เพื่อลูก

ตอนนี้มาหางานทำในอมตะ แต่ยังไม่ได้ทำงานเลย งานหายากมาก ต้องเอาลูกฝากไว้ที่บ้านแม่สามี (ระยอง) เมื่อเดือนที่แล้วกลับไปหาลูก แทบน้ำตาไหล ซื้อของให้ลูกกิน ลูกบอกว่าแม่จ๋า อร่อยจังเลย ไว้ซื้อให้หนูกินอีกนะ ก่อนกลับก็ร้องตามเรา เราก็เข้าใจว่าลูกก็คงอยากอยู่กับเรา ก่อนกลับยังพูดกับเราอีกว่าถ้าแม่ไม่ให้หนูไปอยู่ด้วย หนูก็จะไม่รักแม่แล้ว ถ้าเป็นคุณจะรู้สึกอย่างไร แต่เราจะเอาลูกมาอยู่ได้อย่างไร ตอนนี้งานก็ยังไม่ได้ทำ ถ้ามาอยู่แล้วใครจะเลี้ยงเค้า (ถ้าเราทำงานแล้ว) และถ้าเราได้งานที่ต้องเข้ากะก็จะลำบากกันไปใหญ่ เราพยายามคิดหาวิธีที่คิดว่าดีที่สุดสำหรับลูก เราเลยต้องยอมให้ลูกอยู่ที่ระยองก่อน คิดว่าถ้าได้งานทำอยากจะเอาลูกมาอยู่ด้วย อยากจะขอเข้าทำงานกลางวันอย่างเดียว แต่ก็กลัวโรงงานจะไม่ยอม ตอนนี้คิดแต่เรื่องนี้จนปวดหัว ไม่รู้จะทำยังไงดี ทนกับความลำบากไม่เคยกลัว แต่ทนที่ต้องคิดถึงลูกนี่ซิ แทบขาดใจ แล้วถ้าเป็นคุณจะทำอย่างไร