ก่อนอื่นผมต้องขอออกตัวก่อนนะครับว่าผมเคยเป็นเด็กตั้งใจเรียนในสมัยเด็ก แต่เกเรเรียนไม่จบ หลังจากที่ได้ไปเกณฑ์ทหารผมก็คิดได้และกลับใจอยากจะกลับมาเรียนต่อ ทางครอบครัวจึงแนะนำให้เรียนสายอาชีพ ในระดับ ปวส. จึงได้ตกลงใจว่าจะเรียนสาขาคอมพิวเตอร์ และได้หาโรงเรียนในเขตตัวจังหวัดฉะเชิงเทราที่เปิดสอนสาขานี้ ก็ได้มาเรียนที่โรงเรียนพาณิชยการฉะเชิงเทรา ซึ่งผมนี่น้ำตาแทบไหลเลยครับ ตั้งแต่เข้ามาเรียนเทอมแรก เรื่องมาตรฐานความยากง่ายในการเรียนการสอนไม่เท่าไหร่นะครับผมพอเข้าใจว่าคนที่มาเรียนสายแบบนี้หัวไม่ค่อยดี แต่สิ่งที่ผมรู้สึกแย่คือ คนที่ไม่เข้าร่วมกิจกรรมหรือคนที่มาสายทุกวัน ซึ่งเป็นสิ่งที่ทางโรงเรียนเหมือนจะเข้มงวดมาก เด็กที่ทำแบบนั้นกลับสามารถแก้ให้ผ่านได้ง่ายดาย ด้วยการกวาดห้องเรียนชุ่ยๆ ชนิดที่ว่าผมกวาดบ้านยังเหนื่อยกว่ากันเลยทีเดียว เกรดที่ได้ก็ดี ส่วนคนที่ร่วมกิจกรรมเหนื่อยแทบตาย เกรดก็ไม่ได้ต่างกัน และยังไม่พอครับ เวลาเรียน คือผมเสียเงินมาเรียนนะครับ แต่ ปรากฏว่า สิ่งที่ผมได้รับคือ มีอาจารย์เข้ามานั่งเฝ้าเข้ามาสั่งงานซะเป็นส่วนใหญ่ หลายต่อหลายครั้งที่อาจารย์ไม่เข้ามาสอน เพราะ!!! ผอ.ให้พาไปที่นู่นพาไปที่นี่ ทั้งๆที่ผอ. เค้าก็มีรถของตัวเองแต่เหมือนจะทำตัวแบบว่าอยากมีคนขับรถให้อะไรประมาณนั้นนะครับ ซึ่งสำหรับโรงเรียนแล้วการเรียนการสอนน่าจะสำคัญที่สุด และยังมีอีกหลายๆเรื่องที่แย่นะครับแต่เรื่องเหล่านั้นผมยังพอรับได้ครับ คำว่ารับได้ของผมสำหรับบางคนเองก็อาจจะรับไม่ได้ ผมอยากให้มีหน่วยงานมาดูแลมาตรฐานให้ดีกว่านี้นะครับ
ถ้าไม่เข้ามาดูแลก็ไม่ต้องมาบ่นนะครับว่าทำไมการศึกษาไทย สู้ต่างชาติไม่ได้ คำตอบมันเห็นๆครับ
ปล.ผมเองก็อยากย้ายที่เรียนนะครับแต่ผมสายดายเวลา ค่าเทอม ค่าเดินทางมาเรียน ผมเองแหละครับที่ตัดสินใจผิดมาเรียนที่แบบนี้ ขอความเห็นจากทุกท่านหน่อยครับว่าผมควรจะทำยังไงดี
คนกลับใจ
โรงเรียนพาณิชการฉะเชิงเทรา มาตรฐานแย่ นี่หรือการศึกษาไทย
ถ้าไม่เข้ามาดูแลก็ไม่ต้องมาบ่นนะครับว่าทำไมการศึกษาไทย สู้ต่างชาติไม่ได้ คำตอบมันเห็นๆครับ
ปล.ผมเองก็อยากย้ายที่เรียนนะครับแต่ผมสายดายเวลา ค่าเทอม ค่าเดินทางมาเรียน ผมเองแหละครับที่ตัดสินใจผิดมาเรียนที่แบบนี้ ขอความเห็นจากทุกท่านหน่อยครับว่าผมควรจะทำยังไงดี
คนกลับใจ