สวัสดีคะ วันนี้มีเรื่องไม่สบายใจมากๆ มันเป็นความสับสน คือฉันมีแฟนอยู่คนนึงคะเค้าเปนรุ่นพี่และนิสัยดีมาก คบกันมาปีกว่าๆก็ไม่ได้มีปันหาอะไรมากอาจจะมีทะเลาะกันบ้างเรื่องเล็กน้อยๆ แต่ก้อไม่เคยรู้สึกว่าอยากจะห่างกับเค้าแบบนี้มาก่อน เรื่องมันเกิดตรงที่ว่า ฉันเคยแอบชอบเพื่อนยุคนนึงเมื่อประมานสองปีก่อน แต่เปนความรู้สึกดีที่ทำให้เราอยากเปลี่ยนตัวเองไปในทางที่ดี ก่อนหน้านี้เราคุยกัน แรกๆก็ไม่สนิทมากแต่มาสนิทช่วงหลัง ตอนแรกเลยที่เจอเค้าครั้งแรกมีเพื่อนของเราชอบเค้า ตอนนั้นเรามีแฟนแล้วเลยมองเค้าเปนเพื่อนคนนึง แล้วพอเราได้รู้จักเค้าคนนั้นมากขึ้นทำให้เรารู้และบอกกับตัวเองเลยวส่าเราจะไม่มีวันหลงผู้ชายคนนี้เด้ดขาด เพราะเค้าเปนคนที่นิสัยดี กะล่อนนิดๆบวกกับเปนคนที่เฟรนลี่มาก ใครๆก้อชอบเค้าเพราะเค้าเปนคนคุยสนุก ยิ้มง่าย หน้าหวาน คิ้วเข้ม
แต่เรื่องกลับกลายเป็นว่า พอเค้าเข้ามาคุยกกับเราเรื่อย บอกรักเราบ้าง คิดถึงเราบ้าง ตามประสาคนเฟรนลี่แต่เรารู้สึกได้ว่าเรารู้สึกดีทุกครั้งที่อยู่กับเค้า
แต่ความรู้สึกพวกนั้นมันก้อเริ่มหายไปเพราะเค้ามีแฟน มันจึงหายไปเรื่อยๆ เราไม่ได้คุยกันแบบเดิม บางทีก็ดูเปนคนที่รู้จักกันห่างๆด้วยซ้ำ เพราะไม่รู้ว่าเค้าจะยังไงเดาทางไม่ถูก นึกอยากจะมาสนิทก้อมา นึกอยากจะห่างก็ไป แต่เราก็ไม่คิดอะไรแล้ว เด่วมาต่อนะคะ
รักใครแล้วเค้าไม่รับตอบก็เจ็บแล้ว แต่นี่มันผิดด้วยแล้วจะทำไง ?
แต่เรื่องกลับกลายเป็นว่า พอเค้าเข้ามาคุยกกับเราเรื่อย บอกรักเราบ้าง คิดถึงเราบ้าง ตามประสาคนเฟรนลี่แต่เรารู้สึกได้ว่าเรารู้สึกดีทุกครั้งที่อยู่กับเค้า
แต่ความรู้สึกพวกนั้นมันก้อเริ่มหายไปเพราะเค้ามีแฟน มันจึงหายไปเรื่อยๆ เราไม่ได้คุยกันแบบเดิม บางทีก็ดูเปนคนที่รู้จักกันห่างๆด้วยซ้ำ เพราะไม่รู้ว่าเค้าจะยังไงเดาทางไม่ถูก นึกอยากจะมาสนิทก้อมา นึกอยากจะห่างก็ไป แต่เราก็ไม่คิดอะไรแล้ว เด่วมาต่อนะคะ