครั้งแรกที่คุยจะเป็นจะตายบอกว่าเลิกไม่ได้
แต่ผ่านมาได้ประมาณ 3 สัปดาห์ คืนก่อนมาทำเป็นป้วนเปี้ยนหน้าห้อง
เราก็ไม่สนใจเข้านอนตามปกติ แล้วก็ได้ยินเสียงร้องไห้
เราก็ไม่สนใจตั้งใจจะนอนให้หลับ แต่แล้วสามีก็เข้ามาในห้อง
กอดแล้วก็ร้องไห้ เราก็เลยจำใจเดินออกไปคุยด้วย ถามว่าเป็นอะไร
เขาก็ร้องไห้อยู่ซักพัก (ปกติสามีเป็นคนไม่ค่อยพูด)
เราหมั่นไส้ก็เลยถามเขาไปว่า รู้ประวัติผู้หญิงคนนั้นแล้วหรือ (สามี 2 ลูก 1)
สามีเราก็งงปนตกใจ และถามเราว่าไปรู้มาจากไหน
เพราะเท่าที่เขารู้จากปากผู้หญิงคนนั้นคือยังไม่เคยมีสามี ไม่เคยมีลูก มีแต่แฟนที่เลิกกันไปแล้ว
สามีเราบอกว่าไม่ได้มีอะไรลึกซึ้ง แค่เพื่อนคุยกันถูกคอ
ด้วยความที่เราไม่ชอบคนพูดโกหก เราก็เลยบอกไปว่าลืมไปแล้วหรือครั้งก่อนพูดว่าอะไร
คร่ำครวญว่าเลิกกับนางไม่ได้ อย่างนั้นอย่างนี้ ต้องไปอยู่กับนางและให้เราเลี้ยงลูก 2 คนเอง
สามีเราบอกว่าเขาไม่ได้พูด เราฟังแล้วเลยยิ่งโมโห ทำไมโกหกหน้าด้าน ๆ แบบนี้
และย้ำทุกคำพูดที่เขาเคยพูดไว้ จนเขาเปลี่ยนการคุย
ถามเราว่าในเมื่อเรื่องเป็นแบบนี้แล้ว จะเลิกหรือไม่เลิก
คือท่าทีเปลี่ยนไปเลย และตลอดการพูดคุยสามีก็สนใจถามแต่ว่า
เราไปรู้ข้อมูลของผู้หญิงมาจากไหน เราก็ไม่ตอบ
บอกแค่ว่าถ้ารักผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ต้องไปสนใจอะไรหรอก จะมีลูกหรือไม่มีลูกก็ไม่สำคัญ
และเราดันปากไม่ดีประชดใส่อีกว่า คนแบบนี้สิถึงสมควรคู่กันเพราะมีศีลเสมอกัน
ต่างฝ่ายต่างทิ้งลูกตัวเองได้ลง เพียงเพราะเห็นแต่ความสุขส่วนตัว
ตั้งแต่วันนั้นสามีก็กลับมามึนตึงเหมือนเดิมอีก
ปฏิเสธทุกสิ่งที่เราทำให้ (เรายังปฏิบัติหน้าที่ภรรยาอยู่บ้าง คือดูแลเรื่องอาหารการกินแต่ไม่ทุกมื้อ)
ตอนนี้เราเลยไม่อยากจะเตรียมอาหารไว้ให้เขาแล้ว เสียดายต้องมาเททิ้ง
และเราสงสัยว่า พฤติกรรมที่เขาร้องไห้นี่ เขาเล่นละครใช่หรือเปล่าคะ
และทำไมเขาถึงหน้าด้านปฏิเสธว่าไม่เคยพูดว่าจะไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น
เรารู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนที่เราเคยรู้จักเลย เรารู้สึกว่าเขาน่ากลัวมากค่ะ
ถ้าเขาสามารถร้องไห้เพื่อเล่นละครตบตาเราได้
(วันรุ่งขึ้นจะเป็นวันรวมญาติค่ะ เราเลยเดาว่าสามีต้องการให้เราไม่กระโตกกระตากให้ญาติ ๆ เขารู้)