เมื่อวันที่ 19 ที่ผ่านมาเป็นวันซึ่งเป็นวันที่หลายๆคนได้หยุดกัน ผมจึงได้ตัดสินใจใช้วันหยุดอันแสนน้อยนิดให้คุ้มค่า
จึงเลือกเดินทางไปที่เซนทรัลพระราม 2 ขั้นแรกก็หาร้านตัดผมสะหน่อยก็มีพนักงานเอาหนังสือทรงผมมาใ้เลือกไม่ถูกใจสักทรง
เลยเปิด google ลองหาทรงเองก็ไปเจอพ่อหนุ่มแบรทพิททันทีที่ได้เห็น เห้ยนี่มันเรานี่หว่าบอกพนักงานว่าเอาแบบนี้เลยพี่ตัดเสร็จช่างยังบอกว่าเหมือน
พอตัดผมเสร็จก็บ่ายพอดีรู้สึกหิวในใจนั้นอยากกินสเต็กเนื้อเพราะที่บ้านเอาเข้าไปกินไม่ได้ทางบ้านนับถือเจ้ามแม่กวนอิมกันแต่ผมไม่ได้นับถืออะไร
ผมเคยถามเจ้าแม่แล้วนะว่าถ้าเอาเนื้อมากินบ้างจะได้ไหมเจ้าแม่ไม่ตอบอะไรแต่ท่านยกมือ OK!!! เคยเอาเข้าบ้านไปครั้งนึงโดนด่าหูชาเลยแหะๆ
กลับมาเรื่องสเต็กเนื้อในความเป็นจริงออกเดินทางตามหาร้านสเต็กลองเดินไปที่ร้านซานตาเฟ่ดูก่อนเพราะไม่อยากใช้เงินเยอะหมดกับค่าแปลงกาย
เป็นแบรทพิทไปเยอะพอสมควรแล้วแต่ปรากฏว่าคนเยอะมากๆ แต่ด้วยความหิวและความอยากเอาฟร๊ะยังเหลืออีกร้านนั่นก็คือซิสเลอร์นั่นเอง
มองคร่าวๆคนพอประมาณยังพอทนความหิวได้ตัดสินใจวิ่ง 100 เมตรไปรับบัตรคิวสอบถามพนักงานว่ารอประมาณกี่คิวครับก็ได้คำตอบมาว่า 16 คิว
และแล้วก็ถึงคิวของเราสักที่พนักงานพาไปนั้งที่โต๊ะสักพนักก็มารับออเดอร์ก็สั่งอาหารไป 1 ชุดเป็นชุดสเต็กเนื้อกับสเต็กไก่ อ่อโค้กรีฟิลด้วย อิอิ
ระหว่างรออาหารมาก็เดินไปตักซุปมาซดให้คล่องคอสะหน่อยเวลากินจะได้ไม่ฝืดคอ แต่ระหว่างที่กำลังจะซดซุปนั่นเองได้มีกลุ่มครอบครัวใหญ่ได้
มานั้งโต๊ะข้างหลังของผม(ประมาณ 10 คน)ได้ทะยอยแทรกร่างของพวกเค้าไปนั้งที่โต๊ะ โดยไม่สนใจเลยว่ามีแบรทพิทกำลังนั้งซดซุปอยู่ทั้งกระแทก
ทั้งเอามือมาท้าวบนโต๊ะของแบรทพิท แต่ทันใดนั่นเองคุณยายของครอบครัวนั่นก็ได้ดุหลานๆขึ้นมาว่าอย่าไปทำแบบนั้นสิลูกคนเราต้องมีความเกรงใจ
คนอื่นเค้าบ้างไปนั้งให้เรียบร้อย แต่ครับแต่คุณครอบครัวนี้แกไม่ได้รับบัตรคิวพร้อมกันครับเท่าที่ได้ยินเค้าคุยกัน มี 4 คนในนั้นที่มาทีหลัง
แต่เรื่องของเรื่องคือว่าทำไมพวกคุณไม่ไปรอคิวหน้าร้าน พวกคุณยืนรอคิวในร้านทำไมเริ่มจากการขอเก้าอี้โต๊ะผมไป 1 ตัว(จริงๆแกจะหยิบไป 3 ตัวแหละ)
แต่แบรทพิทส่งสายตาไม่พอใจอย่างแรงไปพวกเค้าเลยเกรงใจดึงไปแค่ตัวเดียว คนอื่นก็ยืนมุ่งอยู่อย่างนั้นให้ความรู้สึกเหมือนมาแข่งกินจุมีกองเชียร์ประมาณนั้นเลย
มาถึงตอนอาหารมาเสริมผมนี่รีบบรรจงหันสเต็กเนื้อก่อนอันดับแรก พอเอาเข้าปากเท่านั้นภาพเจ้าแม่กวนอิ่มก็ลอยมาพร้อมยกนิ้ว OK!! อ่าาามันชุ่มคอสะเหลือเกิน
ระหว่างที่นั้งกินหลานๆของคุณยายโต๊ะข้างๆก็วิ่งเล่นบ้าง เดินไปเอาของที่คุณยายสั่งช่างเป็นหลานที่กตัญญูสะเหลือเกินแต่ไม่ใช่สำหรับผม
หลานแกเดินไปตักประมาณ 10 กว่ารอบ ทั้งชนโต๊ะทั้งท้าวโต๊ะทั้งยืนค้ำหัวผมเป็นยังงี้ตลอดในใจคิดว่าจะแจ้งพนักงานดีไหม แต่พนักงานก็ยุ่งกันมากๆ
ผมเลยไม่บอกดีกว่าลองจัดการปัญหาเองดีกว่า ตัดสินใจหันไปส่งสายตาอำมหิตใส่ได้ผลเลยครับคุณยายก็ดุหลานอีกครั้ง ผมก็อุ่นใจที่มีคุณยายของโต๊ะ
ข้างๆคอยปรามหลานๆก็นั้งกินจนสเต็กเนื้อหมดแต่ยังเหลือสเต็กไก่ เอาวะล้างปากสะหน่อยเดินไปตักซุปอีกรอบแล้วกันอ่อผมลืมบอกไปว่า
พ่อกับแม่ของหลานๆคุณยายก็มาด้วยแต่ก็ไม่ได้สนใจในสิ่งที่คุณลูกๆของพวกเค้าทำต่อผู้อื่นเลย ทั้งคนเล็กคนโตทั้งวัยรุ่นหลานๆที่น่ารักของคุณยาย
กลับไม่น่ารักสำหรับผมเลยสักนิด กลับมานั้งซดซุปกันต่อเดี๊ยวไก่จะติดคอระหว่างนี้ก็ถึงคิวของหลานๆคุณยายอีก 4 คน ได้โต๊ะมุมสุดของร้าน
ซึ่งโต๊ะที่ผมนั้งนั้นอยู่บริเวณกลางร้านติดกับแคชเชียร์ ที่นี่แหละครับขบวนพาเรดก็ได้เกิดขึ้นเดินกันให้วุ่นสิครับเดี๊ยวกินโต๊ะนั้นเดี๊ยวก็เดินมาโต๊ะนี้
ส่วนโต๊ะที่ผมนั้งอยู่ให้อารมณ์แบบคล้ายๆนั้งทานอาหารบนแพ โคลงไปโคลงมาบางทีมีมือที่มองไม่เห็นมาท้าวที่โต๊ะอยู่เนืองๆ สุดท้ายผมหมดอารมณ์ในการกินแล้วครับ
ไม่ได้กลัวเมาคลื่นนะครับที่โต๊ะมันโคลงแบบนั้น แต่กลัวจะเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่เลยขอเช็คบิลเลยแล้วกันสุดท้ายก็เหลือไก่ไว้ครึ่งชิ้นแอบเสียดายแต่มันไม่มีความอยากจะกินต่อแล้ว
#การเลี้ยงลูก เพราะอยากให้ใส่ใจต่อสิ่งที่ลูกๆจะกระทำต่อผู้อื่นบ้างไม่ใช่เอาแต่คุยกันสองคนโดยไม่สนใจลูกเลย
#การสอนลูก ควรจะสอนมารยาทในการทานอาหารร่วมกับผู้อื่นด้วย
สุดท้ายนี้ติดใจทางร้านอยู่เรื่องเดียว คือติดใจเรื่องสเต็กเรื่องเดียวคือระดับความสุขขอสเต็กผมสั่ง Medium Rare ไปแต่ที่ได้มาเป็น Medium well done
ตอนนั้นเห็นทางร้านยุ่งๆเลยไม่ได้คุยกันเรื่องนี้เพราะผมเองก็อารมณ์เสียกับโต๊ะข้างๆอยู่แล้วด้วย
การไปกินข้าวอย่างไม่มีความสุขในวันหยุดอันแสนวิเศษของผม
จึงเลือกเดินทางไปที่เซนทรัลพระราม 2 ขั้นแรกก็หาร้านตัดผมสะหน่อยก็มีพนักงานเอาหนังสือทรงผมมาใ้เลือกไม่ถูกใจสักทรง
เลยเปิด google ลองหาทรงเองก็ไปเจอพ่อหนุ่มแบรทพิททันทีที่ได้เห็น เห้ยนี่มันเรานี่หว่าบอกพนักงานว่าเอาแบบนี้เลยพี่ตัดเสร็จช่างยังบอกว่าเหมือน
พอตัดผมเสร็จก็บ่ายพอดีรู้สึกหิวในใจนั้นอยากกินสเต็กเนื้อเพราะที่บ้านเอาเข้าไปกินไม่ได้ทางบ้านนับถือเจ้ามแม่กวนอิมกันแต่ผมไม่ได้นับถืออะไร
ผมเคยถามเจ้าแม่แล้วนะว่าถ้าเอาเนื้อมากินบ้างจะได้ไหมเจ้าแม่ไม่ตอบอะไรแต่ท่านยกมือ OK!!! เคยเอาเข้าบ้านไปครั้งนึงโดนด่าหูชาเลยแหะๆ
กลับมาเรื่องสเต็กเนื้อในความเป็นจริงออกเดินทางตามหาร้านสเต็กลองเดินไปที่ร้านซานตาเฟ่ดูก่อนเพราะไม่อยากใช้เงินเยอะหมดกับค่าแปลงกาย
เป็นแบรทพิทไปเยอะพอสมควรแล้วแต่ปรากฏว่าคนเยอะมากๆ แต่ด้วยความหิวและความอยากเอาฟร๊ะยังเหลืออีกร้านนั่นก็คือซิสเลอร์นั่นเอง
มองคร่าวๆคนพอประมาณยังพอทนความหิวได้ตัดสินใจวิ่ง 100 เมตรไปรับบัตรคิวสอบถามพนักงานว่ารอประมาณกี่คิวครับก็ได้คำตอบมาว่า 16 คิว
และแล้วก็ถึงคิวของเราสักที่พนักงานพาไปนั้งที่โต๊ะสักพนักก็มารับออเดอร์ก็สั่งอาหารไป 1 ชุดเป็นชุดสเต็กเนื้อกับสเต็กไก่ อ่อโค้กรีฟิลด้วย อิอิ
ระหว่างรออาหารมาก็เดินไปตักซุปมาซดให้คล่องคอสะหน่อยเวลากินจะได้ไม่ฝืดคอ แต่ระหว่างที่กำลังจะซดซุปนั่นเองได้มีกลุ่มครอบครัวใหญ่ได้
มานั้งโต๊ะข้างหลังของผม(ประมาณ 10 คน)ได้ทะยอยแทรกร่างของพวกเค้าไปนั้งที่โต๊ะ โดยไม่สนใจเลยว่ามีแบรทพิทกำลังนั้งซดซุปอยู่ทั้งกระแทก
ทั้งเอามือมาท้าวบนโต๊ะของแบรทพิท แต่ทันใดนั่นเองคุณยายของครอบครัวนั่นก็ได้ดุหลานๆขึ้นมาว่าอย่าไปทำแบบนั้นสิลูกคนเราต้องมีความเกรงใจ
คนอื่นเค้าบ้างไปนั้งให้เรียบร้อย แต่ครับแต่คุณครอบครัวนี้แกไม่ได้รับบัตรคิวพร้อมกันครับเท่าที่ได้ยินเค้าคุยกัน มี 4 คนในนั้นที่มาทีหลัง
แต่เรื่องของเรื่องคือว่าทำไมพวกคุณไม่ไปรอคิวหน้าร้าน พวกคุณยืนรอคิวในร้านทำไมเริ่มจากการขอเก้าอี้โต๊ะผมไป 1 ตัว(จริงๆแกจะหยิบไป 3 ตัวแหละ)
แต่แบรทพิทส่งสายตาไม่พอใจอย่างแรงไปพวกเค้าเลยเกรงใจดึงไปแค่ตัวเดียว คนอื่นก็ยืนมุ่งอยู่อย่างนั้นให้ความรู้สึกเหมือนมาแข่งกินจุมีกองเชียร์ประมาณนั้นเลย
มาถึงตอนอาหารมาเสริมผมนี่รีบบรรจงหันสเต็กเนื้อก่อนอันดับแรก พอเอาเข้าปากเท่านั้นภาพเจ้าแม่กวนอิ่มก็ลอยมาพร้อมยกนิ้ว OK!! อ่าาามันชุ่มคอสะเหลือเกิน
ระหว่างที่นั้งกินหลานๆของคุณยายโต๊ะข้างๆก็วิ่งเล่นบ้าง เดินไปเอาของที่คุณยายสั่งช่างเป็นหลานที่กตัญญูสะเหลือเกินแต่ไม่ใช่สำหรับผม
หลานแกเดินไปตักประมาณ 10 กว่ารอบ ทั้งชนโต๊ะทั้งท้าวโต๊ะทั้งยืนค้ำหัวผมเป็นยังงี้ตลอดในใจคิดว่าจะแจ้งพนักงานดีไหม แต่พนักงานก็ยุ่งกันมากๆ
ผมเลยไม่บอกดีกว่าลองจัดการปัญหาเองดีกว่า ตัดสินใจหันไปส่งสายตาอำมหิตใส่ได้ผลเลยครับคุณยายก็ดุหลานอีกครั้ง ผมก็อุ่นใจที่มีคุณยายของโต๊ะ
ข้างๆคอยปรามหลานๆก็นั้งกินจนสเต็กเนื้อหมดแต่ยังเหลือสเต็กไก่ เอาวะล้างปากสะหน่อยเดินไปตักซุปอีกรอบแล้วกันอ่อผมลืมบอกไปว่า
พ่อกับแม่ของหลานๆคุณยายก็มาด้วยแต่ก็ไม่ได้สนใจในสิ่งที่คุณลูกๆของพวกเค้าทำต่อผู้อื่นเลย ทั้งคนเล็กคนโตทั้งวัยรุ่นหลานๆที่น่ารักของคุณยาย
กลับไม่น่ารักสำหรับผมเลยสักนิด กลับมานั้งซดซุปกันต่อเดี๊ยวไก่จะติดคอระหว่างนี้ก็ถึงคิวของหลานๆคุณยายอีก 4 คน ได้โต๊ะมุมสุดของร้าน
ซึ่งโต๊ะที่ผมนั้งนั้นอยู่บริเวณกลางร้านติดกับแคชเชียร์ ที่นี่แหละครับขบวนพาเรดก็ได้เกิดขึ้นเดินกันให้วุ่นสิครับเดี๊ยวกินโต๊ะนั้นเดี๊ยวก็เดินมาโต๊ะนี้
ส่วนโต๊ะที่ผมนั้งอยู่ให้อารมณ์แบบคล้ายๆนั้งทานอาหารบนแพ โคลงไปโคลงมาบางทีมีมือที่มองไม่เห็นมาท้าวที่โต๊ะอยู่เนืองๆ สุดท้ายผมหมดอารมณ์ในการกินแล้วครับ
ไม่ได้กลัวเมาคลื่นนะครับที่โต๊ะมันโคลงแบบนั้น แต่กลัวจะเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่เลยขอเช็คบิลเลยแล้วกันสุดท้ายก็เหลือไก่ไว้ครึ่งชิ้นแอบเสียดายแต่มันไม่มีความอยากจะกินต่อแล้ว
#การเลี้ยงลูก เพราะอยากให้ใส่ใจต่อสิ่งที่ลูกๆจะกระทำต่อผู้อื่นบ้างไม่ใช่เอาแต่คุยกันสองคนโดยไม่สนใจลูกเลย
#การสอนลูก ควรจะสอนมารยาทในการทานอาหารร่วมกับผู้อื่นด้วย
สุดท้ายนี้ติดใจทางร้านอยู่เรื่องเดียว คือติดใจเรื่องสเต็กเรื่องเดียวคือระดับความสุขขอสเต็กผมสั่ง Medium Rare ไปแต่ที่ได้มาเป็น Medium well done
ตอนนั้นเห็นทางร้านยุ่งๆเลยไม่ได้คุยกันเรื่องนี้เพราะผมเองก็อารมณ์เสียกับโต๊ะข้างๆอยู่แล้วด้วย