สวัสดีค่ะ
ปัจจุบันวาดภาพ ขาย วาดตามความต้องการของลูกค้า โดยกำหนดแนวของภาพที่ต้องการหรือนำแบบมาให้ และวาดภาพสำเร็จไว้
โดยส่วนตัว ไม่ได้เริ่มจากการเป็นคนที่วาดภาพเก่งกาจอะไรเลย เพียงแต่จำได้ว่า เกิดมา โตมา ก็รักและมีความสุขกับการวาดภาพระบายสีเป็นอย่างมาก
ได้มีโอกาสดีๆ ที่อาจารย์สมัยมัธยม เห็น ก็เลยจับมาวาดแข่งขันเป็ฯตัวแทนโรงเรียนเรื่อยมา ล่วงเลยจนปัจจุบัน ทำงาน เป็น พนง บริษัท กินเงือนเดือนหาเช้ากินค่ำตามยถากรรม นึกถึงความทรงจำกับความรักของเราเรื่องการวาดภาพ เลยมาจับมันอีกครั้ง ศึกษาการวาดจากอาจารย์ที่วาดเก่งๆ หรือ เพื่อนๆพี่ๆ ที่เราชื่นชอบในผลงาน
ปัจจุบันทำรายได้ในการวาดภาพได้พอสมควร แต่หลายครั้งที่มีความคิดแว่บมาในใจ คอยบั่นทอนกำลังใจอยู่เสมอ ว่า
ฝีมือของเรา มันเทียบชั้น คนอื่นๆที่เค้าเปิดร้าน เป็ฯจริงเป็นจัง หรือ วาดภาพขายเหมือนเราไม่ได้เลย
เรียนจบป.ตรี เอกภาษาอังกฤษมาค่ะ ตอนมัธยมต้น+ปลาย เรียนวิชาเสริมเสรีในการวาดภาพเท่านั้น และเป็นตัวแทนให้โรงเรียนเวลาไปแข่ง แค่นั้น ที่เป็นตัวแทนเพราะ เราชอบ เรารัก และไม่มีใครกล้าที่จะเป็นตัวเเทน (ถือว่าเราได้ทำสิ่งที่เรารักโดยไม่มีใครสนใจเหมือนเราเลยในโรงเรียน)
ควรต้องทำอย่างไรดีคะ เพื่อให้เกิดความภาคภูมิใจมากขึ้น ทุกครั้งเวลาวาดเสร็จ มีความสุขกับมันมาก คนที่ได้รับก็ชื่นชอบมันค่ะ ลูกค้าก็ไม่ได้มีความรู้เรื่องศิลปะอะไร เพียงแต่เห็นแล้วก็ว่าสวยและชอบ แต่เราเห็น พี่ๆคนอื่นๆวาด อันนั้นมันหลักการงานศิลป์จริงจัง ซึ่งเราไม่ได้จบสายนั้นมาเลย
ลึกๆอิจฉาค่ะ เพราะ เอาตรงๆตอนนี้ที่วาด วาดตามสัญชาตญาณ ทฤษฎีไม่ได้แน่นเป๊ะหรอกค่ะ
ขอคำแนะนำทุกท่านด้วยนะคะ
แว่บหนึ่งของความคิด - ความสามารถในการวาดภาพ - เปรียบเทียบกับผู้อื่น
ปัจจุบันวาดภาพ ขาย วาดตามความต้องการของลูกค้า โดยกำหนดแนวของภาพที่ต้องการหรือนำแบบมาให้ และวาดภาพสำเร็จไว้
โดยส่วนตัว ไม่ได้เริ่มจากการเป็นคนที่วาดภาพเก่งกาจอะไรเลย เพียงแต่จำได้ว่า เกิดมา โตมา ก็รักและมีความสุขกับการวาดภาพระบายสีเป็นอย่างมาก
ได้มีโอกาสดีๆ ที่อาจารย์สมัยมัธยม เห็น ก็เลยจับมาวาดแข่งขันเป็ฯตัวแทนโรงเรียนเรื่อยมา ล่วงเลยจนปัจจุบัน ทำงาน เป็น พนง บริษัท กินเงือนเดือนหาเช้ากินค่ำตามยถากรรม นึกถึงความทรงจำกับความรักของเราเรื่องการวาดภาพ เลยมาจับมันอีกครั้ง ศึกษาการวาดจากอาจารย์ที่วาดเก่งๆ หรือ เพื่อนๆพี่ๆ ที่เราชื่นชอบในผลงาน
ปัจจุบันทำรายได้ในการวาดภาพได้พอสมควร แต่หลายครั้งที่มีความคิดแว่บมาในใจ คอยบั่นทอนกำลังใจอยู่เสมอ ว่า
ฝีมือของเรา มันเทียบชั้น คนอื่นๆที่เค้าเปิดร้าน เป็ฯจริงเป็นจัง หรือ วาดภาพขายเหมือนเราไม่ได้เลย
เรียนจบป.ตรี เอกภาษาอังกฤษมาค่ะ ตอนมัธยมต้น+ปลาย เรียนวิชาเสริมเสรีในการวาดภาพเท่านั้น และเป็นตัวแทนให้โรงเรียนเวลาไปแข่ง แค่นั้น ที่เป็นตัวแทนเพราะ เราชอบ เรารัก และไม่มีใครกล้าที่จะเป็นตัวเเทน (ถือว่าเราได้ทำสิ่งที่เรารักโดยไม่มีใครสนใจเหมือนเราเลยในโรงเรียน)
ควรต้องทำอย่างไรดีคะ เพื่อให้เกิดความภาคภูมิใจมากขึ้น ทุกครั้งเวลาวาดเสร็จ มีความสุขกับมันมาก คนที่ได้รับก็ชื่นชอบมันค่ะ ลูกค้าก็ไม่ได้มีความรู้เรื่องศิลปะอะไร เพียงแต่เห็นแล้วก็ว่าสวยและชอบ แต่เราเห็น พี่ๆคนอื่นๆวาด อันนั้นมันหลักการงานศิลป์จริงจัง ซึ่งเราไม่ได้จบสายนั้นมาเลย
ลึกๆอิจฉาค่ะ เพราะ เอาตรงๆตอนนี้ที่วาด วาดตามสัญชาตญาณ ทฤษฎีไม่ได้แน่นเป๊ะหรอกค่ะ
ขอคำแนะนำทุกท่านด้วยนะคะ