แค่หวังว่าจะมีใครผ่านมาอ่าน สักคนแล้วอาจจะเปลี่ยนมุมมองความรักของเขาให้ดีขึ้นได้สัก 1 คน ผมก็ว่ามันคุ้มค่าพอกับที่ผมมานั่งคิดถึงอดีต แล้วพิมออกมาแล้วครับ ... ยืนยันว่าเรื่องจริงที่ผ่านเข้ามาในชีวิตจริงๆ กับตัวเองแน่นอนครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมเปลี่ยนตัวเอง กับเปลี่ยนมุมมองความรักต่างจากที่เคยเป็นไปแบบสิ้นเชิงเลย
ภาคแรก ถ้าใครสนใจจะไปอ่านนะครับ
http://pantip.com/topic/33224088
เรื่องก็มีประมาณว่าผมเป็นเจ้าชู้มากแล้วเริ่มเข้าขั้นที่ว่ากำลังจะเปลี่ยนตัวเอง ต้องการรัก กับอยากได้รักจริงๆจากใครสักคนดู มีรุ่นน้องผมมาชอบผมคนนึง เขาดูแลเทคแคร์ผมมาก มาแบบทั้งรัก ทั้งหลงผมมาก มีอะไรก็จะเอาแต่ประเคนให้ผมทุกอย่าง ทุกอย่างที่เขามีผมย้ำเลย ทุกอย่าง
ไปเที่ยว ถ้ามีซื้อของนะครับ เขาแย่งผมไปถือเองหมดอ่ะ ผู้หญิงแย่งถือของนะครับ ไปไหน จะกินอะไร เธอจะแย่งจ่ายให้ได้ จนเธอไม่มีจริงๆ ถึงจะยอมให้ผมจ่าย ดูแลห้องผมอย่างดี แอบมาทำความสะอาดห้องพักผม ตอนผมไม่อยู่ มาเก็บเสื้อผ้าซักให้ตลอด ตัดเล็บมือ-เท้า ให้ คือทุกอย่างอ่ะครับ จนผมใจอ่อนรักเธอขึ้นมาจริงๆ แต่ผมไม่รู้หรอกนะว่ารัก
ประเด็นสำคัญมัอยู่ตรงนี้ครับ คือ แฟนที่ผมเคยคบผ่านมา ทุกคน หน้าตาดี สวยๆ ทั้งนั้น แต่เธอคนนี้ หน้าตาก็ไม่ผ่านแล้วครับสำหรับผม เหมือนตอนแรกผมก็รับๆไปงั้น เอง ผมก็เริ่มรักจริงๆนะครับ แต่ผมยังทำตัวแย่ๆอยู่ ไปไหนด้วยกัน ผมไม่เคยจะจูงมือเขาเดินด้วยแม้แต่ครั้งเดียวผมจะหาข้ออ้างต่างๆนาๆ เช่นชอบเดินล้วงกระเป๋า ไรพวกนี้ เพราะผมเคยมีแต่แฟนสวยๆ เวลาเพื่อนถาม ผมไม่กล้าบอกกับเพื่อนสักคนว่าแฟน ผมอายเพื่อนครับ เพื่อนผมเคยถามกับผมต่อหน้าเธอด้วยครับ ว่า "แฟนหรือเปล่าว่ะ?" ผมบอกไม่ใช่ เพื่อนของน้องสาว (เขาเป็นเพื่อนน้องสาวผมจริงๆ) เธอคงเจ็บมากแต่ไม่แสดงออกมา เธอเคยถามผมว่ารักเธอไหม ถามบ่อยมาก ผมชอบเปลี่ยนเรื่องหนี ไม่เคยบอกเธอว่ารักเลย เพราะผมเป็นคนที่พูดคำว่ารักยากมากในตอนนั้น แต่จริงๆอ่ะ รักแล้วนะครับ แต่ปากแข็งกับสันดานเลวๆของผม มันยังเยอะกว่า
จุดเปลี่ยนมันเริ่มต้นที่มีคนไปชอบเธอ เริ่มมาจีบเธอ ทำสิ่งดีๆให้เธอโดยที่ไอ้เลวอย่างผมไม่เคยทำให้ ไม่เคยทำอะไรดีๆให้เธอเลย จนทะเลาะกัน ครั้งสุดท้าย เธอต้องการจะไปจากผม ในนาทีนั้น ผมพูดคำว่ารักเป็นร้อยๆคำ ร้องไห้ออกมา อ้อนวอนให้เธอไม่ไปจากผม เพราะผมรู้แล้วว่ารักเธอคนนั้นไปแล้ว แต่ไม่หรอกครับ ไม่มีทางที่เธอจะกลับมา เธอจากไปแบบไร้น้ำตา แล้วบอกผมคำสั้นๆคำเดียว "หนูไม่ได้รักพี่แล้ว" ทุกอย่างจบแบบที่ผมเหมือนรู้เลยว่า การลืมหายใจมันเป็นยังไง มันเจ็บมากๆ แล้วเธอก็ดูมีความสุขกับเขาคนนั้นมากๆ จนไอ้คนเลวๆ อย่างผมไม่มีทางที่จะได้กลับคืนแน่นอน เมื่อก่อนเฟสเธอผมไม่เคยอยากดู ไม่สนใจด้วยซ้ำ เวลาเธอส่งอะไรดีมาๆ ก็ไม่เคยอ่าน แต่เลิกกัน ผมนี่ไปแอบส่องประจำ จนทนตัวเองไม่ไหว ต้องลบเฟสตัวเองทิ้ง ปิดหนีตัวเองเลย แล้วหลังจากนั้นก็ค่อนข้างเก็บตัว คิดแต่เรื่องที่ผ่านมาต่างๆ ที่เคยทำกับเขาไว้ เคยทำกับคนอื่นๆ ไว้ สุดท้ายไม่เหลือใครเลยเพราะตัวเองทำไว้ทั้งนั้น เสียใจกับสิ่งที่ตัวเองเป็นมาทั้งชีวิตแบบไม่มีทางย้อนเวลาไปแก้ไขอะไรได้เลย
ทุกวันนี้เปลี่ยนความคิดทิ้งหมดแล้ว ผมเกลียดตัวเองที่เคยเป็น แล้วจะไม่เป็นอีกแล้ว มันเจอมาขนาดนี้ มันเป็นไม่ได้แล้วล่ะครับ ในช่วงเวลาดังกล่าวที่ผ่านมา มันเงียบเหงาจนได้ยินเสียงนาฬิกาเดินทีละ วิ อย่างช้าๆ เห้อ...
อย่าไปแคร์สายตาคนอื่นมากกว่าคนที่คุณรัก อย่าไปมัวแต่เก็บคำว่ารักไว้โดยไม่พูดออกไป เวลาที่คุณอยากพูดเขาอาจจะไม่อยากมาฟังแล้ว อย่าไปคิดว่าคำว่ารักมันมีค่ามากกว่าความรักที่เขาให้คุณ อย่าให้คนอื่นมาตัดสินคนที่คุณรักว่าเขาดีไม่ดียังไง เรารู้จักคนที่เรารักมากกว่าคนอื่น ที่สำคัญที่สุด อย่าเห็นค่าของเขาเมื่อตอนที่จะไม่มีเขาแล้ว แบบผม
+ ผมขอให้เรื่องนี้ได้บอกอะไรกับคนที่คิดจะเป็นเหมือนผมในวันนั้นได้เปลี่ยนตัวเองทันก่อนที่ทุกอย่างจะเป็นแบบคนอย่างผม ขอบคุณคนที่อ่านมาจนจบด้วยครับ แต่มันเป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้วสำหรับผม แค่อยากให้ใครสักคนไม่เป็นแบบที่ผมเคยเป็นมา ผมก็มีความสุขแล้ว ^^
สำหรับใครที่รักกันอยู่ดูแลกันและกันให้ดีๆนะครับ รักกันมากๆ ^^
เรื่องผมตอนเจ้าชู้ (ภาค2 ) สาเหตุที่เลิกเจ้าชู้ได้ขาด -เรื่องมันยาวไม่มีใครอ่านก็ไม่เป็นไร-เห้อ..
ภาคแรก ถ้าใครสนใจจะไปอ่านนะครับ http://pantip.com/topic/33224088
เรื่องก็มีประมาณว่าผมเป็นเจ้าชู้มากแล้วเริ่มเข้าขั้นที่ว่ากำลังจะเปลี่ยนตัวเอง ต้องการรัก กับอยากได้รักจริงๆจากใครสักคนดู มีรุ่นน้องผมมาชอบผมคนนึง เขาดูแลเทคแคร์ผมมาก มาแบบทั้งรัก ทั้งหลงผมมาก มีอะไรก็จะเอาแต่ประเคนให้ผมทุกอย่าง ทุกอย่างที่เขามีผมย้ำเลย ทุกอย่าง
ไปเที่ยว ถ้ามีซื้อของนะครับ เขาแย่งผมไปถือเองหมดอ่ะ ผู้หญิงแย่งถือของนะครับ ไปไหน จะกินอะไร เธอจะแย่งจ่ายให้ได้ จนเธอไม่มีจริงๆ ถึงจะยอมให้ผมจ่าย ดูแลห้องผมอย่างดี แอบมาทำความสะอาดห้องพักผม ตอนผมไม่อยู่ มาเก็บเสื้อผ้าซักให้ตลอด ตัดเล็บมือ-เท้า ให้ คือทุกอย่างอ่ะครับ จนผมใจอ่อนรักเธอขึ้นมาจริงๆ แต่ผมไม่รู้หรอกนะว่ารัก
ประเด็นสำคัญมัอยู่ตรงนี้ครับ คือ แฟนที่ผมเคยคบผ่านมา ทุกคน หน้าตาดี สวยๆ ทั้งนั้น แต่เธอคนนี้ หน้าตาก็ไม่ผ่านแล้วครับสำหรับผม เหมือนตอนแรกผมก็รับๆไปงั้น เอง ผมก็เริ่มรักจริงๆนะครับ แต่ผมยังทำตัวแย่ๆอยู่ ไปไหนด้วยกัน ผมไม่เคยจะจูงมือเขาเดินด้วยแม้แต่ครั้งเดียวผมจะหาข้ออ้างต่างๆนาๆ เช่นชอบเดินล้วงกระเป๋า ไรพวกนี้ เพราะผมเคยมีแต่แฟนสวยๆ เวลาเพื่อนถาม ผมไม่กล้าบอกกับเพื่อนสักคนว่าแฟน ผมอายเพื่อนครับ เพื่อนผมเคยถามกับผมต่อหน้าเธอด้วยครับ ว่า "แฟนหรือเปล่าว่ะ?" ผมบอกไม่ใช่ เพื่อนของน้องสาว (เขาเป็นเพื่อนน้องสาวผมจริงๆ) เธอคงเจ็บมากแต่ไม่แสดงออกมา เธอเคยถามผมว่ารักเธอไหม ถามบ่อยมาก ผมชอบเปลี่ยนเรื่องหนี ไม่เคยบอกเธอว่ารักเลย เพราะผมเป็นคนที่พูดคำว่ารักยากมากในตอนนั้น แต่จริงๆอ่ะ รักแล้วนะครับ แต่ปากแข็งกับสันดานเลวๆของผม มันยังเยอะกว่า
จุดเปลี่ยนมันเริ่มต้นที่มีคนไปชอบเธอ เริ่มมาจีบเธอ ทำสิ่งดีๆให้เธอโดยที่ไอ้เลวอย่างผมไม่เคยทำให้ ไม่เคยทำอะไรดีๆให้เธอเลย จนทะเลาะกัน ครั้งสุดท้าย เธอต้องการจะไปจากผม ในนาทีนั้น ผมพูดคำว่ารักเป็นร้อยๆคำ ร้องไห้ออกมา อ้อนวอนให้เธอไม่ไปจากผม เพราะผมรู้แล้วว่ารักเธอคนนั้นไปแล้ว แต่ไม่หรอกครับ ไม่มีทางที่เธอจะกลับมา เธอจากไปแบบไร้น้ำตา แล้วบอกผมคำสั้นๆคำเดียว "หนูไม่ได้รักพี่แล้ว" ทุกอย่างจบแบบที่ผมเหมือนรู้เลยว่า การลืมหายใจมันเป็นยังไง มันเจ็บมากๆ แล้วเธอก็ดูมีความสุขกับเขาคนนั้นมากๆ จนไอ้คนเลวๆ อย่างผมไม่มีทางที่จะได้กลับคืนแน่นอน เมื่อก่อนเฟสเธอผมไม่เคยอยากดู ไม่สนใจด้วยซ้ำ เวลาเธอส่งอะไรดีมาๆ ก็ไม่เคยอ่าน แต่เลิกกัน ผมนี่ไปแอบส่องประจำ จนทนตัวเองไม่ไหว ต้องลบเฟสตัวเองทิ้ง ปิดหนีตัวเองเลย แล้วหลังจากนั้นก็ค่อนข้างเก็บตัว คิดแต่เรื่องที่ผ่านมาต่างๆ ที่เคยทำกับเขาไว้ เคยทำกับคนอื่นๆ ไว้ สุดท้ายไม่เหลือใครเลยเพราะตัวเองทำไว้ทั้งนั้น เสียใจกับสิ่งที่ตัวเองเป็นมาทั้งชีวิตแบบไม่มีทางย้อนเวลาไปแก้ไขอะไรได้เลย
ทุกวันนี้เปลี่ยนความคิดทิ้งหมดแล้ว ผมเกลียดตัวเองที่เคยเป็น แล้วจะไม่เป็นอีกแล้ว มันเจอมาขนาดนี้ มันเป็นไม่ได้แล้วล่ะครับ ในช่วงเวลาดังกล่าวที่ผ่านมา มันเงียบเหงาจนได้ยินเสียงนาฬิกาเดินทีละ วิ อย่างช้าๆ เห้อ...
อย่าไปแคร์สายตาคนอื่นมากกว่าคนที่คุณรัก อย่าไปมัวแต่เก็บคำว่ารักไว้โดยไม่พูดออกไป เวลาที่คุณอยากพูดเขาอาจจะไม่อยากมาฟังแล้ว อย่าไปคิดว่าคำว่ารักมันมีค่ามากกว่าความรักที่เขาให้คุณ อย่าให้คนอื่นมาตัดสินคนที่คุณรักว่าเขาดีไม่ดียังไง เรารู้จักคนที่เรารักมากกว่าคนอื่น ที่สำคัญที่สุด อย่าเห็นค่าของเขาเมื่อตอนที่จะไม่มีเขาแล้ว แบบผม
+ ผมขอให้เรื่องนี้ได้บอกอะไรกับคนที่คิดจะเป็นเหมือนผมในวันนั้นได้เปลี่ยนตัวเองทันก่อนที่ทุกอย่างจะเป็นแบบคนอย่างผม ขอบคุณคนที่อ่านมาจนจบด้วยครับ แต่มันเป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้วสำหรับผม แค่อยากให้ใครสักคนไม่เป็นแบบที่ผมเคยเป็นมา ผมก็มีความสุขแล้ว ^^
สำหรับใครที่รักกันอยู่ดูแลกันและกันให้ดีๆนะครับ รักกันมากๆ ^^