Still Alice ดูจบแล้ว รู้คิดอะไร?

นี้เป็นกระทู้แรก ....ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ   และนี้ก็เป็นเพียงความเห็นส่วนตัวล้วนๆ ไม่ใช่นักวิจารณ์หนังหรือผู้มีความรู้ด้านนี้มากมายแต่อย่างใด   เพียงแต่ดูหนังจบ ...อยากแลกเปลี่ยนความคิด เท่านั้นคะ  

มาบอกเล่าหลังดูหนังจบอีกเช่นเคย!!!
หนังเรื่องนี้ ขณะที่ดู ก็รู้สึกเสียวๆที่สมอง แปล้บๆ  ช่างเป็นหนังที่น่ากลัวจริงๆ  กลัวในที่นี้คือ กลัวโรคนี้จะเกิดกับตัวเอง!!!!! ดูจบก็พิจารณาพฤติกรรม การใช้สมองของตัวเอง...แล้วแอบกังวลคนเดียว
1.นอนไม่หลับ บางคืนตี4ตี5
2.ไม่ค่อยดื่มน้ำ ไม่กินข้าวเช้า บางวัน กินมื้อเดียวตอนดึก!!!
3.ไม่อ่านหนังสือ ใช้แต่ไอแพด อ่านไรไม่รู้?
4.สะกดภาษาไทยไม่ค่อยถูก เพราะ มีโปรแกรมช่วยสะกดบางที่ลืมจริงๆว่าสะกดยังไง จนต้องถามพี่กูเกิล
5.จำชื่อคนไม่ค่อยได้ จำวันสำคัญต่างๆไม่ได้ นี้อาจคงเพราะไม่ใส่ใจ  สินะ!!!
6.คนรอบข้างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า " ยัยขี้ลืม"
......แต่คงไม่ใช่อัลไซลเมอร์หรอก นะ แค่ไม่ใส่ใจ เท่านั้น!!!(สาธุ) ฉันจะเปลี่ยนการใช้สมองละ  ฉันรักสมองรักความจำของฉัน  !!!@@
เอาละเข้าเรื่องหนังดีกว่า....
เอาเป็นว่า เริดคะ!! บางคนอาจเสียน้ำตาเลยทีเดียว มีหลายฉากกระตุ้นต่อม แต่เผอิญเป็นคนบ่อน้ำตาแห้ง กลับไปรู้สึกบีบหัวใจแทน  นักแสดง เยี่ยม!! การดำเนินเรื่องก็เรียงลำดับอาการของโรคไปเรื่อยๆ ..แสดงให้เห็นว่า ตัวเอกพยายามสู้กับอาการความจำเสื่อมอย่างไร?....
การสูญเสียความจำทั้งหมด มันน่ากลัวมากกว่าจะจิตนาการออก หากเลือกระหว่างเป็นมะเร็งกับอัลไซล์เมอร์  ตัวเอกของเรื่องเธอเลือกจะเป็นมะเร็ง!!!!!ไปดูนะถ้าใครว่าง หนังอาจเศร้าแต่ทำให้เรารักตัวเองมากขึ้น  ....จบ

ท่านอื่นดูแล้วเป็นไงบ้างคะ ??รอฟังอยู่นะ

http://youtu.be/ZrXrZ5iiR0o