สามเหลี่ยมทองคำ... ชื่อนี้มีความหมายกับผม ไม่ใช่ว่ามีต้นตระกูลเป็นพ่อค้ายาเสพติดนะครับ (ฮา...) แต่เป็นสถานที่ซึ่งผมอยากไปมากที่สุดแห่งหนึ่งเลยล่ะ อยากเห็นกับตาว่าบริเวณแม่น้ำโขงรอยต่อสามประเทศ ไทย พม่า ลาว ที่เคยได้ยินชื่อตั้งแต่ครั้งร่ำเรียนหนังสือ มีสภาพเป็นอย่างไร เป็นดินแดนแบบไหน ผมรู้ว่าที่นี่คงไม่ได้สวยงามมากมาย หรือเป็นที่เที่ยวเลิศเลอ แต่มันไม่ได้ลดทอนความอยากไปเห็นลงเลยสักนิด

ยิ่งราวสามปีก่อน มีโอกาสติดสอยห้อยตามกรุ๊ปทัวร์เที่ยวเชียงราย และอำเภอเชียงแสน ที่ตั้งของสามเหลี่ยมทองคำ หมายมั่นปั้นมือว่าคงได้ชมกับตาคราวนั้น ปรากฏว่าสามเหลี่ยมทองคำไม่อยู่ในแผนเดินทาง รถตู้ที่นั่งพามาเที่ยว หอฝิ่น-อุทยานสามเหลี่ยมทองคำ ซึ่งเป็นพิพิธภัณฑ์ของมูลนิธิแม่ฟ้าหลวง รวบรวมเรื่องราวเกี่ยวกับสามเหลี่ยมทองคำ การค้าเฮโรอีน การปลูกฝิ่น การเสพฝิ่น ในพื้นที่เมื่อครั้งอดีตเอาไว้ครบถ้วน แต่ดันวิ่งผ่านสามเหลี่ยมทองคำโดยไม่มีการแวะจอด ผมก็ได้แต่ชะเง้อแง้มองผ่านกระจก

... บอกกับตัวเองเลยว่า สักวันต้องกลับไปสามเหลี่ยมทองคำ ไปยืนตรงนั้นให้ได้

ผ่านเลยจนปลายเดือนมกรา – ต้นกุมภา ที่ผ่านมานี่แหละ ถึงได้ไปแอ่วเชียงรายอีกครั้ง ในที่สุดจึงได้ไปยืนอาบแดดที่สามเหลี่ยมทองคำสมใจ แต่ไม่ได้มุ่งตรงมาสามเหลี่ยมทองคำเพียงเท่านั้นครับ ยังมีโอกาสตะลอนเที่ยวอีกหลายส่วนของเชียงราย พบทั้งสิ่งที่ดี สิ่งที่ใช่ และสิ่งที่ไม่ชอบ ไม่ถูกใจ ซึ่งขอรวบรวมมาเล่าให้ฟังไว้ในกระทู้นี้



25 ภาพ 25 ที่ 25 เรื่องเล่านี้เป็นแค่ส่วนหนึ่งจากทั้งหมดที่ไปสัมผัสมา เพียงแต่มีความรู้สึกกับพวกมันและอยากหยิบยกมานำเสนอ

ทริปนี้ได้พาหานะเป็นรถยนต์เช่าจากบริษัทแห่งหนึ่งครับ บังเอิญได้มาใช้ฟรีๆ เลยไม่ขอเอ่ยชื่อรุ่นชื่อร้าน เพราะไม่มีจุดประสงค์โฆษนงโฆษณาอะไรให้พวกเขาทั้งนั้น รู้แค่เพียงรถเก๋งญี่ปุ่นเกียร์ออโต้สภาพธรรมดาสามารถพาผมตะลอนทั่วเมืองเชียงราย ขึ้นดอยแม่สลอง ดอยตุง ภูชี้ฟ้า ผาตั้ง แบบไม่มีปัญหา คลายข้อสงสัยว่ารถเก๋งเกียร์ออโต้ขับขึ้นไปเที่ยวดงดอยพวกนี้ได้หรือเปล่าก็พอแล้ว

เป็นอีกหนึ่งการเดินทางที่ประทับใจและได้ประสบการณ์มากครับ ทั้งประสบการณ์เที่ยว และประสบการณ์ขับรถ...