สองสามวันละ ยังรู้สึกผิด ติดค้างในใจ
เมื่อวันวาเลนไทน์ที่ผ่านพาลูกชายไปเล่นที่พิพิธภัณฑ์สาธารณะ ไปมาสองรอบละ ก็โอเคผู้ปกครองก็จะคอยสอนคอยบอกลูกหลานตัวเอง แบบที่เราสอนบอก
พาไปห้อง เด็ก 1 - 2 ขวบ (ลูกชาย 2.2 ขวบ)
เห็นว่าเด็กมีน้อย ก็เลยเอารถมาต่อกัน ผูกเป็นรถไฟให้ลาก (รถสามคัน) ให้ลูกเล่น ดูว่าเหลือๆ ไม่มีใครเล่น
ลูกก็เล่นๆ ไป ก็ปรากฎมีเด็กคนอื่นมาแย้งเล่น ก็ไม่ว่าอะไร ได้แต่บอกลูกว่า ไม่เป็นไรครับ แบ่งๆ กันเล่น เดี๋ยวเขาไม่เล่นแล้ว ค่อยเอามาเล่นใหม่ เป็นของส่วนรวม (โดนแย่งโดยที่อาจจะทิ้งเชือกลาก แล้วไปนั่งหยิบชิ้นส่วนต่างๆ ใส่รถไฟ ปล่อยมือจากเชือกลาก)
ก็เป็นแบบนี้อยู่ 3 รอบโดนแย้ง คนพ่อก็หน้าเสียเหมือนกัน เฮ้ย ทุกทีเราจะบอกลูกเราไม่ให้ไปแย่งของเล่นใคร รอให้เขาเล่นเสร็จเสียก่อน แล้วค่อยไปเอามาเล่น ให้รู้จักยับยั่งใจ แต่วันนี้ทำไมไม่ได้ยินใครมาดุมาสอนลูกตัวเองหนอ ทุกทีจะมีเสียงผู้ปกครองคอยบอก (ก็ไม่รู้ว่าสอนลุกดีหรือเกินไปหรือเปล่า ทุกครั้งที่จะไปหยิบอะไรมาเล่น จะหันมามองพ่อ ว่าเล่นได้มั้ย อนุญาตหรือเปล่า)
แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
โอเค พาลูกไปนั่งที่อื่น ไกลๆ ให้เล่นอย่างอื่นเพื่อลืม
จนเห็นว่าของเล่นรถไฟที่เราต่อนั้นไม่มีคนเล่น ก็เลยลุกไปหยิบเองเลย กะว่า เอาละ คราวนี้ พ่อออกตัวเองละ คนอื่นคงจะได้ห้ามปรามลูกตัวเองบ้างละ เผื่อไม่เกรงใจเด็กก็ต้องเกรงใจผู้ใหญ่บ้างละนะ แยกให้ไปลากเล่นไกลๆ ส่วนตัวเลย
ก็ได้ลากวิ่งเล่นอยู่ซักพัก มีเด็กคนหนึ่งวิ่งมาแย้งคามือเลย ลูกก็มอง ชี้บอกพ่อละ นี้นี้ (ประมาณอีกแล้วพ่อ แล้วทำไงต่อละพ่อ) คนพ่อก็ไม่รู้จะทำไง ก็โมโหอยู่นะ ลุกขึ้นมามองหาลูกใครวะ แบบกิริยาชัดเจนนะ ว่าอยากเห็นผู้ปกครอง ก็ไม่มี เงียบ
จนเอาละลูก จะให้พ่อไปดุเด็ก ไปอะไรกับเด็กมันก็คงจะไม่ดี เด็กก็คือเด็ก ถ้าจะบอกต้องบอกผู้ปกครอง เล่นอย่างอื่นไปนะลูก
มันรู้สึกผิดมาก ตรงที่ลูกก็มาเล่นอย่างอื่น แต่ตายังเฝ้ามองอาลัยอาวรณ์ กับของเล่นนั้นอยู่
แล้วก็ยิ่งมารู้สึกผิดอีกเมื่อเราเห็นผู้ปกครองเด็กคนนั้นแล้ว และคิดว่าเขาก็คงเห็นตอนลูกตัวเองมาแย้งของเล่นและตอนที่เราแสดงตัว เพราะลองประเมินเหตุการณ์แล้ว ก็ไม่ได้อยู่ห่างมาก ต่อหน้าเลย เห็นแน่ๆ
รู้สึกผิดที่ไม่ได้เข้าไปกล่าวกับผู้ปกครองว่าลูกโดนแย้งของเล่นมา แล้วขอคืน เพื่อหวังให้เขาอบรมลูกชายเขา (เขาเอาไปวางไว้ระแวกตัว ประมาณว่าจะหวงให้ลูกเล่นนะ ใครอย่าได้คิดมาเอาเชียว)
รู้สึกผิดที่สอนลูกว่าเราจะไม่แย้งของเล่นใคร ให้รอ แล้วลูกชายโดนแย้งแต่พ่อกลับไม่แสดงตัวรักษาสิทธิ หรือขอคืนให้
รู้สึกผิดที่สอนลูกชายให้อ่อนแอเกินไป ที่ไม่โต้แย้งตอบโต้เมื่อโดนแย้ง
จะสอนตัวเองและสอนลูกชายอย่างไรดีครับ
ฟังดูเป็นเรื่องเศร้าจัง
รู้สึกผิดกับลูกชาย เมื่อโดนแย้งของเล่น
เมื่อวันวาเลนไทน์ที่ผ่านพาลูกชายไปเล่นที่พิพิธภัณฑ์สาธารณะ ไปมาสองรอบละ ก็โอเคผู้ปกครองก็จะคอยสอนคอยบอกลูกหลานตัวเอง แบบที่เราสอนบอก
พาไปห้อง เด็ก 1 - 2 ขวบ (ลูกชาย 2.2 ขวบ)
เห็นว่าเด็กมีน้อย ก็เลยเอารถมาต่อกัน ผูกเป็นรถไฟให้ลาก (รถสามคัน) ให้ลูกเล่น ดูว่าเหลือๆ ไม่มีใครเล่น
ลูกก็เล่นๆ ไป ก็ปรากฎมีเด็กคนอื่นมาแย้งเล่น ก็ไม่ว่าอะไร ได้แต่บอกลูกว่า ไม่เป็นไรครับ แบ่งๆ กันเล่น เดี๋ยวเขาไม่เล่นแล้ว ค่อยเอามาเล่นใหม่ เป็นของส่วนรวม (โดนแย่งโดยที่อาจจะทิ้งเชือกลาก แล้วไปนั่งหยิบชิ้นส่วนต่างๆ ใส่รถไฟ ปล่อยมือจากเชือกลาก)
ก็เป็นแบบนี้อยู่ 3 รอบโดนแย้ง คนพ่อก็หน้าเสียเหมือนกัน เฮ้ย ทุกทีเราจะบอกลูกเราไม่ให้ไปแย่งของเล่นใคร รอให้เขาเล่นเสร็จเสียก่อน แล้วค่อยไปเอามาเล่น ให้รู้จักยับยั่งใจ แต่วันนี้ทำไมไม่ได้ยินใครมาดุมาสอนลูกตัวเองหนอ ทุกทีจะมีเสียงผู้ปกครองคอยบอก (ก็ไม่รู้ว่าสอนลุกดีหรือเกินไปหรือเปล่า ทุกครั้งที่จะไปหยิบอะไรมาเล่น จะหันมามองพ่อ ว่าเล่นได้มั้ย อนุญาตหรือเปล่า)
แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
โอเค พาลูกไปนั่งที่อื่น ไกลๆ ให้เล่นอย่างอื่นเพื่อลืม
จนเห็นว่าของเล่นรถไฟที่เราต่อนั้นไม่มีคนเล่น ก็เลยลุกไปหยิบเองเลย กะว่า เอาละ คราวนี้ พ่อออกตัวเองละ คนอื่นคงจะได้ห้ามปรามลูกตัวเองบ้างละ เผื่อไม่เกรงใจเด็กก็ต้องเกรงใจผู้ใหญ่บ้างละนะ แยกให้ไปลากเล่นไกลๆ ส่วนตัวเลย
ก็ได้ลากวิ่งเล่นอยู่ซักพัก มีเด็กคนหนึ่งวิ่งมาแย้งคามือเลย ลูกก็มอง ชี้บอกพ่อละ นี้นี้ (ประมาณอีกแล้วพ่อ แล้วทำไงต่อละพ่อ) คนพ่อก็ไม่รู้จะทำไง ก็โมโหอยู่นะ ลุกขึ้นมามองหาลูกใครวะ แบบกิริยาชัดเจนนะ ว่าอยากเห็นผู้ปกครอง ก็ไม่มี เงียบ
จนเอาละลูก จะให้พ่อไปดุเด็ก ไปอะไรกับเด็กมันก็คงจะไม่ดี เด็กก็คือเด็ก ถ้าจะบอกต้องบอกผู้ปกครอง เล่นอย่างอื่นไปนะลูก
มันรู้สึกผิดมาก ตรงที่ลูกก็มาเล่นอย่างอื่น แต่ตายังเฝ้ามองอาลัยอาวรณ์ กับของเล่นนั้นอยู่
แล้วก็ยิ่งมารู้สึกผิดอีกเมื่อเราเห็นผู้ปกครองเด็กคนนั้นแล้ว และคิดว่าเขาก็คงเห็นตอนลูกตัวเองมาแย้งของเล่นและตอนที่เราแสดงตัว เพราะลองประเมินเหตุการณ์แล้ว ก็ไม่ได้อยู่ห่างมาก ต่อหน้าเลย เห็นแน่ๆ
รู้สึกผิดที่ไม่ได้เข้าไปกล่าวกับผู้ปกครองว่าลูกโดนแย้งของเล่นมา แล้วขอคืน เพื่อหวังให้เขาอบรมลูกชายเขา (เขาเอาไปวางไว้ระแวกตัว ประมาณว่าจะหวงให้ลูกเล่นนะ ใครอย่าได้คิดมาเอาเชียว)
รู้สึกผิดที่สอนลูกว่าเราจะไม่แย้งของเล่นใคร ให้รอ แล้วลูกชายโดนแย้งแต่พ่อกลับไม่แสดงตัวรักษาสิทธิ หรือขอคืนให้
รู้สึกผิดที่สอนลูกชายให้อ่อนแอเกินไป ที่ไม่โต้แย้งตอบโต้เมื่อโดนแย้ง
จะสอนตัวเองและสอนลูกชายอย่างไรดีครับ
ฟังดูเป็นเรื่องเศร้าจัง