{ยามดึก} กับความรักที่ใกล้จะหมดลง..

ผู้ชายคนนึง เข้ามาในชีวิต
ผู้ชายคนนึง รักและดีกับเรา
ขอเค้าอย่างเดียวคืออย่าเปลี่ยนไป..
เป็นตัวเองอย่างไร ให้เป็นแบบนั้น..

เพราะคำว่าอย่าเปลี่ยนไปรึป่าว เราถึง..
ไม่เคยมีช่วงโปร ..
ไม่มีดอกไม้ในวันสำคัญ..
เค้าเป็นตัวเค้าเองจริงๆ..

เค้าไม่เคยทำกับเราเหมือนแฟนผญคนอื่น
ไม่เคย ถือของ เซอร์ไพร์ช เค้าไม่หวาน
ไม่เคยชมเรา มีแต่ว่าเราด้อยเรื่องนั้นนี้ จนเรากลายเป็นคนไม่มั่นใจ
เราเหมือนเพื่อนผชของเค้า อาจเพราะรักเรามาจากคำว่าเพื่อน
เราก็มีอารมณ์อยากเป็นเจ้าหญิงของใครสักคน
อยากมีคนเอาใจ ใส่ใจเราบ้าง

สิ่งที่ตอกย้ำเรา ว่าเราไม่ค่อยสำคัญกับเค้า..
พ่อแม่เค้า ไม่เคยรู้ว่าเราเป็นใคร..
รู้แค่ว่าเป็นแฟนกัน
โทรศัพท์จากพ่อแม่เค้า จะรับทีต้องเดินออกไปคุยข้างนอก
อยู่กับเรา ถ้าพ่อแม่โทรมา ไม่เคยรับสาย..

เรารู้สึกไปเองรึป่าว
หรือเราเปรียบเทียบกับครอบครัวเราเอง
พ่อแม่เรารู้ว่าเค้าคือใคร
โทรศัพท์มา เรารับและบอกเสมอถ้าอยู่กับเค้า
หรือเรื่องนี้เราไม่ควรคิดในหัวอีก..

ทั้งหมดข้างบนเราก็ยังพูดได้ว่า เราเจ็บ แต่เรารักเธอนะ
ตอนนี้ รักของเธอ เรารู้ว่ามันใกล้จะหมด..

คงอาจเพราะเรา ..
อาจเพราะคำบอกเลิกทุกครั้งที่ทะเลาะ
อาจเพราะคำว่าลำคาน
อาจเพราะการเอาแต่ใจ
อาจเพราะอยากได้การดูแลแบบที่ผญ คนนึงควรได้
อาจเพราะการงี่เง่า เรื่องมาก ขี้โมโห ขึ้นเสียง คำด่า

.. ทั้งหมดนี้อาจพูดไม่ได้เต็มปากว่าเราทำเพราะเรารัก
แต่เราก็คนคนนึง มีอารมณ์ มีความรู้สึก
เราแค่อยากบอกว่าเราขอโทษในทุกการกระทำที่เราทำไม่ดี
และอยากบอกเธอว่า เรารู้สึกได้ ว่ารักที่เธอให้เรา มันน้อยลง
เธอไม่เคยพูดห้วนๆ ไม่เคยหงุดหงิดง่าย
แต่ตอนนี้มันมีการกระทำแบบนี้ทั้งหมด
เราขอโทษนะ อาจเพราะตัวเราเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เธอเปลี่ยนไป

ขอบคุณที่เคยมาเป็นส่วนนึงของชีวิตเรา
ให้เราได้รู้จักความรัก
ให้ได้มีประสบการณ์ต่างๆ
ขอบคุณนะ ขอบคุณจริงๆ..