เมื่อเราสูญเสียหมาที่รัก ที่เลี้ยงมา 9 ปีไป

.... อันนี้คือกับดักของมนุษย์อย่างแท้จริงเลย ความรู้สึกของการไปลอยอังคารลักกี้ที่วัดแดงธรรมชาติคือ  หลังจากที่เผาเขาไปแล้ว มันเหมือนใจสลาย มันไม่เหมือนกับการทำของหาย เมื่อของสิ่งนั้นคือสิ่งของที่มีชีวิต นอกเหนือจากการมีชีวิตคือ มันมีจิตใจและความรู้สึก ....ความรู้สึกที่ว่า เราทำให้เขามีความสุขมากที่สุดหรือยังนะ ที่ผ่านมาเราทำให้เขาเสียใจบ้างใจหรือเปล่า ทำเต็มที่หรือยังนะ..... อยู่ในหัวสมองและคิดวนอยู่อย่างนั้นมันทำให้เราใจสลายไปไม่น้อยเลย....สสารไม่อาจสลายหายไปในโลกนี้และแน่นอนว่าเค้าได้ย้ายมาอยู่ในความทรงจำของฉันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ร่างอันไรวิญญาณที่ออกจากร่างรึยังก็ไม่รู้ได้ถูกเผาไปแล้ว กระดูกที่ยังคงค้างก็ได้นำไปสู่ความสงบที่ก้นลึกของแม่น้ำ ฝากพระแม่ธรณีไว้ และทำให้ฉันได้คิดถึงความจริงที่ว่าใจเป็นใหญ่ ใจเป็นประธาน ใจเป็นความรู้สึก ถ้าใจที่ดีนี้ได้ทำหน้าที่เรียบร้อยแล้ว ก็ถือว่าจบลงโดยสมบูรณ์แบบแล้ว และฉันก็ได้แต่หวังว่า ฉันจะทำหน้าที่ของฉันในการเป็นเพื่อนลัคกี้ในโลกนี้ได้อย่างสมบูรณ์แบบที่สุดแล้ว​​

ทุกคนมีอะไรที่ฮีลใจ เวลาน้องหมาที่เรารักจากไปบ้างไหมคะ