สำหรับเรา คนที่จะอยู่รอด ไม่จำเป็นต้องเป็นคนดี ขอแค่คุณไม่ทำอะไรให้ใครเดือดร้อน ถึงแม้คุณจะไม่เคยช่วยใครก็ตาม อาจจะฟังดูแล้วแปลกๆ แต่ลองอ่านดูก่อนนะคะแล้วมาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันค่ะ
ถ้ายกตัวอย่างเป็นสมการ
ทำดี เป็น +1
ทำไม่ดี เป็น -1
กรณี1 __ +1-1 = 0
กรณี2 __ 0+0 = 0
ทางคณิตศาสตร์สองสมการนี้อาจจะได้คำตอบเดียวกัน แต่ทางสังคมแล้ว กรณี1 จะดูแย่กว่า กรณี2 เสมอ
ยกตัวอย่าง: ในออฟฟิศเรา มีคนนึงไม่เคยทำงานส่วนรวมเลย ทำให้ไม่เคยต้องกระทบกระทั่งกับใคร ส่วนเราทำงานส่วนรวมตลอด ทำให้ต้องตามงานคนนั้นคนนี้ แต่ถ้าเราช่วยเขาได้ ก็ช่วยเสมอ เพราะอยากให้งานออกมาดี และทันเวลา แต่คนอื่นกลับจำแค่เราไปตามงาน ไม่จำว่าเราก็ช่วยเขาทำ แล้วเราก็แค่ทำตามหน้าที่เฉยๆ ไม่เสร็จเราก็โดนหน.ว่าอีก อีกคนน่ะหรอ อยู่เฉยๆก็เป็นนางฟ้าซ๊ะงั้น
อีกเรื่องคือ เราเคยทำขนมไปแบ่งที่ออฟฟิศ แบ่งให้ทุกคนเท่ากัน ยกเว้นพวกผจก.ที่เราจะให้เยอะหน่อย พอเราแจกเสร็จ พี่อีกคนก็แจกคุกกี้บ้าง ถามทุกคนเอารสอะไร พอถึงคิวเรา กลับไม่ให้ที่เราอยากได้ ด้วยเหตุผลว่า เราให้ขนมเขาน้อยกว่าผจก. ทีกับคนอื่นที่ไม่ได้ให้อะไรเขาเลย เขากลับให้รสที่ชอบ ทำไม เราให้ขนมแท้ๆ กลับมองว่าให้เขาน้อย เรากลายเป็นคนผิดอีก
เหตุการณ์ทำนองนี้เราเจอหลายครั้ง จนเราต้องบอกตัวเองซ้ำไปซ้ำมาว่า "รู้ยังงี้อยู่เฉยๆไม่ดีกว่าหรอ" แต่เราก็ทำไมได้สักที จนหลังๆรู้สึกว่า ตัวเองชอบวิเคราะห์คน ทำไมแบบนั้น ทำไมแบบนี้
สรุปว่าต้องแคร์โลก แคร์คนอื่นให้น้อยลง ไม่ต้องพยายามทำอะไรนัก เพราะถ้าคนจะชอบเรา เขาก็คงชอบเอง หรือถ้าเขาจะไม่ชอบ ก็เรื่องของเขา
สมการ การเอาตัวรอด!!?
ถ้ายกตัวอย่างเป็นสมการ
ทำดี เป็น +1
ทำไม่ดี เป็น -1
กรณี1 __ +1-1 = 0
กรณี2 __ 0+0 = 0
ทางคณิตศาสตร์สองสมการนี้อาจจะได้คำตอบเดียวกัน แต่ทางสังคมแล้ว กรณี1 จะดูแย่กว่า กรณี2 เสมอ
ยกตัวอย่าง: ในออฟฟิศเรา มีคนนึงไม่เคยทำงานส่วนรวมเลย ทำให้ไม่เคยต้องกระทบกระทั่งกับใคร ส่วนเราทำงานส่วนรวมตลอด ทำให้ต้องตามงานคนนั้นคนนี้ แต่ถ้าเราช่วยเขาได้ ก็ช่วยเสมอ เพราะอยากให้งานออกมาดี และทันเวลา แต่คนอื่นกลับจำแค่เราไปตามงาน ไม่จำว่าเราก็ช่วยเขาทำ แล้วเราก็แค่ทำตามหน้าที่เฉยๆ ไม่เสร็จเราก็โดนหน.ว่าอีก อีกคนน่ะหรอ อยู่เฉยๆก็เป็นนางฟ้าซ๊ะงั้น
อีกเรื่องคือ เราเคยทำขนมไปแบ่งที่ออฟฟิศ แบ่งให้ทุกคนเท่ากัน ยกเว้นพวกผจก.ที่เราจะให้เยอะหน่อย พอเราแจกเสร็จ พี่อีกคนก็แจกคุกกี้บ้าง ถามทุกคนเอารสอะไร พอถึงคิวเรา กลับไม่ให้ที่เราอยากได้ ด้วยเหตุผลว่า เราให้ขนมเขาน้อยกว่าผจก. ทีกับคนอื่นที่ไม่ได้ให้อะไรเขาเลย เขากลับให้รสที่ชอบ ทำไม เราให้ขนมแท้ๆ กลับมองว่าให้เขาน้อย เรากลายเป็นคนผิดอีก
เหตุการณ์ทำนองนี้เราเจอหลายครั้ง จนเราต้องบอกตัวเองซ้ำไปซ้ำมาว่า "รู้ยังงี้อยู่เฉยๆไม่ดีกว่าหรอ" แต่เราก็ทำไมได้สักที จนหลังๆรู้สึกว่า ตัวเองชอบวิเคราะห์คน ทำไมแบบนั้น ทำไมแบบนี้
สรุปว่าต้องแคร์โลก แคร์คนอื่นให้น้อยลง ไม่ต้องพยายามทำอะไรนัก เพราะถ้าคนจะชอบเรา เขาก็คงชอบเอง หรือถ้าเขาจะไม่ชอบ ก็เรื่องของเขา