เราเป็นเกย์รับ อายุตอนนี้ก็ยี่สิบสาม อาการที่ว่าคือ มันรู้สึกอยากมีใครสักคนนะ เเต่พอมีคนเข้ามาก็รู้ว่าเบื่อ ไม่อยากคุยล่ะ รู้อยากอยู่คนเดียวดีกว่า เเต่พออยู่คนเดียวเหมือนตอนนี้ก็อยากมีคนที่พอดี สักคน ตอนนี้โสดมาแปดเดือนล่ะ เเต่ตลอดเเปดเดือนกว่าๆนี่ก็มีคนเข้ามาคุยนะ เเต่ก็ได้เเค่คุย คุนกันไม่นาน สุดท้ายเราก็ตัดสินใจที่จะเดินออกมาดีกว่าด้วยหลายเหตุผลที่ทำให้ตัดสินใจยุติการคุยกัน โดยการที่เราก็ออกมาเงียบๆ ไม่ตอบไลน์ เฉยๆ ไม่สนใจ จนสุดท้ายก็มาอยู่คนเดียว เเต่ก็รู้สึกคิดมาเสมอนะ ว่าสักวัน มันต้องมีสักคนซิ ที่ไช่ คนเปนพันล้านคน ทำไมจะไม่มีใคร เพียวเเค่คนเดียวเองที่จะมาคอยดูแลกันเเละกัน เเละอีกอย่างไ่เข้าใจ ทำไมเกย์สมัยนี่มันฉาบฉวยจังเลยแหะ เข้ามาคุยกันได้เเค่อาทิตเดียวนี่จะเอาล่ะ พอปฎิเสธก็คิดจะเลิก สุดท้ายเลิกก็เลิกซิ หรือว่าการคบกันต้องได้กันก่อนจึงจะคบกันได้ เฮ้อ ชีวิตก็อยากมีใครสักคนเนาะที่อยู่ข้างๆกัน บางทีเห็นเพื่อนๆเค้ามี อาการอยากมีครสักคนนี้กระตุ้นมาก เเต่พอเวลาจิงมีคนเข้ามากลับรู้สึกว่า การเริ่มใหม่นี่มันยากมากเลยเนาะ การที่เราจะเริ่มใหม่กับใครสักคนมันเป็นสิ่งที่รู้สึกว่ามันไม่ได้ง่ายเลยอ่ะ
ไม่รู้เป็นอะไร มันมีอาการแบบนี้อ่ะ