เรียกว่าความรักหรือป่าวค่ะ

คือเราคบกับแฟนเรา จะสองเดือนแล้วในสายตาคนอื่นๆ เราสองคนเหมือนรักกันดีมากแต่จริงๆแล้ว เรากับเขาไม่ค่อยจะได้คุยกันเลยคะ เราตื่นเขาจะนอนเรานอนเขาจะตื่นยังงี้อ่ะคะคุยก็วันๆนึงนับประโยคได้เลยคะ เราก็ไม่รู้เหมือนกันนะคะ ว่าที่เราคบกับเขา เรารักเขาหรือป่าวเพราะเวลาที่เราไม่ได้คุยกับเขาเราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเลยคะ รอจนกว่สเขาจะทักมาหรือจนกว่าเขาจะตื่นอ่ะค่ะถึงจะได้คุย พอเขาทำอะไรผิดเราก็ไม่ได้รู้สึกโกดอะไรเขาเลยคะ ไม่ว่าจะคุยกับใครทำอะไรที่ไหนกับใคร ผิดนัด ผิดคำพูด เราก็ไม่เคยโกดไม่เคยตามเขาเลยคะ แต่ก็แอบรู้สึกนิดๆน่ะคะ แต่เป็นบางครั้งบางเรื่องคะ ไม่รู้เหมือนกันนะคะว่าเพราะอะไร เวลาเราทะเลาะกับเขาเราก็รู้สึกเฉยๆคะคือจะยังไงก็ได้แล้วแต่เขา แต่ก่อนเราเป็นที่ร้องไห้ง่ายมากคะ กับแฟนคนเก่าเขาเคยร้องไห้ให้กับเรา เราก็ร้องไห้ตามเขานะคะ แต่กับคนนี้เขาก็ร้องไห้ให้กับเราให้เราเห็นแต่ทำไมเราถึงกลับไม่ร้องไห้ตามเขาคะ เวลาเขาตื่นเขาจะชอบออกมาหาเพื่อน ซึ่งเขาไม่เคยโทรบอกหรือทักบอกเราเลยคะ ต้องรอให้เรารู้เราเห็นเองตลอด ที่เราเป็นแบบนี้ยังมีความผูกผันไม่พอ หรือว่าเราไม่ได้รักกันอ่ะคะ
     ขอโทษนะค่ะถ้าทำให้อ่านงง พึ่งมาเขียนครั้งแรกคะ