นี่เป็นกระทู้แรกค่ะ อยู่ๆเกิดอยากเล่าเรื่องราวความรักในชีวิต
เราอายุ 21 แล้วค่ะ เมื่อก่อนเป็นคนอวบๆ แต่ตอนนี้อ้วนมาก112 กก. แล้วค่ะ เป็นคนเหมือนจะแรงๆ ใจร้อน แต่จริงๆไม่มีอะไรค่ะ ไม่ระราน นิ่งๆด้วยซ้ำ
กวนตีนค่ะ เป็นคนไม่หวาน พูดจาตรงๆ
เราเคยคบกันแฟนคนแรก ตอนนั้นอยู่ ม.2 เอง พี่เค้าอายุห่างกับเรา 8 ปีค่ะ เราคบกันนานพอสมควร เกือบ 6 ปีค่ะ เลิกกันตอนอยู่ ปี1 เทอม3 จริงๆแล้ว เชื่อว่าคนที่เข้ามาอ่านบางคน คงเสียดายเวลาแทน. แต่สำหรับเราไม่เลย ..
ตลอดเวลาที่เราคบกัน. เรารู้ตลอดเวลาว่าพี่เค้ามีคนอื่น แต่เราเลือกที่จะไม่พูด ปล่อยให้ทุกอย่างผ่านไป เราคิดเสมอว่าอะไรที่เป็นของๆเรา มันคือของๆเรา ถ้าไม่ใช่คือไม่ใช่ ตลอดเวลาที่คบกันพี่เค้าขอมี sex ตลอด แต่บอกเลยว่าไม่ค่ะ มากสุดคือเราจูบกันเท่านั้น เราไม่เคยมีอะไรใดๆทั้งสิ้น สิ่งหนึ่งที่ไม่ให้คือ ขนาดกูยังไม่เคยให้ยังรักกูคนเดียวไม่ได้เลย ถ้าให้ไปแล้วกูจะเหลืออะไร(คิดในใจนะคะ) ด้วยความที่เราเป็นคนห้าว ถึงจะเรียนญ ล้วน แต่มีเพื่อน ผช เยอะมาก พี่เค้าถึงแม้จะเจ้าชู้ แต่เค้าก็ขี้หึงเรามากๆ ขนาดเพื่อนเป้นทอมยังไม่ยอมให้โดนตัวเลย แต่เราเฉยๆมันไร้สาระมาก
มีหลายๆเหตุการณ์ที่ทำให้เราโตขึ้น มีเหตุผลในการตัดสินใจอะไรง่ายขึ้น ผช. คนนี้ทำร้ายจิตใจเราครั้งแล้วครั้งเล่ามาดูพฤติกรรมกันนะคะ
-แอบดูหนังกับคนอื่น
-แอบมีอะไรกับคนอื่น
-เอาเบอเราให้กิ๊ก แล้วกิ๊กโทรมาราวีเรา
-เราเป็นคนขี้แกล้ง เคยลองปลอมเสียงโทรไปหา คุยเรื่อยๆ แอบถามเค้าว่าคนในhi5 แฟนหรอ คำตอบที่ได้คือ"คนนั้นคบเล่นๆไม่ได้จริงจัง" ได้ยินกับหูเจ็บค่ะ แต่เก็บ
-เวลาคุยโทรศัพท์กันพอ ผญ. คนอื่นโทรมารีบรับสายแล้วก้ปล่อยให้เรารอ เป็น ชม. แต่ตอนคุยกะคนอื่นไม่รับสายค่ะ
-พา ผญ. อื่นไปเที่ยวกับเพื่อนๆด้วย เปิดตัวทั้งๆที่เพื่อนๆรู้อยู่แล้วว่าคบเรา
-ทุกครั้งที่โดนจับได้ โยนความผิดมาให้เราค่ะ ว่าเราไม่เข้าใจเค้า
-เวลากิ๊กมาระรานเรา ไม่เคยปกป้องเราเลย หาว่าเราผิดตลอด ทั้งๆที่เราอยู่เฉยๆ. ไม่เคยโทรตามด่า เลย
-ลืมวันเกิด วันครบรอบ
-ไม่เคยออกค่าอะไรให้เลยค่ะ ทุกครั้งหารตลอดบางทีออกให้ด้วย แต่ไม่ซีเรียสค่ะ
-บางครั้งที่ขอมี sex พอเราไม่ยอมมีขืนบ้าง แต่ไม่สำเร็จค้ะ
ตลอดเวลา เราเหมือนคนเก็บกดก็ไม่เชิงค่ะ เพราะไม่ชอบพุดเราเป็นคนแสดงความรักไม่เก่งค่ะ ติดกวนตีนด้วย นานๆทีจะบอกรักแต่เราแสดงให้เห้นถึงการกระทำมากกว่า ว่าเรารัก เรายอมได้ เราทนเจ็บได้แค่สุดท้ายเลือกเราก็พอ แต่ก็อย่างว่า พอตามใจก็เคยตัวยิ่งคบยิ่งเหมือนของตาย เหมือนตัวตลก ลืมบอกไป พีเค้ามีฝาแฝดค่ะ รู้เห็นเป็นใจให้นอกใจทั้งคู่ค่ะ มันสันดารเดียวกัน แฝดนรก..
จนวันนึงที่มันถึงทางตัน เค้ามั่นใจมาโดยตลอดว่าเรารักเคเามาก คงไม่มีวันบอกเลิกเค้าได้แน่ๆ. แต่ผิดค้ะ เราเป็นพวกระเบิดทีเดียวค่ะ. ช่วงนั้นเราทะเลาะกันบ่อย เป็นแบบนั้นมา 2-3 เดือน จนมาถุงวันเกิดเรา เราขอให้เค้าเลิกกับ ผญ. คนนึง คนๆนี้เรารู้ว่าเค้ามีอะๆรกันแน่ๆ. เพราะปกติเค้าเลือกเราตลอด แต่กับคนนี้ไม่ค่ะ เค้าบอกเค้าทำให้ไม่ได้ "ผมเลือกไม่ได้". เท่านั้นแหละ เรากดตัดสาย ร้องไห้ แต่ครั้งนี้ต่างจากการร้องไห้ทุกครั้งค่ะ
เราเก็บตัว ทบทวนทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ้านมาตลอดเกือบ6 ปี ตลอดเวลาที่ผ่านมา เจ็บไม่พอใช่ไหม?? ให้เค้าหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าเจ็บพอหรือยัง??? "เธอมาก่อนนะ 6 ปีแต่คนนั้นแค่3เดือนเค้าบอกเค้าเลือกไม่ได้" พอตัวเองมีสติขึ้น ก็เลยทำใจค่ะ
วันที่ 5 กพ. 255 . จำแม่นมาก
หลังจากที่หานไป7วันเราไม่โทรหาเค้าเลยซึ้งปกติเราง้อตลอด เค้าแปลกใจเลยโทรมา
เค้า: หายไปไหน ทำไมไม่โทรมา
เรา: มีอะไรหรอ
เค้า: เป็นอะไรอีก งอนหรอ
เรา: ตอนนีเราเป็นอะไรกัน
เค้า: .... เงียบสักพัก ...
เรา: หืม???
เค้า:แฟนกันไง
เรา: ไม่ใช่ เราเลิกกันตั้งแต่วันนั้นแล้ว
เค้า: วันไหน
เรา: วันที่เธอไม่เลือกเรา.. (กลั้นน้ำตาสุดๆ)
เค้า:เธอเข้าใจเราหน่อยสิ เราเลิกกับเค้าตอนนี้ไม่ได้
เรา: เราเข้าใจเธอตลอดหกปี แต่มันไม่ใช่วันนี้อีกแล้ว
เค้า: นี่เธอจะไปจริงๆใช่ไหม???
เรา: ใช่
เค้า : .... ร้องไห้.. แล้วพูดว่า ผมขอโทษ ให้โอกาสผมอีกครั้งได้ไหม ครั้งสุดท้ายจิงๆ
เรา: เราคิดว่าหกปี น่าจะมีโอกาสมากพอแล้ว เธอไม่เคยแม้แต่จะมองมัน เธอปล่อยมันไว้แบนั้น ในวันที่เราร้องไห้ เธอไปอยู่ไหน เธอทิ้งเราไว้ตรงนี้ แล้วเธอก็ไปสนุกกับพวกเขา ตอนนี้เราอยู่ได้แล้วโดยไม่ต้องมีเธอ เราชินแล้ว
เค้า: แต่เรารักเธอจริงๆ เราอาจจะสนุกกับคนอื่นแต่เราเลือกเธอตลอด
เรา: ถ้าเธอรักเราทำไมเธอต้องเลือก เราไม่เคยต้องเลือกเลยเพราะเรามีเธอคนเดียว
เค้า: เรามันแย่เอง เราทำเธอเสียใจมากใช่ไหม(ร้องไห้หนัก)
เรา: ก่อนไปขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม???
เค้า: ...เงียบ...
เรา: ขอบคุณนะสำหรับทุกอย่าง ขอบคุณที่ทำให้เรายิ้มได้ ขอบคุณที่ทำให้เรากล้าขึ้นสะพานลอย เรารักเธอมากนะ ตลอดเวลาที่เราผ่านทุกอย่างมาด้วยกัน เราไม่เสียดายเวลาเลย เพราะเราทำมันดีที่สุดแล้ว เราขอโทษด้วย ที่อดทนได้แค่นี้ ขอโทษที่เราไม่สามารถไปกับเธอได้ไกลกว่านี้ รักเค้าให้มากๆนะ
เค้า: ผมไม่ได้รักเค้า!!!
เรา:: แต่เธอก็เลือกไม่ได้ ในเมื่อเธอเลือกไม่ได้เราจะเลือกเองคือเราจะไป เลิกกันเท่านี้
แล้วเราก็ตัดสายไป ปิดเครื่อง ปล่อยให้เค้าร้องไห้ไปอย่างนั้น
ตอนนั้นคือร้องไห้นะ แต่ไม่ใช่เพราะความเสียใจเลย เราโล่งมากๆ มันไม่ได้เจ็บอย่างที่เราคิดหรือเพราะเราชินไม่รู้
หลัวจากนั้นมา. เค้าก็โทหาเราตลอด ขอคืนดีบ้าง สารพัด แต่เราก้ไม่กลับไปแล้ว
จนถึงตอนนี้เราเรียนอยู่ปี 3 แล้ว เลิกกันมาได้สองปี พี่เค้าก็ติดต่อมาเรื่อยๆเป็นระยะๆค่ะ
ตั้งแต่ความรักครั้งนั้นมาเราบอกกับตัวเองเลยว่า ฉันมีโอกาสให้ได้แค่ครั้งเดียว จะไม่ให้โอกาสใครฟุ่มเฟือยอีก กลายเป็นคนใจเเข็ง และไม่แคร์ความรู้สึกคนที่เข้ามาคบเท่าไหร่ ออกแนวพูดจาทำร้ายจิตใจบ้าง เปลี่ยนไปเป็นคนละคน ... คงไม่ให้ใจใครเต็ม 100 แล้วค่ะ
ความรักทำให้คนเปลี่ยนไปได้ (บอกเล่าความรักของแฟนแต่ละคน)
เราอายุ 21 แล้วค่ะ เมื่อก่อนเป็นคนอวบๆ แต่ตอนนี้อ้วนมาก112 กก. แล้วค่ะ เป็นคนเหมือนจะแรงๆ ใจร้อน แต่จริงๆไม่มีอะไรค่ะ ไม่ระราน นิ่งๆด้วยซ้ำ
กวนตีนค่ะ เป็นคนไม่หวาน พูดจาตรงๆ
เราเคยคบกันแฟนคนแรก ตอนนั้นอยู่ ม.2 เอง พี่เค้าอายุห่างกับเรา 8 ปีค่ะ เราคบกันนานพอสมควร เกือบ 6 ปีค่ะ เลิกกันตอนอยู่ ปี1 เทอม3 จริงๆแล้ว เชื่อว่าคนที่เข้ามาอ่านบางคน คงเสียดายเวลาแทน. แต่สำหรับเราไม่เลย ..
ตลอดเวลาที่เราคบกัน. เรารู้ตลอดเวลาว่าพี่เค้ามีคนอื่น แต่เราเลือกที่จะไม่พูด ปล่อยให้ทุกอย่างผ่านไป เราคิดเสมอว่าอะไรที่เป็นของๆเรา มันคือของๆเรา ถ้าไม่ใช่คือไม่ใช่ ตลอดเวลาที่คบกันพี่เค้าขอมี sex ตลอด แต่บอกเลยว่าไม่ค่ะ มากสุดคือเราจูบกันเท่านั้น เราไม่เคยมีอะไรใดๆทั้งสิ้น สิ่งหนึ่งที่ไม่ให้คือ ขนาดกูยังไม่เคยให้ยังรักกูคนเดียวไม่ได้เลย ถ้าให้ไปแล้วกูจะเหลืออะไร(คิดในใจนะคะ) ด้วยความที่เราเป็นคนห้าว ถึงจะเรียนญ ล้วน แต่มีเพื่อน ผช เยอะมาก พี่เค้าถึงแม้จะเจ้าชู้ แต่เค้าก็ขี้หึงเรามากๆ ขนาดเพื่อนเป้นทอมยังไม่ยอมให้โดนตัวเลย แต่เราเฉยๆมันไร้สาระมาก
มีหลายๆเหตุการณ์ที่ทำให้เราโตขึ้น มีเหตุผลในการตัดสินใจอะไรง่ายขึ้น ผช. คนนี้ทำร้ายจิตใจเราครั้งแล้วครั้งเล่ามาดูพฤติกรรมกันนะคะ
-แอบดูหนังกับคนอื่น
-แอบมีอะไรกับคนอื่น
-เอาเบอเราให้กิ๊ก แล้วกิ๊กโทรมาราวีเรา
-เราเป็นคนขี้แกล้ง เคยลองปลอมเสียงโทรไปหา คุยเรื่อยๆ แอบถามเค้าว่าคนในhi5 แฟนหรอ คำตอบที่ได้คือ"คนนั้นคบเล่นๆไม่ได้จริงจัง" ได้ยินกับหูเจ็บค่ะ แต่เก็บ
-เวลาคุยโทรศัพท์กันพอ ผญ. คนอื่นโทรมารีบรับสายแล้วก้ปล่อยให้เรารอ เป็น ชม. แต่ตอนคุยกะคนอื่นไม่รับสายค่ะ
-พา ผญ. อื่นไปเที่ยวกับเพื่อนๆด้วย เปิดตัวทั้งๆที่เพื่อนๆรู้อยู่แล้วว่าคบเรา
-ทุกครั้งที่โดนจับได้ โยนความผิดมาให้เราค่ะ ว่าเราไม่เข้าใจเค้า
-เวลากิ๊กมาระรานเรา ไม่เคยปกป้องเราเลย หาว่าเราผิดตลอด ทั้งๆที่เราอยู่เฉยๆ. ไม่เคยโทรตามด่า เลย
-ลืมวันเกิด วันครบรอบ
-ไม่เคยออกค่าอะไรให้เลยค่ะ ทุกครั้งหารตลอดบางทีออกให้ด้วย แต่ไม่ซีเรียสค่ะ
-บางครั้งที่ขอมี sex พอเราไม่ยอมมีขืนบ้าง แต่ไม่สำเร็จค้ะ
ตลอดเวลา เราเหมือนคนเก็บกดก็ไม่เชิงค่ะ เพราะไม่ชอบพุดเราเป็นคนแสดงความรักไม่เก่งค่ะ ติดกวนตีนด้วย นานๆทีจะบอกรักแต่เราแสดงให้เห้นถึงการกระทำมากกว่า ว่าเรารัก เรายอมได้ เราทนเจ็บได้แค่สุดท้ายเลือกเราก็พอ แต่ก็อย่างว่า พอตามใจก็เคยตัวยิ่งคบยิ่งเหมือนของตาย เหมือนตัวตลก ลืมบอกไป พีเค้ามีฝาแฝดค่ะ รู้เห็นเป็นใจให้นอกใจทั้งคู่ค่ะ มันสันดารเดียวกัน แฝดนรก..
จนวันนึงที่มันถึงทางตัน เค้ามั่นใจมาโดยตลอดว่าเรารักเคเามาก คงไม่มีวันบอกเลิกเค้าได้แน่ๆ. แต่ผิดค้ะ เราเป็นพวกระเบิดทีเดียวค่ะ. ช่วงนั้นเราทะเลาะกันบ่อย เป็นแบบนั้นมา 2-3 เดือน จนมาถุงวันเกิดเรา เราขอให้เค้าเลิกกับ ผญ. คนนึง คนๆนี้เรารู้ว่าเค้ามีอะๆรกันแน่ๆ. เพราะปกติเค้าเลือกเราตลอด แต่กับคนนี้ไม่ค่ะ เค้าบอกเค้าทำให้ไม่ได้ "ผมเลือกไม่ได้". เท่านั้นแหละ เรากดตัดสาย ร้องไห้ แต่ครั้งนี้ต่างจากการร้องไห้ทุกครั้งค่ะ
เราเก็บตัว ทบทวนทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ้านมาตลอดเกือบ6 ปี ตลอดเวลาที่ผ่านมา เจ็บไม่พอใช่ไหม?? ให้เค้าหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าเจ็บพอหรือยัง??? "เธอมาก่อนนะ 6 ปีแต่คนนั้นแค่3เดือนเค้าบอกเค้าเลือกไม่ได้" พอตัวเองมีสติขึ้น ก็เลยทำใจค่ะ
วันที่ 5 กพ. 255 . จำแม่นมาก
หลังจากที่หานไป7วันเราไม่โทรหาเค้าเลยซึ้งปกติเราง้อตลอด เค้าแปลกใจเลยโทรมา
เค้า: หายไปไหน ทำไมไม่โทรมา
เรา: มีอะไรหรอ
เค้า: เป็นอะไรอีก งอนหรอ
เรา: ตอนนีเราเป็นอะไรกัน
เค้า: .... เงียบสักพัก ...
เรา: หืม???
เค้า:แฟนกันไง
เรา: ไม่ใช่ เราเลิกกันตั้งแต่วันนั้นแล้ว
เค้า: วันไหน
เรา: วันที่เธอไม่เลือกเรา.. (กลั้นน้ำตาสุดๆ)
เค้า:เธอเข้าใจเราหน่อยสิ เราเลิกกับเค้าตอนนี้ไม่ได้
เรา: เราเข้าใจเธอตลอดหกปี แต่มันไม่ใช่วันนี้อีกแล้ว
เค้า: นี่เธอจะไปจริงๆใช่ไหม???
เรา: ใช่
เค้า : .... ร้องไห้.. แล้วพูดว่า ผมขอโทษ ให้โอกาสผมอีกครั้งได้ไหม ครั้งสุดท้ายจิงๆ
เรา: เราคิดว่าหกปี น่าจะมีโอกาสมากพอแล้ว เธอไม่เคยแม้แต่จะมองมัน เธอปล่อยมันไว้แบนั้น ในวันที่เราร้องไห้ เธอไปอยู่ไหน เธอทิ้งเราไว้ตรงนี้ แล้วเธอก็ไปสนุกกับพวกเขา ตอนนี้เราอยู่ได้แล้วโดยไม่ต้องมีเธอ เราชินแล้ว
เค้า: แต่เรารักเธอจริงๆ เราอาจจะสนุกกับคนอื่นแต่เราเลือกเธอตลอด
เรา: ถ้าเธอรักเราทำไมเธอต้องเลือก เราไม่เคยต้องเลือกเลยเพราะเรามีเธอคนเดียว
เค้า: เรามันแย่เอง เราทำเธอเสียใจมากใช่ไหม(ร้องไห้หนัก)
เรา: ก่อนไปขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม???
เค้า: ...เงียบ...
เรา: ขอบคุณนะสำหรับทุกอย่าง ขอบคุณที่ทำให้เรายิ้มได้ ขอบคุณที่ทำให้เรากล้าขึ้นสะพานลอย เรารักเธอมากนะ ตลอดเวลาที่เราผ่านทุกอย่างมาด้วยกัน เราไม่เสียดายเวลาเลย เพราะเราทำมันดีที่สุดแล้ว เราขอโทษด้วย ที่อดทนได้แค่นี้ ขอโทษที่เราไม่สามารถไปกับเธอได้ไกลกว่านี้ รักเค้าให้มากๆนะ
เค้า: ผมไม่ได้รักเค้า!!!
เรา:: แต่เธอก็เลือกไม่ได้ ในเมื่อเธอเลือกไม่ได้เราจะเลือกเองคือเราจะไป เลิกกันเท่านี้
แล้วเราก็ตัดสายไป ปิดเครื่อง ปล่อยให้เค้าร้องไห้ไปอย่างนั้น
ตอนนั้นคือร้องไห้นะ แต่ไม่ใช่เพราะความเสียใจเลย เราโล่งมากๆ มันไม่ได้เจ็บอย่างที่เราคิดหรือเพราะเราชินไม่รู้
หลัวจากนั้นมา. เค้าก็โทหาเราตลอด ขอคืนดีบ้าง สารพัด แต่เราก้ไม่กลับไปแล้ว
จนถึงตอนนี้เราเรียนอยู่ปี 3 แล้ว เลิกกันมาได้สองปี พี่เค้าก็ติดต่อมาเรื่อยๆเป็นระยะๆค่ะ
ตั้งแต่ความรักครั้งนั้นมาเราบอกกับตัวเองเลยว่า ฉันมีโอกาสให้ได้แค่ครั้งเดียว จะไม่ให้โอกาสใครฟุ่มเฟือยอีก กลายเป็นคนใจเเข็ง และไม่แคร์ความรู้สึกคนที่เข้ามาคบเท่าไหร่ ออกแนวพูดจาทำร้ายจิตใจบ้าง เปลี่ยนไปเป็นคนละคน ... คงไม่ให้ใจใครเต็ม 100 แล้วค่ะ