เราดูละครของแอนมาสามเรื่องติดต่อกัน ทั้งที่แอนเป็นนักแสดงอย่างเดียวอย่างเช่นอย่าลืมฉัน กับที่แอนเป็นผู้จัดคือสามีตีตรา และที่แอนทั้งจัดทั้งแสดงเองก็คือแอบรักออนไลน์ ในฐานะที่เราเป็นแฟนแอนมาตั้งแต่ยังผูกคอซอง เราติดตามผลงานของแอน กบ แคท (อิงลิช) ยุคนั้นที่เป็นดาวรุ่งดัง ๆ ก็คือสามคนเนี้ย เราชอบทั้งผลงานและนิสัยของทั้งสามคน ตอนแคทกลับมาเล่นละครช่องสามเรื่องอีแพน เรายังตามดูเลย ทั้งที่เราว่าแคทไม่เหมาะกับบท แต่เรารัก เราคิดถึง เราก็ตามดู
เราดูแอนในเรื่องอย่าลืมฉัน เราว่าแอนแกร่งเกินบทไปมาก แรงเกินบท แต่นั่นก็คือลักษณะของแอนเอง ไม่ได้แปลว่าแอนเล่นไม่ดี แต่แอนเล่นลักษณะนี้มานานแล้ว คนดูหลายคนก็ชอบ แต่เราไม่ชอบ เพราะเรารู้ว่าแอนมีฝีมือ แอนเล่นให้ดีกว่านั้นได้อีก คือเล่นให้อ่อนลง เพราะบทของนางเอกอย่าลืมฉันต้องเป็นคนอ่อนนอกแข็งใน ภายนอกต้องดูนิ่งมาก นุ่มนวล แต่แอนเล่นออกมาแล้วกลายเป็นคนไม่ยอมคน พอถึงตอนจบ บทให้พระเอกไปง้อนางเอก เราดูผ่าน ๆ เลยเพราะเบื่อการเขียนบทแบบนี้ สามีตีตราก็แบบเดียวกัน ตอนแรก ๆ ก็สนุกดี พอถึงตอนจบ กลายเป็นละครง้อกันแบบดาษ ๆ พอมาถึงอย่าลืมฉัน ก็เข้าแบบเดิมอีก ไม่ต้องแย้งเรานะว่าละครเรื่องอื่นก็เป็น เราแฟนแอน เราเลยสนใจแต่ละครของแอน แล้วเราก็รู้ว่าแอนเก่ง อยู่ในวงการมานาน เราอยากให้แอนทำละครหรือเล่นละครที่มันฉีกจากเดิม มีการเขียนบทให้มันไม่ซ้ำแบบ ไม่ใช่ตีกันมาทั้งเรื่อง ตอนจบก็ไปแอบในต่างจังหวัด แอบในต่างประเทศ ตามไปง้องอน ล้มตัวใส่กัน น่าเบื่อน่ะ ใครเคยดูเถียนมี่มี่มั้ย หนังจีนน่ะ ตอนจบเป็นไง ไม่มีการโผเข้าหากัน ไม่มีง้อ ไม่มีคำพูดแม้แต่คำเดียว แต่คนดูเป็นไง ตายไปเลย แค่สองคนเงยหน้าขึ้นมองกันเท่านั้นเอง นั่นแหละคือสิ่งที่เราอยากพูด แอนทำได้ ระดับแอน ใช้สายตาเล่นหนังได้ บทง้องอนบ้าบอตอนจบน่ะ เลิกไปได้เลย ยิ่งตอนนี้แอนมาเป็นผู้จัด แอนสั่งให้เขียนบทที่มันฉีกแนวได้ ด้วยคุณค่าของแอน ต่อให้ทำละครที่ไม่ตลาด เราเชื่อว่าแอนมีของดีมาขาย
มาพูดถึงแอบรัก เราดูตั้งแต่ตอนต้น แอนก็เล่นเหมือนเดิม คือ เล่นใหญ่ แต่ไม่ว่ากัน คอมเมดี้ เล่นใหญ่ก็สนุกดี เห็นสีหน้าสีตาชัดดี แต่ทีนี้การเล่นของแอนมันต่างจากคนที่เล่นด้วย อย่างเช่นปีเตอร์ ปีเตอร์พยายามตามบทที่เป็นคอมเมดี้ พยายามทำสีหน้าตามมุก แต่สิ่งที่ปีเตอร์มีคือ สายตาที่ไม่หลุด ปีเตอร์ใช้สายตาบอกความรู้สึกของลิปดาได้ตลอด ตั้งแต่ ไม่มั่นใจ สับสน รัก ห่วง เสียใจ ผิดหวัง ทั้งที่ตามบทแล้วยังต้องพูดให้มันตลกอยู่ ปีเตอร์ดูแล้วเหมือนเล่นไม่คล่อง มือไม้เกะกะไปหมด แล้วยังต้องคอยเก็บปาก (อันนี้เราแซวนะ ปากเยอะอย่างนี้น่ารักดี เราชอบ) แต่ปีเตอร์เป็นตัวละครที่น่าเชื่อที่สุดแล้ว ไม่ใช่ด้วยบท เพราะบทเราว่าก็พอกันทั้งสี่ตัวละครหลัก แต่ปีเตอร์ดึงบุคลิกของลิปดาออกมาได้ดีที่สุด ดูหล่อ ดูน่ารัก ดูโก๊ะ แต่ก็มีอะไรในใจเสมอ บางทีถ้าดูเผิน ๆ จะเหมือนปีเตอร์เล่นแข็ง แต่ความจริงไม่แข็ง เพราะนัยน์ตาเขาออกหมด บางทีเกือบมีน้ำตาด้วยซ้ำ เรามองว่าปีเตอร์ในบทนี้ กับติ๊กในเรื่องอย่าลืมฉัน คือสิ่งที่ดีที่สุดในละคร ทั้งที่ความจริงแล้ว บทของแอนควรจะเป็นส่วนที่ดีที่สุดในละคร ส่วนบทของหมากคิมเราไม่พูดถึง เพราะเขาเล่นได้ตามบท บทส่งให้ดราม่า ส่งให้ฟิน มันเป็นตามนั้นอยู่แล้ว แต่บทของปีเตอร์ในเรื่องเป็นบทที่เล่นยาก จะเจ้าชู้ก็ไม่ใช่ จะเรียบร้อยก็ไม่ใช่ จะเก๊กก็ไม่ใช่ จะกะล่อนก็ไม่ใช่ บทของปีเตอร์ดูเป็นคนธรรมดา ถ้าเป็นคนหล่ออย่างเดียวเล่น อาจจะถูกกลืนหายไปเลย แต่พอปีเตอร์เล่น กลายเป็นว่ามันมีอะไรขึ้นมา เวลาปีเตอร์มองแอน มันมีความรู้สึกทุกอย่างในนั้น ปีเตอร์เล่นได้ดี ไม่หลุด ไม่ลอย ไม่โดด
เราดีใจที่ยังได้ดูละครของแอน และเราก็จะรอคอยละครเรื่องต่อไป ทั้งที่แอนเป็นผู้จัดและเป็นผู้แสดง เพราะตอนนี้กบก็เหมือนจะเลิกเล่นละครไปแล้ว แคทก็ไม่มีละครอะไร เหลือแอนคนเดียวที่เป็นขวัญใจตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน (ของเรา) เด็กใหม่ที่เราดู เราก็ยังไม่อินกับคนไหนมาก เราอยากให้แอนแสดงละครไปอีกนาน ๆ ฝีมือแอนที่ใคร ๆ ชมว่าเทพ สำหรับเราแล้ว แอนยังพัฒนาได้อีก แอนยังทะยานขึ้นไปได้อีก เราอยากให้แอนเป็นแบบสูงสุดคืนสู่สามัญ ตอนนี้แอนเหมือนสูงสุดแล้ว แต่ยังต้องกลับสู่สามัญ และสามารถสะกดคนดูได้ในความเป็นสามัญ แค่เงยหน้า สบตา ขยับมือ เม้มปาก ก็บอกความรู้สึกของตัวละครได้ เราอยากให้แอนเล่นแบบนั้น เพราะสองเรื่องหลังของแอน พระเอกเอาไปรับประทานหมด แอนได้รับคำชมเยอะ เราเลยอยากพูดในอีกด้านนึงบ้างในฐานะแฟนเก่าที่รักและอยากแสดงออก
ปีเตอร์ คอร์ป ไดเรนดอล คือสิ่งที่ดีที่สุดในแอบรักออนไลน์
เราดูแอนในเรื่องอย่าลืมฉัน เราว่าแอนแกร่งเกินบทไปมาก แรงเกินบท แต่นั่นก็คือลักษณะของแอนเอง ไม่ได้แปลว่าแอนเล่นไม่ดี แต่แอนเล่นลักษณะนี้มานานแล้ว คนดูหลายคนก็ชอบ แต่เราไม่ชอบ เพราะเรารู้ว่าแอนมีฝีมือ แอนเล่นให้ดีกว่านั้นได้อีก คือเล่นให้อ่อนลง เพราะบทของนางเอกอย่าลืมฉันต้องเป็นคนอ่อนนอกแข็งใน ภายนอกต้องดูนิ่งมาก นุ่มนวล แต่แอนเล่นออกมาแล้วกลายเป็นคนไม่ยอมคน พอถึงตอนจบ บทให้พระเอกไปง้อนางเอก เราดูผ่าน ๆ เลยเพราะเบื่อการเขียนบทแบบนี้ สามีตีตราก็แบบเดียวกัน ตอนแรก ๆ ก็สนุกดี พอถึงตอนจบ กลายเป็นละครง้อกันแบบดาษ ๆ พอมาถึงอย่าลืมฉัน ก็เข้าแบบเดิมอีก ไม่ต้องแย้งเรานะว่าละครเรื่องอื่นก็เป็น เราแฟนแอน เราเลยสนใจแต่ละครของแอน แล้วเราก็รู้ว่าแอนเก่ง อยู่ในวงการมานาน เราอยากให้แอนทำละครหรือเล่นละครที่มันฉีกจากเดิม มีการเขียนบทให้มันไม่ซ้ำแบบ ไม่ใช่ตีกันมาทั้งเรื่อง ตอนจบก็ไปแอบในต่างจังหวัด แอบในต่างประเทศ ตามไปง้องอน ล้มตัวใส่กัน น่าเบื่อน่ะ ใครเคยดูเถียนมี่มี่มั้ย หนังจีนน่ะ ตอนจบเป็นไง ไม่มีการโผเข้าหากัน ไม่มีง้อ ไม่มีคำพูดแม้แต่คำเดียว แต่คนดูเป็นไง ตายไปเลย แค่สองคนเงยหน้าขึ้นมองกันเท่านั้นเอง นั่นแหละคือสิ่งที่เราอยากพูด แอนทำได้ ระดับแอน ใช้สายตาเล่นหนังได้ บทง้องอนบ้าบอตอนจบน่ะ เลิกไปได้เลย ยิ่งตอนนี้แอนมาเป็นผู้จัด แอนสั่งให้เขียนบทที่มันฉีกแนวได้ ด้วยคุณค่าของแอน ต่อให้ทำละครที่ไม่ตลาด เราเชื่อว่าแอนมีของดีมาขาย
มาพูดถึงแอบรัก เราดูตั้งแต่ตอนต้น แอนก็เล่นเหมือนเดิม คือ เล่นใหญ่ แต่ไม่ว่ากัน คอมเมดี้ เล่นใหญ่ก็สนุกดี เห็นสีหน้าสีตาชัดดี แต่ทีนี้การเล่นของแอนมันต่างจากคนที่เล่นด้วย อย่างเช่นปีเตอร์ ปีเตอร์พยายามตามบทที่เป็นคอมเมดี้ พยายามทำสีหน้าตามมุก แต่สิ่งที่ปีเตอร์มีคือ สายตาที่ไม่หลุด ปีเตอร์ใช้สายตาบอกความรู้สึกของลิปดาได้ตลอด ตั้งแต่ ไม่มั่นใจ สับสน รัก ห่วง เสียใจ ผิดหวัง ทั้งที่ตามบทแล้วยังต้องพูดให้มันตลกอยู่ ปีเตอร์ดูแล้วเหมือนเล่นไม่คล่อง มือไม้เกะกะไปหมด แล้วยังต้องคอยเก็บปาก (อันนี้เราแซวนะ ปากเยอะอย่างนี้น่ารักดี เราชอบ) แต่ปีเตอร์เป็นตัวละครที่น่าเชื่อที่สุดแล้ว ไม่ใช่ด้วยบท เพราะบทเราว่าก็พอกันทั้งสี่ตัวละครหลัก แต่ปีเตอร์ดึงบุคลิกของลิปดาออกมาได้ดีที่สุด ดูหล่อ ดูน่ารัก ดูโก๊ะ แต่ก็มีอะไรในใจเสมอ บางทีถ้าดูเผิน ๆ จะเหมือนปีเตอร์เล่นแข็ง แต่ความจริงไม่แข็ง เพราะนัยน์ตาเขาออกหมด บางทีเกือบมีน้ำตาด้วยซ้ำ เรามองว่าปีเตอร์ในบทนี้ กับติ๊กในเรื่องอย่าลืมฉัน คือสิ่งที่ดีที่สุดในละคร ทั้งที่ความจริงแล้ว บทของแอนควรจะเป็นส่วนที่ดีที่สุดในละคร ส่วนบทของหมากคิมเราไม่พูดถึง เพราะเขาเล่นได้ตามบท บทส่งให้ดราม่า ส่งให้ฟิน มันเป็นตามนั้นอยู่แล้ว แต่บทของปีเตอร์ในเรื่องเป็นบทที่เล่นยาก จะเจ้าชู้ก็ไม่ใช่ จะเรียบร้อยก็ไม่ใช่ จะเก๊กก็ไม่ใช่ จะกะล่อนก็ไม่ใช่ บทของปีเตอร์ดูเป็นคนธรรมดา ถ้าเป็นคนหล่ออย่างเดียวเล่น อาจจะถูกกลืนหายไปเลย แต่พอปีเตอร์เล่น กลายเป็นว่ามันมีอะไรขึ้นมา เวลาปีเตอร์มองแอน มันมีความรู้สึกทุกอย่างในนั้น ปีเตอร์เล่นได้ดี ไม่หลุด ไม่ลอย ไม่โดด
เราดีใจที่ยังได้ดูละครของแอน และเราก็จะรอคอยละครเรื่องต่อไป ทั้งที่แอนเป็นผู้จัดและเป็นผู้แสดง เพราะตอนนี้กบก็เหมือนจะเลิกเล่นละครไปแล้ว แคทก็ไม่มีละครอะไร เหลือแอนคนเดียวที่เป็นขวัญใจตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน (ของเรา) เด็กใหม่ที่เราดู เราก็ยังไม่อินกับคนไหนมาก เราอยากให้แอนแสดงละครไปอีกนาน ๆ ฝีมือแอนที่ใคร ๆ ชมว่าเทพ สำหรับเราแล้ว แอนยังพัฒนาได้อีก แอนยังทะยานขึ้นไปได้อีก เราอยากให้แอนเป็นแบบสูงสุดคืนสู่สามัญ ตอนนี้แอนเหมือนสูงสุดแล้ว แต่ยังต้องกลับสู่สามัญ และสามารถสะกดคนดูได้ในความเป็นสามัญ แค่เงยหน้า สบตา ขยับมือ เม้มปาก ก็บอกความรู้สึกของตัวละครได้ เราอยากให้แอนเล่นแบบนั้น เพราะสองเรื่องหลังของแอน พระเอกเอาไปรับประทานหมด แอนได้รับคำชมเยอะ เราเลยอยากพูดในอีกด้านนึงบ้างในฐานะแฟนเก่าที่รักและอยากแสดงออก