http://m.pantip.com/topic/33226975 ต่อจากกระทู้นี้ครับ
มีวิธีอะไรหรือเทคโนโลยีอะไรที่สามารถทำให้มนุษย์เป็นอมตะมั้ยครับ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมคนอื่นถึงไม่กลัวการสูญสิ้นหลังความตาย ไม่กลัวการไร้ซึ่งตัวตนและจิตใจเหมือนก่อนเราจะเกิด ที่อยู่ๆ เราก็รู้ว่าเราคือเรา แต่เมื่อตาย ทุกอย่างจะดับหมด ไม่มีอะไร ไม่มีจิตใจ เราจะไม่รับรู้อะไรอีกต่อไป ทุกอย่างมันจะว่างเปล่า คนอื่นกลับกลัวความเจ็บก่อนตาย กลัวการพลัดพรากจากคนที่เรารัก และเป็นห่วงครอบครัวที่ยังอยู่
แต่ผมกลัวการสูญสลายหลังความตายมากที่สุด มากกว่าการจากลากับคนที่เรารัก ผมเป็นคนเห็นแก่ตัวมากมั้ยที่คิดแบบนี้ ถ้าครอบครัวของผมรู้ เค้าจะเสียใจและผิดหวังในตัวผมมั้ย ทั้งที่ครอบครัวผม พ่อ แม่ พี่สาว ให้ผมได้ทุกอย่างที่เค้ามี รักผมมากกว่าชีวิตของเค้าเอง ยอมตายแทนผมได้ อยู่เคียงข้างและช่วยเหลือผมเสมอมา ผมเองก็รักครอบครัวของผมมากกว่าชีวิตของตัวเอง ไม่อยากให้เค้าต้องพบเจอกับความทุกข์ใดๆ อยากให้เค้ามีความสุข ผมให้เค้าได้ทุกอย่างที่ผมมี ยอมตายแทนเค้าได้ ใจของผมมีแต่ครอบครัว
แต่ไม่รู้ทำไมความคิดแบบนี้ถึงเกิดขึ้นกับผม มันทรมาน หวาดกลัว ทุกครั้งที่ผมคิดถึงการดับสูญหลังความตาย ตัวมันชาไปหมด ไม่มีแม้แต่แรงจะยืน ผมร้องไห้ทุกวัน กลัวตัวสั่น ใจหาย และรู้สึกผิดต่อครอบครัวที่ผมเนรคุณเค้า เหมือนผมรักตัวเองมากกว่ารักเค้า ผมไม่อยากจะอยู่ในวัฏจักรของมนุษย์ การต้องตายจากไป การดับสูญ ผมอยากจะอยู่ อยากจะรู้สึกตัวตลอดไป และอยากให้ครอบครัวของผม อยู่กับผมตลอดไป
ไม่รู้ว่าความคิดของผมมันลึกล้ำกว่าคนอื่นหรือผมเป็นบ้า ทุกวันนี้ผมไปหาจิตแพทย์และทานยาอยู่ แต่เหมือนมันไม่ช่วยอะไร ผมสลัดความคิดบ้าๆ บอๆ ออกจากหัวไม่ได้ พี่ผมบอกว่าคนที่คิดถึงความตาย กลัวว่าตายแล้วจะสูญสลาย มีแต่คนใกล้ตายเท่านั้น ขนาดตอนนี้ผมไม่ได้จะตาย ผมยังเป็นขนาดนี้ แล้วถ้าผมใกล้ตาย ผมจะเป็นขนาดไหน
ถ้าหากให้คุณเลือกได้ ว่าจะเป็นอมตะหรือตายแบบคนทั่วไป คุณจะเลือกแบบไหน และคุณกลัวตายหรือไม่
ผมรักครอบครัว ผมไม่อยากให้เค้าเสียใจ ไม่อยากให้เค้าจากไป ไม่อยากให้ตัวผมเองจากไป ไม่อยากให้ตัวเองและครอบครัวต้องเครียดหรือมีความทุกข์ ไม่อยากเบื่อหน่ายฆ่าเวลาทิ้งไปวันๆ
ผมอยากมีความสุข อยากให้ครอบครัวของเรา พ่อ แม่ พี่ น้อง มีความสุข ยิ้มแย้ม มีเสียงหัวเราะ มีความรัก อยากให้ทุกเวลาทุกวินาทีมีความหมาย มีความรัก มีความสุข อยู่ด้วยกันตลอดไป
ผมควรทำยังไงดี
ผมอยากให้ครอบครัวของผมมีความสุขและอยู่ด้วยกันตลอดไป
มีวิธีอะไรหรือเทคโนโลยีอะไรที่สามารถทำให้มนุษย์เป็นอมตะมั้ยครับ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมคนอื่นถึงไม่กลัวการสูญสิ้นหลังความตาย ไม่กลัวการไร้ซึ่งตัวตนและจิตใจเหมือนก่อนเราจะเกิด ที่อยู่ๆ เราก็รู้ว่าเราคือเรา แต่เมื่อตาย ทุกอย่างจะดับหมด ไม่มีอะไร ไม่มีจิตใจ เราจะไม่รับรู้อะไรอีกต่อไป ทุกอย่างมันจะว่างเปล่า คนอื่นกลับกลัวความเจ็บก่อนตาย กลัวการพลัดพรากจากคนที่เรารัก และเป็นห่วงครอบครัวที่ยังอยู่
แต่ผมกลัวการสูญสลายหลังความตายมากที่สุด มากกว่าการจากลากับคนที่เรารัก ผมเป็นคนเห็นแก่ตัวมากมั้ยที่คิดแบบนี้ ถ้าครอบครัวของผมรู้ เค้าจะเสียใจและผิดหวังในตัวผมมั้ย ทั้งที่ครอบครัวผม พ่อ แม่ พี่สาว ให้ผมได้ทุกอย่างที่เค้ามี รักผมมากกว่าชีวิตของเค้าเอง ยอมตายแทนผมได้ อยู่เคียงข้างและช่วยเหลือผมเสมอมา ผมเองก็รักครอบครัวของผมมากกว่าชีวิตของตัวเอง ไม่อยากให้เค้าต้องพบเจอกับความทุกข์ใดๆ อยากให้เค้ามีความสุข ผมให้เค้าได้ทุกอย่างที่ผมมี ยอมตายแทนเค้าได้ ใจของผมมีแต่ครอบครัว
แต่ไม่รู้ทำไมความคิดแบบนี้ถึงเกิดขึ้นกับผม มันทรมาน หวาดกลัว ทุกครั้งที่ผมคิดถึงการดับสูญหลังความตาย ตัวมันชาไปหมด ไม่มีแม้แต่แรงจะยืน ผมร้องไห้ทุกวัน กลัวตัวสั่น ใจหาย และรู้สึกผิดต่อครอบครัวที่ผมเนรคุณเค้า เหมือนผมรักตัวเองมากกว่ารักเค้า ผมไม่อยากจะอยู่ในวัฏจักรของมนุษย์ การต้องตายจากไป การดับสูญ ผมอยากจะอยู่ อยากจะรู้สึกตัวตลอดไป และอยากให้ครอบครัวของผม อยู่กับผมตลอดไป
ไม่รู้ว่าความคิดของผมมันลึกล้ำกว่าคนอื่นหรือผมเป็นบ้า ทุกวันนี้ผมไปหาจิตแพทย์และทานยาอยู่ แต่เหมือนมันไม่ช่วยอะไร ผมสลัดความคิดบ้าๆ บอๆ ออกจากหัวไม่ได้ พี่ผมบอกว่าคนที่คิดถึงความตาย กลัวว่าตายแล้วจะสูญสลาย มีแต่คนใกล้ตายเท่านั้น ขนาดตอนนี้ผมไม่ได้จะตาย ผมยังเป็นขนาดนี้ แล้วถ้าผมใกล้ตาย ผมจะเป็นขนาดไหน
ถ้าหากให้คุณเลือกได้ ว่าจะเป็นอมตะหรือตายแบบคนทั่วไป คุณจะเลือกแบบไหน และคุณกลัวตายหรือไม่
ผมรักครอบครัว ผมไม่อยากให้เค้าเสียใจ ไม่อยากให้เค้าจากไป ไม่อยากให้ตัวผมเองจากไป ไม่อยากให้ตัวเองและครอบครัวต้องเครียดหรือมีความทุกข์ ไม่อยากเบื่อหน่ายฆ่าเวลาทิ้งไปวันๆ
ผมอยากมีความสุข อยากให้ครอบครัวของเรา พ่อ แม่ พี่ น้อง มีความสุข ยิ้มแย้ม มีเสียงหัวเราะ มีความรัก อยากให้ทุกเวลาทุกวินาทีมีความหมาย มีความรัก มีความสุข อยู่ด้วยกันตลอดไป
ผมควรทำยังไงดี