ตามหัวข้อเรื่องเลยค่ะ เรายืมล็อกอินของน้องมานะค่ะ คืออยากทราบวิธีการรักษาของจิตแพทย์ในประเทศไทยว่ามีการรักษาแบบไหน แล้วมีการเก็บความลับของคนไข้แค่ไหนค่ะ
คือเราเองอยากไปหาจิตแพทย์ เพราะคิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า+เครียด แต่ก็คิดว่าคงยังไม่หนักมาก(มั้ง) เพราะเรายังสามารถใช้ชีวิตประจำวันได้ ยังไปทำงานได้ ขับรถได้ คุยกับคนอื่นรู้เรื่อง กินได้ นอนได้ แต่ไม่มีความสุข ทำๆไปเหมือนเป็นหุ่นยนต์ แต่เป็นหุ่นยนต์ที่คิดตลอดเวลาว่าเมื่อไรเราจะตาย จะทำยังไงถึงจะตาย ทำไมต้องมีชีวิตอยู่ อยู่ไปเพื่ออะไรและเพื่อใคร แล้วเราก็รู้สึกเกลียดตัวเองที่รู้สึกแบบนี้ ทั้งๆที่เรามีพ่อแม่ที่รักเรามากๆ (โดยเฉพาะแม่) แต่เราสลัดความคิดเรื่องฆ่าตัวตายไม่ได้เลย เราเครียดมากจริงๆ เรานอนร้องไห้กอดตัวเองเกือบทุกคืน นอกจากนี้บางทีเรายังจินตนาการว่าเราเป็นคนอื่น แล้วโดนยิงตายมั้ง โดนแทงมั้ง เหมือนหนีตัวตนของตัวเองไปชั่วครู่ แต่เราจะคิดแบบนี้เฉพาะเวลาเราอยู่คนเดียวน่ะ ตอนนี้เราก็อายุยี่สิบปลายๆแล้ว เราว่าถ้าเรายังเป็นแบบนี้ สักวันเราต้องสติแตกแน่ๆ ก่อนหน้านี้เราก็เคยโกรธจนทุบกระจกแตก คือเรากลัวตัวเองจริงๆน่ะ ใจนึงเราก็อยากตายๆให้จบๆไป แต่อีกใจเราก็ห่วงแม่ ห่วงพ่อ พวกท่านจะอยู่ได้ไงถ้าไม่มีเรา แม่เราต้องตรอมใจตายแน่ๆ ไม่ต้องพูดถึงค่าใช้จ่ายในบ้านที่เราจ่ายเองเกือบ 90% คือเรารู้น่ะว่าโลกนี้ยังมีคนที่ลำบากกว่าเราเยอะ มีคนที่ขาดอะไรมากมายที่จำเป็นมากกว่า ใครๆก็บอกว่าเราเป็นผู้ใหญ่และเพื่อนที่ดี เพราะเราเป็นที่ปรึกษาที่ดี เราแนะนำสิ่งที่ดีๆเสมอ แต่ใครจะรู้ว่าเราแก้ปัญหาของตัวเองไม่ได้เลย
สรุปคือ เราอยากไปพบจิตแพทย์ แต่เราไม่รู้ว่าควรไปหาที่ไหนดี ที่ราคาไม่แพง และอยู่ในบริเวณกรุงเทพรอบใน (อยากได้ใกล้ๆบ้าน) แล้วจิตแพทย์เค้าจะรักษาเรายังไง ที่สำคัญ เราจะแอบไป เราจะไม่ให้ที่บ้านรู้เด็ดขาดว่าเราไปไหน เพราะพ่อกับแม่ไม่เข้าใจแน่ๆว่าทำไมเราต้องไปพบจิตแพทย์
อยากทราบวิธีการรักษาของจิตแพทย์ในประเทศไทยว่ามีการรักษาแบบไหน แล้วมีการเก็บความลับของคนไข้แค่ไหนค่ะ
คือเราเองอยากไปหาจิตแพทย์ เพราะคิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า+เครียด แต่ก็คิดว่าคงยังไม่หนักมาก(มั้ง) เพราะเรายังสามารถใช้ชีวิตประจำวันได้ ยังไปทำงานได้ ขับรถได้ คุยกับคนอื่นรู้เรื่อง กินได้ นอนได้ แต่ไม่มีความสุข ทำๆไปเหมือนเป็นหุ่นยนต์ แต่เป็นหุ่นยนต์ที่คิดตลอดเวลาว่าเมื่อไรเราจะตาย จะทำยังไงถึงจะตาย ทำไมต้องมีชีวิตอยู่ อยู่ไปเพื่ออะไรและเพื่อใคร แล้วเราก็รู้สึกเกลียดตัวเองที่รู้สึกแบบนี้ ทั้งๆที่เรามีพ่อแม่ที่รักเรามากๆ (โดยเฉพาะแม่) แต่เราสลัดความคิดเรื่องฆ่าตัวตายไม่ได้เลย เราเครียดมากจริงๆ เรานอนร้องไห้กอดตัวเองเกือบทุกคืน นอกจากนี้บางทีเรายังจินตนาการว่าเราเป็นคนอื่น แล้วโดนยิงตายมั้ง โดนแทงมั้ง เหมือนหนีตัวตนของตัวเองไปชั่วครู่ แต่เราจะคิดแบบนี้เฉพาะเวลาเราอยู่คนเดียวน่ะ ตอนนี้เราก็อายุยี่สิบปลายๆแล้ว เราว่าถ้าเรายังเป็นแบบนี้ สักวันเราต้องสติแตกแน่ๆ ก่อนหน้านี้เราก็เคยโกรธจนทุบกระจกแตก คือเรากลัวตัวเองจริงๆน่ะ ใจนึงเราก็อยากตายๆให้จบๆไป แต่อีกใจเราก็ห่วงแม่ ห่วงพ่อ พวกท่านจะอยู่ได้ไงถ้าไม่มีเรา แม่เราต้องตรอมใจตายแน่ๆ ไม่ต้องพูดถึงค่าใช้จ่ายในบ้านที่เราจ่ายเองเกือบ 90% คือเรารู้น่ะว่าโลกนี้ยังมีคนที่ลำบากกว่าเราเยอะ มีคนที่ขาดอะไรมากมายที่จำเป็นมากกว่า ใครๆก็บอกว่าเราเป็นผู้ใหญ่และเพื่อนที่ดี เพราะเราเป็นที่ปรึกษาที่ดี เราแนะนำสิ่งที่ดีๆเสมอ แต่ใครจะรู้ว่าเราแก้ปัญหาของตัวเองไม่ได้เลย
สรุปคือ เราอยากไปพบจิตแพทย์ แต่เราไม่รู้ว่าควรไปหาที่ไหนดี ที่ราคาไม่แพง และอยู่ในบริเวณกรุงเทพรอบใน (อยากได้ใกล้ๆบ้าน) แล้วจิตแพทย์เค้าจะรักษาเรายังไง ที่สำคัญ เราจะแอบไป เราจะไม่ให้ที่บ้านรู้เด็ดขาดว่าเราไปไหน เพราะพ่อกับแม่ไม่เข้าใจแน่ๆว่าทำไมเราต้องไปพบจิตแพทย์