คือเราก็ไม่รู้จะเริ่มเล่ายังไง
อ่ะเริ่มเลยล่ะกัน
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราก็เป็นคนธรรมดานี่แหละ แต่ดันเรียนวิศวะไง
แถมหน้าตาก็บ้านๆนะ แต่พอไปวัดไปวาได้ แล้วก็ดันอยากมีแฟนสวยไง แล้วมันก็มีอยู่วันนึง ก็นั่งเล่นเฟสบุคอยู่ปกตินี่แหละ แล้วก็มีใครคนนึงมาไลค์รูปเรานี่แหละ(น่ารักเตะตาเลย) เจอยังงี้ก็ทักซิครับ เออลืมบอกไป เธอคนนี้เรียนสถาปัตย์(ออกแบบภายใน)
เข้าทางซิครับ วิศวะกะสถาปัตย์ คู่กัน~~
ต่อๆ หลังจากนั้นก็เริ่มคุยกันบ่อยขึ้น (กวนตีนเค้าทุกวันไม่รู้ลำคาญรึป่าว) ช่วงนั้นมันเป็นช่วงปิดเทอม ก็ได้แต่คุยกันทุกวัน ไม่เคยได้เจอหน้าเลย แต่ก็ไม่ได้อะไรหรอกเพราะปิดเทอม เดี๋ยวเปิดเทอมก็ได้เจอกัน อ่ะข้ามไปเปิดเทอมเลยล่ะกัน พอช่วงเปิดเทอมที่ม.เราจะเป็นช่วงรับน้อง งานเยอะมากอีเว้นนี่มาเต็ม
แต่ก็ยังไม่เห็นหน้ากันอยุ่ดีรับน้อง ก็อยู่ข้างๆกันแท้
อ่ะข้ามไปตอนเจอกันเลย วันนั้นเป็นวันแดดร้อนแต่ดันอยากกินข้าวหลังม. ตอนขากลับจะเดินเข้าม.ก็บังเอิญเห็นเธออยู่กับเพื่อนสมัยมัธยม(เข้าทางล่ะมีคนชง) เราก็เลยยิ้มหวานให้ไป~~
หลังจากเจอกันวันนั้น ก็เจอกันบ่อยขึ้น กินข้าวด้วยกันบ่อยขึ้น
กลับดึกโดนแม่บ่นบ่อยขึ้น5555 แต่ก็คุ้มโมเม้นงี้ไม่มีบ่อย
พออยู่ด้วยกันบ่อยขึ้น เริ่มรู้สึกล่ะว่าคนนี้แหละ เออลืมบอกไปเธอคนนี้ค่อนข้างอวบๆ ความสูงก็เท่าไหล่เอง น่ารักพอสมควรแหละ เอาเป็นว่าผ่าน
ต่อๆ หลังจากเจอกันบ่อยขึ้น เราก็เริ่มแสดงออกแล้วว่าจีบนั่นแหละ ก็คุยคุยกันได้สักพักแหละ (พอมีความคิดว่าคนนี้ปล่อยผ่านไปได้ไง) ก็ขอคบซิ ตอนขอนี้อึ้งไปเกือบครึ่งชั่วโมงเลย
.
.
ได้คำตอบว่า อืม..~~~ มาคำเดียวโดดๆเลย (ยิ้มดิ๊ครับหน้าบานสุดๆ) แล้วก็มีต่อมาว่า .....ห้ามทำเราเสียใจนะ.
.
.
ต่อๆ หลังจากนั้นเราก็จะเจอกันเฉพาะตอนเย็นๆ งานเค้าเยอะแหละเข้าใจ (สถาปัตย์งานเยอะนะแต่เค้าก็แบ่งเวลาให้เราได้)
ไม่ได้อีเว้นเยอะขนาดนั้น
.
.
เริ่มตรงนี้แหละ วันนั้นเป็นวันสอบมิดเทอมวันสุดท้าย เธอไม่มีสอบแต่เราดันมี ก็ไม่เป็นไร วันนั้นเราก็สอบเสร็จประมาณเที่ยง
เราก็ดิ่งไปหาเธอเลย นั่งรอเกือบชั่วโมง(แค่นี้เอง) วันนั้นไม่ได้นัดก่อนด้วยว่าจะไปข้างนอก(หงุดหงิดเลยนะซิ) ไม่เป็นไรง้อได้555
วันนั้นเราไปเที่ยววังหลังกัน เราก็ไม่รู้ว่าเธอไม่ชอบนั่งเรือ จับมือเราแน่เลย แล้วเราก็พาเค้าไปกินซูชินี่แหละ เค้าบ่นอยากกิน
แต่วันนั้นคนดันเยอะคิวยาวด้วย.. (โมโหหิวนั้นแหละ)
เข้าใจไงว่าหิว ก็เลยพาเธอไปหาไรกินเบาก่อน(ขนมจีนมั้ง)
พอกินอิ่มแล้วก็มาต่อแถวกินซูชิต่อ(พากันอ้วน)
.
.
.
กินเสร็จก็กลับเลย อิ่มวันนี้เป็นวันแรกและวันสุดท้ายที่เราเดินจับมือกัน เที่ยวด้วยกัน.
.
.
หลังจากนั้นเธอก็เริ่มไม่คุยด้วย เราก็ไม่รู้เพราะไร
เราเป็นคนที่ว่าอยากรู้ต้องรู้ไม่ชอบการปิดบัง
วันนั้นก็เป็นช่วงหัวค้ำมั้ง เธอไปเดินงานหนังสือ เราก็เลิกจากเรียนรด.
.
.
เหตุการเริ่มตรึงเครียด ทะเราะกันหนักเลย แต่เค้าอยากจะปล่อยมือเราอยุ่แล้วด้วย เราพยายื้อแล้วนะแต่ก็ไม่สำเร็จอ่ะ
เลิกกันโดยที่ไม่มี" คำบอกเลิกสักคำ" เจ็บสัส
.
.
ไม่มีไรล่ะอยากละบายแค่นี้แหละ
#ขอโทษนะที่ทำให้เธอร้องไห้เพราะเราวันนั้น แถบจะนั่งรถไปหาเลยนะ แต่ก็ขอโทษที่เราไม่ได้ไป
#วันนี้เราเจอแก แกยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ
#วันนี้เรายังเป็นเพื่อนแกรึป่าวเค้าไม่รู้นะ แต่บอกไว้เลยแกยังเป็นเพื่อนเค้าเสมอ.
#4เดือนล่ะนะที่แกหายไป.
#18/02/58
ความรักคือการให้จริงหรอ.
อ่ะเริ่มเลยล่ะกัน
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราก็เป็นคนธรรมดานี่แหละ แต่ดันเรียนวิศวะไง
แถมหน้าตาก็บ้านๆนะ แต่พอไปวัดไปวาได้ แล้วก็ดันอยากมีแฟนสวยไง แล้วมันก็มีอยู่วันนึง ก็นั่งเล่นเฟสบุคอยู่ปกตินี่แหละ แล้วก็มีใครคนนึงมาไลค์รูปเรานี่แหละ(น่ารักเตะตาเลย) เจอยังงี้ก็ทักซิครับ เออลืมบอกไป เธอคนนี้เรียนสถาปัตย์(ออกแบบภายใน)
เข้าทางซิครับ วิศวะกะสถาปัตย์ คู่กัน~~
ต่อๆ หลังจากนั้นก็เริ่มคุยกันบ่อยขึ้น (กวนตีนเค้าทุกวันไม่รู้ลำคาญรึป่าว) ช่วงนั้นมันเป็นช่วงปิดเทอม ก็ได้แต่คุยกันทุกวัน ไม่เคยได้เจอหน้าเลย แต่ก็ไม่ได้อะไรหรอกเพราะปิดเทอม เดี๋ยวเปิดเทอมก็ได้เจอกัน อ่ะข้ามไปเปิดเทอมเลยล่ะกัน พอช่วงเปิดเทอมที่ม.เราจะเป็นช่วงรับน้อง งานเยอะมากอีเว้นนี่มาเต็ม
แต่ก็ยังไม่เห็นหน้ากันอยุ่ดีรับน้อง ก็อยู่ข้างๆกันแท้
อ่ะข้ามไปตอนเจอกันเลย วันนั้นเป็นวันแดดร้อนแต่ดันอยากกินข้าวหลังม. ตอนขากลับจะเดินเข้าม.ก็บังเอิญเห็นเธออยู่กับเพื่อนสมัยมัธยม(เข้าทางล่ะมีคนชง) เราก็เลยยิ้มหวานให้ไป~~
หลังจากเจอกันวันนั้น ก็เจอกันบ่อยขึ้น กินข้าวด้วยกันบ่อยขึ้น
กลับดึกโดนแม่บ่นบ่อยขึ้น5555 แต่ก็คุ้มโมเม้นงี้ไม่มีบ่อย
พออยู่ด้วยกันบ่อยขึ้น เริ่มรู้สึกล่ะว่าคนนี้แหละ เออลืมบอกไปเธอคนนี้ค่อนข้างอวบๆ ความสูงก็เท่าไหล่เอง น่ารักพอสมควรแหละ เอาเป็นว่าผ่าน
ต่อๆ หลังจากเจอกันบ่อยขึ้น เราก็เริ่มแสดงออกแล้วว่าจีบนั่นแหละ ก็คุยคุยกันได้สักพักแหละ (พอมีความคิดว่าคนนี้ปล่อยผ่านไปได้ไง) ก็ขอคบซิ ตอนขอนี้อึ้งไปเกือบครึ่งชั่วโมงเลย
.
.
ได้คำตอบว่า อืม..~~~ มาคำเดียวโดดๆเลย (ยิ้มดิ๊ครับหน้าบานสุดๆ) แล้วก็มีต่อมาว่า .....ห้ามทำเราเสียใจนะ.
.
.
ต่อๆ หลังจากนั้นเราก็จะเจอกันเฉพาะตอนเย็นๆ งานเค้าเยอะแหละเข้าใจ (สถาปัตย์งานเยอะนะแต่เค้าก็แบ่งเวลาให้เราได้)
ไม่ได้อีเว้นเยอะขนาดนั้น
.
.
เริ่มตรงนี้แหละ วันนั้นเป็นวันสอบมิดเทอมวันสุดท้าย เธอไม่มีสอบแต่เราดันมี ก็ไม่เป็นไร วันนั้นเราก็สอบเสร็จประมาณเที่ยง
เราก็ดิ่งไปหาเธอเลย นั่งรอเกือบชั่วโมง(แค่นี้เอง) วันนั้นไม่ได้นัดก่อนด้วยว่าจะไปข้างนอก(หงุดหงิดเลยนะซิ) ไม่เป็นไรง้อได้555
วันนั้นเราไปเที่ยววังหลังกัน เราก็ไม่รู้ว่าเธอไม่ชอบนั่งเรือ จับมือเราแน่เลย แล้วเราก็พาเค้าไปกินซูชินี่แหละ เค้าบ่นอยากกิน
แต่วันนั้นคนดันเยอะคิวยาวด้วย.. (โมโหหิวนั้นแหละ)
เข้าใจไงว่าหิว ก็เลยพาเธอไปหาไรกินเบาก่อน(ขนมจีนมั้ง)
พอกินอิ่มแล้วก็มาต่อแถวกินซูชิต่อ(พากันอ้วน)
.
.
.
กินเสร็จก็กลับเลย อิ่มวันนี้เป็นวันแรกและวันสุดท้ายที่เราเดินจับมือกัน เที่ยวด้วยกัน.
.
.
หลังจากนั้นเธอก็เริ่มไม่คุยด้วย เราก็ไม่รู้เพราะไร
เราเป็นคนที่ว่าอยากรู้ต้องรู้ไม่ชอบการปิดบัง
วันนั้นก็เป็นช่วงหัวค้ำมั้ง เธอไปเดินงานหนังสือ เราก็เลิกจากเรียนรด.
.
.
เหตุการเริ่มตรึงเครียด ทะเราะกันหนักเลย แต่เค้าอยากจะปล่อยมือเราอยุ่แล้วด้วย เราพยายื้อแล้วนะแต่ก็ไม่สำเร็จอ่ะ
เลิกกันโดยที่ไม่มี" คำบอกเลิกสักคำ" เจ็บสัส
.
.
ไม่มีไรล่ะอยากละบายแค่นี้แหละ
#ขอโทษนะที่ทำให้เธอร้องไห้เพราะเราวันนั้น แถบจะนั่งรถไปหาเลยนะ แต่ก็ขอโทษที่เราไม่ได้ไป
#วันนี้เราเจอแก แกยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ
#วันนี้เรายังเป็นเพื่อนแกรึป่าวเค้าไม่รู้นะ แต่บอกไว้เลยแกยังเป็นเพื่อนเค้าเสมอ.
#4เดือนล่ะนะที่แกหายไป.
#18/02/58